สุดยอดเซนต์ตัวปลอมแห่งยุค – ตอนที่ 63 แม่มดตัวปลอม

ชั้นซ่อนตัวรออยู่บนดาดฟ้ากับเลย์ล่า และแล้วคนร้ายก็มาถึงพร้อมกับพวกตัวประกัน

คนร้ายในครั้งนี้คือนักเรียนหญิงตามที่เจ้าเต่าบอกเบย เหมือนมีเงาดำๆอะไรซักอย่างติดอยู่บนหลังเธอด้วย

จู่ๆหนวดก็งอกออกมาจากเงามืด และทำให้พวกเอเทอร์น่าและตัวประกันคนอื่นๆหลับไป

หืม จะเล่นรยางค์กับเอเทอร์น่ารึ?

…สวยพี่สวย!

แย่ล่ะ ดันมาถึงเร็วเกินไป

น่าจะมาสายหน่อยสัก5…ไม่สิ 10นาที

สำหรับนักเรียนหญิงที่เป็นคนร้ายนี่…จะว่าไงดีล่ะ เธอค่อนข้างจะดูบ้านๆอ่ะนะ

ก็เคยมีช่วงที่ชั้นคิดนะว่าผู้หญิงทุกคนในโลกเกมจีบสาวนี่มีแต่สาวงามยิ่งกว่าไอดอล

แต่ในความเป็นจริงไม่ใช่อย่างนั้นเลย ถ้าเทียบแล้ว โลกสมัยใหม่นี่มีคนสวยเยอะกว่าอีก

มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะที่โลกนี้ไม่ได้มีผลผลิตเหลือกินเหลือใช้อะไรแบบนั้น ไม่มีการวิจัยถึงอาหารที่ดีต่อผิวหรือความงามหรอก

ไม่มีอาหารเสริม ไม่มีผลิตภัณฑ์บำรุงร่างกาย เออ ถ้าพูดไปก็มีไอ้คนที่ชื่อเหมือนอาหารเสริมอยู่อ่ะนะ(ซัปเปิ้ล เมนต์)

โลกปัจจุบันมีครีมบำรุงผิว อาหารเสริมความงาม เครื่องสำอางหลากหลายรูปแบบให้เลือกซื้อผ่านอินเทอร์เน็ต ก็แน่อยู่แล้วที่โลกยุคกลางแบบนี้จะสู้ไม่ได้

มันก็แค่ว่า ในโลกนี้ คนที่สวยแบบจริงๆก็จะสวยในระดับที่ไม่จำเป็นต้องใช้ของบำรุงอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว

เลย์ล่ากับเอเทอร์น่าเป็นตัวอย่างที่ดีในเรื่องนั้น

ตัวชั้นเองก็พอนับอยู่ในหมวดหมู่เดียวกันได้อ่ะนะ…หรือถ้าจะให้พูดก็คือร่างกายของเอลริส แถมชั้นยังมีสูตรโกงที่ช่วยบำรุงผิวและผมให้สวยยิ่งกว่าเทคโนโลยีของยุคปัจจุบัน ทำให้ความงามของชั้นสูงขึ้นไปอีกหลายเปอร์เซ็นต์อยู่

เพราะว่าข้างในเป็นขยะแบบนี้ ข้างนอกเลยต้องสมบูรณ์แบบที่สุดเท่าที่จะทำได้

เคลือบทอง โปะด้วยทอง ประดับเพิ่มด้วยทอง เอาให้อร่ามไปเลย

ต่อให้โดนลอกทองออกไปนิดหน่อย ก็ยังเหลือทองเคลือบไว้อีกหลายชั้น

โรลเพลย์เป็นเซนต์นี่ไม่ง่ายนะเออ

เอาล่ะ มาดูสาวตัวประกอบกันดีกว่า…แน่นอนว่าไอ้เจ้าเงาที่แปะติดหลังเธออยู่นี่คือน่าสงสัยโคตรๆ

คนอื่นๆอาจจะเห็นเป็นพลังเวทย์แห่งความมืดอะไรแบบนั้น แต่ดูท่าจะไม่ใช่

มันโดนซ่อนไว้ในเงาเบยทำให้ดูยาก แต่ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างหลบอยู่ในนั้นด้วย

ไงๆก็ต้องดึงไอ้เงาดำนั่นออกมาก่อนสินะ

…ในระหว่างที่คิดอย่างนั้น สาวตัวประกอบก็ยิงเวทมนตร์ลงไปที่สนาม

ยัยนี่ทำบ้าอะไรนิ?

