บทที่ 60 หัวหน้าหมู่บ้านผู้แข็งแกร่ง
บทที่ 60 หัวหน้าหมู่บ้านผู้แข็งแกร่ง
“ออกมาได้สักที!” ที่ทางออกของป่า อู๋ฝานสูดลมหายใจเข้าลึก พร้อมกับตะโกนเสียงดัง
เมื่อวานนี้ตัวเขาใช้เวลาเดินทางอยู่ถึงหนึ่งวัน วันนี้ใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็กลับออกมาได้เรียบร้อย หรือหากกล่าวให้ถูกต้องคือวิ่งออกมา เพราะตลอดทางต้องวิ่งหนีหัวซุกหัวซุน ทั้งหมดก็เพราะเจ้าตัวน้อยที่เป็นแมวหรือไม่ก็สุนัขจิ้งจอก ที่เอาแต่ไล่ตามตัวเขากระชั้นชิด ทั้งยังคอยขว้างปาผลไม้ป่าเข้าใส่ ราวกับมันพบเจอของเล่นน่าสนุกก็ไม่ปาน
“ถ้าเก่งจริง ก็ไล่ตามมาอีกสิ” อู๋ฝานหันกลับไป มองเจ้าตัวน้อยที่ยืนบนต้นไม้บริเวณชายขอบของป่า
หากไร้ซึ่งต้นไม้ อู๋ฝานเชื่อว่าหากมันยังกล้าไล่ตามออกมาอีก เขาก็พร้อมจะไล่จับตัวมันให้ได้
เจ้าตัวน้อยยังคงยืนนิ่งบนกิ่งไม้ของต้นไม้ เอียงศีรษะไปมา มองยังอู๋ฝาน ผ่านไปครู่หนึ่ง มันจึงกระโดดไปยังต้นไม้อื่น กลับเข้าส่วนลึกของป่าไป
“ในที่สุดเจ้าตัวน้อยจอมซนก็ไปได้สักที” พบเห็นเจ้าตัวน้อยกลับไปแล้ว อู๋ฝานจึงผ่อนลมหายใจโล่งอกออกมา หากว่ามันยังจะตามเขาออกมาอีก ด้วยความปราดเปรียวและความฉลาดของมัน หากเขาจำเป็นต้องจับ ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
“แย่จริง ลืมใช้วิชาตรวจสอบเสียได้ อดดูเลยว่ามันเป็นสัตว์ประเภทไหนกันแน่” อู๋ฝานครุ่นคิดไปพลางเดินกลับ
เมื่อกลับออกมาจากป่า อู๋ฝานจึงตรงไปยังร้านขายของชำ ซื้อขวานสำหรับตัดไม้ ก่อนจะมุ่งตรงไปยังบ้านของหัวหน้าหมู่บ้าน
“ต้องการไม้งั้นหรือ?” หัวหน้าหมู่บ้านถามยามได้ทราบจุดประสงค์ของอู๋ฝาน
“ใช่ครับ” อู๋ฝานตอบรับ “ก่อนหน้านี้พูดเอาไว้นี่ครับ ว่าตราบเท่าที่ผมทำสัญญาทั้งด้านหลังของภูเขา จะปลา สัตว์ หรืออะไรอื่นก็ตามที่หลังภูเขาจะเป็นทรัพย์ส่วนตัวของผม เพราะงั้นก็น่าจะรวมถึงต้นไม้ที่ด้านหลังภูเขาด้วยใช่ไหมครับ?”
อู๋ฝานยังคงมีเรื่องให้ต้องกังวล อย่างไรแล้วไม่ว่าจะไม้ล้ำค่าหรือกำแพงโลหะภายในถ้ำ ทั้งหมดก็ถือได้ว่าอยู่ที่ด้านหลังของภูเขา
“ก็พูดไปแบบนั้นจริง” หัวหน้าหมู่บ้านลูบคางตนเองพลางตอบ “แต่ไม่นึกว่าเจ้าจะถึงขั้นตัดต้นไม้พวกนั้น”
ในความเห็นของหัวหน้าหมู่บ้าน ปลาในแม่น้ำ สัตว์ในป่า สมุนไพร และอีกหลากหลายของด้านหลังภูเขามีค่ามากกว่าต้นไม้เหล่านั้น เขาจึงนึกว่าอู๋ฝานจะเพียงจับสัตว์จับปลาขาย ไม่นึกคิดว่าสิ่งแรกที่อู๋ฝานคิดขึ้นมา จะกลายเป็นต้นไม้ ‘ธรรมดา’ เหล่านั้นเสียได้
หรือเป็นไปได้ ว่าต้นไม้เหล่านั้นมีค่ามากกว่าสัตว์และสมุนไพรในป่า?
