ตอนที่มุกดาต้องการเชือก ก็มีคนหยิบเชือกไนลอนเดินออกมาจากในหมู่ผู้คน มุกดามองเชือกไนลอน เธอก็ยิ้ม เชือกไนลอนนี้สามารถมัดคนเอาไว้ได้แน่นมาก คนผู้นี้ช่างตลกดีจริงๆ ทำไมถึงได้เอาเชือกไนลอนม้วนนี้พกมาในกระเป๋าด้วย
ตอนแรกมุกดาแค่อยากจะขู่ธินิดาให้ตกใจนิดหน่อย แต่ในเมื่อมีคนหยิบเชือกไนลอนมาแล้ว เธอก็ได้แต่มัดธินิดาเอาไว้
“มุกดา แกนังตัวดี ฉันจะไม่ปล่อยแก แกกล้ามัดฉันเหรอ!” ธินิดาตะโกนใส่มุกดา เธอไม่เหลือภาพลักษณ์อะไรแล้ว
“พี่สาวคุณนี่ป่วยหนักเอาการจริงๆนะ ฉันคิดว่าควรจะพาไปโรงพยาบาลจิตเวช ฉีดยาบ้างก็ดีนะคะ ได้ข่าวว่าฉีดยานั้นได้ผลดีมาก คุณผู้หญิง ถ้าคุณไม่มั่นใจฉันช่วยคุณได้นะคะ” มีคนที่มีน้ำใจพูดกับมุกดา
“ช่างเถอะค่ะ พี่สาวฉันแม้ว่าจะป่วยหนัก แต่ก็คงต้องส่งเธอกลับไปอยู่ดี” มุกดาไม่อยากให้เป็นเพราะเรื่องของธินิดา ทำให้เสียเวลาเรื่องของตนเอง
“อ้อ อย่างนั้นก็ได้ ถ้ามีอะไรต้องการให้ช่วย ก็บอกฉันได้นะครับ” คนที่มีน้ำใจมองมุกดา แล้วเขาก็จากไป
มุกดามัดธินิดาเอาไว้ แล้วโยนไปตรงที่ลูซี่ต่อสู้กับผู้หญิงสามคนนั้น สี่คนไม่ได้ต่อสู้กันแล้ว ต่างฝ่ายต่างมองสำรวจบาดแผลอาการบาดเจ็บของตนเอง เมื่อครู่ตำรวจมา พวกเธอก็ไม่ได้ต่อสู้กันอีก
ลูซี่ยังรอมุกดาอย่างร้อนรน กลัวว่าจะถูกธินิดาเล่นงานแล้ว แต่เมื่อตอนที่เธอเห็นมุกดาเอาตัวธินิดามา เธอก็ยิ้มเลย
ผู้หญิงคนนี้ฉลาดมาก ทำให้ธินิดาเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำได้
หญิงสาวทั้งสามเห็นว่าธินิดาถูกจับมัด ก็วางกระจกของตนเองลง รีบไปข้างหน้า
“คุณทำแบบนี้กับมิสยืนนานได้ยังไง เกินไปแล้วนะ ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้” หญิงสามคนนั้นว่ามุกดา ธินิดาเป็นนายของพวกเขา ชีวิตพวกเขาต้องพึ่งพาธินิดา
“เอาไปเลย ฉันขี้เกียจจะเอาไปเหมือนกัน ธินิดา ฉันก็แค่อยากบอกเธอว่า เกิดเป็นคนอย่าทำเรื่องชั่วช้ามากเกินไป กรรมจะตามสนองเข้าสักวัน” มุกดาเอาตัวธินิดาส่งให้ผู้หญิงสามคนนั้น
“ทำไม ยังตีกันไม่พอเหรอ ถ้ายังไม่พอพวกเราไปต่อยกันต่อที่ชมรมชกมวย ฉันก็ยังอยากต่อยต่อ ที่นั่นพวกเราสามารถต่อสู้กันได้อย่างเต็มที่” ลูซี่บีบหมัด เมื่อครู่ถ้าไม่ใช่เพราะตำรวจมา เธอต้องเตะต่อยจนผู้หญิงพวกนี้ต้องร้องเรียกพ่อเรียกแม่แน่นอน
