บทที่ 622 เหยียนเฟยฉวงคุกคาม
ที่ชั้นบนสุดของหอมีเปลวเทียนกำลังส่องแสงอยู่ หน้าต่างของห้องเปิดอยู่ ภายในมีกลิ่นยาลอยอบอวลอยู่ในอากาศ บนเตียงนอนมีชายชรา ผมสีขาวโพลน นอนหลับตาอยู่ด้วยใบหน้าที่ซีดเซียวไร้ชีวิตชีวา หากไม่ใช่หน้าอกที่ยังกระเพื่อมขึ้นลง ใครที่ได้เห็นคงไม่คิดว่าเขายังมีชีวิตอยู่
ที่ข้างเตียงของเขามีสตรีสูงอายุผู้หนึ่งกำลังจัดดอกไม้อยู่ ใบหน้าของนางมีริ้วรอย แต่กระนั้นยังเห็นเค้าความงามในอดีตฉายอยู่
นางจัดดอกไม้ให้เข้าที่ ก่อนที่จะเหลือบไปเห็นนกตัวหนึ่งกำลังเกาะอยู่ที่ขอบหน้าต่าง นางเดินไปหานกตัวนั้น เมื่อเดินเข้าไปใกล้จึงเห็นได้ว่านกตัวนี้เป็นนกไม้ที่เหมือนจริงเท่านั้น เป็นนกที่เอาไว้ใช้ส่งสาร
นางกดไปที่หัวของนกไม้เบาๆ ท้องของนกเปิดออก ข้อความบางอย่างหล่นลงมา คิ้วของนางขมวดเมื่ออ่านจบ เสี่ยวต้วนกลับมาได้อย่างไร? เขารนหาที่ตายหรือ?
สตรีผู้นี้คือภรรยาของประมุขเหยียน นางเป็นมารดาของเหยียนเสี่ยวต้วน ฮูหยินเหยียนเดินไปที่เตียงเอื้อมไปจับมือสามีขึ้นมาถอนหายใจเบาๆ
“เสี่ยวต้วนโดนท่านตามใจจนเหลิงไปแล้ว เขาหนีไปแต่สุดท้ายก็ต้องกลับมา ข้าไม่รู้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่”
เพื่อให้เหยียนเสี่ยวต้วนหนีไปได้ นางใช้กำลังคนที่เหลืออยู่เพื่อช่วยเขาออกไป แต่สุดท้ายเด็กคนนี้ก็กลับมาอีกครั้ง หัวใจของนางกระตุก อดไม่ได้ที่จะบีบมือของนายท่านเหยียนเอาไว้
“ท่านพี่ ตื่นได้แล้ว ข้าไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อไป” ฮูหยินเหยียนพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ
นางเป็นคนอ่อนแอหลังจากแต่งงานกับประมุขสกุลเหยียน นางได้รับการปฏิบัติที่ดีจากสามีทำให้ผ่อนคลายและกลายเป็นคนบอบบาง ช่วยเหลือตนเองไม่ได้ จนกระทั่งสามีของนางล้มป่วยลง…นางจึงยืนหยัดขึ้นได้บ้าง หากไม่เช่นนั้นแล้ว…
ตอนที่สามีของนางล้มป่วยลงลง เหยียนเสี่ยวต้วนหนีออกจากบ้าน นางโกรธเจ้าเด็กโง่นั่นมาก แต่สามีของนางกลับพูดว่าดีแล้ว เขาจะได้มีโอกาสเรียนรู้โลกภายนอกบ้าง
นางกับสามีเดินทางไปต่างแคว้นเพื่อทำการรักษาอยู่หลายปี เมื่อกลับมาจึงได้พบว่า สกุลเหยียนได้เปลี่ยนไป อำนาจของผู้นำตระกูลแทบจะไม่มีเหลืออยู่เลย
เริ่มมีการพูดถึงปัญหาของการสันโดษและปกปิดสถานะของสกุลเหยียน เกิดความขัดแย้งขึ้นในสกุลขึ้น เป็นเพราะคนในสกุลเหยียนหลงมัวเมาไปกับความโลภและความรุ่งเรือง พยายามที่จะผลักให้สกุลเหยีนไปอยู่ใต้แสงอาทิตย์ แต่ประมุขสกุลเหยียนยึดมั่นในกฎของบรรพบุรุษอย่างเคร่งครัด เขาขัดขวางและไม่ยินยอม จนกระทั่งเขาล้มป่วยลง คนเหล่านี้จึงได้ฉวยโอกาส
