บทที่ 129 หน้าร้าน
บทที่ 129 หน้าร้าน
ในช่วงกลางวัน อู๋ฝานที่เพิ่งซื้อวัตถุดิบกลับมา ก็ได้รับข่าวดีประการหนึ่งจากหลิวอี้เตา
มีคนกำลังปล่อยขายร้านในทำเลที่ค่อนข้างดี
“สถานการณ์ของร้านนั้นเป็นยังไงครับ?” ภายหลังอู๋ฝานได้พบหลิวอี้เตา ทั้งสองจึงมุ่งหน้าไปยังตำแหน่งที่ร้านดังกล่าวตั้งอยู่
“เป็นร้านที่มีสองชั้น บนและล่าง พื้นที่กว่าหนึ่งพันตารางเมตร เรียกได้ว่าใหญ่มากพอเลยทีเดียว ข้าง ๆ ก็มีร้านอื่นอยู่ด้วย ไม่นานมานี้การเงินของพวกเขาไม่ค่อยดีมากนัก ดังนั้นจึงต้องการขายที่เพื่อแลกเงิน ทำให้ร้านต้องเปลี่ยนมือเจ้าของด้วยเช่นกัน” หลิวอี้เตาบอกเล่าออกมา
“แล้วราคาล่ะครับ?” อู๋ฝานเอ่ยถาม
พื้นที่กว่าหนึ่งพันตารางเมตร และทำเลก็ไม่ใช่แย่ ราคาจะต้องไม่ถูกอย่างแน่นอน
“ค่าธรรมเนียมโอนห้าแสน ค่าเช่ารายปีสามล้าน” หลิวอี้เตาตอบกลับมา “ถ้าหากว่าอาจารย์ต้องการซื้อตรง ราคาคือสามสิบล้าน และต้องเป็นเงินที่จ่ายในคราวเดียว”
“ราคาสูงถึงขนาดนี้เลย?!” อู๋ฝานถึงกับชะงักภายหลังได้ยินคำตอบจากหลิวอี้เตา
ก่อนหน้านี้ อู๋ฝานคิดว่าทรัพย์ที่ได้รับจากการขายไม้ชิงชันที่เกือบสิบล้านน่าจะมากพอ ตอนนี้จึงได้ตระหนักว่ามันเป็นเงินอันเล็กน้อยที่แทบไม่นับว่าเป็นอะไร ไม่พอสำหรับราคาซื้อหน้าร้านครึ่งหนึ่งเลยด้วยซ้ำ
“ราคานี้ถือว่าเป็นมิตรแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะผมไปพบเขาด้วยตัวเอง ราคาจะสูงยิ่งกว่านี้” หลิวอี้เตาตอบกลับ
อู๋ฝานพยักหน้ารับ ในใจรู้สึกขื่นขม
ภายหลังตามหามายาวนาน ในที่สุดก็ได้ข่าวคราวหน้าร้านทำเลเหมาะสม แต่ก็ไม่คาดคิด ว่ามันจะมีค่าใช้จ่ายจำนวนมหาศาล กระทั่งว่ายินดีขาย เขาก็ไม่มีเงินเพียงนั้นไปซื้อขาดมา
เพียงแต่ ไม่ว่าด้วยอะไร การไปดูหน้างานด้วยตัวเองก่อนคือเรื่องจำเป็นต้องทำ ก่อนตัดสินใจอย่างไรก็ไม่เสียเงินจริงไหม?
หลิวอี้เตานำอู๋ฝานไปรับชมร้านดังกล่าวโดยใช้แท็กซี่
“หือ ทำไมสถานที่ดูคุ้นเคยจัง?” อู๋ฝานพูดพลางประหลาดใจขณะลงจากรถ
จนกระทั่งอู๋ฝานได้เห็นป้ายขนาดใหญ่ที่ดูคุ้นเคยของคัลเลอร์แมนอยู่ไม่ไกลห่าง อู๋ฝานจึงได้ตระหนักว่าความรู้สึกคุ้นเคยนี้มันมาจากที่ใด
ที่แท้ร้านที่หลิวอี้เตาหามาได้ มันอยู่ไม่ไกลจากคัลเลอร์แมน เรียกได้ว่าหน้าร้านทั้งสองแทบจะอยู่คนละฟากถนน ระยะห่างไม่เกินไปกว่าร้อยเมตร