“ไป พวกเราไป อีกสิบปีจะแก้แค้นก็ยังไม่สาย” ธินิดาเวลานี้ไม่มีอารมณ์จะต่อสู้ต่อไปแล้ว ใบหน้าเธอเจ็บมาก เมื่อครู่ถูกมุกดาตบฉาดนั้น หน้าสะบัดไปเลย เธอจะไม่ยอมให้ภาพลักษณ์แบบนี้ของตนเองถูกคนอื่นเห็นเข้า
ธินิดาพาผู้หญิงสามคนนั้นเดินไปอย่างรวดเร็ว อารมณ์ของมุกดาและลูซี่ก็ยิ่งดีขึ้น การต่อสู้เมื่อครู่ช่างสะใจเหลือเกินจริงๆ
“ของที่ซื้อมาวันนี้ก็พอสมควรแล้ว พวกเราก็กลับไปกันก่อนเถอะ” มุกดาพูดกับลูซี่
“ไม่ ไม่ พวกเรายังไม่ได้ไปทำสปาและนวดกันเลยคุณเองก็เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว พวกเราไปนวดกันหน่อยเถอะนะ” ลูซี่ก็เป็นคนที่รู้จักหาความสุขสบายคนหนึ่ง เธอชวนมุกดาไปทำสปาและนวดตัว
“ได้ ฉันก็อยากไปทำสวยสักหน่อย ช่วงนี้ผิวฉันแย่มาก” เนื่องจากนอนไม่หลับมาหลายวัน มุกดารู้สึกว่าตนเองซีดเซียวลงไปมาก เธอก็อยากจะไปฟื้นฟูบำรุงผิวตนเองสักเล็กน้อย
ทั้งสองคนขับรถไปที่ศูนย์เสริมความงาม
วันนั้นที่อยู่กับลูซี่ มุกดามีความสุขมาก มีความสุขจนลืมไปว่าลูซี่เป็นคนที่เฝ้าจับตาดูตนเอง
ถือข้าวของที่ซื้อมากองโต มุกดาโยนลงไปบนโซฟา เธอซื้อของก็เพียงเผื่อระบายอารมณ์ ความจริงแล้วเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองซื้ออะไรมาบ้าง ดูเหมือนว่าของพวกนั้นไม่ได้มีความจำเป็นอะไรมากกับเธอ
อาหารเย็นกินง่ายๆข้างนอกกับลูซี่นิดหน่อย ผลไม้และนมเปรี้ยวก็มีอยู่ในตู้เย็น เธอก็ไม่ต้องออกไปแล้ว
นอนบนโซฟา เธอเปิดโทรทัศน์ พลางคิดว่าควรจะโทรหาธาราวดีหรือไม่ แต่เธอก็กลัวว่าธาราวดีจะเป็นห่วงตนเองมากเกินไป เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามอย่างไรดี
ดังนั้นมุกดาจึงส่งข้อความไปหาประวีร์ ส่งไปแล้ว เธอก็ดึงบัตรโทรศัพท์ของตนเองออกมา โยนลงไปในถังขยะ
วันที่สองและวันที่สามก็เหมือนกับวันที่หนึ่ง นอกจากไปซื้อของแล้ว ก็ไปทำหน้าทำตัว ลูซี่บอกว่าคุณฟิลลิปต้องการให้มุกดาเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในวันแต่งงาน ดังนั้นสามวันนี้ต้องให้เธอไปทำหน้าทำตัว
ไม่ต้องพูดถึง หลังจากการบำรุงดูแลอย่างพิถีพิถัน ผิวของมุกดาก็ฟื้นตัวได้ดีมาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าผิวดีขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากเสียด้วยซ้ำ นุ่มจนแทบจะมีน้ำออกมาแล้ว
