บทที่ 113 – ข้าชอบการโกง..
พวกทสึรุเดินทางห่างไกลจากประตูทางเข้ามากกว่าสิบกิโลแล้วถึงได้เริ่มแผนการโกงของพวกเธอ
เซเลียวางตราอสนีไว้ เธอพอรู้ว่าวิธีการจะทำลายตรานี่ออกคงยากไม่น้อย เพราะยังไงซะมันคือกุญแจที่สำคัญมาก
ดังนั้นมันต้องแข็งแกร่งมากเป็นธรรมดา สายตาเซเลียมองไปยังทสึรุแล้วก็พยักหน้าให้กันเหมือนส่งสัญญาณ
“เอาเลย!!”
“อืม!”
ทสึรุพยักหน้าในขณะที่เซเลียกระโดดถอยหลังออกไป ทสึรุก็พุ่งเข้าไปทวนอาร์ติแฟ็คในมือเปล่งแสงออกมาโดยไม่ต้องใช้เวทมนตร์กระตุ้น
พลังแห่งการทำลายล้างระเบิดออกมาจากปลายทวนและฟาดลงไปยังตราอสนีอย่างรุนแรง และตามมาด้วยเสียง “เปรี้ยง!!!”
สายฟ้าพลันแตกกระจายออกเป็นกลุ่มก้อนสายฟ้า เหมือนกับหมอกหนา แต่หมอกนี้ทำขึ้นจากสายฟ้า!
ทสึรุอาศัยแรงปะทะดีดตัวลอยขึ้นกลางอากาศไปเหยียบบนต้นไม้ แอนนี่ เซเลียและทสึรุก็กระโดดไปเหยียบบนกิ่งไม้รอ
และก็เหมือนจะเป็นตามที่เซเลียเดาจริงๆ ไม่นานพวกเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังกระหึ่มมาทางนี้ ห่างไปออกไปไม่ไกลมาก
มีลิงสายฟ้าตัวหนึ่งที่โหนไม้มาด้วยความเร็วสูง อสูรอสนี! แถมดวงตามันแดงก่ำ เหมือนกับคนเจอคบเพลิงยามมืดมิด
เหมือนกับอดยากมาหลายวันแล้วเจออาหารอันโอชะอยู่ตรงหน้า ต้องทราบก่อนว่าพวกมันเกิดขึ้นมาเมื่อมีคนเหยียบเข้ามาในโลกนี้เท่านั้น
กล่าวคือพวกมันเกิดมานานหลายวันแต่ไม่มีอะไรกิน ตรงกันข้ามกับอสูรรัตติกาลที่พอตายแล้วจะสามารถเป็นสารอาหารบำรุงให้มัน
ดังนั้นอสูรอสนี แทบไม่มีสายฟ้าให้กินเพราะมันกลายเป็นตราอสนีจนหมด อันที่จริงมันไม่ได้กินหรือสูบเอาสายฟ้ามันก็ไม่เป็นอะไร
แต่ว่าสายฟ้ายังยั่วยวนความอยากของมันมากทะลุเพดานขีดจำกัดอยู่ดี ยามนี้ดวงตามันแดงก่ำลิงตัวนั้นพุ่งดิ่งเข้ากลุ่มสายฟ้าอย่างบ้าคลั่ง
ราวกับกลัวว่าคนจะมาแย่งมันร้องออกมา สายฟ้าสีเหลืองแตกออกจากร่างมัน กระจายไปรอบๆ อย่างรวดเร็ว
แต่แอนนี่ตาเป็นประกาย ดาบอาร์ติแฟ็คในมือพลันหมุนตัดผ่านอากาศพุ่งไปเสียบกลางหัวของลิงตัวนั้นก่อนที่…
“โพละ!”
หัวมันแตกออก แต่ไม่มีเลือดเนื้อหรือผิวหนังอะไรทั้งสิ้น มันเพียงแค่แตกกระจายเป็นสายฟ้าก่อนที่ร่างมันจะสลายหายไปและมีตราอสนีหนึ่งอันตกลงบนพื้น
ทสึรุกับแอนนี่ตาเป็นประกาย เมื่อเห็นว่าแผนนี้ได้ผลทสึรุไม่สนอะไร เธอพุ่งร่างไปยังอีกทิศที่มีอสูรอสนีที่เป็น ‘โทรล’ ตัวใหญ่
นอกจากนี้ยังมีพวกอสูรอสนีตนอีกหลายตัว ทสึรุก็พุ่งเข้าปะทะอย่างรุนแรง บางตัวก็ปล่อยสายฟ้าสี ส้ม สีแดง..แม้แต่สีม่วงที่อยู่ในระดับสูงสุดก็ยังมี!