แท้จริงแล้ว หัวหน้าหมู่บ้านและคนในหมู่บ้านก็แทบไม่ทราบเรื่องด้านหลังของภูเขา หัวหน้าหมู่บ้านที่มาบุกเบิกสถานที่จัดตั้งหมู่บ้าน ตอนนั้นก็มีด้านหลังของภูเขาอยู่ก่อนแล้ว และป่าของด่านหลังภูเขาก็ค่อนข้างอุดมสมบูรณ์ ไม่กี่ปีมานี้ เพราะหมู่บ้านมีจำนวนคนน้อยนิด พื้นที่การเกษตรและป่าไม้ตรงส่วนหน้าของหมู่บ้าน ก็มากพอให้พวกเขานำมาใช้งาน จึงไม่มีใครคิดอยากเสาะหาทรัพยากรจากด้านหลังของภูเขา เรียกได้ว่ามันไม่จำเป็นสำหรับพวกเขาแม้แต่น้อย
ด้วยเหตุนี้ หัวหน้าหมู่บ้านจึงไม่ทราบ ว่าป่าใหญ่ด้านหลังของภูเขามันมีต้นไม้อะไรอยู่บ้าง
แน่นอนว่า ต่อให้ทราบ หัวหน้าหมู่บ้านก็ไม่คิดเก็บมาใส่ใจอะไรมากนัก
“ตกลงตามนั้น” หัวหน้าหมู่บ้านรับปากอีกครั้งหนึ่ง อู๋ฝานจึงวางใจ “ผมมาหาครั้งนี้ ก็เพราะอยากถาม ว่าจะเรียนวิชาตัดไม้ได้จากที่ไหนครับ”
แม้อู๋ฝานสามารถตัดไม้ได้โดยไม่ต้องมีวิชาตัดไม้ แต่ประสิทธิภาพย่อมเลวร้ายกว่าหากเทียบเปรียบกับการมีวิชาตัดไม้ มันก็เหมือนดังการทำฟาร์ม เขาสามารถเพาะปลูกได้โดยไม่ต้องใช้วิชาเพาะปลูก เพียงแต่ ประสิทธิภาพที่ได้จะเชื่องช้า ส่งผลให้พืชพรรณไม่สูงใหญ่ ไร้ซึ่งพรแห่งการเพาะปลูก
“วิชาตัดไม้? ข้ารู้อยู่” หัวหน้าหมู่บ้านตอบรับ
“จริงหรือครับ?” อู๋ฝานมองหัวหน้าหมู่บ้านด้วยทั้งความประหลาดใจระคนสงสัย
หัวหน้าหมู่บ้านได้สอนวิชาเพาะปลูกและเพาะพันธุ์ให้แก่เขาแล้ว ขณะนี้ยังจะได้เรียนวิชาตัดไม้อีกด้วย?
“สายตาของเจ้าคืออะไร?” หัวหน้าหมู่บ้านคล้ายไม่พอใจต่อสายตานึกสงสัยของอู๋ฝาน “ไม่เพียงแต่ข้าทราบวิธีตัดต้นไม้ แต่ยังรู้วิธีบ่มไวน์ เลี้ยงปลา และอีกหลากหลาย! ความสามารถของข้า มีหรือคนหนุ่มเช่นเจ้าจะเข้าใจได้?”
“แล้วมีมากขนาดไหนกันล่ะครับ?” อู๋ฝานเปลี่ยนจากสายตาแห่งความสงสัยเป็นความประหลาดใจ “พอจะสอนผมได้ไหม?”
หัวหน้าหมู่บ้านทราบทักษะการใช้ชีวิตแทบทั้งหมด และทักษะการใช้ชีวิตเหล่านั้นล้วนแล้วแต่เป็นประโยชน์ต่ออู๋ฝาน และประโยชน์ของมันไม่ได้แสดงออกเพียงแค่ในเกม แต่ยังรวมถึงโลกแห่งความเป็นจริง ทุกทักษะการใช้ชีวิตเหล่านั้น มันจะทำให้อู๋ฝานในโลกแห่งความเป็นจริงเกิดความเชี่ยวชาญหลายแขนง!
“สอนเจ้า? ก็ได้” หัวหน้าหมู่บ้านตอบรับ
“จริงหรือครับ? วิเศษแล้ว” อู๋ฝานรับคำด้วยความยินดี
“แต่ ทำไมข้าต้องสอนให้เจ้าด้วยล่ะ?” คำของหัวหน้าหมู่บ้าน ทำเอารอยยิ้มยินดีบนใบหน้าของอู๋ฝานกลายเป็นแข็งค้าง
ใช่แล้ว ทำไมต้องสอนให้กันล่ะ?