เดิมมุกดาก็หน้าตาสวยมากอยู่แล้ว บวกกับการบำรุงอย่างเหมาะสม ลูซี่ก็มองตาไม่กะพริบแล้วในตอนนี้
“มุกดา ฉันกล้าสาบานเลยว่า พรุ่งนี้คุณต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดตั้งแต่ฉันเคยเห็นมา” ลูซี่มองมุกดา ชื่นชมอย่างมาก
“หึๆ สวยกว่านี้แล้วมีประโยชน์อะไร” มุกดามองตนเองในกระจก ผ่านการเสริมความงามมาหลายวัน ผิวของเธอขาวเนียนเปล่งประกาย ไม่ต่างอะไรกับผิวเด็กทารกเลย
แต่อารมณ์ความรู้สึกเธอกลับย่ำแย่อย่างที่สุด มาที่นี่สามวันแล้วยังไม่ได้พบฟิลลิปเลย เธอเกือบจะคิดว่าตนเองมาเที่ยวอยู่แล้ว
แต่ว่าความจริงมันช่างโหดร้าย งานแต่งงานในวันพรุ่งนี้ เธอก็จะได้เจอกับผู้ชายที่ทำลายโจนส์กรุ๊ปคนนั้น และยังต้องพูดกับคุณพ่อบาทหลวงว่าตนเองเต็มใจแต่งงานกับเขา คำพูดนั้นจะพูดออกมาจากปากได้ยังไงกัน!（สถานภาพสมรสของมุกดากับชลธีเป็นโมฆะไปแล้ว เนื่องจากการหายสาบสูญไปเมื่อห้าปีก่อน）
“ทำไมจะไม่มีประโยชน์ ผู้หญิงเราไม่ใช่ว่าต้องสวยๆเหรอ ไม่ว่าตอนไหน ก็ต้องทำให้ตนเองสวย แม้ชีวิตคนเราจะมีเรื่องที่ไม่สมหวังมากมาย แต่มันก็จะผ่านพ้นไป” ลูซี่พูดอย่างกับมีประสบการณ์มาก่อนอย่างนั้น ทำให้มุกดาแปลกใจมาก
“เอาละ คุณนอนเถอะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ฉันไม่รบกวนเวลาคุณแล้ว พรุ่งนี้ยังมีเรื่องราวอีกมากมายรอคุณอยู่นะ!” ลูซี่หาวหวอด หลายวันนี้เธอก็เหนื่อย ซื้อเสื้อผ้าสวยๆมากมาย เธอต้องกลับไปดูว่าพรุ่งนี้จะใส่ชุดไหนดี เพื่อนเจ้าสาววันพรุ่งนี้ก็คือเธอ
“ได้ คุณกลับไปนอนก่อนเถอะ ฉันจะไปล้างหน้าล้างตา” มุกดาให้ลูซี่ไปแล้ว เธอก็นั่งเหม่อลอยที่หน้ากระจกอีก
ผู้หญิงในกระจกสวยมากจริงๆ นี่คือตัวตนที่แท้จริงของเธอ ลูบคลำคนในกระจก พรุ่งนี้มีเรื่องมากมายต้องจัดการ รอหลังจากได้รับข้อตกลงที่ลงนามโดยฟิลลิปว่าความร่วมมือกับโจนส์กรุ๊ปเป็นโมฆะ มุกดาก็จะงานยุ่งขึ้นมาเลย
“สู้ๆนะมุกดา เธอต้องไม่ทำให้พ่อผู้เลี้ยงดูเธอมาผิดหวัง ต้องไม่ทำให้แม้ผู้ให้กำเนิดเธอผิดหวัง! เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ควรจะต้องตอบแทนความรักที่พวกเขามีต่อเธอแล้ว” มุกดาพูดจบแล้ว เธอก็ลุกขึ้นยืน
เรื่องพรุ่งนี้ก็จะเริ่มขึ้นแล้ว ตนเองต้องนอนหลับให้เต็มที่ พรุ่งนี้ยังเป็นสิ่งที่เราเฝ้ารออย่างมาก
