ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย – บทที่ 343 มาเล่นเกมสนุกๆกัน

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

มู่นวลนวลชะงักไปเล็กน้อย เงี่ยหูไปฟังว่าหลี่จิ่วเหิงจะตอบว่ายังไง

แต่รออยู่สักพักแล้ว ก็ไม่ได้ยินคำตอบของหลี่จิ่วเหิง

มู่นวลนวลหันหน้ากลับไปมอง ก็มองเห็นหลี่จิ่วเหิงมองสังเกตมู่หวันฉีอย่างจริงจัง ก็ไม่รู้ว่ากำลังดูอะไร

มู่หวันฉีพบว่าหลี่จิ่วเหิงจ้องมองเธอไม่เลว เธอรู้สึกตัวบวมเล็กน้อยคิดว่าหลี่จิ่วเหิงมองเห็นความสวยงามของเธอ อดไม่ได้ที่จะยกคางขึ้น หันหน้ากลับไปมองมู่นวลนวลด้วยสีหน้าความหยิ่ง

สายตานี้ของมู่หวันฉี ลำพองใจและยั่วยุ

มู่นวลนวลกระตุกมุมปาก หมุนตัวจะเดินไป

เธอได้ยินเสียงของของมู่หวันฉีดั้งขึ้นครั้ง“นายดูพอแล้วยัง?ถึงแม้ว่าฉันจะสวยกว่ามู่นวลนวล แต่ฉันมีแฟนแล้ว ฉันอนุญาตให้นายชอบฉัน แต่นายอย่าเพ้อฝันว่าฉันจะตอบรับนายเลย”

มู่นวลนวลแทบจะสำลักน้ำลายตัวเอง

หลังจากอยู่กับซือเฉิงยวี่ มู่หวันฉีก็ยิ่งมีความมั่นใจในตัวเองมากขึ้น

และเสียงถัดมาก็คือหลี่จิ่วเหิง“ขอโทษด้วย คุณผู้หญิง คุณเข้าใจผิดแล้ว ผมแค่อยากจะเตือนสติคุณ ดวงตาคุณดูหมองคล้ำและขาดพลัง ร่างกายอ่อนแอทางกายภาพอย่างรุนแรง แต่งหน้าหนาก็ปกปิดไม่อยู่ ผมไม่ได้ดูถูกอาชีพ“ขายบริการ” ผมแค่รู้สึกว่าสุขภาพร่างกายต้องมาก่อน…”

มู่หวันฉีโกรธมากด่าอย่างสาดเสียเทเสีย“นายพูดว่าอะไร!นายเป็นประสาทเหรอ อะไรคือขายบริการไม่ขายไม่บริการ ฉันเป็นดารา!เป็นไปอย่างที่คิด ผู้หญิงแบบมู่นวลนวล สามารถจะหาผู้ชายแบบไหนกัน?เพียงแต่หน้าตาขี้เหร่ หึ!”

มู่นวลนวลคิดไม่ถึงว่าหลี่จิ่วเหิงจะพูดว่ามู่หวันฉีขนาดนี้

เธอหันหน้ากลับมา ก็พอดีกับที่มองเห็นหลี่จิ่วเหิงถูกมู่หวันฉีด่า ก็ยังยืนสงบมีสติอยู่ตรงนั้น

อาจจะรู้สึกได้ถึงสายตาของเธอ หลี่จิ่วเหิงก็กระพริบตาไปที่มู่นวลนวล

มู่นวลนวลกระตุกมุมปากด้วยสีหน้าอึดอัดใจ

มู่หวันฉีสังเกตเห็นการกระทำของหลี่จิ่วเหิง หันหน้ากลับไปมองมู่นวลนวล“เธอภูมิใจมากไหม?รอดูเถอะ พวกเรามารอดูกัน!”

มู่หวันฉีพูดจบ ก็พากลุ่มเพื่อนของเธอออกไปด้วยความโกรธ

หลี่จิ่วเหิงเดินไปอยู่ด้านข้างเธอด้วยสีหน้าเสียดาย“เป็นดาราเหรอ ถ้ารู้ก่อนจะได้บันทึกเสียงพูดเมื่อกี้ไว้ อาจจะขายได้ราคาดี”

มู่นวลนวลหยุดความเพ้อเจ้อของเขา“คิดมากไปแล้ว บันทึกเสียงด่าของมู่หวันฉีก็ไม่มีราคาหรอก”

ชื่อเสียงของมู่หวันฉีอยู่ในวงการบันเทิง ก็อยู่ในกลุ่มที่ไม่ดี ดังนั้นเธอด่าคนก็ไม่แปลก และก็ไม่ดังขึ้นมา

หลี่จิ่วเหิงเหมือนกับเอ่ยขึ้นมาโดยไม่คิด ไม่ได้สืบเสาะ เพียงแค่ถามเธอ“เธอก็นามสกุลมู่?พวกเธอเป็นญาติกัน?”

