ระหว่างเดินทางกลับไปยังเมืองฟ้ากระจ่างเฟยหลงได้คิดวางแผนการต่อไปอย่างเป็นะเบียบเรียบร้อย
เมื่อเฟยหลงรู้ตัวอีกทีก็ได้มาอยู่หน้าประตูเมืองฟ้ากระจ่างฟ้ากระจ่างแล้ว
และหลังจากผ่านการตรวจโดยใช้บัตรของศาลาโอาถทำให้สามารถเข้าเมืองฟ้ากระจ่างได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องตรวจสอบให้ยุ่งยากเหมือนครั้งก่อน
เมื่อผ่านประตูเมืองมาได้ง่ายดายเฟยหลงได้ถอนหายใจและพูดว่า
” บัตรนี้มันชั่งดีจริงๆนอกจากใช้ยืนยันสถานะและทำหลากหลายอย่างบัตรนี้มันช่างดีจริงๆ ”
เฟยหลงไม่ได้เดินอย่างรีบร้อนไปไหนแค่ทำตัวตามสบายเดินไปเรื่อยเปื่อยก็เท่านั้นและตอนนั้นเองที่สัมผัสได้ว่ามีคนแอบตามมาจำนวนหนึ่ง
” มีคนแอบตามข้ามาหรือนี่มันเป็นพวกไหนกันข้าไม่ได้สร้างศัตรูเอาไว้มากมายเเต่พวกมันทำงานให้ใครชั่งเถอะค่อยแก้ปัญหาเรื่องนี้ในตอนที่มีเวลาว่างละกัน ”
เหล่าคนที่ติดตามเฟยหลงมานั้นไท่รู้เลยว่าพวกตนนั้นถูกค้นพบแล้วและยังคงติดตามต่อไปเมื่อเห็นเฟยหลงเดินต่อไปจนถึงหน่าประตูของศาลาโอสถแล้วจึวได้หยุด
การติดตามเฟยหลงไว้เพียงเท่านี้เพราะว่าไม่อาจเข้าไปในศาลาโอสถได้ในเมืองนี้มีไม่กี่คนที่สามารถต่อต้านศาลาโอสถได้จึงตัดสินใจหยุดการติดตามเฟนหลงแล้วกลับไปรายงานข่าวให้กับผู้จ้างวาน
เมื่อเฟนหลงได้เห็นว่าเหล่าคนที่ติดตามเฟยหลงมาได้กลับหยุดและถอนตัวออกจากที่เหล่านี้โดยที่เฟยหลงเดาได้อย่างง่ายดายได้เลยว่าต้องกลับไปแจ้งผู้จ้างวานแน่นอน
” ต้องรอดูว่าใครมันบังอาจมายุ่งกับข้าพวกมันก็ต้องจ่ายด้วยราคาที่เหมาะสม ”
สำหรับเฟยหลงไม่ได้สนใจเรื่องคนเหล่านี้มากหนักเพราะตอนนี้เฟยหลงต้องการส่งภารกิจที่รับไปดำเนินการเสร็จแล้ว
จึงได้เดินไปยังพนักงานคนเดิมที่ยังนั่งอยู่ที่ฝ่ายรับภารกิจและส่งภารกิจที่ได้ทำสำเร็จแล้ว
เมื่อตอนที่กำลังเดินเข้าไปยังพนักงานคนนั้นก็มีคนที่จำเฟยหลงได้ว่ารับภารกิจที่ไม่มีใครทำได้สำเร็จและเมื่อเห็นเฟยหลงกลับมาจึงซุบซิบนินทา
ชายคนแรกได้เรียกสหายของตนพูดว่า
” แกเห็นเจ้านั้นไหมที่กำลังเดินไปยังฝ่ายรับภารกิจและส่งภารกิจที่ทำสำเร็จแล้วไหม ”
และเมื่อหันไปก็เจอเฟยหลงที่กำลังเดินไปตามที่สหายของตนได้บอกจึงถามอีกฝ่ายว่า
” ทำไมมีอะไรแปลกหรือเปล่าข้าเห็นว่าเจ้าคนนั้นก็ปกติดีนี่ ”
” หรือว่าเจ้าคนนั้นมันขอบไม้ป่าเดียวกัน(เป็นเกย์)ใช่ไหม ”
” เจ้านั้นเเหละชอบไม่ป่าเดียวกัน ”
” ข้าเป็นผู้ชายเต็มตัวนะข้าไม่ชอบแบบนั้นเเน่นอน ”
” พอก่อนหยุดเรื่องไร้สาระของเจ้าก่อนแล้วฟังข้าเข้าใจไหม ”
” เข้าใจแล้ว ”
” เจ้าคนนั้นคือคนที่เข้าไปรับภารกิจที่ไม่มีใครเคยทำได้นะสิโดยที่พนักงานคนนั้นได้ห้ามแล้วว่าอย่าเสียเวลาเลยเเต่ก็ไม่รับฟังแล้วดึงดันไปทำภารกิจนั้นให้ได้ที่เห็นเจ้าคนนั้นอีกครั้งข้าเดาว่าเจ้านั้นต้องตัดสินใจเลิกทำภารกิจแล้วแน่นนอน ”
” ข้าว่าบางทีเขาอาจจะทำภารกิจเสร็จก็ได้ ”
” งั้นเต้ามาเดินมพันกันไหมละ ”
” ได้เลยแล้วเดินพันด้วยอะไรละ ”
” เดินพันด้วยยาก่อเกิดสองเม็ดว่าไงเจ้ากล้าไหม ”
เมื่อเห็นสหายของตนเองลังเลจึงพูดยั่วยุ
” ข้าว่าเจ้าคงไม่ใช่พสกขี้ขลาดใช่ไหมละ ”
เมื่อโดนสห่ยของตนเยาะเย้ยว่าขี้ขลาดจึงยอมตกลงเดิมพัน
” เอ่่องั้นก็ได้ข้าขอเดิมพันเหมือนกับเจ้าเม็ดยาก่อกำเนิดสองเม็ด ”
ซึ่งเฟยหลงได้ยินเรื่องราวทั้งหมดก็ไม่ไดให้ความสนใจเหล่าคนพวกนั้นเพราะเฟยหลงต้องการยืนยังภารกิจว่าทำสำเร็จแล้วและจะได้รับเงินรางวัลและคะเเนนของศาลาโอสถเพื่อนำไปซื้อสมุนไพรและวัตถุดิบมาเพื่อพลังให้กับตนเอง
เมื่อเดินไปถึงหน้าพนักงานคนเดิมแล้ววางใบภารกิจลง
ซึ่งเมื่อพนักงานหยิบใบภารกิจนั้นขึ้นมาดูได้แปบนึงก็ได้เบิกตากว้างแล้วมองดูมือที่กำลังถืออยู่นั้นสั่นสะท้านแล้วมองหน้าเฟยหลงที่ใส่ชุดคลุมอยู่แล้วพูดอย่างเคารพว่า
” ท่านรอข้าน้อยก่อนเพราะว่าภารกิจนี้เป็นภารกิจที่มีความพิเศษข้าต้องเเจ้งไปยังหัวหน้านักปรุงยาของศาลาโอสถก่อน ”
เฟยหลงได้ตอบกลับเพียงสั้นว่า
” รีบๆละข้ามีธุระต้องทำอีกมากมาย ”
พนักงานคนนั้นได้โค้งตัวคำนับเฟยหลงและเดินออกไปอย่างเร่งรีบ
