บทที่ 243 เยี่ยมชม
จู่ๆ หลินเสวี่ยก็นึกขึ้นมาได้ “หือ จริงด้วย ฉันควรทำหน้าต่าง!”
เธอวิ่งออกจากบ้านอีกครั้ง เจาะรูที่ผนังด้านนอกของบ้าน แล้วใส่กระจกให้เต็ม
เธอวิ่งไปที่ด้านหน้าอีกครั้งและติดตั้งประตูที่บ้าน
แต่นี่ไม่ได้ทำให้รูปลักษณ์ของบ้านทั้งหลังดูดีขึ้น แต่มันยิ่งดูเหมือนสุสานมากกว่า
หลินเสวี่ยไม่สนใจ เธอเปลี่ยนแผ่นไม้เป็นกระจกมากขึ้น และบ้านทั้งหลังก็สว่างขึ้น
“แถ่นแถ๊น! เป็นยังไงบ้าง ดูดีขึ้นมากหรือยัง พวกคุณคิดอย่างไรที่ฉันตั้งชื่อบ้านหลังนี้ว่า ‘ปราสาทแก้วของหลินเสวี่ย’ ”
“เฮ้อ มันคือปราสาทแก้ว ไม่ใช่สุสานแก้ว ฉันจะขอให้ผู้ดูแลระบบแบนเธอถ้ายังคงสร้างสุสานขึ้นมาใหม่!”
หลินเสวี่ยโกรธมาก คอมเมนต์จากผู้ชมเหล่านี้ล้วนเป็นปรมาจารย์ด้านการก่อสร้าง บางคนบอกว่ามันดูน่าเกลียด บางคนบอกว่าเธอโง่ แต่ปัญหาคือโหมดการก่อสร้างนี้ยากจริงๆ!
แม้ว่าจะไม่มีความยุ่งยากในการดำเนินการ แต่ที่สำคัญคือไม่มีพิมพ์เขียว และโครงสร้างของบ้านนั้นขึ้นอยู่กับสมองเท่านั้น และการซ้อนตัวต่อกันนั้นค่อนข้างยุ่งยากไม่ง่ายอย่างที่คิด
อย่างไรก็ตาม หลินเสวี่ยไม่ท้อถอย เธอกลับคิดว่ามันน่าสนใจทีเดียว แค่สร้างบ้าน ก็สนุกได้อย่างน้อยหนึ่งเดือน!
หลินเสวี่ยกำลังเล่นอยู่ จู่ๆ ก็มีเสียงมาจากด้านหลัง “คุณ…กำลังซ่อมแซมสุสานอยู่เหรอ”
หลินเสวี่ยตกใจ เธอหันไปก็พบคนตัวเล็กที่มีปีกอยู่ด้านหลังเหมือนเธอกำลังลอยอยู่ในอากาศ กำลังดูผลงานของเธออยู่
ทำไมเสียงนี้คุ้นจัง
หลินเสวี่ยอึ้งไปครู่หนึ่งก่อนจะรู้สึกตัว “เฉินโม่เหรอ”
เฉินโม่พูด “แน่นอนว่าเป็นผม ไม่อย่างนั้นใครจะเข้าโหมดผู้เล่นเดี่ยวของคุณได้ละ”
หลินเสวี่ยเข้าใจได้ทันที “ใช่ ฉันอยู่โหมดผู้เล่นเดี่ยว คุณเข้ามาได้ยังไง! คุณใช้อำนาจของนักพัฒนาเหรอ”
เฉินโม่พูด “ใจเย็นๆ ผมแค่มาดูว่าคุณเป็นยังไงบ้าง ต้องการคำแนะนำหรืออะไรหรือเปล่า แต่ผมรู้สึกว่าความก้าวหน้าของคุณไม่เลวนะ คุณได้สร้างสุสานที่ดูดีทีเดียว คุณกำลังถ่ายทำภาพยนตร์อยู่หรือเปล่า”
หลินเสวี่ยพูดอย่างลนลาน “อ๊ะ! นั่นบ้านฉัน!”