“เธอเป็น…”มู่นวลนวลเพิ่งจะเปิดปากพูด จิตใต้สำนึกของตัวเองก็รู้ตัวว่าคาดไม่ถึงว่าจะตอบคำถามของเขา

เธอรีบกลืนคำพูดที่อยู่ในปากลงไป ดึงเขาไปที่มุมกำแพง“พูด นายรู้จักฉันได้ยังไง ทำไมถึงรู้ว่าฉันมีลูกหนึ่งคน?”

หลี่จิ่วเหิงยืนกอดอก ท่าทางเหมือนคนเสเพล“ฉันจะไม่พูดออกมา นอกจากตัวเธอเองจะคิดขึ้นมาได้”

มู่นวลนวลสะบัดเขาออก โบกรถแล้วจากไป

เธอรู้สึกว่าหลี่จิ่วเหิงคนนี้ท่วมตัวรั่วไหลความแปลกประหลาด

เขาสามารถได้รับว่าจ้างจากทีมสืบสวนอาชญากรรม ก็พิสูจน์แล้วว่าฐานะของเขาบริสุทธิ์ แต่ว่าเขาดูแปลกประหลาดเกินไป มู่นวลนวลก็ยากที่จะเชื่อเขา

มู่นวลนวลกลับมาถึงที่พัก ก็เริ่มเก็บข้าวของของตัวเอง

เข้าไปในห้อง เธอจึงพบว่านอกจากหลี่จิ่วเหิงใช้ห้องน้ำ ก็ไม่ได้ลงมือใช้ของอย่างอื่นเธอ ยังถือว่ามีสติ

แต่ที่นี่เธอไม่สามารถอยู่ต่ออีกแล้ว

หลี่จิ่วเหิงคนนั้นแปลกประหลาดเกินไป เธอกลัวว่าวันไหนเขาอารมณ์ผิดปกติ จะแอบเข้ามาในห้องอีก

มู่นวลนวลจัดการเก็บของตัวเองเรียบร้อย ติดต่อผู้ให้เช่า ก็ออกไป

พักอยู่ข้างนอกสองวัน เธอก็หาห้องใหม่ได้แล้ว

ยังคงเป็นหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องห้องรับแขก เพียงแต่เป็นคอนโดที่ดีและราคาสูงกว่าเดิม เธอเปลี่ยนแม่กุญแจล็อกเป็นพิเศษ

เช้าตรู่ของวันต่อมา ในเวลาที่เธอเปิดประตูเตรียมตัวจะออกไปซื้อของ ก็มองเห็นเพื่อนบ้านที่อยู่ฝั่งตรงข้ามก็เปิดประตูเดินออกมา

สายตาของทั้งสองคนก็ปะทะกัน บรรยากาศแข็งตัวเป็นเวลาสามวินาที

หลี่จิ่วเหิง“บังเอิญมาก?สวัสดีตอนเช้า”

มู่นวลนวล“ทำไมนายถึงยังตามฉัน?”

ทั้งสองคนเกือบจะพูดพร้อมกัน

“ทำไมถึงพูดว่าฉันตามเธอล่ะ?นี่คือห้องของเพื่อนฉันให้ฉันยืมพัก ฉันยังรู้สึกว่าเป็นเธอมากกว่าที่ตามฉัน”หลี่จิ่วเหิงวันนี้ต้องออกไปทำงานที่ทีมสืบสวนอาชญากรรม สวมใส่ชุดสูทลายแทบสีฟ้าอมเขียวที่รีดเรียบจนมีรอยจีบ ดูเหมือนเป็นคนดี

มู่นวลนวลสูดหายใจเข้าลึกๆ หมุนตัวลงไปชั้นล่าง

หลี่จิ่วเหิงไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ ก็ไม่ได้มาพูดกับเธอ

ทั้งสองคนเข้ามาอยู่ในลิฟท์ด้วยความเงียบ หลังจากที่ออกจากคอนโดก็แยกจากกัน

เมื่อวานมู่นวลนวลเพิ่งจะย้ายเข้ามา ในห้องยังทำอาหารไม่ได้ ก็พบร้านซาลาเปาสำหรับอาหารเช้า

ร้านซาลาเปาขายดีมาก คนต่อคิวเยอะมาก มู่นวลนวลรอซาลาเปาพลาง หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าอินเทอร์เน็ต

ตกเป็นหัวข้อประเด็นร้อนหลายครั้ง เข้ามาอยู่ในวงการบันเทิงครึ่งหนึ่งแล้ว มู่นวลนวลก็คุ้นเคยกดติดตามเรื่องซุบซิบนินทาของวงการบันเทิง

ผลลัพธ์คือห้วข้อประเด็นร้อนของวันนี้ ยังมีเธออีก

ถึงแม้จะไม่ใช่หัวข้อประเด็นร้อนอันดับหนึ่ง แต่ก็ติดอยู่ในสิบอันดับ

ชื่อหัวข้อประเด็นร้อนคือ“อดีตภรรยาของคุณชายโม่เปลี่ยนแฟนใหม่อีกแล้ว”

