[ แล้วจะให้เรียกเธอว่าอะไรดี? เรียกอายากะคงไม่ดีใช่มั้ย? ]
[ ก็ใช่น่ะสิ เรียกฉันว่าเรย์เถอะนะ? ]
นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเปลี่ยนวิธีการเรียกเพื่อนสมัยเด็กแบบกะทันหัน และกลัวว่าจะเผลอเรียกชื่อจริงออกมา แต่มันก็น่ากลัวนะที่คิดว่าถ้าเกิดพลาดชึ้นมาครั้งนึงอาจทำให้ชื่อของเราไปอยู่บนเน็ตตลอดชีวิตเลยก็ได้
[ อาจจะถามช้าไปหน่อยนะแต่ว่าให้ฉันไปออกสตรีมวีทูบเบอร์แบบนี้ดีแล้วหรอ ? , ยังไงฉันก็เป็นผู้ชายนะ….แล้วมันก็มีเซ็ตติ้งอีกหลายๆอย่างเลยนี่….ฉันไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ ]
[ ไม่เป็นไรหรอก ! ฉันบอกทุกคนล่วงหน้าไปแล้วล่ะ , ว่ารุยเป็นเพื่อนที่เจอกันในโรงเรียนเวทมนต์น่ะ ! ]
[ นี่ไม่ได้ทำให้เรื่องมันซับซ้อนขึ้นใช่มั้ย ?]
ผมไม่เคยเรียนที่โรงเรียนเวทมนตร์อะไรนั่นเลยนะ ? แล้วก็…. ไม่สิเธอก็เหมือนกันไม่ใช่หรอ ? อีกอย่างอายากะเองก็เรียนที่มหาลัยทั่วไปนิ ไม่ใช่โรงเรียนเวทมนตร์สักหน่อย
ก็นะ วีทูบเบอร์ก็เหมือนกับตัวละครในสวนสนุก….เป็นงานที่มอบความสนุกสนานให้กับผู้คนมากมาย แล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไรเลยที่จะไปพูดวิจารณ์เนื้อหาหรืออะไรพวกนั้น
[ ฉันวาดตัวละครของรุยไว้ให้แล้ว ไม่ต้องห่วงหรอก ! ไหลตามน้ำไปก็พอ]
[ …เหมาะอะไรอย่างงี้ ]
ระหว่างที่เธอพูด,ผมก็มองไปที่ภาพที่อายากะวาด มันก็เป็นตัวละครที่ดูหล่อเหลาและสง่างามที่ดูคล้ายกับเรย์ อ๋อ อีกอย่าง เธอวาดรูปเก่งมาก…แต่แน่นอนว่าตัวละครนั่นดูไม่เหมือนผมเลยสักนิด
[ เอ่อ ตัวละครของรุยเป็นแค่รูปภาพ มันก็เลยไม่ขยับ….อ่า ฉันขอเรียกตัวละครรุยว่า รุย ได้มั้ย ? ]
[ อืม ก็ได้แหละ ]
เพราะว่าจะมาสตรีมแค่ครั้งเดียว เลยไม่ได้ว่าอะไรที่จะใช้ชื่อจริงของผม นอกจากนี้ ชื่อของผมก็ฟังดูคล้ายกับอนิเมะนิดหน่อย… แล้วทำไมผมถึงต้องเป็นห่วงภาพลักษณ์ตัวเองด้วยล่ะ?
[ อืม งั้นมาเริ่มสตรีมกันเถอะ ]
จากนั้นอายากะก็ไปกดปุ่มสตาร์ทหรืออะไรสักอย่าง , ปรับโทนเสียงขึ้นนิดหน่อย แล้วเริ่มพูดใส่ไมโครโฟน.
**********
[ ไง! สวัสดีทุกคน ! ฉันจอมเวทย์แห่งความมืด เรย์ อัซริล มาแล้วค่า~ ! ]
ทันทีที่อายากะพูดแบบนั้น ที่ช่องคอมเมนต์ก็เต็มไปด้วยเมนต์ “คอนเรย์” เหมือนโดนควบคุมอยู่เลยโคตรน่ากลัว ..หรือว่าวีทูบเบอร์ก็เป็นแบบนี้กันหมด ?