ในเวลาเดียวกัน ชั้นก็ยิงเวทย์แสงใส่กระสุนที่สาวตัวประกอบยิงออกไป ทำให้มันหักล้างกันเองและสลายไปก่อนที่จะลงไปที่สนามฝึก

“!?ใครน่ะ!?”

สาวตัวประกอบหันมาทางนี้ด้วยหน้าตาน่ากลัวเชียว น่าเสียดายนะที่ชั้นอยู่ในโหมดซ่อนตัว ไม่เห็นตูหรอกเฟ้ย

ถึงอย่างนั้น เธอก็คงรู้ตัวแล้วว่ามีใครอยู่ที่นี่ด้วย

เอาล่ะ ต้องช่วยพวกตัวประกันก่อนแล้วค่อยจัดการกับคนร้ายสินะ

ไม่มีความจำเป็นต้องซ่อนตัวต่อแล้ว ชั้นปลดเวทมนตร์ออกแล้วก้าวออกมาจากเงามืด

“เซนต์…เอลริส…! เป็นไปไม่ได้ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่…”

สาวตัวประกอบค่อยๆก้าวถอยหลัง

เงาดำที่ติดอยู่บนหลังเธอสั่นสะท้าน หนวดของมันส่ายไปมา

ไรนิ? คิดจะเล่นรยางค์กับตูรึ?

หยุดเถอะ…ไม่มีใครอยากดูฉากแบบนั้นหรอกนะ

อย่าเลย จริงๆนะเออ

“คุณก็ด้วย ทำไมถึงทำแบบนี้หรือคะ?”

ชั้นตอบคำถามของเธอด้วยการถามกลับ

ชั้นมาที่นี่เพราะเจ้าเต่าบอกมาน่ะ แต่ก็ไม่คิดจะบอกเธออย่างนั้นหรอกนะ

เจ้าเต่าตาทิพย์เป็นอาวุธลับของทางนี้ไงล่ะ

ถ้าบอกไปแล้วมีใครแอบฟังอยู่ เจ้าเต่าอาจจะโดนลอบสังหารก็ได้

“…ไม่จำเป็นต้องถามเลย! ก็เพิ่อนำความหวาดกลัวที่มีต่อแม่มดกลับมายังโลกใบนี้ไงล่ะ! จุดหมายของข้าก็เพื่อให้พวกมนุษย์โง่เง่าทั้งหลายจดจำความกลัวในตัวข้าได้อีกครั้ง”

พูดอะไรแปลกๆจัง…

บอกว่าอยากให้คนจดจำความกลัวที่มีต่อแม่มด ยัยคนนี้เป็นสมุนของแม่มดรึไง?

ไม่สิ เธอบอกว่า “ความกลัวในตัวข้า” นี่พูดผิดอะไรรึเปล่า?

“พูดเหมือนกับว่าคุณเป็นแม่มดเลยนะคะ?”

“ใช่แล้ว ข้าคือเอลิซาเบธ แม่มดที่เจ้ากำลังตามหาอยู่อย่างไรล่ะ!”

…

……?

พูดเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย?

แม่มดคืออเล็กเซียต่างหากล่ะ

ถ้าคิดจะเล่นเป็นแม่มดล่ะก็ อย่างน้อยก็น่าจะบอกว่าตัวเองชื่ออเล็กเซียนะ

บ้ารึเปล่าเนี่ย?

จริงๆก็อยากถอนหายใจดังๆแล้วก็พูดหยามเธออ่ะนะ แต่ก็ยังพอทนไว้ได้

ต้องทำตัวให้เหมือนเซนต์เข้าไว้

“หึ หลังจากที่แสร้งเป็นเซนต์มาตลอด คราวนี้ยังจะมาแสร้งเป็นแม่มดอีกรึ ช่างเป็นสิ่งมีชีวิตที่สิ้นหวังจริงๆเลย”

เลย์ล่าเอามือยื่นไปหาดาบในทันที

ยอ ยอ สต๊อกโกะ ยอนะจ๊ะ

ชั้นยังไม่เข้าใจเลยเนี่ยว่าเกิดอะไรขึ้น ต้องถามให้รู้เรื่องก่อน

ถ้ารู้อะไรเกี่ยวกับสาวตัวประกอบก็บอกมาซะนะ

“รู้จักเธอเธอคนนี้หรือจ๊ะ เลย์ล่า?”

“เป็นเพียงคนชั้นต่ำที่ไม่มีค่าให้ท่านสนใจหรอกค่ะ ดิฉันจะตัดหัวมันตรงนี้เลย”

“ถ้ามีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับเธอ ก็ช่วยบอกให้หน่อยได้ไหมจ๊ะ…”

“…ชื่อของเธอคือเอลิซาเบธ อิบลิส ลูกสาวคนที่สองของเคานท์อิบลิส เธอมีกำหนดการที่จะถูกไล่ออกจากสถาบันภายในเดือนนี้ค่ะ”

ดูเหมือนว่าเลย์ล่าจะเกลียดสาวตัวประกอบเอามากๆเลย

เธอน่าจะเป็นนักเรียนธรรมดาๆนี่นา ต้องมีอะไรแน่ที่ทำให้เลย์ล่าเกลียดเธอขนาดนั้น

มีไรอ่ะ? เธอขโมยกางเกงในของเลย์ล่าไปรึ?

ถ้าเป็นงั้นล่ะก็ เอามาขายต่อให้ชั้นได้มะ? เดี๋ยวจ่ายให้อย่างงามเลย

อา–ถ้าเซนต์มีกางเกงในของลูกน้องอยู่มันจะดูไม่ดีนี่นา

“แล้วเรื่องที่เธอแสร้งเป็นเซนต์ล่ะจ๊ะ?” 

“ไม่ใช่ข้อมูลที่ควรค่าพอให้ท่านสนใจหรอกค่ะ…”

“เลย์ล่า”

“…เจ้าคนเสียสติตรงนี้พยายามที่จะเลียนแบบท่านเอลริสและป่าวประกาศว่าเธอเป็นเซนต์ตัวจริงค่ะ ทำให้เธอมีชื่อเสียงในทางลบเป็นอย่างมากภายในสถาบันแห่งนี้ เครื่องประดับดอกไม้ที่เธอสวมอยู่ก็คงเพื่อที่จะลอกเลียนแบบท่านค่ะ ไม่ใช่เพียงเท่านั้นนะคะ เธอยังอ้างว่าความดีความชอบทั้งหมดที่ท่านเคยทำมาเป็นผลงานของเธอ และเป็นท่านเองที่ขโมยไปจากเธอ…หากว่าเธอไม่ใช่บุตรสาวของตระกูลอิบลิส ดิฉันก็คงจะสังหารเธอไปตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วค่ะ…ช่างเป็นบุคคลที่น่ารังเกียจเป็นที่สุด”

เค เข้าใจล่ะ เป็นเอลริสเก๊สินะ

ไม่เห็นเป็นไรนี่? คนดังจะมีติ่งมาเลียนแบบก็เห็นกันได้บ่อยๆ

ก็คล้ายๆกับโพสท่าหรือตัดผมทรงเดียวกับนักบอลนั่นแหละ

จะเป็นติ่งชั้นขนาดหนักจนอยากจะเป็นชั้นก็ไม่ได้ผิดอะไร

จะว่าเป็นความเห็นใจจากคนประเภทเดียวกันก็ได้นะ…เพราะเมื่อก่อนชั้นก็เคยเป็นแบบนั้นเหมือนกัน