มู่นวลนวลรู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดีในใจ

เธอกดเข้าไปดู มองเห็นเวยป๋อด้านบนอันดับต้นๆเป็นบล็อกเกอร์บางคนที่อยู่ในวงการบันเทิงโพสต์ออกมา

“สองวันก่อนตอนเช้าชาวเน็ตอยู่ที่ประตูโรงแรมแห่งหนึ่ง ได้ถ่ายรูปอดีตภรรยาคุณชายโม่และแฟนใหม่ๆออกมาจากโรงแรม คุณมู่เจ้าชู้ติดเป็นนิสัย……”

ด้านล่างมีรูปประกอบ เป็นสองวันก่อนตอนเช้าที่เธอกำลังอยู่หน้าประตูโรงแรม ถูกถ่ายตอนที่ดึงหลี่จิ่วเหิงไปถามที่มุมกำแพง

เธอดึงหลี่จิ่วเหิงเดินออกมาจากประตูโรงแรงแรม แต่ถ่ายกลายเป็นจูงกันออกมาจากโรงแรม

และเวลาที่เธอกับหลี่จิ่วเหิงพูดคุยกัน หลี่จิ่วเหิงก็หันหลังให้กล้อง ปิดกั้นมู่นวลนวลเกือบหมด รูปนี้ถ่ายออกมา ก็มีลับลมคมใน ดูเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังทำเรื่องอะไรบางอย่างที่สุดจะพรรณนา

เพียงแต่ทุกรูปภาพไม่ได้ถ่ายใบหน้าของทั้งสองคน

“ปัง”เสียงมู่นวลนวลนำโทรศัพท์โยนลงบนโต๊ะ

หลังจากนั้นก็ตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็ว หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโม่ถิงเซียว ผลลัพธ์คือเห็นได้ชัดว่าโม่ถิงเซียวกำลังอยู่ในระหว่างการโทร

บริษัทโม่กรุ๊ป ห้องทำงานผู้อำนวยการ

โม่ถิงเซียวเพิ่งประชุมเสร็จ คิดขึ้นได้ว่าสองวันแล้วไม่ได้โทรศัพท์หามู่นวลนวล กำลังเตรียมจะโทรศัพท์หามู่นวลนวล โทรศัพท์ของกูจื่อหยานก็โทรเข้ามา

เขาจำเป็นต้องรับสายก่อน

โม่ถิงเซียวเปิดปากพูดด้วยความไม่เป็นมิตร“มีเรื่องอะไรก็รีบพูด”

เขาจะรีบโทรศัพท์หามู่นวลนวล

กูจื่อหยานถอนหายใจส่ายศีรษะในสายโทรศัพท์“ได้ได้ได้ ฉันจะพูดเร็ว วันนี้หรือพรุ่งนี้นัดทานอาหารกัน”

พูดจบ เขาอดไม่ได้ที่จะตำหนิ“จริงๆเลยเชียว นายยังมีเวลาออกไปเล่นสนุกกับมู่นวลนวลที่โรงแรม พูดคุยกับฉันสองสามประโยคก็รู้สึกว่าเสียเวลา?”

โม่ถิงเซียวพูดอย่างใจเย็น พูดเสียงเย็น“ฉันไปเที่ยวเล่นสนุกกับมู่นวลนวลที่โรงแรมเมื่อไหร่?”

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

ผู้อํานวยการที่รักใคร่เมีย

Status: Ongoing
พี่สาวลูกครึ่งของหมู่นวลนวลไม่ต้องการแต่งงานกับคู่หมั้นที่น่าเกลียดและไร้มนุษยธรรม มารดาผู้ให้กำเนิดคุกเข่าขอร้องเธอ:“ พี่สาวของคุณสมควรได้รับสิ่งที่ดีกว่า คุณช่วยเธอได้” เขารู้สึกเศร้ามาก แทนพี่สาวแต่งงาน. ในคืนแต่งงาน ชายหนุ่มรูปงามขมวดคิ้วและมองมาที่เธอ: “มันน่าเกลียดเกินไป” เธอคิดว่าทั้งสองจะเคารพซึ่งกัน แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะครอบงำเธอโดยตรง: “ไม่ว่าจะน่าเกลียดแค่ไหนเธอก็เป็นผู้หญิงของผมด้วย” เธอจ้องเขา : “คุณ…คุณทำไม่ได้ … ” ชายคนนั้นถอดชุดชั้นในของเธอปลอมตัวออก มองใบหน้าที่สวยงามเดิมของเธอ แล้วยิ้มอย่างร้ายกาจ: “ดูเหมือนว่าเราทุกคนจะมีความเข้าใจผิดเกี่ยวกับกันและกัน”

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท