บทที่ 48 ภารกิจใหม่ของอาจารย์ปรุงยาหลี่
บทที่ 48 ภารกิจใหม่ของอาจารย์ปรุงยาหลี่
ยามที่อู๋ฝานกลับมาถึงบ้าน ก็พบว่าเกือบจะเที่ยงคืนแล้ว ภายหลังอาบน้ำ จึงเทเลพอร์ตเข้าสู่อีกโลกหนึ่ง
ร่างของอู๋ฝานปรากฏในหมู่บ้านอีกครั้งหนึ่ง เดิมอู๋ฝานคิดออกจากหมู่บ้านไปสังหารมอนสเตอร์ป่าเพื่อเพิ่มเลเวล และนำวัตถุดิบออกมาขายทำเงิน เพียงแต่ก่อนจะออกจากหมู่บ้าน เขากลับได้เห็นอาจารย์ปรุงยาหลี่ที่กำลังเผยสีหน้ายิ้มแย้ม
“อาจารย์ ทำไมดูยินดีขนาดนั้นกันครับ?” อู๋ฝานกล่าวทักทาย
ภายในหมู่บ้าน ยกเว้นพ่อค้าหน้าเลือดจากร้านขายของชำ ทุกคนล้วนแล้วแต่สอนทักษะให้อู๋ฝานกันทั้งสิ้น เรียกได้ว่าพวกเขาเป็นอาจารย์ของอู๋ฝานกันทั้งหมด
“งานวิจัยสุดยอดยาสมานแผลของข้าสำเร็จแล้ว!” อาจารย์ปรุงยาหลี่พบเห็นศิษย์ของตนเอง จึงเผยอาการดีอกดีใจออกมา
“จริงเหรอครับ? ขอแสดงความยินดีกับท่านอาจารย์” อู๋ฝานเร่งรีบกล่าวคำแสดงความยินดี เขายังจำได้ว่าอาจารย์ปรุงยาหลี่เคยขอให้เขาเข้าป่าหน้าหมู่บ้าน เพื่อรวบรวมสมุนไพรนำไปใช้ค้นคว้ายาตัวใหม่ และไม่ทันคาดคิด การวิจัยของอาจารย์ปรุงยาหลี่ก็เสร็จสิ้นเสียแล้ว
“อาจารย์ ให้ผมได้รับชมยาใหม่ที่อาจารย์พัฒนาขึ้นมาได้ไหมครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถาม
ในช่วงไม่กี่วันมานี้ อู๋ฝานไม่ได้เพียงแต่ต่อสู้กับมอนสเตอร์ แต่ยังปรุงยาและหลอมอาวุธขึ้นมา
อู๋ฝานซื้อเตาปรุงยามาจากร้านขายของชำ เป็นอุปกรณ์ที่ไม่ได้เพิ่มค่าสถานะใด ภายในร้านขายของชำย่อมมีเตาปรุงยาที่ดีกว่าขาย เพียงแต่ด้วยตัวตนของเถ้าแก่หลิว ราคาย่อมไม่เป็นมิตร ดังนั้นอู๋ฝานที่กำลังขาดแคลนเงินทอง ย่อมไม่อาจซื้อได้ไหว ทำให้ต้องซื้อของที่ธรรมดาที่สุดเท่าที่จะธรรมดาได้มาแทน
“ได้สิ” อาจารย์ปรุงยาหลี่ไม่คิดปฏิเสธอู๋ฝาน โดยนำเอาขวดยาทรงเรียวเว้าออกมาจากกระเป๋า และส่งมันให้อู๋ฝาน
อู๋ฝานจึงส่งวิชาตรวจสอบออกไป
[สุดยอดยาสมานแผล : ปรุงขึ้นโดยปรมาจารย์หลี่ก่วงเต๋อ สรรพคุณ ภายหลังใช้งาน บาดแผลจะหยุดการหลั่งเลือดโดยทันที และเริ่มกระบวนการรักษาอย่างรวดเร็ว ฟื้นฟูพลังชีวิต 30 หน่วยต่อหนึ่งนาที สามารถใช้งานในระหว่างการต่อสู้]
สมกับชื่อสุดยอดยาสมานแผล! อู๋ฝานถึงกับนึกอิจฉา!