เมื่อครึ่งปีก่อน ประมุขสกุลเหยียนกลับมาที่จวน สุขภาพของเขาดีขึ้น เขาตั้งใจจะแก้ไขเรื่องขัดแย้งวุ่นวาย หลังจากนั้นไม่นานนักเหยียนเสี่ยวต้วนก็กลับมา บุตรชายเติบใหญ่ขึ้นมาก ฮูหยินเหยียนคิดว่าทุกอย่างกำลังเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางที่ดีขึ้น แต่ไม่คิดเลยว่ายาที่เหยียนเสี่ยวต้วนนำมาให้ จะทำให้ประมุขเหยียนหมดสติ ไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย
แม้ว่าหลักฐานรวมถึงคนในสกุลต่างเชื่อว่าเหยียนเสี่ยวต้วนเป็นคนทำ แต่ฮูหยินเหยียนเชื่อใจบุตรชายของตัวเอง แต่ก็ทำได้เพียงแค่นั่งมองเท่านั้น ไม่สามารถช่วยอะไรบุตรชายได้เลย ในตอนที่เหยียนเสี่ยวต้วนถูกตัดสินว่ามีความผิด เขาถูกกักบริเวณ ทำให้ฮูหยินเหยียนไม่สามารถเจอบุตรชายได้ จนกระทั่งนางได้รับรู้มาว่าคนที่หักหลังสามีของนางคือน้องสาวที่สามีนางเชื่อใจมากที่สุด
เหยียนเฟยฉวงมีหน้าที่รับผิดชอบคุมกฎของตระกูล นางไม่ใช่คนหน้าตายิ้มแย้ม มีความยุติธรรมและเข้มงวด ใครจะคิดว่าคนเช่นนี้จะเป็นหัวหอกในการทรยศสกุลเหยียน เมื่อพี่ชายหมดสติไป คนในตระกูลส่วนใหญ่ล้วนยืนอยู่ข้างเหยียนเฟยฉวงทั้งสิ้น
ฮูหยินเหยียนยังคงยืนหยัดอยู่เคียงข้างสามีของตนเอง นางไม่ไว้ใจผู้อื่น อำนาจน้อยนิดที่นางมี นางใช้เพื่อให้บุตรชายได้หลบหนีออกจากจวนเหยียนไปได้
ฮูหยินเหยียนสิ้นหวัง รู้สึกว่าร่างกายของสามีอ่อนแอลงเรื่อยๆ อีกไม่นานเขาคงจากไป หากสามีของนางจากไปแล้วนางจะใช้ผ้าขาวดับชีวิตตัวเองตามเขาไป
แต่เหตุใดบุตรชายจึงกลับมา?
เรื่องนี้คงเป็นความผิดของนางเองที่ไม่ได้บอกความจริงให้บุตรชายฟัง เหยียนเสี่ยวต้วนเชื่อใจอาของเขาอย่างสุดหัวใจ ในตอนนั้นเองเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ฮูหยินเหยียนคืนสติอย่างรวดเร็ว เมื่อนางเปิดประตูก็พบกับเหยียนเฟยฉวงที่แต่งกายประณีต ใบหน้าบึ้งตึงเคร่งขรึม ที่จริงฮูหยินเหยียนมีความกลัวเหยียนเฟยฉวงเล็กน้อย ยิ่งได้เห็น นางยิ่งทั้งเกลียดและกลัวมากขึ้น
“พี่สะใภ้ ข้ามาพบพี่ใหญ่” เหยียนเฟยฉวงเอ่ย
ฮูหยินเหยียนฝืนยิ้มเบี่ยงตัวให้นางเข้ามา เหยียนเฟยฉวงเดินไปที่เตียงนอนมองคนที่อยู่บนเตียง จากนั้นจึงเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าของเขาด้วยสายตาแปลกๆ ยิ่งทำให้ฮูหยินเหยียนกังวลมากขึ้น
ฮูหยินเหยียนสัมผัสได้ว่าเหยียนเฟยฉวงมีความรู้สึกกับสามีของตนมากเกินกว่าพี่น้องทั่วไป
แต่เดิมความรู้สึกนี้ยังไม่ชัดเจนมากนัก ต่อเมื่อนายท่านเหยียนป่วยหนัก นางจึงไม่มีท่าทีปิดบังอีกต่อไป ตอนที่ฮูหยินเหยียนแต่งงานกับสามี เหยียนเฟยฉวงหนีออกจากบ้าน จากนั้นจึงได้กลับมาในสองปีให้หลังพร้อมกับเหยียนโจว นางกล่าวว่าเหยียนโจวคือบุตรชายของนางที่พลาดพลั้งมีขึ้นมาอย่างไม่ตั้งใจ กลายเป็นเรื่องเสื่อมเสียอื้อฉาวในสกุลเหยียน
