บทที่ 190 สอบถาม
บทที่ 190 สอบถาม
หลังจบงานเลี้ยง ถังอวี่เฟยอาสาออกไปส่งอู๋ฝานด้วยตัวเอง ตอนนั้นบรรดาคนที่ดูอยู่ พวกเขาทำได้เพียงส่งสายตามองด้วยความอิจฉา
“รถของอาจารย์เหรอคะ?” ถังอวี่เฟยยืนอยู่ข้างรถของอู๋ฝาน พลางถามออกมาด้วยความประหลาดใจ “อาจารย์ไปซื้อรถมาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย?”
ชายหนุ่มมีสถานะอย่างไร ถังอวี่เฟยรู้ดีอยู่แก่ใจ ครั้งก่อนตอนที่ไปช็อปปิงด้วยกันสองคน อู๋ฝานยังไม่มีรถเลยด้วยซ้ำ เลยใช้เป็นรถของเธอแทน แต่ไม่คิดว่าเขาจะสามารถซื้อรถมาได้รวดเร็วถึงขนาดนี้
ทั้งยังเป็นรถที่ยอดเยี่ยมเสียด้วย!
อู๋ฝานเป็นเพียงแค่คนธรรมดาที่เปิดร้านแผงลอยขายบาร์บีคิวไม่ใช่เหรอ? ขายบาร์บีคิวทำเงินได้ถึงขนาดนี้เลย?
“เพิ่งซื้อมาน่ะครับ” อู๋ฝานตอบกลับ
“รถคันนี้ ไม่เลวเลยนะคะ” ถังอวี่เฟยมองสำรวจรถ ก่อนจะพบว่าไม่อาจจำแนกได้ว่าเป็นรถแบรนด์อะไร จึงทำได้เพียงแค่บอกว่าเป็นรถที่ดี
“ขอบคุณที่มางานวันเกิดในวันนี้นะคะ ฉันดีใจจริง ๆ ค่ะ” ถังอวี่เฟยบอก
“ก็มาย้ำผมทุกวันแบบนั้น ถ้าไม่มาคงได้ถูกฉีกทึ้งจนตายแน่เลยครับ” อู๋ฝานหัวเราะตอบ
“ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยเหรอคะ?” ถังอวี่เฟยมองค้อนอู๋ฝานเล็กน้อย “ในใจของอาจารย์ฉันเป็นเสือสาวดุร้ายงั้นเหรอคะ?”
เมื่อได้เห็นเสน่ห์และความงามของถังอวี่เฟย อู๋ฝานก็พูดออกไปอย่างไม่รู้ตัว “ไม่ใช่เสือสาวหรอกครับ แต่เป็นภูตจิ้งจอกต่างหาก!”
คำเรียกอย่างภูตจิ้งจอก เป็นฉายาที่นักศึกษาทั้งหลายใช้เรียกถังอวี่เฟย และนักศึกษาเหล่านั้นก็มีทั้งผู้หญิงและผู้ชาย นั่นก็เพราะว่าถังอวี่เฟยดูเย้ายวนในสายตาทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
หลังได้ยินคำพูดของอู๋ฝาน จู่ ๆ ถังอวี่เฟยก็หน้าแดงขึ้นมาอย่างหาได้ยาก ทว่าก็ไม่ได้ต่อว่าชายหนุ่มกลับคืน แต่เลือกที่จะแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากเล็กน้อย ก่อนจะขยับไปใกล้ชิดยิ่งขึ้น แล้วจึงเอ่ยว่า “ถ้าอย่างนั้น พอจะหลงเสน่ห์ของภูตจิ้งจอกตัวนี้ไหมคะ? ขอจากใจจริงด้วยนะคะ”
“แค่ก! แค่ก!” อู๋ฝานกระแอมไอเล็กน้อย สุดท้ายก็ส่ายศีรษะตอบรับ “ตอนนี้ดึกแล้ว ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”
“ทางบ้านเข้มงวดขนาดนั้นเลยเหรอคะ? เธอคนนั้นไม่ให้อาจารย์ได้มีเวลาบ้างเลยเหรอคะ?” ถังอวี่เฟยไม่ค่อยยินดีเท่าไหร่นัก ตอนที่พบว่าชายหนุ่มกำลังจะกลับแล้ว
“อะไรนะครับ?” อู๋ฝานชะงักงันไปครู่หนึ่ง เพราะสับสนและสงสัยกับคำพูดของหญิงสาว
“หลิ่วเหยียนเอ๋อร์ไงคะ” ถังอวี่เฟยตอบกลับ “เธอควบคุมอาจารย์เข้มงวดถึงขนาดนี้เลยเหรอ? หรือเพราะอาจารย์กลัวเธอกันคะ?”