ด้วยทักษะการใช้ทวนอันเหลื่อมล้ำกับทวนอาร์ติแฟ็คสุดแข็งแกร่งที่เหมือนพลังแห่งการย่อยสลายบางอย่างอยู่ปลายทวน
ทำให้.. อสูรอสนีเป็นเหมือนเต้าหู้ที่อ่อนยวบถูกตัดอย่างง่ายดาย! แต่ทสึรุก็รู้ว่าห้ามโดนสายฟ้าเด็ดขาด แม้ระดับจะเรียงตามหนทางอสนี
แต่สายฟ้าแต่ละสีที่นี่ ล้วนแรงกว่าและมีปณิธานการกำราบศัตรู! หากจะพูดคือสายฟ้าในหนทางอสนี มันแค่วิ่งไปทั่วเท่านั้น
แต่ในบททดสอบจากอสูรอสนี มันมีเป้าหมายชัดเจนคือจะโจมตีใส่ชัดเจน ดังนั้นความรุนแรงต่อให้เป็นทสึรุยังหน้าเปลี่ยนสี
ยิ่งเป็นสายฟ้าสีม่วง ถ้าโดนเข้าจังๆ เธอคงบาดเจ็บสาหัสอีกครั้งแน่ๆ แต่สายฟ้ามันไม่ได้มีเยอะเหมือนในหนทางอสนี!
แถมความเร็วของทสึรุก็มีมาก ทำให้เธอหลบห่าสายฟ้ามากมายไปฟันอสูรอสนี ตามมาด้วยเสียงกัมปนาทของสายฟ้าแตกกระจาย
ราวกับว่ายิ่งมันแข็งแกร่ง ร่างกายมันจะยิ่งระเบิดแรงเท่านั้น! ไม่ใช่แค่ทสึรุ พวกแอนนี่ก็บุกถล่มอสูรอสนีจนพวกมันตายเกลี้ยงแล้วเซเลียก็ตะโกนออกมา
“ทสึรุ แอนนี่!!”
ทั้งสองที่ได้ยินเสียงเซเลียก็ถอยหลังกรูด แอนนี่ใช้อาร์ติแฟ็คบางอย่างเก็บก้อนสายฟ้าให้กลายสภาพเป็นเหมือนตราสายฟ้า
ก่อนพวกเธอจะรีบหนีไป เธอรู้ว่าอีกไม่นานพวกโรงเรียนเอเรียสคงตามมาแน่ๆ และก็เป็นอย่างที่พวกเธอคิดจริงๆ
หลังจากพวกทสึรุผ่านไปราวๆ สามสิบกว่านาที ก็มีกลุ่มคนหลายสิบคนมุ่งหน้ามาทางนี้ โดยมีคนนำเป็นรองผู้อำนวยการ
พอเขาเห็นภาพเบื้องหน้าสีหน้าเขาเปลี่ยนสีทันที แค่หลับตาดูยังรู้ว่าพวกเด็กๆ นั่นสู้กับอสูรสายฟ้าหลายสิบตัวที่นี่
และกอบโกยเอาตราอสนีไปได้เยอะแน่ๆ ในรอบเดียวได้สิบยี่สิบชิ้น.. นี่มันเยอะกว่าคนร้อยคนที่ใช้เวลาหาเป็นหลายวันเลยนะ
แถมอสูรอสนีก็ไม่ใช่อ่อนแอ ด่านนี้การโกงของพวกเขาใช้ไม่ได้เลย นี่จะไม่ทำให้รองผู้อำนวยการกังวลใจได้ยังไงล่ะ
และตระหนักว่าอีกฝ่ายอาจจะมีมากกว่าหนึ่งคน แสดงว่าก่อนหน้ามีคนผ่านไปก่อนแล้ว แค่เขามาหลังจากนั้นนี่หมายความว่า.. ความยุ่งยากเพิ่มขึ้นอีก
หากเป็นแบบนี้พวกเขาจะแพ้พ่ายแน่ๆ หัวของรองผู้อำนวยการหมุนติ้ว รู้สึกเดือดดาลเพราะเด็กไม่กี่คนถึงกับปั่นหัวเขาได้ขนาดนี้ รู้สึกโดนหมิ่นเกียรติไม่น้อย
“พวกเรามีตราอสนีกี่ชิ้นแล้ว!”
“สิบสองชิ้นครับ!”
“งั้นเหรอ.. ถ้างั้นแจ้งให้ทุกคนทราบว่าไม่ต้องตามหาอสูรอสนีแล้ว แต่ตามหาเด็กจากโรงเรียนไลเบอร์แทน พวกนั้นอาจจะมีวิธีล่อให้อสูรสายฟ้าออกมา!”