ไม่แปลกใจที่หลิวอี้เตาบอกว่าหน้าร้านแห่งนี้ทำเลไม่เลว ต่อให้เทียบกับจัตุรัสว่านลี่ ก็เรียกได้ว่าแตกต่างกันไม่มากนัก
หลิวอี้เตานำอู๋ฝานเดินเข้าไปด้านในร้าน ร้านนี้เคยเป็นสถานที่จัดเลี้ยงมาก่อน ดังนั้นจึงมีการเปิดประตูต้อนรับอยู่โดยตลอด เพียงแต่ไม่มีบริกรหรือว่าลูกค้า มีเพียงชายวัยกลางคนท่าทางดูฉลาด ที่กำลังยืนรออู๋ฝานและหลิวอี้เตา
“เชฟใหญ่หลิว มาแล้วนี่เอง” ชายวัยกลางคนพบเห็นหลิวอี้เตามาแล้ว เขาจึงพูดทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “คิดว่าเป็นยังไง คิดเห็นอย่างไรกับร้านนี้ บอกตามตรงก็แล้วกัน ร้านนี้มีทั้งคนต้องการซื้อและเช่าไม่ใช่เล็กน้อยเลย ถ้าหากไม่ใช่เพราะสัมพันธ์ระหว่างเราที่เคยมีมาก่อน ฉันคงไม่ยอมขายให้คนอื่นแน่”
“ขอบคุณเถ้าแก่เฉียนแล้ว” หลิวอี้เตาตอบรับ “เพียงแต่ บุคคลที่จะซื้อร้านนี้ไม่ใช่ฉันหรอกนะ แต่เป็นอาจารย์ของฉันต่างหาก”
“อาจารย์?” เถ้าแก่เฉียนหันมองอู๋ฝานที่อยู่ข้างหลิวอี้เตาโดยไม่รู้ตัว
อู๋ฝานที่ดูยังเยาว์ และเข้ามาพร้อมกับหลิวอี้เตา เถ้าแก่เฉียนจึงนึกว่าอู๋ฝานเป็นศิษย์ของหลิวอี้เตา หาได้นึกคิดไม่ว่า แท้จริงแล้ว อู๋ฝานต่างหากที่เป็นอาจารย์ของหลิวอี้เตา
อาจารย์ของหลิวอี้เตายังหนุ่มขนาดนี้? ราวกับล้อกันเล่น
“เถ้าแก่เฉียน สวัสดีครับ ผมชื่อว่าอู๋ฝาน” อู๋ฝานยื่นมือออกไปทักทายและแนะนำตัวเอง “ขอผมดูร้านก่อนได้ไหมครับ?”
“แน่นอนครับ” เถ้าแก่เฉียนตอบรับ “ผมพาคุณอู๋เดินชมเองก็แล้วกัน”
“รบกวนเถ้าแก่เฉียนด้วยครับ” อู๋ฝานตอบกลับ
เถ้าแก่เฉียนนำทางให้อู๋ฝานและหลิวอี้เตาด้วยตนเอง เดินสำรวจทั้งสองชั้นของร้าน รวมถึงด้านในครัว หากบอกตามตรงแล้ว นอกจากราคาที่ค่อนข้างสูง อู๋ฝานพึงพอใจร้านนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว
เดิมสถานที่แห่งนี้มีไว้ใช้เป็นสถานที่จัดเลี้ยง หากว่าเช่าหรือขายสถานที่แห่งนี้ ก็เพียงตกแต่งใหม่สักเล็กน้อย ก็พร้อมจะเปิดกิจการได้ในเวลาไม่นาน เรียกได้ว่าช่วยประหยัดหลายสิ่งอย่าง และไม่จำเป็นต้องปรับปรุงร้านครั้งใหญ่แต่อย่างใด
“เป็นยังไงครับ? คุณอู๋พึงพอใจไหม?” เถ้าแก่เฉียนเอ่ยถาม
“พึงพอใจครับ พึงพอใจมากด้วยซ้ำ” อู๋ฝานตอบรับ “เพียงแต่ ราคานี้ เถ้าแก่เฉียนพอจะลดลงหน่อยได้หรือไม่ครับ?”