ตอนนั้นเองอู๋ฝานจึงตระหนักได้ว่าถังอวี่เฟยเข้าใจสัมพันธ์ระหว่างตนกับหลิ่วเหยียนเอ๋อร์ผิดไป ดังนั้นจึงตอบกลับ “เข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรกับหลิ่วเหยียนเอ๋อร์นะครับ”
“งั้นเหรอคะ?” ถังอวี่เฟยยังมีท่าทีไม่เชื่อถือ “ถ้าอย่างนั้น อาจารย์คิดว่าใครสวยกว่ากัน ฉัน! ..หรือว่าเธอ?”
พูดจบถังอวี่เฟยก็เอียงศีรษะเล็กน้อย จัดผมให้เป็นทรงสวย เม้มริมฝีปากเบา ๆ ก่อนจะช้อนดวงตาเป็นประกายจ้องมองอู๋ฝาน
จู่ ๆ อู๋ฝานก็รู้สึกหัวใจเต้นรัวขึ้นมา กระทั่งลอบสบถอยู่ภายใน ‘ภูตจิ้งจอกของแท้ แล้วก็ยังเป็นภูตจิ้งจอกระดับงามล่มเมืองด้วย ยั่วยวนขนาดนี้จะมีใครต้านทานไหวกัน?’
“แค่ก! แค่ก! พวกคุณสวยทั้งคู่นั่นแหละครับ” อู๋ฝานตอบรับ
“ในเมื่ออาจารย์ไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับหลิ่วเหยียนเอ๋อร์ ถ้าอย่างนั้น.. ลองพิจารณารับฉันเป็นแฟนดู ดีไหมคะ?” ถังอวี่เฟยกล่าวพลางก้าวเท้าเข้าหา จนกระทั่งมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าชายหนุ่ม แทบจะแนบกายร่วมร่างกับอีกฝ่าย
ตอนนี้ระยะห่างระหว่างคนทั้งสองเหลือเพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น ทำให้อู๋ฝานสามารถสังเกตเห็นทุกรายละเอียดบนใบหน้าของถังอวี่เฟยได้อย่างชัดเจน ..มันใกล้เกินไป! ทั้งความยั่วยวน และสายตาอันร้อนแรงของหญิงสาว รวมกับลมหายใจอบอุ่นบางเบา มันทำเขายิ่งรู้สึกราวกับว่าใจกำลังจะอ่อนยวบลง สุดท้ายจึงเป็นฝ่ายถอยเท้ากลับเสียเอง
“นักศึกษาถัง อย่าล้อเล่นเลยครับ” อู๋ฝานตอบกลับ
“แล้วรู้ได้ยังไงคะว่าฉันกำลังล้อเล่น บางทีฉันอาจจะกำลังพูดความจริงจากใจอยู่ก็ได้ ลองดูไหมล่ะคะ?” ถังอวี่เฟยก้าวเท้าเข้ามาใกล้มากขึ้น พลางตอบกลับ “แล้วก็อย่าเรียกฉันว่านักศึกษาถังนะคะ เรียกแค่อวี่เฟยก็พอค่ะ”
“คือว่า.. ผมยังมีเรื่องต้องจัดการ คงต้องขอตัวก่อนนะครับ!” อู๋ฝานรู้สึกว่าตนกำลังจะถูกการรุกไล่ของถังอวี่เฟยครอบงำ ดังนั้นจึงต้องเร่งหาข้อแก้ตัวหลบหนีก่อนจะงับเหยื่อที่อีกฝ่ายหย่อนไว้
ถังอวี่เฟยมองอู๋ฝานที่มีท่าทีเขินอาย ก่อนจะเผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมา หลังจากมองตามรถของชายหนุ่มที่ขับออกไปอย่างช้า ๆ แล้ว เธอก็ยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมขณะพึมพำกับตัวเอง “ทำยังไงดีนะ? รู้สึกชอบเขามากขึ้นอีกนิดแล้วสิ”
อู๋ฝานไม่ทราบความคิดของถังอวี่เฟย เพียงแต่รู้สึกว่าหญิงสาวอันตรายเกินไป แม้หลิ่วเหยียนเอ๋อร์จะงดงามเช่นกัน แต่ต่อหน้าเธอนั้น อู๋ฝานไม่เคยเกิดความรู้สึกเหมือนวันนี้มาก่อนเลย
หลังส่งอู๋ฝานเรียบร้อย ถังอวี่เฟยก็กลับเข้าไปในคฤหาสน์ ตอนนี้เหลือเพียงบิดา มารดา ปู่ และญาติพี่น้องคนสนิทภายในโถง เมื่อพวกเขาเห็นเธอกลับเข้ามา สายตาจึงหันมามองเป็นทางเดียว
“เป็นอะไรกันคะ?” ถังอวี่เฟยถามด้วยสีหน้าสับสน เธอก้มมองชุดตนเอง และพบว่าก็ไม่มีอะไรผิดปกติ ก่อนจะรู้สึกโล่งอก เพราะถ้าเผลอทำอะไรเปิ่น ๆ ต่อหน้าอู๋ฝาน อาจจะถูกดูหมิ่นเอาได้
“อวี่เฟย มานั่งตรงนี้ก่อน” พ่อของถังอวี่เฟยบอก พร้อมโบกมือเรียกลูกสาว
ถังอวี่เฟยรู้สึกเกิดความสงสัยขึ้นมา ขณะเดินไปนั่งที่โซฟา ท่าทีแบบนี้ของตระกูลคือกำลังรอคอย เห็นได้ชัดว่ามีเรื่องต้องการจะพูดคุย และไม่ใช่เรื่องเล็กเสียด้วย
“อู๋ฝานกลับไปแล้วเหรอ?” ถังหมิงเจี๋ยเอ่ยถาม
เมื่อครู่ถังอวี่เฟยรับหน้าที่ไปส่งอู๋ฝานเดินทางกลับ ขณะที่ถังหมิงเจี๋ยและคนอื่นในตระกูลถังไปส่งคนของสำนักล้ำสวรรค์ รวมถึงแขกคนอื่น
“ค่ะ” ถังอวี่เฟยพยักหน้าตอบรับ
“อู๋ฝานคนนั้น เขาเป็นใครกันแน่?” ถังหมิงเจี๋ยถาม “แล้วลูกมีความสัมพันธ์ยังไงกับเขา?”
