บทที่ 246 โหมดเครือข่าย
ทั้งสองเดินไปรอบๆ ใจกลางเมืองสักพัก
หลินเสวี่ยพูด “เฮ้อ อาคารเหล่านี้สร้างได้ดีมาก ฉันอยากจะซื้อบ้านแล้วเอากลับไปด้วย เมื่อนึกถึงบ้านสุนัขของฉันแล้วก็รู้สึกเซ็ง”
เฉินโม่ถามว่า “นั่นไม่ใช่สุสานจริงๆ เหรอ”
หลินเสวี่ยมีสีหน้าโกรธ “ฉันโกรธแล้วนะคะ!”
เฉินโม่ยิ้ม “แม้ว่าผมจะหวังว่าคุณจะใช้เงินกับเกมนี้ แต่ผมอยากจะแนะนำคุณว่าอย่าเพิ่งซื้อ”
หลินเสวี่ยถาม “ทำไมเหรอคะ”
เฉินโม่พาหลินเสวี่ยบินขึ้นไปบนดาดฟ้าของอาคารที่มองเห็นเมืองทั้งเมือง
เฉินโม่พูด “จริงๆ แล้วผมไม่แนะนำให้ใครซื้อพิมพ์เขียวเหล่านี้ ถึงผมจะเปิดใช้งานฟังก์ชันนี้แล้วก็ตาม ผมยังคงหวังว่าทุกคนจะได้สัมผัสกับความสุขของการสร้างสรรค์มากขึ้น ไม่อย่างนั้นหากแค่ซื้อทุกอย่าง แก่นแท้ของเกมนี้จะหายไป”
หลินเสวี่ยคิดตาม “อ้อ เป็นอย่างนี้นี่เอง”
เฉินโม่พูดเสริม “นอกจากนี้ถึงคุณจะซื้อมัน คุณยังต้องประหยัดวัสดุให้เพียงพอในการสร้างอยู่ดี”
หลินเสวี่ยตกตะลึง “หือ แต่เนื้อหาในโหมดสร้างสรรค์มีทรัพยากรไม่ใช่เหรอ”
เฉินโม่อธิบายว่า “วัสดุในโหมดสร้างสรรค์นั้นไม่จำกัดจริงๆนั่นแหละ แต่ในโหมดสร้างสรรค์ แม้ว่าคุณจะสร้างบ้าน จะมีกี่คนที่เห็นมันกัน มีคนค้นหาและเข้ามาในโลกของคุณกี่คน”
หลินเสวี่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง “ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น”
เฉินโม่พูดต่อ “ถ้าต้องการอวดสิ่งก่อสร้างขนาดใหญ่ที่คุณซื้อมา ควรไปที่โหมดเครือข่ายจะดีกว่า แต่ว่านะ ถ้าต้องการสร้างสิ่งก่อสร้างนี้ในโหมดเครือข่ายคุณต้องมีทรัพยากรเพียงพอ ดังนั้นจึงค่อนข้างยากที่จะทำคนเดียว”
หลินเสวี่ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ดังนั้นเป็นการดีที่สุดที่จะตั้งแก๊งค์ในเวอร์ชันออนไลน์ก่อนแล้วค่อยซื้อมันมา”
เฉินโม่ “…ต้องใช้คำว่า ‘แก๊งค์’ เลยเหรอ”
หลินเสวี่ยพูด “ฉันเข้าใจแล้ว! ถ้าอย่างนั้นเราไปดูโหมดเครือข่ายกันไหม”
เฉินโม่พยักหน้า “อืม ผมเองก็อยากตรวจสอบดูว่าผู้เล่นในโหมดเครือข่ายเป็นยังไงบ้าง”
ทั้งสองคนออกจาก ‘โลกของเฉินโม่’ และเข้าสู่ ‘โลกของทุกคน’
ครั้งนี้ทั้งสองคนเกิดในหุบเขาที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้สูงใหญ่และมีแม่น้ำสายเล็กๆ ไหลผ่าน
มีผู้เล่นไม่กี่คนในหุบเขานี้ มีอยู่สามสิบหรือสี่สิบคนในขอบเขตการมองเห็น พวกเขาทั้งหมดกำลังดึงต้นไม้และขุดดินอย่างเมามัน บางคนสร้างโต๊ะทำงานไว้แล้วและกำลังใช้มันอยู่
