ชุดสีม่วงอ่อนยิ่งขับผิวของมีนาให้ขาวผ่องราวกับหิมะ มีคุณสมบัติเฉพาะตัวที่สง่างาม เวลานี้เธอมัดรวบผมม้วนขึ้นไป ทั้งน่ารักทั้งดูมีชีวิตชีวาเป็นอย่างมาก เพชรรูปหัวใจที่คอนั้นเป็นประกายก็ขับลำคอที่บอบบางขาวเนียนนั้นให้งดงามขึ้นมา
ดวงตาของณภัทรมีแสงแห่งความอ่อนโยนเคลื่อนไหวอยู่ แม่สาวน้อยของเขานี้มองเป็นร้อยครั้งก็ไม่เบื่อ เป็นไม้แขวนเสื้อที่เดินได้อย่างไรอย่างนั้น
เขาหันไปทางเธอแล้วกวักมือให้ : “เข้ามาใกล้ๆ ครับ!”
“คุณคิดจะทำอะไร?”
“ไม่เชื่อฟังก็จะจัดการคุณนะ”
ชุดของคืนนี้สวมใส่ได้อย่างยุ่งยากมาก เธอไม่อยากจะทำให้เหงื่อออก ก็เลยเข้ามาใกล้ แขนยาวๆ ของเขาคล้องคอของเธอไป แล้วจูบลงบนริมฝีปากเธออย่างดุเดือด ทั้งจับใจทั้งเผด็จการ กลิ่นอายที่มีเฉพาะเขา เธอมักจะตกลงไปในพื้นที่ที่เขายึดครองโดยไม่ตั้งใจ ยอมรับชะตา ถลำเข้าไป…..
ริมฝีปากของเธอเหมือนกับลูกพีชที่อวบอิ่ม ทำให้เขาเพลิดเพลินเสียจนลืม ผ่านไปนาน เขาถึงได้ค่อยๆ ปล่อยเธอ เวลานี้สายตาของเธอนั้นไม่ค่อยชัดเจนนัก ริมฝีปากอวบอิ่มเป็นประกาย ราวกับทาลิปสติกเอาไว้อย่างไรอย่างนั้น เธอที่เป็นแบบนี้ช่างเซ็กซี่และน่าหลงใหลยิ่งนัก ทำให้เขารู้สึกปั่นป่วนขึ้นมา ยกมือขึ้นมาแล้วปล่อยผมของเธอลง ผมที่ดำสนิทตกลงมาปะบ่าของเธอ ปกปิดใบหน้าเล็กๆ ที่ละเอียดอ่อนและงดงามของเธอ
“แม่สาวน้อย เสียดายที่ผมอยู่บนเครื่องบินนะ ไม่นั้นต้องจัดการกับคุณแน่”
มีนากรอกตาใส่เขา : “สรุปแล้วคุณจะให้อะไรฉันกันแน่!”
ยิ่งเขาไม่พูด เธอก็ยิ่งสงสัย แทบอยากจะง้างปากเขาออกมาให้ได้ เห็นเพียงแค่รอยยิ้มอันชั่วร้ายของเขาเพียงเท่านั้น : “ความลับเปิดเผยไม่ได้หรอก แต่คุณจะต้องชอบแน่ๆ ”
เธอนับว่าเข้าใจแล้ว ว่าเขาจะทำเซอร์ไพรส์เธออย่างแน่นอน แต่หวังว่าไม่ใช่ทำให้ตกใจเข้าเสียก่อน
เครื่องบินค่อยๆ บินลง ณภัทรถอดชุดลายพราง ปรากฏให้เห็นร่างกายที่แข็งแรงและยังมีรอยแผลเป็นที่ด้านหลัง ทั้งเก่าและใหม่ตัดสลับกัน เป็นที่น่ากลัวอยู่บ้าง
เธออดที่จะยื่นมือออกมาลูบรอยแผลเป็นทั้งลึกและตื้นนั้นไม่ได้ : “ณภัทร คุณเป็นคนของฉัน ต่อไปฉันไม่อนุญาตให้คุณได้รับบาดเจ็บอีกแล้วนะ!”