เฉินโม่บินไปรอบๆ บ้าน “จุ๊ๆๆ โอเคๆ ทำต่อไป คุณไม่ได้วางแผนที่จะปลูกต้นไม้สองสามต้นบนนั้นหรือสร้างอนุสาวรีย์ไว้ข้างหน้าจริงๆ เหรอ”
หลินเสวี่ยแทบทรุด “คุณอย่าพูดแบบนี้! จริงสิ ฉันต้องให้คำวิจารณ์ที่ไม่ดีแก่คุณ! วิดีโอโปรโมตของคุณหลอกลวงผู้บริโภคอย่างสิ้นเชิง!”
เฉินโม่ถาม “ทำไมล่ะ”
หลินเสวี่ยพูดอย่างตรงไปตรงมา “ยังจะถามอีกว่าทำไม! ขอถามหน่อยค่ะ แล้วพระราชวังต้องห้ามล่ะ พระราชวังฤดูร้อนเก่าล่ะ ทำไมถึงเป็นแค่พื้นที่ว่างเปล่า วัสดุก็มีไม่เยอะ นี่คุณต่อตัวต่อเป็นพระราชวังต้องห้ามได้จริงๆ เหรอ ฉันรู้สึกเหมือนคุณทำโดยใช้โปรแกรม!”
เฉินโม่ไหวไหล่ “ผมต่อออกมาจริงๆ คุณอยู่ในโหมดเล่นคนเดียวที่เรียกว่า ‘โลกของฉัน’ ในเมื่อมันคือโลกของคุณ สิ่งก่อสร้างที่ผมสร้างจะไปปรากฏอยู่ในโลกของคุณได้ยังไง”
หลินเสวี่ย “…ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผล ฉันไม่สามารถเถียงได้ แล้วเราจะเห็นพระราชวังต้องห้ามได้ที่ไหน”
เฉินโม่พูด “แน่ใจเหรอว่าจะดูตอนนี้ มันอาจส่งผลต่อความกระตือรือร้นในการสร้างสรรค์ของคุณได้นะ”
หลินเสวี่ยพูด “ฉันแน่ใจ!”
เฉินโม่ทำสีหน้าตลก “โอเค ผมส่งคำขอเป็นเพื่อนให้คุณแล้ว ก่อนอื่นคุณต้องออกจากโหมดผู้เล่นเดี่ยวและเข้าสู่ ‘โลกของเฉินโม่’ ”
หลินเสวี่ยยอมรับคำขอเป็นเพื่อนของเฉินโม่ จากนั้นจึงออกจากโหมดผู้เล่นเดี่ยว
เมื่อกลับไปที่เมนูหลัก มีพอร์ทัลขนาดเล็กอยู่ทางด้านขวาของหอดูดาวซึ่งมีคำว่า ‘โลกของเฉินโม่’ อยู่ด้านบน
หลินเสวี่ยแอบพูดว่า ‘ผู้จัดการหลงตัวเอง’ และเดินเข้าไปในพอร์ทัล
ตัวต่อจำนวนนับไม่ถ้วนบินผ่านดวงตาของหลินเสวี่ยหลอมรวมเป็นกระแสน้ำวนขนาดใหญ่ราวกับกระเบื้องโมเสก ในไม่ช้าหลินเสวี่ยก็มาถึงโลกใบใหม่
สิ่งแรกที่ดึงดูดสายตาคือซุ้มโค้งขนาดใหญ่ สูงหลายสิบเมตร โดยมีข้อความว่า ‘โลกของเฉินโม่’ เขียนอยู่ด้านบน
เป็นซุ้มประตูที่สวยงามและยิ่งใหญ่ เธอรู้สึกตัวเล็กเมื่อมองขึ้นไปจากด้านล่าง รูปแบบของซุ้มประตูค่อนข้างมีเอกลักษณ์ เนื่องจากไม่ใช่แบบจีนหรือแบบจากต่างประเทศ เธอไม่สามารถบอกได้ว่ามาจากยุคไหน
ผ่านซุ้มประตูไปก็เป็นป่าทึบมีต้นไม้สูงไม่เกินสิบเมตร ระหว่างเงาของต้นไม้ ทิวทัศน์ที่ห่างไกลก็ปรากฏขึ้นเช่นกัน
มีหุบเขาขนาดใหญ่และมียอดเขานับไม่ถ้วนตั้งตระหง่านอยู่ แล้วมีอาคารหลายหลังที่ซ่อนอยู่ในหุบเขาและระหว่างยอดเขาซึ่งดูงดงามมากเมื่อมองจากระยะไกล