ชั้นเคยเป็นแฟนเบสบอลมาก่อนนะ เมื่อก่อนชั้นก็จะแต่งตัวเหมือนกับนักเบสบอลแล้วก็จินตนาการว่าชั้นยืนอยู่ในสนาม กำลังทำสิ่งที่คนในทีวีทำอยู่ แล้วก็คิดถึงเสียงเชีบร์จากพวกแฟนๆ

เห็นพูดถึงดอกไม้ประดับนี่นา…อ๊ะ นั่นไง มีดอกไม้สีขาวที่คล้ายๆกับของชั้นอยู่จริงๆด้วย ถึงมันจะเหี่ยวแล้วก็เถอะ

ว่าไป จริงๆแล้วเครื่องประดับดอกไม้บนหัวชั้นนี่ก็เป็นดอกไม้ของจริงน่ะนะ

ชั้นใช้เวทมนตร์หยุดไม่ให้มันเหี่ยวเฉา กลายเป็น”บุปผานิรันดร์ไม่ร่วงโรย”

เค้าเรียกว่าแก้เคล็ดไง เพราะมาเกิดในโลกของ”บุปผานิรันดร์ร่วงโรย” ชั้นเลยทำดอกไม้ที่ไม่มีวันร่วงออกมา

แล้วก็นี่ไม่ได้มีไว้แค่ตกแต่งนะเออ มันบรรจุพลังเวทย์ไว้ใช้ยามฉุกเฉินได้ด้วย

ดอกไม้นี้มีชื่อว่าแองเจโล มีลักษณะพิเศษคือการที่มันสามารถบรรจุพลังเวทย์ไว้ได้ทีละมากๆ

ถ้าจะให้พูด กลีบนึงบรรจุได้ประมาณ 100 MP มีเจ็ดกลีบก็ 700 MP

ก็ใช่ว่าจะได้ใช้หรอกนะ แต่ก็ต้องเผื่อเอาไว้

เห็นว่าที่โลกเก่าเองก็มีดอกไม้ชื่อเดียวกัน แต่มันเป็นคนละสายพันธุ์กับบนโลกนี้อ่ะนะ แค่ชื่อเหมือนกันเฉยๆ

คนบนโลกนี้เชื่อว่าดอกไม้เจ็ดกลีบสามารถขับไล่ความชั่วร้ายได้ เลขเจ็ดเลยถือเป็นเลขมงคล

เห็นว่าเพราะมีธาตุอยู่เจ็ดธาตุในโลก ไฟ น้ำ ลม ดิน สายฟ้า น้ำแข็ง และแสง จริงๆควรจะเป็น 8 แต่ธาตุความมืดไม่นับเลยลบไป 1

จริงๆไอ้ดอกไม้บนหัวสาวตัวประกอบนี่ถึงจะคล้ายกัน… แต่ไม่ใช่ดอกแองเจโลหรอกนะเออ

นั่นคือดอกลูซิเฟอโร เป็นคนละสายพันธุ์กัน

จะเห็นได้ว่ามันมีแปดกลีบ ซึ่งถือเป็นเลขอัปมงคลในโลกนี้

ใช้บรรจุพลังเวทย์ไม่ได้ แถมได้ยินว่ามันมีพิษอีกด้วย

เป็นพิษที่ไม่มีอันตรายถึงตาย แต่ก็เป็นสารหลอนประสาทที่ถ้าโดนเข้าไปแล้วจะทำให้เห็นภาพลวงตา เพ้อฝันในสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริง

พูดไปก็ประมาณยาเสพติดนั่นแหละ

ต่างจากแองเจโลที่เหี่ยวง่าย ลูซิเฟอโรนี่จะทนทานแถมอายุยืนยิ่งกว่าดอกไม้ปกติ

ที่เธอทำอะไรแปลกแบบนี้ก็น่าจะเป็นเพราะสารพิษจากดอกไม้นั่นล่ะมั้ง?

ถ้าไม่สูดพิษเข้าไปตรงๆมันก็ไม่ได้อันตรายอะไรขนาดนั้นหรอกนะ…

“แล้วตอนนี้เจ้าก็มาเสแสร้งเป็นแม่มด…อุดจาดลูกตายิ่งนัก”

เลย์ล่าโคตรโหดเลย!