[ วันนี้ฉันชวนเพื่อนมาทำโปรเจ็กต์พิเศษด้วย ! จะแนะนำให้รู้จักนะ…รุย! มานี่สิ ! ]
เมื่อเห็นอายากะกวักมือเรียก ผมก็เข้าใกล้ไมโครโฟนและเริ่มพูด ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรก็เหอะ….
[ ส-สวัสดี ฉันเอง รุย เอ่อ เรย์…จู่ๆ ก็โทรมา ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าต้องทำอะไรบ้าง…ฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ ]
คอมเมนต์ที่ออกมาหลังจากได้ยินเสียงของผมเต็มไปด้วยหลายๆอย่าง เช่น “เสียงเพราะมาก” “คนใหม่มาแล้ว” และ “เรย์ กลับบ้านได้แล้ว” เอาน่า… เดาว่ามันคงเป็นแค่คำเยินยอ แต่ก็รู้สึกโล่งใจเล็กน้อยที่รู้ว่าได้รับการต้อนรับ แม้จะมีไม่มากก็เถอะ
…เรย์จัง นี่ไม่ถูกคนดูแกล้งบ่อยหรอ? ตัวละครเธอเป็นคนตลกๆแม้ว่าเธอจะน่ารักมากงั้นเหรอ? ในฐานะคนที่รู้จักอายากะตัวจริง รู้สึกว่ามันปกติดีแหละนะ…
[ เอาล่ะ รุย! มาเล่นเกมกันดีกว่า! ]
[ โอเค ,แต่ว่าจะเล่นเกมอะไรดี ?]
[ นั่นสินะ…..เอาเอานี้แหละ! ‘มาริโมะคาร์ท !’ ]
คำพูดของอายากะทำให้คอมเมนต์ไหลมาเป็นน้ำ…
“อูยยยยยย”
“มาแล้ววววว”
“ไปเลยยย เรย์จัง”
“เกมตัดเพื่อนนี่นาา”
“5555”
[ คอมเมนต์ดูตื่นเต้นกันมากเลยนะ เกิดอะไรขึ้นหรอ? ]
[“ฮิฮิฮิ ไม่มีอะไรต้องปิดบังสินะ… ใช่แล้ว! ฉันเพิ่งฝึก Time Attack มาเมื่อเร็วๆ นี้! ฉันสู้กับ Rayboy และคนอื่นๆ ก็เพื่อช่วยฝึกฉัน !]
[ Rayboy? ]
[ ชื่อที่เอาไว้เรียกคนดูน่ะ ส่วนผู้หญิงชื่อ Raygirl ! ]
[ เห~ ]
น่าแปลกที่ผมไม่ได้สนใจมันเท่าไหร่ แต่เดาว่าคงเป็นอย่างนั้น…แต่ก็รู้สึกปวดใจนิดหน่อย
[ รุยคุงดูไม่ค่อยสนใจเท่าเลยแหะ ฮ่าๆ ]
แต่ดูเหมือนว่าคนดูจะรู้แล้ว
จากนั้นอายากะก็กดเริ่มเกมและไปที่หน้าเลือกตัวละคร…ผมคิดว่าไม่จำเป็นต้องมีคำอธิบายอะไร
แต่ “Marimo Kart” (ต่อไปนี้จะเรียกว่า “Marika”) เป็นเกมแข่งรถที่เน้นเล่นกับปาร์ตี้ โดยสามารถใช้ไอเทมระหว่างการแข่งขันได้
แม้ว่าจะเป็นเกมปาร์ตี้ แต่ดูเหมือนว่าการแข่งขันจะจัดขึ้นเป็นประจำ มันเป็นเกมที่มีแมคคานิคค่อนข้างเยอะมากถ้าลองศึกษาแบบจริงจังดู
[ เอาล่ะ , งั้นฉันเลือก’มาริปิโอ’ แล้วกัน! ]
อายากะเลือกตัวละครหัวมาริโมะกึ่งไลท์เวทและเลือกรถที่มีปีก พอมาคิดๆดูแล้วอายากะชอบตัวละครนี้มากๆเลยนะ …
[ งั้น , ฉันเลือก’มาริอิจิ’ ]
ในทางกลับกัน ผมเลือกตัวละครกึ่งเฮฟวี่เวทที่มีขายาว และแน่นอนว่าบนรถมีดอกไม้โตอยู่ด้วย
“หืม?”
“อ่าา”
“อะ?”
“เอิ่ม..(เข้าใจละ)”
“ลำบากหน่อยนะ”
“ก็นะ..ยังไงเรย์ก็ชนะอยู่แล้ว.ฉันไปอาบน้ำดีกว่า”
ดูเหมือนว่าคนดูที่ดูเหมือนจะชาญฉลาดเกมนี้จะมองออก แต่ผมจะไม่พูดถึงมันละกัน
[ โอ้ ชอบตัวนั้นเหมือนกันหรอ ? ตอนเล่นกับ Rayboy ตัวนั้นฮิตมากเลยนะ! ]
[ อ่า งั้นหรอ ? ]
ผมจะคอยตอบเท่าที่จำเป็นแล้วกัน….แต่ยัยนี่ไม่รู้จริงดิ ? ตัวละครกับรถคนนี้เป็นคอมโบที่โหดที่สุดเลยในเกมนะ….
“ฉันพนันข้างรุย 3หมื่นเพลิก้า”
“จะบ้าหรือไง , เรย์ก็เก่งนะเว้ย! จัดการไอมาริโมะสีเขียวนั่นสะ! “
“แต่เรย์ก็เก่งกว่าคนอื่นจริงๆนั้นแหละ….อยากรู้เลยจะเป็นยังไง”
อ่า…ปกติแล้วไม่ควรมาเม้นในช่องคอมเมนต์แบบนี้สิ?
[ งั้นมาเริ่มกันเถอะ ! ไม่มีบอทแน่นอน มีแค่ตัวจับเวลาของพวกเรานี่แหละ! ]
[ อ่า, เข้าใจละ ]
เดี๋ยนะ…. ไม่สิ! เธอจ้องหน้าจอเกมตลอดเลยไม่ใช่หรือไง แทบไม่ได้อ่านคอมเมนต์เลยนี่หว่า นั่น….ไม่เป็นปัญหาในฐานะสตรีมเมอร์หรอกหรอ…
[ จะเล่นสนามไหนดีรอบนี้ ? ]
[ อ่า ~ ให้เรย์เลือกเองตามสบายเลย ]
[โอเค๊ ! พูดละนะ ? อย่าเสียใจที่หลังแล้วกัน ! ]
“น่ารัก”
“น่ารักจัง”
“มันจบแล้วพวก”
ไม่คิดเลยว่าทำแค่นี้ก็ทำให้คนดูถูกใจแล้วหรอ ?
[ งั้นสนามก็คือ…Mario,MariMall ]
[ เอาที่นี้หรอ? ]
“ของแต่งเสริมโคตรมีประโยชน์”
“เมื่อกี้ใครด่าฉันไว้นะ ?”
“น่ารักก”
“ตื้นเต้นสุดๆ”
ม่าา…ถ้ามีคนรักอายากะที่เป็นแบบนี้ผมก็ดีใจนิดหน่อยนะ เมื่อนึกขึ้นได้ ผมเริ่มหยิบแล้วกดปุ่มบนคอนโทนลเลอร์ที่คุ้นเตย….
——————————————————————————————————————————————-
ถ้าพรุ่งนี้ไม่ติดงาน(เล่นเกม) ตอน 3 (น่าจะ) มาแหละ
จะอัพประมาณ วัน-ศุกร์-เสาร์-อาทิตย์ ครับ อาจมีแบ่งเป็นพาร์ทๆให้อ่านก่อน ตามได้ที่เพจ
FB : Monica モニカ
ps. พึ่งลองหัดแปลครับแนะนำได้ครับจะเอาไปปรับปรุงครับ 🙏
