เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ – บทที่ 75 เว่ยฉิงช่วยชีวิตคน

เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ

บทที่ 75 เว่ยฉิงช่วยชีวิตคน

อารมณ์ของถังหลี่ซับซ้อนมาก ด้านหนึ่งนางก็เฝ้าแต่บอกตัวเองว่านางไม่ใช่ผู้กอบกู้โลก ทั้งหมดที่ทำได้มีเพียงปกป้องตนเองและคนรอบข้างเท่านั้น ถังหลี่ไม่รู้ว่าอะไรที่เป็นสาเหตุทำให้เกิดเหตุการณ์โกลาหลแบบนั้นขึ้นมา ความสามารถของนางมีจำกัด นางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงเหตุการณ์ได้มากนัก

แต่เมื่อคิดถึงมารดาที่สูญเสียลูก และลูกที่สูญเสียมารดาไป หญิงสาวก็รู้สึกเสียใจเช่นกัน…

เว่ยฉิงเห็นว่าถังหลี่เหม่อลอย

“ภรรยา เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่หรือ? ” เว่ยฉิงหยิกแก้มของนางเบา ๆ แล้วถาม

ถังหลี่จ้องมองไปที่ชายร่างสูงตระหง่านที่อยู่ด้านหน้าของนาง ผู้ชายคนนี้ ทำให้ถังหลี่รู้สึกปลอดภัยอยู่เสมอ การมีความฝันที่บอกอนาคตได้ เดิมทีนางต้องการให้มันเป็นความลับไม่ให้ผู้ใดล่วงรู้ เพราะเรื่องแบบนี้เป็นสิ่งที่ยากจะเชื่อ และจะทำให้เกิดอันตรายต่อตัวเองได้

ทว่าเมื่อเห็นเว่ยฉิง ถังหลี่ก็มีความปรารถนาที่จะเล่าให้เขาฟัง

“สามี… ข้าขอเล่าความฝันเมื่อคืนนี้ได้หรือไม่? ”

เว่ยฉิงนั่งลงข้างถังหลี่ทันที เขาวางมือข้างหนึ่งลงที่ไหล่ของหญิงสาวด้วยความใส่ใจ นางเปิดปากเล่าถึงความฝันเมื่อคืนของตน ถังหลี่แสดงความหวาดกลัวบนใบหน้าเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในฝัน เว่ยฉิงกอดไหล่ของนางแน่นขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับบอกนางผ่านการกระทำว่านางยังมีเขาอยู่

“อย่ากลัวเลยภรรยา ทุกสิ่งที่เกิดในฝันจะออกมาตรงกันข้ามอย่างแน่นอน” เว่ยฉิงปลอบโยน ถังหลี่มองไปที่สามี

“ถ้าข้าพูดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในฝันของข้าจะเป็นความจริงเล่า? ”

นางคิดว่าเว่ยฉิงต้องไม่เชื่อแน่นอน ขนาดตัวถังหลี่เองยังคิดว่ามันน่าเหลือเชื่อหากจะบอกว่าความฝันนั้นทำนายอนาคตได้ เชื่อว่านางเป็นบ้ายังเป็นไปได้มากกว่า

“ถ้าอย่างนั้นเราจะไม่ออกไปข้างนอก พวกเราจะไม่เป็นอะไรถ้าเราไม่อยู่ในฝูงชน” เว่ยฉิงตบไหล่ถังหลี่ปลอบโยนนางเบา ๆ

“สามี เจ้าเชื่อข้าหรือไม่?” ถังหลี่ประหลาดใจ

“ข้าเชื่อ ข้าเชื่อทุกอย่างที่เจ้าพูด เจ้าเคยฝันว่าข้าได้รับบาดเจ็บบนภูเขา เจ้าจึงขึ้นไปบนเขาเพื่อช่วยข้า”

ถังหลี่มองไปที่เว่ยฉิงด้วยหัวใจที่อบอุ่น ในความเชื่อที่ไม่มีเงื่อนไขที่เขามีต่อนาง หญิงสาวพยักหน้า

“อืม…แต่สามี พวกเรารอดมาได้ แต่ยังมีคนบริสุทธิ์ที่ยังล้มตายไปเพราะเหตุการณ์ชุลมุนนี้”

เว่ยฉิงเข้าใจดีว่านี้คือเหตุผลที่ถังหลี่ไม่อาจละความสนใจได้ ภรรยาของเขาเป็นคนใจดี