ยกโทษให้เธอไปก็ได้น่า

ก็ไม่ได้แอบอ้างชื่อชั้นไปขายประกันอะไรงี้ซักหน่อย

ถึงมาบอกว่าตัวเองเป็นแม่มดนี่จะแย่ก็เถอะ

โดยเฉพาะต่อหน้าอัศวินด้วยแล้ว

ถ้าถามว่าบ้าแค่ไหน ก็คงประมาณว่าถือมีดหรือปืนปลอมที่หน้าตาสมจริงมากๆไปแกว่งหน้าตัวรวจติดอาวุธ แล้วก็บอกว่า “ชั้นเพิ่งฆ่าคนมา แกเป็นรายต่อไป”

เป็นเรื่องที่คิดให้เป็นมุกตลกไม่ได้เลย

“หึ…ถ้าไม่เชื่อคำพูดของข้า ก็จงจับตาดูพลังแม่มดนี้ไว้ให้ดี!”

สาวตัวประกอบกางแขน แล้วหนวดจำนวนหนึ่งก็พุ่งเข้าหาชั้น

นี่จะเล่นเทนทาเคิลเพลย์กันจริงๆใช่มั้ยเนี่ย…ถึงชั้นจะอยากเห็นเลย์ล่าหรือเอเทอร์น่าโดนรยางค์มัดก็เถอะ แต่ไม่ได้อยากโดนเองนะเฟ้ย!”

ตูเป็นผู้ชมก็พอแล้ว

ชั้นกำลังจะสะบัดแขนเพื่อยิงเวทมนตร์โต้กลับไป แต่ว่า…

“ไม่ปล่อยให้เจ้าแตะต้องท่านเอลริสหรอก!”

สต๊อกโกะมาขวางชั้นไว้ใช้แล้วใช้ดาบกันหนวดพวกนั้น

เฮ้ย อย่าบังดิยัยสต๊อกโกะ

ยิ่งทำให้หนวดมันคลั่งขึ้นไปอีก มันพยายามโยนเลย์ล่าไปไกลๆในขณะที่เธอใช้ดาบต่อต้าน

หนวดที่เหลือหันมาจู่โจมชั้น แต่ชั้นก็ใช้ดาบแสงตัดมันทิ้งไปได้ง่ายๆ

ชั้นสัมผัสได้ว่ามีอะไรสักอย่างในความมืดนั้นที่โดนตัดออกมา จึงก้มลงไปดู

ความมืดที่หุ้มรยางค์ที่โดนตัดออกมาค่อยๆสลายออก เปิดเผยเนื้อในที่แท้จริงของมัน…หนวดปลาหมึกที่ดูท่าทางน่าอร่อย

…อ้า อย่างนี้นี่เอง ปริศนาทุกอย่างไขกระจ่างแล้ว

“เป็นเช่นนี้นี่เอง ชั้นรู้ตัวตนที่แท้จริงของคุณแล้วค่ะ”

ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น!

มันรู้ตัวแล้วว่าโดนจับได้ แต่ชั้นก็ใช้เวทย์แสงปัดเป่าความมืดที่หุ้มมันออก

เปิดเผยให้เห็นปลาหมึกขนาดตัวเท่าคนเกาะอยู่กับสาวตัวประกอบ

ไอ้นั่นไง เจ้าหมึกที่จะเป็นรองบอสก่อนที่จะสู้กับแม่มดน่ะ

เป็นตัวเดียวกับที่พยายามจะลักพาตัวเวอร์เนลเมื่อสามปีก่อน

เจ้านี่คงจะล้างสมองสาวตัวประกอบ แล้วให้เธอแสดงตัวว่าเป็นแม่มด

หนวดที่โดนตัดออกเมื่อกี๊งอกกลับออกมาในทันที อีโคเฟรนด์ลี่จังนะแก

ถ้าใช้เป็นวัตถุดิบทำทาโกยากิล่ะก็ ก็จะมีให้กินได้ไม่อั้นเลย

“ปีศาจ…!”