ดูเหมือนจะมีอาคารอยู่บนท้องฟ้าด้วย ดูเหมือนเมืองลอยฟ้าแต่ถูกเมฆสีขาวบังไว้ จึงไม่ชัดเจนนัก
หลินเสวี่ยไม่สามารถรอได้อีกต่อไป แม้ว่าเธอจะเห็นเพียงเศษเสี้ยวของโลกใบนี้ แต่เธอก็รู้สึกว่ายังมีสิ่งที่น่าอัศจรรย์อีกมากมายให้ได้เห็นในโลกนี้
“เฮ้ ผู้จัดการอยู่ที่ไหน” หลินเสวี่ยมองไปรอบๆ
คนตัวเล็กของเฉินโม่ปรากฏตัวขึ้นข้างๆ เธอ
หลังจากสร้างกลุ่มแล้ว ตัวละครทั้งสองจะมีชื่อสีเพื่อให้ผู้เล่นหากันเจอได้ง่ายขึ้น
นอกจากเฉินโม่แล้ว ยังมีคนตัวเล็กหลายคนบินเข้าไปในซุ้มประตู และพวกเขาแทบรอไม่ไหวที่จะไปเยือนโลกทันทีที่พวกเขาเข้ามา
ใน ‘โลกของเฉินโม่’ ทุกคนสามารถบินได้อย่างอิสระ ซึ่งเหมือนกับโหมดสร้างสรรค์ อย่างไรก็ตาม ผู้เล่นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรในโลกได้ ไม่อนุญาตให้ขุดหรือต่อตัวต่อ
หลินเสวี่ยไม่สามารถรอได้อีกต่อไป “ผู้จัดการ ไปกันเถอะ!”
“ไม่ต้องรีบร้อน”
คริสตัลปรากฏขึ้นในมือของเฉินโม่ เขาวางคริสตัลทีละอันบนพื้นเป็นรูปของมังกรที่มีปีก จากนั้นเขาก็ดึงแกนควบคุมออกมาและวางไว้บนหน้าอกของมังกร
แล้วมังกรคริสตัลก็มีชีวิตขึ้นมา มันเขย่าคอ
เฉินโม่ทำตามรูปแบบเดียวกันและสร้างมังกรคริสตัลอีกตัว
“เอาละ ขี่ไปกันเถอะ” เฉินโม่พูด
หลินเสวี่ยมองไปที่มังกรตัวนี้ด้วยความตกใจ เห็นได้ชัดว่านี่คือโมเดลที่มีอยู่ในเกม มันดูกลมกล่อมมากเหมือนโมเดลตัวละครและทั้งตัวโปร่งใสซึ่งสวยงามมาก
หลินเสวี่ยขี่มังกรและพบว่าเธอสามารถควบคุมมังกรให้บินได้อย่างอิสระ
เฉินโม่พูด “เอาละ ไปกันเถอะ”
เฉินโม่และหลินเสวี่ยขี่มังกรคริสตัลโฉบเฉี่ยวไปทั่วเมือง โดยมีเฉินโม่นำหน้าและหลินเสวี่ยบินตามหลัง
ตอนนี้ใน ‘โลกของเฉินโม่’ มีผู้เล่นจำนวนมาก หลังจากซื้อเกม ผู้เล่นหลายคนไม่ได้เล่นโหมดผู้เล่นเดี่ยวด้วยซ้ำ และมาที่ ‘โลกของเฉินโม่’ เพื่อค้นหาพระราชวังต้องห้าม
เป็นผลให้ผู้เล่นเหล่านี้ที่กำลังบินอย่างช้าๆ เห็นมังกรคริสตัลสองตัวบินอยู่เหนือพวกเขา
ทุกคนตกตะลึง
“เชี่ย อะไรวะที่บินผ่านเมื่อกี้ ดูเหมือนจะเป็นมังกรนะ”
“มังกรมาจากไหน”
“ให้ตายเถอะ ต้องเติมเงินซื้อเหรอ ซื้อได้ด้วยเหรอ”
“ให้ตายเถอะ ต้องเล่นเกมต่อตัวยังไงถึงสามารถพบกับนักสู้ RMB ได้!”
“โอ้พระเจ้า เกมนี้เล่นไม่ได้!”
………………
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