อู๋ฝานไม่ทราบว่าจะตอบคำถามนี้อย่างไรไปชั่วขณะ
“ปู่หัวหน้าหมู่บ้าน ไม่เอาแบบนี้สิครับ” อู๋ฝานที่ครุ่นคิดไปครู่หนึ่งจึงเอ่ยตอบ “คุณก็อายุไม่น้อยแล้ว คงไม่อยากให้ทักษะฝีมือของตัวเองสูญหายไปหรอกมั้งครับ? ดังนั้นก็ควรหาคนมาถ่ายทอดส่งต่อไม่ใช่หรือ? รับชมทั้งหมู่บ้านแห่งนี้สิ นอกจากผมแล้วมีใครเหมาะสมจะเป็นศิษย์บ้างกัน?”
มันเป็นดังที่ว่าจริง ที่นี่ไม่มีใครอื่นอีกแล้ว อู๋ฝานเป็น ‘ผู้เล่น’ เพียงคนเดียวในหมู่บ้านแห่งนี้
“นอกจากนี้แล้ว ผมกำลังจะเป็นตัวแทนหมู่บ้านไปรับใช้กองทัพนะครับ” อู๋ฝานยังคงร่ายต่อ “เมื่อไหร่ผมออกไปแล้ว ผมจะกลายเป็นตัวแทนหมู่บ้าน เป็นหน้าเป็นตาของหมู่บ้าน ไม่คิดแบบนั้นหรือครับ?”
“ที่เจ้าพูดก็มีเหตุผล” หัวหน้าหมู่บ้านลูบคางตนเองครุ่นคิดอีกครั้ง สุดท้ายจึงตอบ “เมื่อไหร่เจ้าออกไป จะเป็นหน้าเป็นตาแทนพวกเราทุกคนในหมู่บ้าน จะทำให้เป็นที่อับอายไม่ได้”
“ถูกต้องครับ!” อู๋ฝานเร่งรีบตอบรับ “ดังนั้นแล้ว ถ้าหากผมเรียนรู้มีวิชาติดตัวมากขึ้น เมื่อไหร่ไปแสดงตัวภายนอก ผมจะยิ่งนำพาชื่อเสียงมาสู่หมู่บ้านของพวกเรา”
หัวหน้าหมู่บ้านครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง “มีเหตุผลดี ตกลง ข้าจะสอนเจ้าก็ได้ จดจำเอาไว้ เมื่อใดออกไปแล้ว อย่าทำให้หมู่บ้านของพวกเราเสียหน้า!”
“ครับ แน่นอนครับ” อู๋ฝานเร่งรีบตอบรับ
ถัดจากนั้น เสียงจักรกลจึงดังรัวเป็นชุด ในประสาทรับฟังของอู๋ฝาน
[ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับการสอนโดยปรมาจารย์ช่างไม้เจ้าต้าหมิง เรียนรู้วิชาตัดไม้ ระดับของวิชาตัดไม้ เลื่อนขึ้นสู่ระดับสูง!]
[ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับการสอนโดยปรมาจารย์ช่างตัดไม้เจ้าต้าหมิง เรียนรู้วิชาทำเฟอร์นิเจอร์ ระดับของวิชาทำเฟอร์นิเจอร์ เลื่อนขึ้นสู่ระดับสูง!]
[ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับการสอนโดยปรมาจารย์บ่มไวน์เจ้าต้าหมิง เรียนรู้วิชาบ่มไวน์ ระดับของวิชาบ่มไวน์ เลื่อนขึ้นสู่ระดับสูง!]
[ขอแสดงความยินดี ท่านได้รับการสอนโดยปรมาจารย์ตกปลาเจ้าต้าหมิง…]
เสียงดังต่อเนื่องเป็นชุด ถึงกับทำสมองอู๋ฝานอื้ออึง ดวงตาเบิกกว้างตื่นตกใจ ทว่าสีหน้ายินดีล้นปรี่
ปรมาจารย์ ปรมาจารย์ ทั้งหมดล้วนเป็นปรมาจารย์ทั้งสิ้น!
อู๋ฝานไม่นึกคิดมาก่อน ว่าหัวหน้าหมู่บ้านที่ดูธรรมดาและน่าเวทนาคนนี้ แท้จริงแล้วจะมีตัวตนระดับปรมาจารย์หลากหลายมากมาย! ดังทราบว่าการที่คนธรรมดาจะฝึกฝนวิชาจนถึงระดับปรมาจารย์ได้ มันเป็นเรื่องยากแสนยาก เพียงแค่เป็นระดับมาสเตอร์ ก็ได้รับการเคารพนับถือไปกว้างขวางแล้ว
แต่แล้ว หัวหน้าหมู่บ้านที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ไม่ได้เป็นเพียงแค่ตัวตนระดับปรมาจารย์ แต่เป็นตัวตนระดับปรมาจารย์หลากหลายแขนง หากว่าข่าวคราวนี้เปิดเผยออกไป มันย่อมต้องสร้างความฮือฮาครั้งใหญ่อย่างแน่นอน
![เขาสั่งให้ข้าเป็นราชินี [ส่วนที่ 2]](https://i1.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/43196.jpg?resize=151,215 "เขาสั่งให้ข้าเป็นราชินี [ส่วนที่ 2]")