เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 61 ก็เเค่ของเล็กน้อยเท่านั้น

เฟยหลงได้ตอบหยางโจไปว่า

” เจ้าก็แค่มดปลวกเท่านั้นเอง ”

เมื่อหยางโจได้ยินดังนั้นจึงโกรธมากขึ้นกว่าเดิมและได้สั่งให้ผู้คุ้มกันนำอาวุธออกมาเตรียมโจมตีเฟยหลง

แต่เเล้วตอนนั้นเองที่มีเสียงหนึ่งกล่าวขึ้นมา

” ที่เเห่งนี้เป็นโรงประมูลหวังเปาเจ้าคิดจะมาก่อความวุนวายอย่างนั้นหรือ ”

” เเละถ้าเป็นเช่นนั้นอย่ามาโทษข้าที่ลงมือโยนพวกเจ้าออกไปก็แล้วกัน ”

ซึ่งเจ้าของเสียงนั้นไม่ใช่ใครนอกจากชายชราชางฟู่ที่ได้ปรากฏตัว​ออกมาอยู่ไม่ห่างจากหน้าประตู

เมื่อหยางโจเห็นชายชราชางฟู่ปรากฏ​ตัวออกมาการแสดงออกบนใบหน้าของเขาได้เปลี่ยนไปจึงได้สั่งผู้คุ้มกันที่อยู่ด้านหลังว่า

” พวกเจ้าเก็บอาวุธทั้งหมดกลับไป ”

ชายชราชางฟู่ได้กล่าวถามหยางโจว่า

” เจ้าเก็บอาวุธกลับไปทำไมละข้าจะให้เจ้าลองสู้ดูและเจ้าจะได้รู้ว่าชายชราอย่างข้านั้นทำอะไรกับพวกเจ้าได้บ้าง ”

หยางโจได้มีเม็ดเหงื่อ​ผุดขึ้นที่หน้าผากเพราะว่าก่อนจะมายังโรงประมูลแห่งนี้นั้นพ่อของเขาได้เตือนยังคงดังก้องอยู่ในสมองว่า

‘ ไม่ว่ายังไงอย่าได้คิดต่อสู้หรือทำอะไรที่แหกกฎโดยเด็จขาดถ้าเจ้าทำละก็แม้เเต่ข้าก็ไม่สามารถช่วยเจ้าได้จงจำเอาไว้ให้ดี ‘​

หยางโจได้ยอมถอยก่อนแล้วกล่าวว่า

” เป็นท่านชางฟู่นี่เองงั้นเมื่อท่านออกมาหยุดพวกข้าไว้ไม่ให้ต่อสู้กันงั้นข้าจะไม่ทำอะไรกับเจ้าคนที่ขวางทางข้าก็แล้วกัน ”

เมื่อหยางโจได้กล่าวจบก็ได้เดินอ้อมเฟยหลงไปหยุดอยู่ข้างๆพร้อมกับกระซิบกับเฟยหลงว่า

” เจ้าระวังตัวไว้ให้ดีจ้าไม่เคยปล่อยคนที่เป็นศัตรู​กับจ้าไปได้เลยเเม้เเต่คนเดียว ”

เฟยหลงได้ตอบหยางโจกลับไป

” งั้นหรือข้าเกรงว่าคนที่จะไม่ได้มีชีวิตรอดต่อไปคงไม่ใช่ข้าแต่เป็นเจ้ามากกว่า ”

เมื่อหยางโจวกล่าวจบก็ได้เดินไปยังทางเข้าและหลังจากจ่ายค่าผ่านทางแล้วก็ได้เดอนต่อไป

เฟยหลงไม่ได้รอช้าและเดินไปยังทางเข้าได้ต่อเพราะไม่มีใครกล้าขวางเฟยหลงที่ไปยุ่งกับหยางโจซึ่งมีตระกูลหยาง​ที่เป็นหนึ่งในตระกูลปกครองเมืองฟ้ากระจ่าง

เมื่อเฟยหลงได้จ่ายค่าผ่านทางและเดินผ่านเข้าไปซึ่งก็ได้มีพนักงานคนหนึ่งเดินมาหาเฟยหลงแล้วกล่าวว่า

” ท่านเฟยหลงท่านเชิญตามจข้ามาท่านชางฟู่ต้องการพบท่าน ”

พนักงานคนนั้นได้นำเฟยหลงซูซ่านและเสี่ยวไป๋มายังห้องแห้งหนึ่งทีมีกระจกรอบด้าน

เมื่อเข้าไปก็ได้พบกับชายชราชางฟู่นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายใจพร้อมกับจิบชาที่ตั้งอยู่โต๊ะด้านข้าง

เมื่อชายชราชางฟู่ได้เห็นว่าเฟยหลงเจ้ามาจึงลุกขึ้นยืนและยิ้มออกมาพร้อมกล่าวว่า

” อ่า… ในที่สุดนายน้อยเฟยหลงก็มาแล้วมาๆเชิญนั่งก่อน ”

” ขอโทษด้วยที่ชายชราอย่างข้าไปช่วยนายน้อยเฟยหลงออกมาช้า ”

เฟยหลงได้ตอบชายชราชางฟู่ว่า

” ไม่เป็นไรถึงท่านไม่มามันก็ทำอะไรข้าไม่ได้อยู่ดี ”

เฟยหลงซูซ่านและเสี่ยวไป๋ได้นั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามกับชายชราชางฟู่

เมื่อชายชราชางฟู่ได้เห็นว่าเฟยหลงได้นั่งลงเเล้วจึงกล่าวถาม

” สิ่งที่เจ้าส่งมานั้นมันดีมากซึ่งโรงประมูลหวังเปาต้องขอบคุณจริงๆที่สิ่งของที่นายน้อยเฟยหลงนั้น ”

” ทำให้ข้ามาจึงสามารถดึงดูดเหล่าผู้บ่มเพาะจากทั่วทุกสารทิศ​มายังโรงประมูลหวังเปาของเราได้ ”

เฟยหลงได้กล่าวตอบชายชราชางฟู่ว่า

” ก็แค่ของเล็กน้อยเท่านั้น ”

ชายชราชางฟู่ได้ยิ้มพร้อมตอบว่า

” สิ่งของเล็กน้อยที่ท่านกล่าวถึงนั้นมันดึงดูดเหล่าผู้บ่มเพาะมากมายมันทำให้โรงประมูลหวังเปาของเรานั้นคึกคัก​ขึ้นมา ”

เฟยหลงได้เปลี่ยนเรื่องและกล่าวถามชายชราชางฟู่

” ข้าก็แค่ขายของเพื่อหาเหรียญ​ทองเล็กน้อยมาใช้จ่ายก็เท่านั้น ”

เมื่อชายชราชางฟู่ได้ยินว่าเฟยหลงได้ขายสิ่งของเหล่านั้นเพื่อหาเงินเล็กน้อย

ทำให้ชายชราคิดว่าเฟยหลงนั้นกำลังขาดเหรียญ​ทองอยู่จึงกล่าวถามเฟยหลงว่า

” นายน้อยเฟยหลงท่านกำลังขาดเหรียญ​ทองอยู่หรือข้ามีเหรียญ​ทองอยู่มากมายถ้านายน้อยจะยืนไปใช้ก่อนก็ค่อยคืนตอนหลังก็ได้ “