เดิมอู๋ฝานคิดว่าด้วยตนเองเป็นอาจารย์ปรุงยาระดับสูง สรรพคุณของยาที่ปรุงขึ้นย่อมไม่ใช่เลวร้าย แต่หากเทียบเปรียบกับสุดยอดยาสมานแผลของอาจารย์ปรุงยาหลี่ เรียกได้ว่าของเขานั้นไม่นับเป็นอะไรทั้งสิ้น
[ยาสมานแผลระดับสูง : ภายหลังใช้งาน ความเร็วการหลั่งเลือดของบาดแผลจะถูกลากถ่วงออกไป พลังชีวิตจะฟื้นคืน 10 หน่วยต่อทุก 30 วินาที ไม่สามารถใช้งานในระหว่างการต่อสู้]
มันคือสุดยอดยาสมานแผลที่อู๋ฝานปรุงขึ้น ไม่ว่าจะด้านใด ล้วนแล้วแต่แย่กว่าของอาจารย์ปรุงยาหลี่
“อาจารย์ พอจะสอนสูตรสุดยอดยาสมานแผลนี่ให้ผมได้ไหม?” อู๋ฝานถามด้วยความกระตือรือร้น
“อยากได้สูตรหรือ?” อาจารย์ปรุงยาหลี่มองอู๋ฝานก่อนจะตอบ “ได้สิ”
“จริงเหรอครับ?” อู๋ฝานแผลอาการประหลาดใจตอบรับ สุดยอดยาสมานแผลมันดีกว่ายาสมานแผลระดับสูงที่เขาเคยทำขึ้นมากมาย หากว่ามีสุดยอดยาสมานแผลนี้ การสังหารมอนสเตอร์ในภายหน้าก็จะยิ่งง่ายดายมากขึ้น
“ได้อยู่แล้ว” อาจารย์ปรุงยาหลี่ตอบรับ “เพียงแต่เจ้าต้องไปหาของสิ่งหนึ่งให้ข้า หากหาพบเจอ ที่ข้าจะมอบให้ไม่ใช่เพียงสูตรสุดยอดยาสมานแผล แต่ยังมีสูตรอื่นมอบให้ด้วย”
กล่าวคำจบ อาจารย์ปรุงยาหลี่จึงนำขวดทรงเรียวอีกใบออกมาส่งให้อู๋ฝาน
อู๋ฝานรับขวดยามา ครั้งนี้ภายในมันเป็นยาเม็ด ไม่ใช่ยาผงเหมือนก่อนหน้า
[ยาจอมพลัง : ภายหลังใช้งาน ภายในระยะเวลาสามสิบวินาที พลังโจมตีเพิ่มขึ้นสองเท่า พลังป้องกันเพิ่มขึ้นสองเท่า ความเร็วเพิ่มขึ้นสองเท่า]
สุดยอดยา!
ภายหลังอู๋ฝานได้เห็นความสามารถของยานี้ ดวงตาถึงกับแทบถลนจนร้อนผ่าว มันสมกับชื่อยาจอมพลัง สรรพคุณของมันเลิศล้ำเกินกว่าคำว่าจอมพลังด้วยซ้ำ!
“อาจารย์ ต้องการอะไรบอกผมมาได้เลยครับ! ให้ขึ้นภูเขาดาบหรือลงทะเลเพลิง ผมพร้อมทำครับ!” อู๋ฝานเร่งรีบตบหน้าอกตนเอง
“ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์! ข้าต้องการดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์!” อาจารย์ปรุงยาหลี่ตอบกลับ “ตราบเท่าที่เจ้าหาดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์มาให้ได้ ข้าจะมอบสูตรยาทั้งสองอย่างให้เจ้า และยาทั้งสองเมื่อครู่ มอบให้เจ้าไปใช้ก่อนเลยก็แล้วกัน”
“ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์? มันคืออะไรกัน? แล้วผมจะหาได้จากที่ไหนครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถาม
“ข่าวลือบอกว่าดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์เติบโตที่ยอดขุนเขาสวรรค์ ตัวดอกบัวมีสีขาวราวหิมะ และมีทั้งหมดแปดกลีบ กลิ่นหอมจะลอยฟุ้งจากกลีบดอกบัว แม้คนธรรมดาได้สูดดมเข้าไป ก็จะได้รับสรรพคุณอย่างการเสริมความแข็งแกร่งแก่ร่างกาย มันคือสุดยอดวัตถุดิบสำหรับใช้ปรุงยา” อาจารย์ปรุงยาหลี่เผยท่าทีคาดหวัง
“แล้วขุนเขาสวรรค์อยู่ที่ไหนกันครับ?” อู๋ฝานเกิดสนใจในตัวดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์ ของดีเช่นนั้น ต่อให้ไม่มีภารกิจนี้ อู๋ฝานก็คิดอยากคว้าเอามันมา
ผู้ใดกันทราบ ว่าภายหลังได้ยินคำของอู๋ฝาน อาจารย์ปรุงยาหลี่จะส่ายศีรษะ “ข้าเองก็ไม่ทราบว่าขุนเขาสวรรค์อยู่ที่ใด ไม่มั่นใจด้วยซ้ำว่าดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์มีอยู่จริงหรือไม่ เพราะข้าไม่เคยพบเห็นมันมาก่อน เพียงแต่ได้รับรู้สรรพคุณของมันมาผ่านสูตรยาประหลาด”
“อา!” อู๋ฝานประหลาดใจไปชั่วครู่ อีกฝ่ายไม่ทราบว่ามันมีอยู่จริงหรือไม่ แต่ก็ยังขอให้เขาตามหา อย่างนั้นจะตามหาได้อย่างไร?