ดวงตาเขาเปล่งประกาย เขารู้ว่าอสูรอสนีหลายสิบตัวตรงหน้าที่กลายเป็นซากสายฟ้านี้ต้องมีบางอย่างผิดปกติ ไม่งั้นคงไม่มาตรงนี้กันเนอะขนาดนี้หรอก
อีกอย่างต่อให้พวกนั้นเก็บตราอสนีครบแปดสิบแปดชิ้น.. ตราอีกสิบสองก็ยังอยู่ที่พวกเขา แถมคนยังเยอะกว่า
ดังนั้นถ้าจะเสียเวลาตามหาสู้รอให้พวกนั้นเก็บมาจนหมด ค่อยไปปล้นเอาก็พอแล้ว! เขาพูดขึ้นอีก
“ถ้าเจอไม่ต้องปะทะ ให้แจ้งข่าวทันที เพราะเหมือนพวกเขาจะเก่งมาก”
ใช่แล้ว รองผู้อำนวยการคนนี้คิดจะ.. ปล้นพวกทสึรุ!
……….
เซเลียพอคาดเดาถึงสิ่งที่จะเกิดได้ แต่ว่าเธอก็ลงมือทำไปแล้ว ต้องไปให้สุดฝั่งไม่งั้นก็จมดังนั้นพวกเธอจึงเร่งรีบไล่เก็บอสูรอสนีมาราธอน
ในขณะที่เซเลียเองก็วางแผนดักปล้นจากนักเรียนโรงเรียนเอเรียส โชคดีที่อีกฝ่ายกระจายตัวตามหาพวกเธอจึงไม่ได้เกาะกลุ่ม
เซเลียที่เป็นเหมือนโจรในคราบคุณหนูยศขุนนาง ที่แต่งเข้าเชื้อพระวงศ์ก็ปล้นเด็กตาดำๆ ได้ลงคอ.. ถึงเธอจะเด็กเหมือนกัน
“เอ๊ะ ยานี่สามารถผ่านหนทางอสนีได้สบายๆ?!”
“อันนี้ก็ด้วย สามารถทำให้ธาตุมืดหยุดการทำงานชั่วขณะ!”
“อ๊ากก พวกเจ้ามันโกงเกินไปแล้ว ข้ารับไม่ได้ นี่มันการโกงสุดโต่งเกินไปแล้ว หน้าด้าน!”
เซเลียรู้สึกไม่พอใจ ที่พวกตนเองฝ่าบททดสอบแต่ละก้าวด้วยความยากลำบาก แต่ศัตรูกับเดินมาด้วยทางที่ปูพรมรอ
ด้วยความอดไม่ได้จึงเตะนักเรียนชายคนนั้นไปทีหนึ่งถึงพอระบายความโกรธออกมาได้ ทสึรุมองเซเลียแล้วก็เปรียบเทียบกับเลทิเซียในสมอง
เธอคิดไปคิดมาก็พูดออกมาส่า
“เจ้าไม่เหมือนเลทิเซียสักนิดเลยนะ ไม่เหมือนองค์หญิงด้วย.. เหมือนอันธพาลมากกว่าอ่ะ..”
ยิ่งเปรียบเทียบก็ยิ่งเห็นความแตกต่าง เลทิเซียแม้ในหัวจะคิดเยอะคิดมาก แต่ด้านนอกที่แสดงออกมาให้คนอื่นเห็นตลอดมาคือความสงบ
และเพราะความสงบนิ่งทำให้บรรยากาศรอบตัวเธอดูสูงส่ง… ตรงกันข้ามกับเซเลียที่เตะคนไม่มีทางสู้ระบายความโกรธโดยสิ้นเชิง
อันที่จริงตอนจับเด็กนักเรียนชายคนรี้ เธอก็หยิบโคลนปาใส่หน้าอีกฝ่าย ไม่มีความเป็นผู้ดีเลยสักนิด… แต่ตลอดหลายวันที่ผ่านมาเจ้าตัวจะเคลมตัวเองว่า
เป็นผู้เพียบพร้อมมากด้วยพรสวรรค์ สวยสดงดงาม.. แต่พอทสึรุเปิดปากพูดทีไร ก็บอกว่าเทียบเลทิเซียไม่ได้ตลอด เซเลียจึงรู้สึกไม่พอใจ
“อะไร เจ้าอวดภรรยาตัวเองอีกแล้วหรือไง!?”
“เลทิเซียไม่ใช่..!!”
“จ้าๆ”
แอนนี่ก็หัวเราะให้ทั้งสองที่สนิทกันมากขึ้น ถึงทสึรุจะเถียงไม่ค่อยเป็น แต่คำพูดที่ไร้เดียงสาของเธอก็ทำให้เซเลียจุกอยู่บ่อยครา
และก็เป็นแบบนี้ใช้เวลาไม่ถึงสิบวัน พวกเธอรวบรวมตราอสนีได้ถึง เก้าสิบชิ้น! ชิงมาจากนักเรียนโรงเรียนเอเรียสสองชิ้น
ทสึรุที่เหมือนเคยเจอวิธีลัดแบบนี้ เธอที่เดินตามกรอบที่กำหนดมาตลอดก็มองตราอสนีอย่างเลื่อนลอย.. ไม่รู้คิดอะไรอยู่เธอก็พูดออกมาเบาๆ
“ข้าชอบการโกง.. มันสบายและง่ายดีจัง”
…..