“ฮูหยิน เจ้าอยากช่วยพวกเขาหรือไม่? ” เว่ยฉิงกล่าว

“ใช่ แต่…” ถังหลี่พยักหน้า

“ในเมื่อเจ้าต้องการ เราก็ไปช่วยพวกเขากัน” เว่ยฉิงกล่าว

เว่ยฉิงไม่ได้สนใจชีวิตหรือความตายของคนแปลกหน้า แต่เขายินดีที่จะทำ หากมันทำให้ภรรยาของเขามีความสุขได้

“เรามาเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปเถอะ”

ทันทีที่เว่ยชิงบอก ถังหลี่ก็รีบผลัดผ้าแต่งตัวทันที ชายหนุ่มกำชับกับป้าจ้าวว่าให้นางอยู่ที่บ้านกับบุตรทั้งสองและอย่าออกไปไหน สตรีวัยกลางคนพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่ารับคำสั่ง จากนั้นชายหนุ่มจึงพาหญิงสาวออกไป

ในเมืองเริ่มงานเทศกาลไปแล้วและมีผู้คนอยู่อย่างขวักไขว่

ถังหลี่พาเว่ยฉิงไปที่เวทีการแสดงของคณะกายกรรมซึ่งมีเสียงฆ้องและเสียงกลองดังอยู่ ด้านล่างเวทีอัดแน่นไปด้วยผู้ชมมากมาย

“สามี…ที่นี่” ถังหลี่กล่าว

ในฝันของนางเมื่อคืน การแตกตื่นที่เกิดขึ้นมีต้นเหตุจากบริเวณนี้ ถังหลี่มองไปที่ฝูงชน มีพ่อที่กำลังอุ้มลูก ๆ ดูการแสดงบนเวที มีเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ กำลังเขย่งเท้ามอง บางคนก็ดันแทรกตัวเข้ามา

“มาเลย!” เสียงเชียร์ดังขึ้นเป็นระยะ ๆ

บนใบหน้าของคนเหล่านี้มีรอยยิ้มที่มีความสุข พวกเขาไม่ทราบเลยว่ากำลังจะมีภัยอันตรายคืบคลานเข้ามา เว่ยฉิงพาภรรยาหลบไปด้านข้างในห่างจากตัวเวที

“ภรรยาเจ้ารอตรงนี้”

“เจ้าจะไปไหน? ” ถังหลี่จับมือของชายหนุ่มไว้ไม่ยอมปล่อย

“ข้าจะเข้าไปดูด้านใน หากเหตุการณ์ชุลมุนเกิดขึ้นที่นี่ข้าต้องไปดูว่าสาเหตุเกิดจากอะไรแล้วดูว่าจะหยุดมันได้หรือไม่” เว่ยฉิงกล่าวแต่หญิงสาวยังคงไม่ยอมปล่อยมือเขาง่ายๆ

“ฮูหยินของข้า เจ้าไม่ต้องห่วง อย่ากลัวไปเลย สามีของเจ้าน่ะแข็งแกร่งมากนะ” เว่ยฉิงยิ้ม จากนั้นเขาก็โชว์กล้ามที่แขนขวาของตัวเอง

“ใครกล้ามาเหยียบข้า ข้าจะต่อยทีละคนเลย”

ถังหลี่อดยิ้มไม่ได้เมื่อจินตนาการฉากนี้ขึ้นในหัว พวกเขามาที่นี่เพื่อช่วยผู้คนก็จริง แต่จริง ๆ แล้วอาจจะมีคนที่บาดเจ็บเพราะเว่ยฉิงมากกว่า ในเวลาเดียวกันถังหลี่ก็ปล่อยมือที่เกาะกุมชายหนุ่มไว้ ทันทีที่ภรรยาปล่อยแขนตน เว่ยฉิงก็รีบแทรกตัวเข้าไปในฝูงชนทันที

“เจ้ายักษ์นี่ อย่ามาขวางทางข้านะ เจ้ากำลังบังพวกเราอยู่นะรู้ไหม!” บางคนไม่พอใจ

“เบียดมาทำไม ไสหัวไป!” บางคนก็ตวาดใส่เขาแรง ๆ

หากเว่ยฉิงกลับมองสบตาแล้วตวาดอีกฝ่ายกลับ

“หากข้าไม่เบียด เจ้านั่นแหละต้องกลับไปเกิดใหม่!” เว่ยฉิงแข็งแกร่ง ตัวสูงใหญ่ใบหน้าที่ดุร้ายของเขา ทำให้คนที่ถูกตวาดหยุดปากตัวเองไปทันที เว่ยฉิงเบียดแทรกไปด้านหน้า ไม่นานนักบ่าวรับใช้สองสามคนก็ขวางไว้ไม่ให้เขาเบียดเข้าไปต่อ