“ราคานี้ถือว่าต่ำมากแล้วครับ อย่างที่ได้เห็นแล้วว่าทำเลที่ตั้งร้านเป็นอย่างไร การสัญจรในย่านนี้ก็ค่อนข้างดี พื้นที่ก็ไม่ได้เล็กอะไร การตกแต่งเดิมก็ไม่ได้แย่ หากว่าไม่ใช่เพราะคุ้นเคยกับเชฟใหญ่หลิว ราคาที่ผมเสนอจะต้องสูงกว่านี้อย่างแน่นอนครับ” เถ้าแก่เฉียนไม่คิดเจรจาต่อรองราคา
“เถ้าแก่เฉียน หากว่าผมทราบมาไม่ผิด กิจการร้านอาหารของที่นี่ไม่ได้ดีมากนัก” อู๋ฝานมองยังคัลเลอร์แมนที่อยู่ตรงข้ามถนนพลางพูดไป “ผมได้เห็นว่าการประดับตกแต่งร้านของที่นี่ค่อนข้างเป็นระดับสูง และที่ฝั่งตรงข้ามก็เป็นคัลเลอร์แมน ทั้งสองร้านต้องประชันแข่งขันกันแย่งฐานลูกค้า และคัลเลอร์แมนก็เป็นที่รู้จักกันทั่วในเจียงโจว กิจการรุ่งเรืองในทุกวัน เป็นการยากที่จะคว้าเอาลูกค้ามาหากไม่มีจุดเด่นที่มากพอ ผลลัพธ์ที่ได้ กิจการของเถ้าแก่จึงได้รับผลกระทบ ผมมองว่ามันเป็นหนึ่งในสาเหตุที่เถ้าแก่เฉียนต้องการขาย เพราะยิ่งล่าช้าไปกี่วัน ก็มีแต่ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น”
เถ้าแก่เฉียนเผยสีหน้าแปรเปลี่ยนเล็กน้อย เพราะการวิเคราะห์ของอู๋ฝานค่อนข้างถูกต้อง เดิมนั้นเขาเปิดภัตตาคารขึ้นที่นี่ก็เพื่อแข่งกับคัลเลอร์แมน แต่สุดท้ายแล้วก็พ่ายแพ้ กิจการยังได้รับผลกระทบเพราะคัลเลอร์แมน การเงินที่ได้รับในแต่ละวันยากถมค่าใช้จ่าย สำหรับร้านใหญ่เช่นนี้ หากว่ามีรายได้ไม่สัมพันธ์กับรายจ่าย ก็เทียบเท่าการผลาญเงินทิ้ง นอกจากนี้แล้ว เขายังต้องการเงินทุนไปทำกิจการใหม่ จึงเกิดเป็นความคิดขายที่นี่ขึ้นมา
“คุณอู๋สังเกตได้ถี่ถ้วนจริงครับ” เถ้าแก่เฉียนตอบรับ “แม้ว่าที่พูดมานั้นถูกต้อง แต่ผมก็ยังยืนยันได้ว่ายังมีคนอื่นพร้อมซื้อที่นี่ ถ้าหากคุณอู๋มองว่าไม่เข้าเงื่อนไขความต้องการ เช่นนั้นทางผมก็พร้อมหยิบยื่นข้อเสนอเดียวกันให้คนอื่นครับ”
“ขายให้ใครหรือครับ?” อู๋ฝานยิ้มถาม “การขายให้คนอื่น หากอีกฝ่ายไม่นำมาใช้เปิดเป็นสถานที่จัดเลี้ยงเช่นเดิม ก็ต้องจัดการกับหลายสิ่งของที่นี่ จำเป็นต้องจ่ายเงินกับการตกแต่งร้านใหม่อีกไม่ใช่น้อย ทั้งยังต้องปรับปรุงอีกหลายส่วน เป็นค่าใช้จ่ายที่ไม่ใช่เล็กน้อยเลยทีเดียว คนอื่นอาจไม่เห็นด้วยกับราคาของเถ้าแก่เฉียนก็ได้นะครับ หรือบางทีอาจต้องลากถ่วงไปอีกสักระยะหนึ่งเลย”
“ทราบได้อย่างไรครับว่าผู้ซื้อรายอื่นจะไม่ทำร้านอาหาร?” เถ้าแก่เฉียนยังคงไม่ยอมรับ
“ร้านอาหาร?” อู๋ฝานยิ่งยิ้มกว้าง “ฝั่งตรงข้ามคือคัลเลอร์แมน ต้องถามว่าจะมีสักกี่คนที่มีความกล้าแข่งกับคัลเลอร์แมนครับ? นอกจากนี้ เถ้าแก่เฉียนก็ได้เห็นตัวอย่างที่ชัดเจนตรงหน้าแล้ว คิดว่าจะยังมีอีกกี่คนคิดอยากลองล่ะครับ? แน่นอนว่าผมไม่ได้เยาะเย้ยหรืออะไรเถ้าแก่เฉียนนะครับ”
เถ้าแก่เฉียนเผยสีหน้าเหยเกไปเล็กน้อย
แท้จริงแล้ว สาเหตุที่เขาคิดอยากขายร้านนี้ให้แก่หลิวอี้เตา ไม่ใช่เป็นเพราะมิตรภาพอะไรทั้งนั้น คนทำธุรกิจย่อมไม่มองมิตรภาพเป็นสิ่งสำคัญอันดับแรก สิ่งสำคัญเหนืออื่นใดย่อมเป็นกำไรต่างหาก
เขาทราบดีว่าหลิวอี้เตาคิดเช่าหรือซื้อร้านนี้ ก็เพราะจะต้องทำเป็นร้านอาหาร เพราะหากตกลง มันก็แทบไม่ต้องประดับตกแต่งอะไรภายในร้านใหม่มากมายนัก ดังนั้นจึงสามารถขายได้ในราคาที่ดี แต่หากว่าขายให้คนอื่น สิ่งของของที่นี่ก็ต้องนำไปจัดการอีกต่อหนึ่ง ทั้งยังต้องปรับปรุงร้านและตกแต่งใหม่ หากเป็นเช่นที่ว่า อีกฝ่ายจะต้องหาทางเจรจาต่อรอง และราคาจะมีแต่ลดต่ำลงอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง
