เเต่กลิ่นไอของเพลิงที่ใช้ปรุงเม็ดยาออกมานั้นก็สามารถสลายหายไปได้เช่นกัน
จิตวิญญาณหอคอยขั้นบันไดที่ตรวจสอบเเล้วเรียบร้อยนั้นก็ได้กล่าวออกมาว่า
” อืม……… เป็นเม็ดยาที่เจ้าปรุงออกมาจริงๆ ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้ยิ้มออกมาพร้อมกับกล่าวถามจิตวิญญาณหอคอยขั้นบันไดต่อไปอีกว่า
” งั้นข้าคงจะทำการทดสอบต่อไปได้เเล้วสินะ ”
จิตวิญญาณหอคอยที่ได้ยินดังนั้นก็ไม่ได้กล่าวคัดค้านต่อไปอีกเเล้วกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
” เอาละ………….. เริ่มการทอสอบต่อไปในอีกสิบวินาทีเจ้าจงเตรียมตัวให้พร้อม ”
เมื่อจิตวิญญาณหอคอยกล่างจบก็ได้มีตัวเลขปรากฏขึ้นมาเเล้วนับถอยหลังกลับไปเรื่อยๆ
” สิบ ”
” เก้า ”
” แปด ”
………………
เมื่อเฟยหลงเห็นว่าเมื่อถึงเลขสามเเล้วนั้นตัวเขาก็ได้ไหลเวียนพลังปราณไปรวมกันอยู่ที่ฝ่ามือของคนเองก่อนที่จะปลดปล่อยการโจมตีออกไปเมื่อตัวเลขศูนย์ปรากฏ
บอลเพลิงขนาดใหญ่ได้ถูกขวา้งออกไปดเวยพลังของขอบเขตหลอมรวมนั้นมีความเร็วอย่างมากขนาดที่ว่าสามารถทำลายเนินเขาลูกเล็กๆได้เลย
เพลิงเหล่านั้นได้เข้าปะทะกับเหล่าสัตว์อสูรเหยี่ยวทมิฬด้วยพลังอำนาจอันมหาศาลของเปลวเพลิงสีครามที่เผาทำได้ได้ถูกสรรพสิ่งก็ได้ระเบิดออกมาราวกับดวงอาทิตย์สีครามขนาดเล็ก
” ตู้มมมมมมมมมมมมมมม”
เฟยหลงอาศัยจังหวะนั้นนำเม็ดยาขว้างออกไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ควันสีม่วงจะระเบิดขึ้นเติมเต็มท้องฟ้าสีครามสดใสให้เปลี่ยนเป็นสีม่วงอันน่ากลัว
เหล่าสัตว์อสูรเหยี่ยวทมิฬนั้นเมื่อตกอยู่ท่ามกลางควันเหล่านั้นเเล้วก็ได้ก็ได้ตกอยู่ในความสับสน
ใช่เเล้วสิ่งที่เฟยหลงขว้างออกไปนั้นเป็นเม็ดยาที่สามารถสร้างควันพิษในการสร้างความสับสนให้สัตว์อสูรเหยี่ยวทมิฬเหล่านั้น
เเต่ด้วยเวาลาอีกไม่นานนั้นควันเหล่านี้คงจะสลายหายไปอย่างรวดเร็วโอกาศที่เฟยหลงสร้างขึ้นมานี้จะหายไป
” เจ้าพวกนกบ้าเจ้าคิดว่านีกปรุงยานั้นจะสร้างเป็นเพียงเเค่ยาที่สามารถรักษาหรือเพิ่มพลังปราณอย่างนั้นเหรอ ”
” เเตาต้องขอโทษด้วยเพราะข้านั้นถนัดสร้างยาพิษเหมือนกัน…………. เเละเเม้ตัวข้านั้นจะไม่ค่อยอยากใช้ของเหล่านี้เท่าไหราเเต่รางวัลเหล่านั้นรอข้าอยู่ ”
เมื่อเฟยหลงกล่าวจบก็ได้หยิบเม็ดยาบางอย่างขึ้นมาทานก่อนที่จะพุ่งเข้าไปในควันพิษเหล่านั้นอย่างรวดเร็ว
เเละเเน่นอนว่าสิ่งที่เฟยหลงทานเข้าไปนั้นเป็นยาถอนพิษที่สามารถต้านทานพิษเหล่านั้นที่สร้างความสับสนให้ได้
เเม้จะไม่ใช้ยาถอนพิษเฟยหลงก็มีอีกหลากหลายวิธีที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้พิษเหล่านั้นมาทำอันตรายตัวเขาได้
” เอาละได้เวลาจบการทอสอบรอบนี้เเล้ว ”
เฟยหลงได้ปลดปล่อยปราณดาบเข้าจู่โจมเหล่าสัตว์อสูรที่ตกอยู่ในความสับสนอย่างไร้ปราณี
” สวบ สวบ สวบ ”
เสียงดาบตัดผ่านอากาศทำลายทุกสิ่งที่ขวางทางเเม้เเต่สายลมก็ถูกเเหวกออกทำให้เกิดเสียงขึ้นมา
เเละไม่นานนักโลกรอบข้างได้กลับสู่สถานที่ๆเฟยหลงคุ้นเคยนั้นก็คือขั้นบันไดที่ราวกับไร้ที่สิ้นสุดเหล่านี้
เฟยหลงที่เห็นดังนั้นก็ได้เริ่มก้าวเดินต่อไปเรื่อยๆหลังจากขั้นที่หนึ่งร้อยเเล้วนั้นเเรงกดดันที่มองไม่เห็นก็เริ่มส่งผลขึ้นมาบ้างเเล้วเเรงกดดันนี้สามารถทำให้ขอบเขตหลอมรวมเคลื่อนไหวได้ลำบากขึ้น
ในการก้าวเดินนั้นยิ่งอยู่สูงเท่าไหร่เเรงกดดันเริ่มมากขึ้นเท่านั้น
ขั้นที่สองร้อย
ขั้นที่สามร้อย
ขั้นที่สี่ร้อย
ขั้นที่ห้าร้อย
จนกระทั่งรอบด้านเปลี่ยนไปอีกครั้งเเล้วเสียงหนึ่งก็ได้ดังขึ้นมา
” ผู้รับการทดสอบอยู่ขอบเขตหลอมรวมขั้นกลาง ”
” เริ่มการทดสอบที่สามได้ ”
” ผู้เข้าทดสอบต้องเอาชนะความกลัว”
” เเละหากผู้ทดสอบผ่านก็จะได้ก้าวเดินไปยังขั้นบันไดต่อไปที่อยู่สูงมากกว่านี้หากล้มเหลวจะถูกส่งกลับออกไปเเล้วไม่สามารถเข้ามารับการทดสอบได้อีก ”
เฟยหลงที่ได้ยินดังนั้นก็ได้กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงที่เเฝงไปด้วยความยินดี
” นี่สิถึงจะน่าสนใจขึ้นมาหน่อย “