“นี่เป็นการแสดงที่นายท่านมู่จ่ายเพื่อให้ทุกคนได้สนุกด้วยกัน รบกวนอย่าเบียดเข้ามาเดี๋ยวจะโดนนายท่านเข้า”

เว่ยฉิงมองไปด้านหน้าของเขา ก่อนจะเจอเก้าอี้แถวหนึ่งอยู่ข้างหน้า บนเก้าอี้แต่ละตัวมีผู้คนที่ร่ำรวยและสูงศักดิ์อายุราวสามสิบหรือสี่สิบปี หากดูจากเสื้อผ้าที่สวมใส่ฐานะของพวกเขาก็เทียบได้ว่ามั่งคั่งในเมืองนี้

เว่ยฉิงยืนอยู่ตรงนั้นพร้อมกับกอดอกราวกับว่ากำลังเพลิดเพลินกับการแสดง แต่แท้จริงแล้วดวงตาของเขากำลังกวาดมองไปรอบ ๆ หูของเขาตั้งใจฟังเสียงต่าง ๆ รอบตัว ทันใดนั้นหางตาของชายหนุ่มก็กระทบกับเงาสะท้อนของคมมีด เขาเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังเอามีดสั้นออกจากแขนเสื้อของตัวเองและกำลังจะแทงไปที่ร่างของชายชราที่อยู่ตรงกลาง เขาตกตะลึงเมื่อเห็นคมมีดกำลังจะพุ่งมาทางตัวเอง แม้แต่คนรับใช้ที่อยู่รอบ ๆ ก็ตอบโต้ไม่ทัน

เมื่อเว่ยฉิงเห็นว่าคมมีดกำลังจะปักทะลุอกของชายผู้นั้น เขาก็เตะเข้าไปที่ด้านข้างทำให้มีดสั้นในมือของชายหนุ่มผู้นั้นร่วงลงพื้น เขาเตะซ้ำเข้าอีกครั้งจนนักฆ่าร่วงไปกองกับพื้น

“ฆ่า…”

ผู้คนรอบ ๆ ตัวนายท่านมู่เริ่มตกใจจนกรีดร้อง แต่เว่ยฉิงกลับเอามือปิดปากของพวกเขาได้ทัน

“ฆ่าคนตายอะไร อันธพาลผู้นี้ต้องการทำร้ายผู้อื่นแต่ตอนนี้ข้าปราบมันได้แล้ว ไม่ต้องกังวล!” เว่ยชิงพูดเสียงดัง

เสียงคำรามของเว่ยฉิงทำให้จิตใจที่ว้าวุ่นของฝูงชนสงบลงทันที จากนั้นเว่ยฉิงก็ปล่อยคนที่ตัวเองปิดปากไว้ ก่อนจะเปิดปากตะโกนอีกครั้ง

“การแสดงของวันนี้จบลงแล้วกลับบ้านไปซะ อยู่ในความสงบอย่าผลักกัน!”

ฝูงชนเริ่มแยกย้ายกันไปทีละคนแม้พวกเขาจะยังตื่นตระหนกเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ผลักหรือดันกัน ถ้าเว่ยฉิงไม่สามารถหยุดเขาได้ทันเวลาและชายผู้นั้นตะโกนคำว่าฆ่าออกมา ฝูงชนคงจะวุ่นวาย และนี่คงเป็นสาเหตุของการเหยียบกันตายที่ถังหลี่ฝันถึง

ในที่สุดทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดี

คนที่ต้องการลอบสังหารผู้นำตระกูลมู่เมื่อครู่นี้ถูกจับได้และวิกฤตได้คลี่คลายแล้ว เว่ยฉิงหันหลังกลับไปและเดินออกมาพร้อมฝูงชน ทันใดนั้นร่างหนึ่งก็พุ่งเข้ามาในอ้อมกอดของเขาทันที เว่ยฉิงยิ้มให้กับคนในอ้อมแขน

“ภรรยา…ข้าทำสำเร็จแล้ว” จากนั้นเขาก็โอบเอวของภรรยาตนและอุ้มนางขึ้น

“สามีของเจ้าเก่งหรือไม่”

หัวเล็ก ๆ ของถังหลี่พยักหน้าไปมา

“ยอดเยี่ยม! สามีของข้าเก่งที่สุด!” ถังหลี่ยกนิ้วให้เว่ยฉิง

เมื่อเห็นแม่และลูกสาวเดินผ่านนางไปด้วยรอยยิ้ม ถังหลี่ก็หัวเราะตามไปด้วย ในความฝันแม่ลูกคู่นี้จะต้องตาย ลูกสาวจะร่ำไห้ให้กับมารดาจนเสียงแหบแห้ง เป็นชายหนุ่มที่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของพวกเขาได้ เพื่อหยุดเหตุการณ์เลวร้าย

สามีของข้าเก่งจริงๆ

…..

ชายผู้นั้นกลับมามีสติอีกครั้งหลังจากเหตุการณ์ที่น่าตกใจ ตอนนี้เขาต้องการตามหาคนที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้

———————-

เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ

เจ้าวายร้ายทั้งสาม มาให้แม่เลี้ยงอย่างข้ากล่อมเกลาเสียดีๆ

Status: Ongoing
เธอทะลุมิติเข้าไปในนิยายที่ตนเองเคยอ่าน ถูกขายให้เป็นภรรยาของหนุ่มชาวป่า กลายเป็นแม่เลี้ยงของเด็กน้อย 3 คน ซึ่งเป็นตัวร้ายสุดชั่วช้า จุดจบคือประหารอย่างน่าสังเวช เธอจะทำยังไงให้อนาคตของพวกเขาเปลี่ยนไป‘ถังหลี่’ ทะลุมิติไปเป็นตัวประกอบในนิยายที่ตนเองเคยอ่าน ถูกขายให้เป็นภรรยาของหนุ่มชาวป่า กลายเป็นแม่เลี้ยงของเด็กน้อย 3 คนแต่หนุ่มชาวป่าผู้นี้นั้น คือตัวร้ายหลักของนิยายเรื่องดังกล่าว เป็นตัวร้ายที่จิตใจอำมหิต สุดแสนจะชั่วช้าสามานย์ แถมลูกเลี้ยงทั้ง 3 ก็เป็นเหล่าวายร้าย เป็นตัวร้ายในเรื่องที่โฉดชั่วไม่ต่างกับบิดา จุดจบของพวกเขาคือถูกสั่งประหารอย่างน่าสังเวช แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เด็กน้อยทั้ง 3 ยังคงเป็นเจ้าก้อนน่ารักนุบนิบ คอยเรียกนางอย่างแสนหวานว่า “ท่านแม่” เพียงแค่คำนี้ที่ออกมาจากปากของพวกเขา นางก็ใจอ่อนยวบ ตั้งใจว่าไม่ว่าอย่างไรก็ตาม นางจะต้องเปลี่ยนแปลงชะตากรรมของเหล่าลูกเลี้ยงให้ได้!ภารกิจถัดมาคืออะไรน่ะหรือ ก็คือทำนา ทำการค้า ทำทุกอย่างเพื่อหาเงินทองมาเลี้ยงเด็กน้อยทั้ง 3 ให้มีชีวิตที่สุขสบาย กล่อมเกลาพวกเขาให้มีชีวิตดีๆต่อมา…เหล่าวายร้ายทั้ง 3 ได้เติบโตขึ้น คนหนึ่งเป็นผู้นำสูงสุดของสำนักปราชญ์ในใต้หล้า คนหนึ่งเป็นพ่อค้าผู้ยิ่งใหญ่ ร่ำรวยยิ่งกว่าฮ่องเต้ คนหนึ่งเป็นแม่ทัพหญิงผู้เก่งกาจสง่างาม…ทั้ง 3 ทั้งรักทั้งหวงถังหลี่เป็นอย่างมากผู้นำสูงสุดของสำนักปราชญ์ : บังอาจรังแกท่านแม่ของข้างั้นหรือ จับมันไปขังเดี๋ยวนี้!แม่ทัพหญิงผู้เก่งกาจสง่างาม : พี่ใหญ่ ฆ่ามันทิ้งเสียเลยง่ายกว่า!พ่อค้าผู้ยิ่งใหญ่ : น้องสาม ข้าจะยื่นดาบให้เจ้าเอง!พระปิตุลาผู้ทรงอำนาจคว้าตัวภรรยาของตนเข้าไปกอด : ภรรยาที่รักของข้า ข้าจะปกป้องเอง เจ้าพวกตัวเปี๊ยกน่ารำคาญ ถอยไปซะ!

นิยายแนะนำ

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท