เทพจักรพรรดิ​สงคราม – ตอนที่ 257 เจ้าจะหลอมเเร่

เฟยหลงได้นำเเร่ขึ้นมากองใหญ่ออกมาจากถุงมิติเเละวางไว้ตรงหน้าใกล้กับดาบหักทั้งสองเล่มก่อนที่จะกล่าวออกมาว่า

” ดูเหมือนเเร่พวกนี้อย่างมากถ้าจะดูดซับไปก็ทำได้เพียงฟื้นฟูพลังขึ้นมาส่วนหนึ่งเท่านั้น ”

เมื่่อเฟนหลงกล่าวจบก็ได้โบกมือเบาๆก่อนที่จะปรากฏ​หม้อปรุงยาใบหนึ่งขึ้นมาตรงหน้า

นั้นก็คือหม้อปรุงยาหยูหงซึ่งเมื่อมันได้เห็นเฟยหลงเรียกมันออกมาจึงกล่าวถามกลับไป

” เจ้าเรียกข้าออกมาเเบบนี้………….คงมีเรื่องต้องใข้งานข้าอีกเเล้วใช่ไหม ”

เฟยหลงทีไ่ด้ยินดังนั้นก็ยิ้มให้หม้อปรุงยาหยูหงเหมือนกับบว่าจะเป็นการตอบรับคำพูดของเฟยหลงก็ว่าได้

หม้อปรุงยาหยูหวที่เห็นดังนั้นก็ไม่กล่าวเรื่องไร้สาระต่อไปเเล้วกลับถามเฟยหลงถึงสิ่งที่ต้องการ

” คราวนี้เจ้าจะทำอะไรอีกละ……… หลอมเม็ดยาหรือไม่ก็ใช้ข้าเป็นพาหนะ​ข่นส่ง ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็กล่าวตอบหม้อปรุงยาหยูหงกลับไปว่า

” ปล่าวเลยข้าก็เเค่อยากใช้เจ้าหลอมของพวกนี้นะเเล้วอีกอย่างข้าใข้เจ้าหลอมอาสุธคงได้ใช่ไหม”

หม้อปรุงยาหยูหงได้ตอบกลับมาว่า

” เจ้าคิดว่าปู้คนนี้เป็นใครกันกับอีเเค่หลอมเเร่ข้าต้องทำได้อยู่เเล้วเเม้กระทั่งใช้ข้าหลอมอาวุธยังได้เลยเเม้จุดประสงค์​ที่ข้าถูกสร้างมาเพื่อที่จะปรุงยาก็เถอะ ”

เมื่อหม้อปรุงยาหยูหงเห็นกองเเร่ที่กงอสูงราวกับก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่งก็ได้กล่าวถามออมาว่า

” เจ้าจะหลอมเอาเเร่มากมายขนาดนี้ไปทำอะไรกัน ”

เฟยหลงก็ได้ชี้ไปยังดาบหักทั้งสองเล่มที่ตั้งอยู่ข้างกงอเเร่เหล่านั้นเเล้วกล่าวอธิบายออกมา

” ข้าต้องการฟื้นฟูพลังของดาบหักทั้งสอเล่มขึ้นขึ้นมานะ ”

หม้อปรุงยาหยูหงได้สำรวจดาบหักทั้งสองเล่มอย่างถี่ถ้วน​ก่อนจะกล่าวออกมาด้วยความเเปลกใจ

” โอ้………… นี่มันอาวุธระดับเซียนนี่ถึงเเม้จะได้รับความเสียหายจนเกือบจะพังทลายเป็นเศษเหล็กเเล้วก็ตาม………… ในอดีตคาดว่าคงจะเป็นอาวุธระดับสูงในหมู่อาวุธระดับเซียนด้วยกัน ”

” เเต่ก็นะในโลกนี้เจ้าเจอดาบหักทั้งสองเล่มนี้ก็ถือว่าโชคหล่นทับเจ้าอย่างมากเเล้วละ ”

เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อยเเต่ก็สลายหายไปอย่างรวดเร็วเพราะว่าเฟยหลงจำได้ถึงเรื่องที่หม้อปรุงยาหยูหงเคยเล่าให้ฟัง

ซึ่งทางด้านหม้อปรุงยาหยูหงนั้นก็ได้กล่าวออกมาอีกว่า

” เเล้วที่เจ้าจะฟื้นฟูพลังของมันเจ้าต้องเป็นนักหลอมอาวุธถึงจะทำได้เพราะเเม้ทั้งสอสิ่งจะใช้เปลวเพลิงเช่นกันเเต่คุณสมบัติเพลิงกลับเเตกต่างกันอย่าง………… ”

เมื่อหม้อปรุงยาหยูหงยังกล่าวไม่ทันที่จะจบเฟยหลงก็ได้หงายฝ่ามือเเล้วจุดเพลิงขึ้นอย่างรวดเร็ว

เปลวเพลิงสีเหลืองเข้มลุกโชนอย่างเงียบเชียบเเละด้านในมันนั้นกลับเต็มไปด้วยพลังที่เผาทำลายทุกสิ่งทุกอย่างเลยก็ว่าได้

เปลวเพลิงนั้นค่อยๆเปลี่ยนเเปลงรูปแบบไปเรื่อยๆไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ก้อนเมฆหรือกลายเป็นปลา

ทางด้านหม้อปรุงยาหยุหงที่เห็นดังนั้นก็ใบ้กินไปเเล้วเรียบร้อย

“………..”

ก่อนที่จะกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

” ถือซะว่าข้าไม่ได้กล่าวอะไรออกมาก็เเล้วกันเมื่อกี้ ”

เเต่ในความคิดของหม้อปรุงยาหยูหงนั้นกำลังด่ากราดเฟยหลงอย่างอดไม่ได้

” ไอตัวประหลาดนี้มันมาจากไหนกัน……………. หลังจากก้าวสู่ขอบเขตใหม่ไม่นานเจ้านั้นมันไม่ได้ฝึกหรือขัดเกลาเปลวเพลิงเลยเเม้เเต่น้อยเเต่กลับจุดขึ้นมาได้อย่างง่ายดายเเละยังสามารถควบคุมมันได้ดังใจนึกด้วย ”

” นี่ข้าไม่ได้กลับมาเยือนโลกบรรพกสลนานเเค่ไหนกันทำไมถึงมีเจ้าตัวประหลาดนี้กำเนิดขึ้นมาได้ ”

ระหว่างนั้นเองที่เฟยหลงได้กล่าวเรียกหม้อผรุงยาหยูหงจนทำให้มันหลุดออกจากความคิดของตนเอง

” เจ้าจะเหม่อลอย​ไปถึงไหนรีบมาช่วยข้าหลอมพวกมันได้เเล้ว ”

หม้อปรุงยาหยูหงที่ได้ยินดังนั้นก็ขยายขนาดร่างของตนให้ใหญ่ยิ่งขึ้นพร้อมกับเปิดฝาเตาออกเฟยหลงจึงใส่เเร่เหล่านั้นลงไปพร้อมกับดาบหักทั้งสองเล่ม

” เอาละมาเริ่มกันเถอะ ”

เปลวเพลิงสีเหลืองเข้มได้ลุกโชนขึ้นใต้หม้อปรุงยา