เขาหยุดการเคลื่อนไหวในมือลง ในใจราวกับกระแสไออุ่นกำลังเตลิดไปแล้ว จู่ๆ เขาก็ก้มลงแล้วโผเข้าหาเธอ ลมหายใจที่ร้อนผ่าวสาดรดลงบนใบหน้าของเธอ : “ได้สิ ต่อไปตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้ของผม ล้วนแต่เป็นของคุณคนเดียวเท่านั้น”
เขาจับมือของเธอมาลูบลงบนหัวใจของตัวเอง กล้ามเนื้อของตัวเอง ข้ามพื้นที่ลึกลับแล้วหยุดลงตรงจุดที่ร้อนผ่าว ในเวลานี้ตรงนั้นก็เหมือนกับหัวใจของเขา ที่ร้อนระอุขึ้นมา
“ได้ ถ้าหากตรงที่พวกนี้ถูกผู้หญิงคนอื่นสัมผัสล่ะก็ ฉันจะใช้มีดควักคุณก่อน แล้วก็ฆ่าผู้หญิงคนนั้นซะ!”
เขาหัวเราะด้วยเสียงทุ้มต่ำ : “เป็นแม่สาวน้อยที่โหดร้ายมากจริงๆ แท้ที่จริงแล้วเมื่อก่อนคุณแสร้งทำเป็นเป็นผู้หญิงที่เพียบพร้อมไปด้วยศีลธรรมที่ดีงามสินะ”
“มารู้สึกเสียใจทีหลังอย่างนั้นหรือคะ?”
“อืม เสียใจที่ไม่ได้กินคุณให้เร็วกว่านี้ตั้งแต่แรก”
เขาค่อยๆ เข้ามาใกล้ หัวใจของเธอเต้นตึกๆ ราวกับกำลังรอคอยอะไรอยู่ และในขณะที่เธอคิดว่าเขาจะมีการเคลื่อนไหวขั้นต่อไปนั้น จู่ๆ เขาก็ลุกพรวดขึ้น ไม่รู้ทำไม เธอรู้สึกผิดหวังขึ้นมาบ้าง ความรู้สึกนี้…..ช่างน่าอายเสียจริงๆ
เธอปิดแก้มที่ร้อนผ่าวเอาไว้ แอบพูดในใจ มีนานะมีนา เธอเปลี่ยนไปสกปรกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ใช่ จะต้องถูกณภัทรพาเสียคนอย่างแน่นอน
ณภัทรมองความคิดของเธออย่างทะลุปรุโปร่งตั้งแต่แรกแล้ว ดวงตานั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่ดูลึกลับ : “อยากใช่ไหม?”
