ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอันบางเบา
” พี่สาวเจียง……………….. ”
เจียงหงที่ได้ยินซูซ่านเรียกชื่อของนางอยู่ก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า
” มีอะไรงั้นเหรอ ”
ซูซ่านก็ได้มองหน้าของเจียงหงอย่างจริงจังเเล้วกล่าวถามออกมา
” พี่สาวเจียง………. คิดว่าท่านพี่เฟยหลงนั้นเป็นคนยังไงในสายตาของพี่ ”
เจียงหงที่ได้ยินคำถามของซูซ่านก็ได้ชะงักทันทีก่อนจะกล่าวตอบกลับไป
” สำหรับข้าเเล้วเขานั้นมีความสามารถในการปรุงยาที่ข้าไม่สามารถคาดเดาได้เลย ”
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามต่อไปอีกว่า
” งั้นพี่สาวเจียงชอบท่านพี่เฟยหลงหรือไม่ ”
เจียงหงที่ได้ยินคำถามของซูซ่ารก็ได้มีภาพความทรงจำที่ตั้งเเต่เเรกพบกับเฟยหลงโยเฉพาะตอนที่เฟยหลงนั้นยืนอยู่ใกล้นาง
” ข้า………….เพียงเเค่………… ”
เสี่ยวไป๋ที่ตอนนี้กำลังโดนซูซ่านอุ้มแอยู่นั้นก็ได้กระโดดไปยืนบนไหล่ของเจียงหง
” อ๋าว ”
เจียงหงที่ไม่ได้ตั้งตัวเพราะว่าเสี่ยวไป๋นั้นกระโดออกมาอยู่บนตัวนางอย่างรวดเร็วเกินไปทำให้ตัวเจียงหงนั้นรู้สึกแปลกใจ
” นี่เจ้ามาเกาะอยู่บนไหล่ของข้าทำไม ”
เสี่ยวไป๋ได้ส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับมองมายังเจียงหงด้วยสายตาที่เปร่งประกาย
” อ๋าว ”
เจียงหงนั้นไม่สามารถนับรู้ได้ว่าตัวเสี่ยวไป๋นั้นต้องการที่จะสื่ออะไรกับนางกันเเน่
ในที่นี้มีเพียงซูซ่านเท่านั้นที่สามารถรับรู้ความหมายเสียงร้องของเสี่ยวไป๋ได้นั้นก็ได้อธิบายสิ่งที่เสี่ยวไป๋พยามสื่อสาร
” ดูเหมือนว่าเสี่ยวไป๋จะได้กลิ่นสมุนไพรมาจากตัวท่านจึงกระโดดออกไปเกาะติด ”
เจียงหงที่ได้ยินเข่นั้นก็ได้กบ่าวถามออกมาด้วยความสงสัย
” น้องสาวซูเจ้าเข้าใจสิ่งที่สัตว์อสูรพูดออกมางั้นเหรอ ”
ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงมีอาการลังเลอยู่นิดหน่อยที่จะตอบบคำถามของเจียงหงเเต่สุดท้ายเเล้วตัวซูซ่านเลือกที่จะบอกออกไป
” ที่จริงเเล้วตัวข้านั้นสามารถฟังเสียงของเหล่าสัตว์อสูรได้เเต่มันก็ต้องขุ้นอยู่กับว่าพวกเขานั้นมีสติปัญญามากเเค่ไหน ”
” ยิ่งสติปัญญามากมายตัวข้านั้นสามารถเข้าใจความหมายได้ง่ายเเต่บางตัวที่มีสติปัญญาไม่ได้สูงนักถ้าจะให้ตัวข้าเเปลก็ได้เเต่ได้มากน้อยเเค่ไหนข้าก็ไม่ทาจทราบ ”
” ตัวข้าได้ทดสอบออกมาเเละได้ข้อพิสูจน์ ”
เจียงหงที่ได้ยินเข่นั้นจึงกล่าวถามต่อไปอีกว่า
” งั้นสัตว์อสูรตัวนี้ที่เจ้าเรียกมันว่าเสี่ยวไป๋นั้นมันมีสติปัญญาแยู่พอสมควบนี้
เจียงหงได้มองเสี่ยวไป๋ที่ตอนนี้กำบังจ้องมองนาอย่างไม่ลพสายตาเเม้เพียงนิดเดียว
” อ๋าว~~~ ”
” ข้าต้องการเม็ดยาท่านให้เม็ดยากับข้าได้ใช่ไหม ”
ตอนที่ซูซ่านนั้นได้ยินสิ่งที่เสี่ยวไป๋ต้องการจะสื่อออกมาก็รู้สึกว่าท้่เสี่ยวไป๋ทำไปทั้งผมดนั้นล้วนเกี่ยวกับเม็ดยาต่างๆมากมาย
” เสี่ยวไป๋อยากได้เม็ดยาที่อยู่ท่านเเน่นอน ”
เจียงหงมี่ได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกเเปลกใจเเบะเมื่อหันกลับมาก็ได้เจอกับเสี่ยวไป่ที่พยักหน้าของมันอยู่
เจีงหงที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกว่าเสี่ยวไป่นั้นสามารถทำในสิ่งที่พวกเขาพูดออกมาหรือปล่าว
เจียงหงที่ได้เห็นสายตาอันรอคอยของเสี่ยวไป๋นั้นเเม้ว่าตัวนางอยากยืนดูอย่างเดียว
” เฮ้อ…………… ก็ได้รอบนี้เจ้าชนะ ”
เมื่อกบ่าวจบเจียงหงได้หยิบขวดหยกขวดหนึ่งออกมาด้วยความระมัดระวังพร้อมกับกล่าวออกมา
” ในขวดนี้นั้นมีเม็ดยาที่ข้าปรุงออกมาอยู่จำนวนหนึ่งเเม้ว่ามันอาจจะไม่สมบูรณ์เเบบบเเต่ก็ไม่ได้เเย่จนเกินไป ”
ระหว่างนั้นเฟยหลวที่กำลังสร้าวค่ายกลขึ้นมาอยู่ก็ได้เริ่มประกอบส่วนต่างๆจนใกข้ครบเเล้ว
” ใกล้เเล้วข้าใกล้จะทำมันให้สำเร็จเเล้ว ”
เวลาได้ผ่านไปชั่วครู่ก็ได้มีเเสงสีทองสาดส่องลงมาจากตำแหน่งทั่เฟยหลงอยู่