“ไม่จ้ะ นี่คือมหามาร ถ้าชั้นคาดไม่ผิด มารตัวนี้คงคิดที่จะควบคุมเอลิซาเบธซังเพื่อใช้เป็นตัวแทนของแม่มด และหันเหความสนใจของผู้คนออกห่างจากสถาบันจ้ะ”

แม่มดคืออเล็กเซีย

ถ้าจะแสร้งเป็นแม่มด ก็ต้องใช้ชื่อว่าอเล็กเซียด้วย

ถ้าคนที่มาเป็นตัวแทนไม่ได้ชื่ออเล็กเซียเหมือนกัน มันก็ไร้ความหมาย

แต่ความรู้ที่ว่า “อเล็กเซีย=แม่มด” น่ะควรจะเป็นความลับที่ไม่มีใครรู้

มันเลยไม่รู้ว่าพวกเราทราบความจริงแล้ว

มันเลยใช้คนอื่นมาเป็นตัวแทนของแม่มด ทำให้ผิดแผนไป

ถ้ามองจากมุมเจ้าหมึก มันไม่มีความจำเป็นที่จะต้องบอกข้อมูลที่ว่า “อเล็กเซียคือแม่มด”ให้กับพวกเราที่ยังไม่ควรจะรู้เรื่องนั้น

เป็นแผนที่บ้าจริงๆ

“พูดอะไรแบบนั้น…จะมีใครอื่นอีกนอกจากแม่มดอย่างข้าที่สามารถควบคุมมหามารได้…”

สาวตัวประกอบ…ไม่สิ เจ้าหมึกที่พูดผ่านสาวตัวประกอบยังคงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ พยายามจะทำให้เราคิดว่าสาวตัวประกอบเป็นแม่มดให้ได้

แต่สำหรับพวกเราที่รู้อยู่แล้วว่าอเล็กเซียคือแม่มด นี่ก็ไม่ต่างอะไรจากละครลิง

ทางนั้นดูจะยังไม่รู้ว่าทางนี้รู้ความจริงแล้ว

จะให้บอกว่า “เรารู้แล้วว่าอเล็กเซียเป็นแม่มด” แต่นั่นคงจะไม่ฉลาดนัก

ไม่มีใครรู้ว่าจะมีใครแอบฟังอยู่ที่ไหนรึเปล่า จะปล่อยให้ข้อมูลหลุดไปง่ายๆไม่ได้

ความเป็นไปได้ที่จะมีการดักฟังจากทางไกลด้วยเวทมนตร์ก็มีอยู่…ถึงถ้ามีจริงชั้นก็น่าจะรู้แล้วก็เถอะ แต่เพื่อความชัวร์

เห็นบ่อยๆในการ์ตูนหรือหนังใช่มั้ยล่ะ ตัวร้ายที่คิดว่าตัวเองชนะแล้วก็เลยพล่ามแผนการทุกอย่างให้โลกรู้ แล้วก็โดนตลบหลังในท้ายที่สุด

แบบว่า”ถือว่าเป็นของฝากไปโลกหน้าแล้วกัน”ให้กับตัวละครที่โดนจับไว้ แต่ก็ไม่ฆ่าสักที จนสุดท้ายก็แพ้

ไม่อยากโดนแบบนั้นกับตัวเลย

แถอะไรมั่วๆไปเพื่อให้อีกฝ่ายไขว้เขวดีกว่า

“คุณคงจะไม่ได้ยินสินะคะ…เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเด็กคนนั้นน่ะ”

ตูก็ไม่ได้ยินหรอกเว้ย!

เท่านี้ชั้นก็ทำเป็นว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอเล็กเซีย แล้วโยนให้เป็นฝีมือของสาวตัวประกอบแทน

ไม่ใช่ว่ารู้ความจริงเกี่ยวกับแม่มดอะไรหรอกนะ!

ก็แค่ได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือของสาวตัวประกอบตรงนั้น่ะ!

พอได้ยินแบบนั้น ยัยสาวตัวประกอบก็น้ำตาปริ่มเลย 555