“ไสหัวไปเลย! ใครอยากกัน”
เอื้อก! เธอกลืนน้ำลาย อีกทั้งพื้นที่ภายในเครื่องบินก็เล็ก เสียงนี้ถูกขยายให้ดังขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
เธอแทบอยากจะหาที่มุดหนี
ณภัทรหัวเราะเสียงดังออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ เขายื่นมือออกมาแล้วจับคางเธอเอาไว้ : “ที่แท้แม่สาวน้อยก็ตะกละเหมือนกันนะเนี่ย รอให้ผมเอาของขวัญมาให้คุณก่อน อย่าดื้อนะครับ”
“แหวะ! ฉันไม่ได้สนใจซักหน่อย”
เห็นได้ชัดว่าเธอมีท่าทีปากไม่ตรงกับใจ เธอเพียงแค่รู้สึกว่าท่าทางแบบนี้ของตัวเองนั้นดูเก้ๆ กังๆ จะตายอยู่แล้ว จึงใช้มือปิดหน้าเอาไว้เสียเลย เริ่มสะกดจิตตัวเองเอาไว้
ณภัทรหัวเราะเสียงต่ำพลางเอ่ย : “มาช่วยผมติดกระดุมนี่มา”
เขาเหมือนกับเป็นเจ้านายคนใหญ่คนโตที่นั่งอยู่ที่นั่งของเขา มีรอยยิ้มที่มุมปาก สะกดทุกคนได้ เธอพบว่าตัวเองยิ่งบ้ากามขึ้นแล้ว ก็เป็นกับใบหน้าอันหล่อเหลาที่ฟ้าถล่มดินทลาย เกลียดใบหน้าที่โกรธแค้นนี้ไม่ลง
เธอค่อยๆ เข้าไปใกล้ แล้วยื่นนิ้วเรียวไปติดกระดุมให้เขา ภายใต้แสงไฟอันอบอุ่นนั้นมีความอ่อนโยน และกลิ่นหอมของแชมพูอีกด้วย เขาอดที่จะก้มลงไปจูบลงบนศีรษะของเธอไม่ได้ : “มีนา ผมรักคุณนะ”
ทุกครั้งตอนที่เขาพูดคำว่ารักออกมานั้น มักจะมีความตั้งใจขนาดนั้น เขาพูดออกมาหลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งเธอก็ยังคงใจเต้นแรงเหมือนกับตีกลองอย่างไรอย่างนั้น
เธอเงยหน้าขึ้นมาแล้วส่งยิ้มหวานให้เขา : “ท่านนายพลณภัทร ได้รับแล้วค่ะ!”
ดูเหมือนกับว่าเขาจะไม่พอใจกับคำตอบนี้เท่าไหร่นัก เขาก้มลงมาประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอ จูบจนร่างกายของเธออ่อนยวบ หายใจถี่ จนกระทั่งเธอต้องร้องขอ : “อื้อ….ฉันรักคุณ ฉันรักคุณ พอได้รึยัง”
เขาถึงได้รู้สึกพอใจจนยอมปล่อยตัวเธอ แล้วเปลี่ยนชุดสูทที่พอดีตัวอย่างรวดเร็วและยังมีรองเท้าหนังที่สั่งทำขึ้นมาอีก
อยู่ต่อหน้าเธอเขาจะสวมเครื่องแบบทหารเสียเป็นส่วนมาก แต่เวลานี้สวมใส่ชุดทางการที่ตัดมาพอดีตัว ประกอบกับใบหน้าที่หล่อเหลาเด่นชัด ความหล่อเหลาทะลุฟ้า เป็นความรู้สึกที่เหมือนจะเคยเห็นมาก่อนของประธานผู้เผด็จการ
“คล้องแขนผมเอาไว้”
เธอพาดไปที่แขนตรงข้อพับของเขา แล้วเดินไปยังตึกที่สว่างไสวแวววาวที่อยู่ไม่ไกลด้วยกันกับเขา รูปแบบของอาคารนั้นดูมีความแปลกใหม่เฉพาะตัวเป็นอย่างมาก เพียงแต่แสงไฟนีออนที่แวววาวและยังมีชั้นบนสุดของหอสังเกตการณ์นั้นก็ยิ่งสะดุดตา และจากการเข้าไปใกล้ของพวกเขาด้านในก็ยิ่งมีเสียงดังมากขึ้น
“ที่นี่คือที่ไหนคะ?”
“คาสิโนNTของประเทศเอเดน”
เธอเบิกตาขึ้นด้วยความตกตะลึง สำหรับคาสิโนNTนั้นเธอเคยได้ยิน ได้ยินว่าเป็นบ่อนคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในโลก เป็นสถานที่บันเทิงสำหรับพวกนักธุรกิจมีเงินเหล่านั้น อีกทั้งในวงการนักธุรกิจที่มีเงินทองมีกฎเกณฑ์ที่แปลกประหลาดอยู่ข้อหนึ่งด้วย ถ้าหากไม่ได้มาคาสิโนNTก่อนครั้งนึง ก็อายที่จะบอกว่าตัวเองมีมูลค่าเป็นร้อยล้านพันล้าน
“ได้ยินว่าที่นี่พนันกันเป็นพันล้านเลยนี่คะ?”