มันไม่ต่างอะไรกับทางตัน
“ไม่ว่าด้วยอะไร ฝากเรื่องนี้เอาไว้กับเจ้าแล้ว ข้าเชื่อว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวังอย่างแน่นอน” อาจารย์ปรุงยาหลี่มองยังอู๋ฝานพร้อมกล่าวคำมอบกำลังใจ
อู๋ฝานเผยสีหน้าเศร้าหมอง “แต่ผมไม่เชื่อในตัวเองเลยสักนิด อาจารย์ เปลี่ยนเป็นภารกิจอื่นได้ไหมครับ?”
“ไม่ได้!” อาจารย์ปรุงยาหลี่ส่ายศีรษะยืนกรานความหนักแน่น “ข้าเป็นปรมาจารย์มาก็หลายปีแล้ว ตลอดเวลาที่ผ่านมาคิดอยากหลุดพ้นจากข้อจำกัด ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ขุนเขาสวรรค์คือโอกาสของข้า หากว่ามีมันในครอบครอง ข้าก็มีโอกาสไปถึงขอบเขตที่ไม่เคยมีใครไปถึงมาก่อน!”
อาจารย์ปรุงยาหลี่เผยท่าทีตื่นเต้นยินดี เฝ้าฝันคิดอยากได้มันมา กระทั่งแทบจะคลุ้มคลั่ง เห็นได้ชัดว่าความคิดนี้ไม่ได้เลื่อนลอย แต่เสาะแสวงหามันมาอย่างยาวนานแล้ว
“ก็ได้ครับ ผมจะลองดู” ไม่ว่าจะเพื่อตัวเขาเอง หรือว่าเพื่ออาจารย์ปรุงยาหลี่ อู๋ฝานมีแต่ต้องลองดู
อย่างไรแล้ว ภารกิจนี้ก็ไม่ได้มีเวลาจำกัด ไม่มีบทลงโทษหากล้มเหลว สำหรับอู่ฝาน ต่อให้หาไม่พบ มันก็ไม่ได้ส่งผลกระทบใด
“ก็ตามนี้ สมกับเป็นศิษย์ของข้า! ข้าไม่ได้มองเจ้าผิดไป!” อาจารย์ปรุงยาหลี่หัวเราะดีใจตอบรับ “หากเจ้าช่วยเติมเต็มความปรารถนาของข้า ไม่เพียงแต่จะมอบยาสองสูตรนั้นให้ แต่ยังจะสอนทุกสิ่งที่ข้าเรียนรู้มาทั้งชีวิตให้แก่เจ้า!”
รางวัลของอาจารย์ปรุงยาหลี่ไม่ใช่น้อย ๆ อีกต่อไป เห็นได้ชัด ว่าเขามีความดื้อรั้นคิดอยากก้าวไปถึงระดับเทพที่ตำนานเล่าขานเพียงใด ดังนั้นไม่ว่าต้องจ่ายด้วยราคาใดก็ยินดี
รางวัลของอาจารย์ปรุงยาหลี่ มันทำอู๋ฝานเกิดหวั่นไหวใจ
ครั้งที่อู๋ฝานคำนับอาจารย์ปรุงยาหลี่เป็นอาจารย์ของตนเอง แม้ว่าได้เรียนรู้วิชาปรุงยาระดับสูงมา แม้ว่าเป็นวิชาปรุงยา แต่ก็เป็นเพียงแค่ส่วนเสี้ยวหนึ่งของการปรุงยา
ที่นี่คือโลกอีกใบเช่นกัน ทุกคนมีชีวิตจริง สามารถป่วยได้ อาจารย์ปรุงยาจึงไม่ได้มีหน้าที่เพียงปรุงยา แต่ยังเป็นเหมือนดังแพทย์ อู๋ฝานในปัจจุบันทราบก็เพียงแค่การปรุงยา หาได้รู้เรื่องราวใดเช่นการแพทย์ไม่ หากว่าได้เรียนรู้การแพทย์มา ตัวเขาจะไม่เพียงมีความสามารถพิเศษในโลกแห่งนี้ แต่ยังจะมีส่วนช่วยเหลืออย่างมหาศาลในโลกแห่งความเป็นจริง
ด้วยเหตุนี้ อู๋ฝานจึงตื่นเต้นยินดีต่อรางวัลที่อาจารย์ปรุงยาหลี่คิดมอบให้ ไม่ว่ามันจะเป็นภารกิจที่ยากเย็นเพียงใด เขาก็ต้องลองดูเท่าที่จะทำได้