“อู๋ฝาน? เขาเป็นอาจารย์ที่มหาวิทยาลัยเจียงโจวค่ะ พวกเรามีความสัมพันธ์แบบศิษย์และอาจารย์ค่ะ” ถังอวี่เฟยตอบตามตรง
“ถ้าอย่างนั้นทำไมลูกถึงเชิญเขามางานปาร์ตี้วันเกิด แล้วยังมีของขวัญล้ำค่านั่นอีก?” ถังหมิงเจี๋ยถาม ส่วนคนอื่น ๆ ในตระกูลถัง ต่างก็มองที่ถังอวี่เฟย เห็นได้ชัดว่ากำลังรอคอยคำอธิบายจากเธอ
“เขาเป็นอาจารย์ของหนู หนูเชิญเขามาปาร์ตี้วันเกิด มีอะไรผิดปกติกันล่ะคะ?” ถังอวี่เฟยตอบกลับ “ส่วนเรื่องของขวัญวันเกิด หนูไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ”
“มีแค่ความสัมพันธ์ศิษย์กับอาจารย์แน่นะ? เขาเป็นแค่อาจารย์ธรรมดาคนหนึ่งงั้นเหรอ?” ถังหมิงเจี๋ยยังคงไม่เชื่อ
“พวกเราเป็นศิษย์อาจารย์กันจริง ๆ ค่ะ” ถังอวี่เฟยตอบรับ “แต่เขาก็อยู่แวดวงอื่นนอกเหนือจากอาจารย์เหมือนกัน รู้สึกว่าอีกไม่นานกำลังจะเปิดร้านอาหารอะไรสักอย่างนี่แหละค่ะ”
“ร้านอาหาร? เขาเป็นเชฟ?” ถังหมิงเจี๋ยมึนงง และคนอื่นในตระกูลถังต่างก็มีสีหน้าแทบจะเป็นแบบเดียวกัน
ตระกูลถังและผู้อาวุโสเทียนเหอต่างก็คิดเช่นเดียวกันว่า ในเมื่ออู๋ฝานสามารถให้ของขวัญยิ่งใหญ่ระดับนั้นได้ คงจะไม่ใช่คนธรรมดา อาจจะเป็นคนของสำนักใหญ่ แต่ก็ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นอาจารย์จริง ๆ ทั้งยังเปิดร้านอาหารด้วย
“ค่ะ” ถังอวี่เฟยตอบรับ
“อวี่เฟย พวกเราสงสัยว่าอู๋ฝานคงจะไม่ใช่คนธรรมดา ไม่อย่างงั้นแล้ว เขาคงไม่มอบเคล็ดวิชาฝึกฝนระดับลึกล้ำให้ลูกง่าย ๆ ในเมื่อลูกกับเขามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน แบบนั้นก็ถือเป็นเรื่องดีกับตัวลูกและพวกเราตระกูลถัง รักษาความสัมพันธ์นี้เอาไว้นะ” ถังหมิงเจี๋ยตอบกลับ
ตอนนี้เองที่ปู่ของถังอวี่เฟยเอ่ยขึ้น “อวี่เฟย หลานเองก็ไม่ใช่เด็กแล้ว ที่มหาวิทยาลัยมีคนชอบหรือยัง?”
“ไม่มีค่ะ คนในมหาวิทยาลัยมีแต่พวกเสแสร้ง หนูไม่ชอบเลยสักนิด” ถังอวี่เฟยตอบกลับ
ต้องยอมรับว่าในมหาวิทยาลัยเจียงโจว ถ้าเทียบกันเรื่องระดับของไอคิวก็ไม่ใช่สถานที่ที่เลวร้าย อย่างน้อยด้านการเรียนก็เป็นอย่างนั้น และแน่นอนว่ามีหลายคนที่พยายามไล่ตามจีบถังอวี่เฟยอยู่ ทว่าเธอไม่สนใจใครสักคน ดังนั้นจนถึงตอนนี้จึงวางตัวเป็นโสด