ท่านประมุขรับเหยียนโจวเป็นบุตรบุญธรรม ในฐานะที่เขาเป็นผู้นำตระกูลย่อมเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด แต่ไม่คิดเลยว่าคนผู้นี้จะเป็นหมาป่าตาขาว ฮูหยินเหยียนขยะแขยงเหยียนเฟยฉวงมาก ถึงจะอยากไล่ออกไปเพียงใดก็ไม่อาจพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมาได้ นางรังเกียจเกินกว่าจะคุยกับเหยียนเฟยฉวง
“เสี่ยวต้วนกลับมาแล้ว” เหยียนเฟยฉวงพูดขึ้นมากระทันหัน
ฮูหยินเหยียนทำท่าประหลาดใจ นางจะไม่ยอมให้น้องสามีรู้เป็นอันขาดว่านางได้ทราบแล้ว เพราะถ้าเหยียนเฟยฉวงรู้ว่านางยังได้รับข่าวสารอยู่ คงไม่แคล้วที่นางจะตกอยู่ในอันตราย
“เสี่ยวต้วนช่างไร้เดียงสา เขาพาหมอกลับมาบอกว่าหมอคนนี้รักษาบิดาของเขาได้” เหยียนเฟยฉวงเอ่ยขึ้น
กลายเป็นว่าบุตรชายของนางได้หลบหนีไปเพียงเพื่อจะไปเสาะหาหมอกลับมารักษาบิดาเท่านั้น ช่างเป็นบุตรกตัญญูที่แท้จริง
ถ้าสามีของนางรู้เข้าคงจะต้องดีใจมาก…
ฮูหยินเหยียนมองไปทางสามีที่ยังคงนอนไม่ได้สติ ก็พลันน้ำตาไหลออกมา เมื่อเห็นแบบนั้นเหยียนเฟยฉวงยิ่งขยะแขยงพี่สะใภ้ตัวเอง สตรีอ่อนแอเช่นนี้ เอะอะก็ร้องไห้ เหตุใดพี่ชายของนางจึงตกหลุมรักผู้หญิงเช่นนี้ได้?
“หมอเทวดามีมากมายแต่ใช่ว่าจะดีทุกคน จะมาสุ่มรักษาพี่ชายได้อย่างไร แม้เสี่ยวต้วนจะกตัญญูแต่ก็โง่เขลามาก” เหยียนเฟยฉวงกล่าว
ฮูหยินเหยียนไม่พอใจที่อีกน้องสามีพูดว่าเหยียนเสี่ยวต้วนโง่
เหยียนเฟยฉวงดูถูกเสี่ยวต้วนว่าโง่พอๆ กับมารดาของเขา แต่ก็นับเป็นเรื่องดี ที่หลานชายได้เดินมาตกหลุมพรางกับดักเข้าเสียเอง
“เสี่ยวต้วนไม่ยอมกินข้าว เขาประท้วงอดอาหาร” เหยียนเฟยฉวงถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้นว่า
“พี่สะใภ้รู้หรือไม่ว่ากุญแจห้องเถียนเกออยู่ไหน?” เถียนเกอเป็นห้องลับของสกุลเหยียน ในนั้นซ่อนทั้งแบบร่างอาวุธและสูตรดินปืนไว้มากมาย นับเป็นสมบัติล้ำค่าของสกุลเหยียน ที่ผ่านมามีเพียงประมุขของตระกูลเท่านั้นที่จะเป็นคนถือกุญแจห้องนี้ได้ เมื่อนายท่านเหยียนป่วยหมดสติ ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายของเขาจะต้องรู้
“ข้า…ข้าไม่รู้” ฮูหยินเหยียนกล่าว
“หากท่านมอบกุญแจให้ข้า ข้าจะเกลี้ยกล่อมให้เสี่ยวต้วนกินข้าวเอง พี่สะใภ้คงรู้ใช่หรือไม่ หากเป็นเช่นนี้ต่อไปจะเขาคงอาการแย่ลง” เหยียนเฟยฉวงถอนหายใจเบาๆ แล้วหันหลังจากไป
ฮูหยินเหยียนปิดประตูแล้วเดินมานั่งที่ข้างเตียง
เหยียนเฟยฉวงกำลังข่มขู่ เหยียนเฟยฉวงตั้งใจงดอาหารเสี่ยวต้วนและบังคับให้ฮูหยินเหยียนมอบกุญแจห้องลับให้ ถ้าหากบุตรชายของนางไม่ได้กินอะไร เขาจะมีชีวิตอยู่ได้กี่วัน?
เสี่ยวต้วน..ลูกแม่…
นางควรทำอย่างไรดี
ฮูหยินเหยียนเต็มไปด้วยความกังวลและสิ้นหวัง
