เมื่อเฟยหลงได้เสนอราคาหกหมื่นเหรียญทองสำหรับการประมูลหญ้าจิตวิญญาณอายุแปดสิบปีหลังจากนั้นก็ได้มีเสียงของเหล่าผู้บ่มเพาะพูดคุยกันดังขึ้นมา
” เห้ยมีคนกล้าประมูลหญ้าจิตวิญญาณแข่งกับคนที่อยู่ในห้องพิเศษด้วย ”
” สหายคนนั้นคงไม่อนากมีชีวิตอยู่แล้วหรือไง ”
” ข้าเหมือนได้ยินว่าเสียงนั้นนยังเด็กและมาจากชั้นที่สองซึ่งเป็นห้องพิเศษ ”
เมื่อชายชราชางฟู่ได้ยินเฟยหลงประมูลหญ้าจิตวิญญาณอายุแปดสิบปีจึงรู้สึกกระตือรือร้นและกล่าวกับเฟยหลงว่า
” นายน้อยเฟยหลงอยากได้หญ้าจิตวิญญาณอายุแปดสิบปีต้นนั้นหรือ ”
เฟยหลงได้ตอบชายชราชางฟู่สั้นๆว่า
” อืมข้าอยากได้ ”
ชายชราชางฟู่เมื่อได้ยินว่าเฟยหลงสนใจหญ้าจิตวิญญาณกระจ่างจึงกล่าวถามเฟยหลงพร้อมรอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้า
” ถ้่านายน้อยเฟยหลงสนใจงั้นชายชราอย่างข้าจะให้ทางเราเก็บหญ้าจิตวิญญาณอายุแปดสิบปีต้นนี้ให้ท่าน ”
เมื่อเฟยหลงได้ยินคำกล่าวของชายชราชางฟู่จึงกล่าวขัดความต้องการแฝงที่เฟยหลงรู้ได้จากคำกล่าวของชายชราชางฟู่
” ไม่ต้องข้าจะได้มาด้วยกฎของโรงประมูลหวังเปาของท่านได้วางไว้ ”
ชายชราชางฟู่ที่ได้ยินว่าเฟยหลงไม่ต้องการจึงเสียใจที่ไม่มีโอกาศทำให้เฟยหลงติดนี้ตน
เพราว่าชายชราชางฟู่รู้สึกได้ว่าเฟยหลงนั้นไม่ได้หยุดอยู่เพียงเเค่เมืองเล็กๆนี้เเน่นอนเฟยหลงนั้นจะต้องพุ่งทยานไปยังนิกายหรือสถานที่ลึกลับต่าง
การที่ทำให้เฟยหลงติดหนี้ของเขาไว้นั้นจะต้องได้รับผลตอบเเทนอันมหาศาลในอนาคตอย่างเเน่นอนถ้าเฟยหลงสามารถประสบความเร็จ
เฟยหลงที่นั่งอยู่ข้างก็ได้รู้ความคิดของชายชราชางฟู่อยู่แล้วเพราะเนื่องจากตนนั้นเคยมีอายุมากกว่าชายชราตรงหน้าเขาอีก
พนักงานสาวบนเวทีที่ได้ยินราคาที่เฟยหลงกล่าวประมูลออกมาจึงกล่าวว่า
” เอาละตอนนี้ราคาประมูลได้พุ่งขึ้นจนถึงหกหมื่นเหรียญทองมีใครจะเสนอราคาที่ดีกว่านี้ไหม ”
ทั้งห้องโถงของการประมูลได้เงียบลงเพราะไม่มีใครต้องการที่จะขัดใจเหล่าผู้มีอำนาจเหล่านั้นที่อยู่บนชั้นสองในห้องพิเศษ
ด้านห้องที่เสนอราคาก่อนเฟยหลงซึ่งเป็นห้องพิเศษเหมือนกันที่ทำเป็รกระจกชายวัยกลางคนที่ได้ยินเฟยหลงกล่างเสนอราคาจึงโกรธเคืองแล้วกล่าวว่า
” มันเป็นใครที่บังอาจเสนอราคาประมูลเเข่งกับข้า ”
และตอนนั้นเองได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังของชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่
” ท่านพ่อมันคือคนที่ข้าเคยบอกข้าจำเสียงของมันได้ที่มันบังอาจมาท้าทายข้าหน้าประตูของโรงประมูลหวังเปา ”
คนที่กล่าวเป็นใครไม่ได้นอกจากหยางโจวและชายวัยกลางคนนั้นคือหยางเทียนซึ่งเป็นบิดาของหยางโจ
เมื่อหยางเทียนได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามหยางโจว่า
” โจเอ๋อเเน่ใจนะว่าเป็นคนที่เจ้าได้มีเรื่องด้วยเป็นเจ้าของเสียงเดียวกับคนที่กล่าวเสนอราคาออกมาเมื่อกี้ ”
หยางโจได้ตอบหยางเทียนผู้เป็นบิดาอย่างมั่นใจว่า
” ใช่ข้าจำได้ ”
หยางเทียนจึงครุ่นคิดอย่างจริงจังอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า
” แล้วเจ้านั้นมันมีชื่อว่าอะไรและภูมิหลังมันเป็นอย่างไร ”
เมื่อหยางได้ยินเช่นนั้นจึงลังเลและตอบกลับไปว่า
” ท่านพ่อไม่ต้องห่วงหรอกมันก็แค่คนที่น่าจะติดตามใครบางคนมาถึงขึ้นไปยังห้องพิเศษเหมือนกับพวกเราได้ ”
พนักงานสาวที่ไม่เห็นใครเสนอราคาอีกจึงกล่าวถามอีกครั้งว่า
” มีใครจะเสนอราคาประมูลสูงกว่านี้หรือไม่ ”
เมื่อพนักงานสาวมองรอบก็ยังคงเงียบเหมือนเดิมจึงตัดสินใจปิดประมูลหญ้าจิตวิญญาณอายุแปดสิบปีเพราะว่าราคาประมูลที่เฟยหลงได้กล่าวออกมานั้น
มันสูงมากกว่าราคาปกติของหญ้าจิตวิญญาณอายุแปดสิบปีจึงยิ้มออกมาอย่างมีความสุจเพราะตนจะได้ส่วนเเบ่งจากของประมูลเพิ่มขึ้นด้วย
” ถ้าไม่มีใครต่อแล้วงั้นก็ปิดประมูล “
