เจียงหงเเละซูซ่านที่ได้ยินเสียงของเฟยหลงดังมาจากต้นไม้ก็ได้เงยหน้ามองขึ้นไปเเละพบกับกับเฟยหลงที่กำลังนั่งอยู่บนกิ่งไม้
เมื่อเฟยหลงได้เห็นว่าตัวเจียงหงเเละซูซ่านได้มองจึ้นมายังต้นไม้ที่ตนอยู่จึงกล่าวตอบกลับไปว่า
” ไงพวกเจ้าสองคนสนใจจึ้นมานั่งเปฌนเพื่อนข้าหรือไม่อากาศข้าวบนนั้นดีดว่าจ้างล่างมากเลย ”
เเละตอนนั้นเองที่กิ่งไม้ที่อยู่สูงกว่ากิ่งของเฟยหลงได้ขยับเเละพบว่ามีเสียงหนึ่งดังออกมา
” อ๋าว~~~ ”
เเละเสี่ยวไป๋ได้กะโดดลงมานั่งอยู่บนไหล่ของเฟยหลงเเล้วมองไปทางที่ซูซ่านกับเจียงหงอยู่
ซูซ่านที่เห็นเสี่ยวไป๋นั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ข้าก็นึกว่าเจ้าหายไปไหนที่เเท้ก็มาอยู่บนต้นไม้กับท่านพี่เฟยหลงนี่เอง ”
เจียงหงที่เห็นเฟยหลงนั่งอย่างอย่างสบายใจอยู่บนกิ่งไม้นั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” ท่านอาจารย์ท่านกำลังทำอะไรอยู่ไม่รีบลงมาละ ”
เฟยหลงได้กล่าวถามกลับไปว่า
” ทำไมข้าต้องรีบลงไปด้วยละ ”
เจียงหงที่ได้ยินดังนั้นจึงกล่าวออกมา
” เพราะว่าวันนี้ข้าได้ยินมาว่าโรงประมูลหวังเปาของเมืองหลวงได้มีการประมูลครั้งใหญ่เกิดขึ้น ”
เฟยหลงที่ได้ยินว่าเป็นการประมูลนั้นดวงตาที่ตอนนี้กำลังราบเรียบอยู่นั้นก็เปร่งประกายออกมาอย่างรวดเร็ว
ซึ่งเเน่นอนว่าเจียงหงกับซูซ่านนั้นไม่ได้สังเกตุเห็นเลยเเม้เเต่น้อยมีเพียงเเค่เสี่ยวไป๋ที่รู้สึกว่าพี่ใหญ่ของมันนั้นดูเเปลกๆ
เฟยหลงได้กระโดดลงมาจากต้นไม้เเละกลับมายืนบนพื้นดินอย่างสง่างามราบไร้ซึ่งเสียงเเม้เเต่น้อยเเล้วกล่าวออกมา
” งั้นก็ไปกันเถอะ ”
เมื่อทั้งสี่ได้เข้าไปยังพื้นที่เเถวๆโรงประมูลก็พบได้ว่าเมืองหลวงในตอนนี้นั้นมีความคึกคักมากกว่าครั้งเเรกที่เฟยหลงมาถึงยังเมืองนี้อย่างมาก
” นี่พวกเจ้าไปโรงประมูลหวังเปากันไหม ”
” เเล้วข้าจะไปทำไมในเมื่อของบางอย่างที่ดีๆนั้นพวกข้าประมูลเเข่งกับพวกตระกูลใหญ่นั้นไม่ได้เลยเเม่เเต่น้อย ”
” เอาน่าเจ้าไปกับข้าเถอะไม่เเน่ว่าอาจจะได้เห็นอะไรสนุกๆก็ได้ ”
เฟยหลงได้เดินมายังโรงประมูลหวังเปาก็ได้พบกับปู่ขอองเจียงหงนั้นก็คือชายชราชางฟู่
ทั้งสองคนที่ได้พบกันนั้นชายชราชางฟู่ได้เดินเข้าหาเฟยหลงเเละกล่าวว่า
” โอ้…… เจ้านี่เองคุณชายเฟยหลง ”
เฟยหลงที่ได้ยินชายชราชางฟู่กล่าวออกมาอย่างนี้ก็ได้กล่าวตอบกลับไป
” จ้าก็ไม่คิดว่าจะเจอกับท่านเช่นกัน ”
เเล้วมองไปด้านหลังก็พบกับเจียงหงที่กำลังเดินตามมาอย่างสงบก็ได้กล่าวถามออกมาด้วยเสียงที่มีเพียงเเค่เฟยหลงได้ยินเท่านั้น
” เเล้วหลานสาวข้านั้นเป็นยังไงบ้าง ”
ชายชราชางฟู่นั้นรู้ดีว่าตัวหลานสาวของเขานั้นไม่มีทางยอมเชื่อฟังใครง่ายๆอย่างเเน่นอนจึงกล่าวถามออกมาด้วยความกังวล
เเต่ตัวชายชราชางฟู่นั้นกลับได้คำตอบจากเฟยหลงที่ให้ความแปลกใจอย่างมาก
” เท่าที่ข้ารู้ตัวนางนั้นเเม้จะทำดื้อรั้นบ้างเเต่การทำความเข้าใจในสิ่งที่ข้าได้สอนให้กับนางนั้นจัดอยู่ในระดับที่ดี ”
ชายชราชางฟู่ที่ได้ยินเฟยหลงกล่าวออกมาเเบบนั้นก็รู้สึกโล่งใจเเต่ก็สงสัยด้วยว่าทำไมเฟยหลงถึงสามารถทำให้เจียงหงที่มีนิสัยเเบบนั้นยอมทำตามได้ยังไง
ทางเจียงหงที่เห็นว่าเป็นปู่ของนางจึงรีบเดินมากล่าวทักทาย
” ท่านปู่ท่านก็มางานประมูลครั้งนี้เหรอ ”
ชายชราชางฟู่ก็ได้ยินออกมาพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อว่า
” อ่า…….. ข้าได้ยินมาว่ามีคนทำให้เจ้ายอมเชื่อฟังได้ชั่งน่าแปลกใจมากเลย ”
เจียงหงที่ได้ยินเเบบนั้นก็กล่าวออกมาด้วยความโกรธ
” ข้านั้นไม่เชื่อฟังใครทั้งนั้นเเละที่ข้าทำตามที่ท่านอาจารย์สั่งนั้นเพราะว่าท่านมีความสามารถมากกว่าข้าก็เท่านั้น ”
ชายชราชางฟู่ก็ได้กล่าวปลอบหลานสาวของตน
” ก็ได้เจ้าเเค่ทำตามที่ได้รับสั่งมาไม่ใช่เชื่อฟังตัวเขาโดยไม่มีข้อเเม้ ”