“ทำไมครับ กลัวว่าผู้ชายของคุณจะไม่ชนะอย่างนั้นหรือ?”
“ฉันยังได้ยินว่าคาสิโนนี่มีเจ้าของที่ลึกลับอยู่คนนึงที่อยู่เบื้องหลัง ดูเหมือนกับว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับเจ้าพ่อการเมืองของแต่ละประเทศ จะทำอะไรก็ราบรื่นคล่องมือไปหมด”
ดวงตาของณภัทรฉายแววแปลกๆ ออกมา เขาลูบมือของเธอ : “หลังจากที่เข้าไปแล้วคุณอยากจะเล่นยังไงก็เล่นได้เลยนะ”
ณภัทรเดินไป แล้วยื่นมือออกไปกดที่ประตู ประตูคริสตัลสองบานเปิดออกทันที คนด้านในเบียดเสียดกัน หนุ่มหล่อสาวสวยเดินฝ่าผู้คน นักพนันนักธุรกิจบ้างก็ปรบมือหัวเราะกันเสียงดัง บ้างก็ลูบศีรษะกันอย่างเป็นทุกข์ เหมือนกับละครที่ตัดออกมามีความรู้สึกอารมณ์ที่แตกต่างกันออกไป
ตอนที่ทั้งสองคนเดินเข้ามา สาวสวยรูปร่างอรชรพาทั้งสองมายังที่โต๊ะกลมตัวหนึ่ง สาวสวยแจกไพ่ลงบนโต๊ะพนันนั้น ทุกคนเบิกตาขึ้น ในใจพากันแอบภาวนา
ตอนที่มีนาหยิบไพ่มานั้น ในใจรู้สึกกลัว แล้วเอ่ยพูดกับณภัทรขึ้นเบาๆ : “ฉันไม่เข้าใจเลย จะแพ้อย่างเวทนาไปหรือเปล่า?”
“ไม่เป็นไร มีผมอยู่ด้วยทั้งคน”
และเป็นอย่างนั้นจริงๆ มีนาแพ้สามรอบติด และไม่นานต้องจ่ายหนี้ไปหลายสิบล้าน ณภัทรเห็นใบหน้าที่ไม่สบายใจของเธอแล้วก็เดินไปทางด้านหลังของเธอพลางกระซิบ : “รอบนี้ลองลงต่ำดู”
และเป็นอย่างที่คิดไว้จริงๆ เธอพลิกไพ่ อีกทั้งดูเหมือนว่าเธอจะหากฎเกณฑ์เจอแล้ว ด้วยความโชคดีที่ชนะติดต่อกันหลายเกม ไม่เพียงแค่ล้างหนี้ได้เท่านั้น แต่ยังได้มาอีกหลายล้านอีกด้วย
ณภัทรนั่งดื่มอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์เหล้า พูดคุยกับคนที่มีความเชี่ยวชาญเรื่องไวน์
“ลูกพี่ นี่กว้างขวางมากจริงๆ เพื่อเอาใจให้สาวมีความสุข ทุ่มไปหลายร้อยล้านเลย”
“เธอมีความสุขก็พอแล้ว ใช่สิ เดี๋ยวเอาสิ่งของล้ำค่าของเมืองออกมา บอกกับทุกคนว่า ถ้าหากใครกลายเป็นเจ้ามือที่ใหญ่ที่สุดในคืนนี้ คนนั้นก็จะได้ของมีค่าชิ้นนี้ไป”
“ลูกพี่ บ้าไปแล้ว?”
