เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 150 พี่สาวเจียง

ซูซ่านก็ได้กล่าวตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอันบางเบา

” พี่สาวเจียง……………….. ”

เจียงหงที่ได้ยินซูซ่านเรียกชื่อของนางอยู่ก็ได้กล่าวตอบกลับไปว่า

” มีอะไรงั้นเหรอ ”

ซูซ่านก็ได้มองหน้าของเจียงหงอย่างจริงจังเเล้วกล่าวถามออกมา

” พี่สาวเจียง………. คิดว่าท่านพี่เฟยหลงนั้นเป็นคนยังไงในสายตาของพี่ ”

เจียงหงที่ได้ยินคำถามของซูซ่านก็ได้ชะงัก​ทันทีก่อนจะกล่าวตอบกลับไป

” สำหรับข้าเเล้วเขานั้นมีความสามารถในการปรุงยาที่ข้าไม่สามารถคาดเดาได้เลย ”

ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวถามต่อไปอีกว่า

” งั้นพี่สาวเจียงชอบท่านพี่เฟยหลงหรือไม่ ”

เจียงหงที่ได้ยินคำถามของซูซ่ารก็ได้มีภาพความทรงจำที่ตั้งเเต่เเรกพบกับเฟยหลงโยเฉพาะตอนที่เฟยหลงนั้นยืนอยู่ใกล้นาง

” ข้า………….เพียงเเค่………… ”

เสี่ยวไป๋ที่ตอนนี้กำลังโดนซูซ่านอุ้มแอยู่นั้นก็ได้กระโดดไปยืนบนไหล่ของเจียงหง

” อ๋าว ”

เจียงหงที่ไม่ได้ตั้งตัวเพราะว่าเสี่ยวไป๋นั้นกระโดออกมาอยู่บนตัวนางอย่างรวดเร็วเกินไปทำให้ตัวเจียงหงนั้นรู้สึกแปลกใจ

” นี่เจ้ามาเกาะอยู่บนไหล่ของข้าทำไม ”

เสี่ยวไป๋ได้ส่งเสียงร้องออกมาพร้อมกับมองมายังเจียงหงด้วยสายตาที่เปร่งประกาย

” อ๋าว ”

เจียงหงนั้นไม่สามารถนับรู้ได้ว่าตัวเสี่ยวไป๋นั้นต้องการที่จะสื่ออะไรกับนางกันเเน่

ในที่นี้มีเพียงซูซ่านเท่านั้นที่สามารถรับรู้ความหมายเสียงร้องของเสี่ยวไป๋ได้นั้นก็ได้อธิบายสิ่งที่เสี่ยวไป๋พยามสื่อสาร

” ดูเหมือนว่าเสี่ยวไป๋จะได้กลิ่นสมุนไพรมาจากตัวท่านจึงกระโดดออกไปเกาะติด ”

เจียงหงที่ได้ยินเข่นั้นก็ได้กบ่าวถามออกมาด้วยความสงสัย

” น้องสาวซูเจ้าเข้าใจสิ่งที่สัตว์อสูรพูดออกมางั้นเหรอ ”

ซูซ่านที่ได้ยินดังนั้นจึงมีอาการลังเลอยู่นิดหน่อยที่จะตอบบคำถามของเจียงหงเเต่สุดท้ายเเล้วตัวซูซ่านเลือกที่จะบอกออกไป

” ที่จริงเเล้วตัวข้านั้นสามารถฟังเสียงของเหล่าสัตว์อสูรได้เเต่มันก็ต้องขุ้นอยู่กับว่าพวกเขานั้นมีสติปัญญา​มากเเค่ไหน ”

” ยิ่งสติปัญญา​มากมายตัวข้านั้นสามารถเข้าใจความหมายได้ง่ายเเต่บางตัวที่มีสติปัญญา​ไม่ได้สูงนักถ้าจะให้ตัวข้าเเปลก็ได้เเต่ได้มากน้อยเเค่ไหนข้าก็ไม่ทาจทราบ ”

” ตัวข้าได้ทดสอบออกมาเเละได้ข้อพิสูจน์​ ”

เจียงหงที่ได้ยินเข่นั้นจึงกล่าวถามต่อไปอีกว่า

” งั้นสัตว์อสูรตัวนี้ที่เจ้าเรียกมันว่าเสี่ยวไป๋นั้นมันมีสติปัญญา​แยู่พอสมควบนี้

เจียงหงได้มองเสี่ยวไป๋ที่ตอนนี้กำบังจ้องมองนาอย่างไม่ลพสายตาเเม้เพียงนิดเดียว

” อ๋าว~~~ ”

” ข้าต้องการเม็ดยาท่านให้เม็ดยากับข้าได้ใช่ไหม ”

ตอนที่ซูซ่านนั้นได้ยินสิ่งที่เสี่ยวไป๋ต้องการจะสื่อออกมาก็รู้สึกว่าท้่เสี่ยวไป๋ทำไปทั้งผมดนั้นล้วนเกี่ยวกับเม็ดยาต่างๆมากมาย

” เสี่ยวไป๋อยากได้เม็ดยาที่อยู่ท่านเเน่นอน ”

เจียงหงมี่ได้ยินดังนั้นจึงรู้สึกเเปลกใจเเบะเมื่อหันกลับมาก็ได้เจอกับเสี่ยวไป่ที่พยักหน้าของมันอยู่

เจีงหงที่เห็นดังนั้นก็รู้สึกว่าเสี่ยวไป่นั้นสามารถทำในสิ่งที่พวกเขาพูดออกมาหรือปล่าว

เจียงหงที่ได้เห็นสายตาอันรอคอยของเสี่ยวไป๋นั้นเเม้ว่าตัวนางอยากยืนดูอย่างเดียว

” เฮ้อ…………… ก็ได้รอบนี้เจ้าชนะ ”

เมื่อกบ่าวจบเจียงหงได้หยิบขวดหยกขวดหนึ่งออกมาด้วยความระมัดระวังพร้อมกับกล่าวออกมา

” ในขวดนี้นั้นมีเม็ดยาที่ข้าปรุงออกมาอยู่จำนวนหนึ่งเเม้ว่ามันอาจจะไม่สมบูรณ์​เเบบบเเต่ก็ไม่ได้เเย่จนเกินไป ”

ระหว่างนั้นเฟยหลวที่กำลังสร้าวค่ายกลขึ้นมาอยู่ก็ได้เริ่มประกอบส่วนต่างๆจนใกข้ครบเเล้ว

” ใกล้เเล้วข้าใกล้จะทำมันให้สำเร็จเเล้ว ”

เวลาได้ผ่านไปชั่วครู่ก็ได้มีเเสงสีทองสาดส่องลงมาจากตำแหน่งทั่เฟยหลงอยู่