หลินเสวี่ยมองไปรอบๆ และตอนนี้ไม่มีอะไรในกระเป๋าของเธอนอกจากขวาน
“อา ทำไมฉันไม่มีอะไรเลยนอกจากขวาน!” หลินเสวี่ยพูด
“แน่นอน” เฉินโม่มองเธอ “รูปแบบเครือข่ายช่วยให้ทุกคนพัฒนาอย่างช้าๆ จากจุดเริ่มต้น ดังนั้นเราต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกันและทำงานร่วมกัน”
เห็นได้ชัดว่าหุบเขานี้เป็นหนึ่งในแหล่งกำเนิดของผู้เล่น แต่แตกต่างจากเกมออนไลน์อื่นๆ ตรงที่ไม่มีแม้แต่ NPC คอยแนะนำผู้เล่นใน ‘Minecraft’ ไม่มีภารกิจให้ทำ ทันทีที่ผู้เล่นเข้ามา พวกเขาอยู่ในหุบเขาแห่งนี้ ล้อมรอบด้วยก้อนหินและต้นไม้
สถานที่เกิดแบบนี้มีเยอะแยะ เฉินโม่เป็นคนกำหนดแผนที่ทั้งหมด ทั้งสถานที่เกิด ภูมิประเทศและสิ่งก่อสร้างเริ่มต้น หมายความว่าในตอนที่ผู้เล่นเกิด พวกเขาจะถูกกระจายไปยังบ้านเกิดต่างๆ ให้มากที่สุด
ผู้เล่นชื่อ ‘เฟิงเหลียง’ เดินไปหาเฉินโม่และหลินเสวี่ย เขาถือพลั่วอยู่ในมือ ดูเหมือนว่าเขาจะขุดหินมาก่อนหน้านี้
“สวัสดีทั้งสองคน ถ้าเป็นผู้เล่นใหม่ละก็มาเข้ากลุ่มพวกเราไหม ร่วมแรงร่วมใจกัน จะได้เอาชีวิตรอดและพัฒนากันได้ง่ายขึ้นด้วย” เฟิงเหลียงพูด
หลินเสวี่ยมองเฉินโม่
เฉินโม่พยักหน้า “ได้สิ เราทั้งคู่เป็นมือใหม่ โปรดดูแลเราด้วยนะหัวหน้า”
หลินเสวี่ย “…”
เฟิงเหลียงดีใจ “ได้สิ ฉันจะส่งคำเชิญเข้ากลุ่มให้พวกนายนะ กดยอมรับด้วยละ”
เฉินโม่และหลินเสวี่ยกดยอมรับและเข้าร่วมกลุ่มของเฟิงเหลียง
เฟิงเหลียงแนะนำเฉินโม่และหลินเสวี่ยอย่างกระตือรือร้น “อันที่จริงฉันก็เพิ่งมาเล่นได้ไม่นาน แต่ฉันชอบเล่นเกมตัวต่ออยู่แล้วเลยเป็นเร็วน่ะ”
“ตอนนี้เราอยู่ในขั้นตอนของการแบ่งงาน เอาอย่างนี้ พวกคุณสองคนช่วยกันเก็บไม้ก่อน เอาขวานออกมาตัดต้นไม้ก็จะได้ไม้มา หลังจากรวบรวมวัสดุได้สักพักเราก็เริ่มสร้างบ้าน”
หลินเสวี่ยพยักหน้า “ได้เลย”
ทั้งสองหยิบขวานออกมาฟันต้นไม้
หลินเสวี่ยสังเกตในขณะที่กำลังตัดต้นไม้ พบว่าผู้เล่นในกลุ่มมีการแบ่งงานที่ค่อนข้างชัดเจน บางคนเก็บไม้ บางคนขุดหิน และบางคนทำวัสดุต่างๆ ที่โต๊ะทำงาน
เวลากลางวันในโหมดออนไลน์จะยาวนานกว่ามาก ผู้เล่นไม่สามารถข้ามคืนได้ด้วยการนอน หมายความว่ากลางคืนในโหมดออนไลน์อันตรายกว่า
แต่เพราะมีผู้เล่นจำนวนมากมารวมตัวกัน แม้ว่าพวกเขาจะเผชิญหน้ากับมอนสเตอร์ในตอนกลางคืน พวกมันก็จะตายด้วยขวานเล่มเดียว ดังนั้นสิ่งที่เรียกว่า ‘อันตราย’ นี้เป็นเพียงแนวคิดที่เกี่ยวข้องกันเท่านั้น
ในไม่ช้าเฉินโม่และหลินเสวี่ยก็นำกองไม้ขนาดใหญ่ที่พวกเขารวบรวมกลับมา
นอกจากนี้ยังมีวัสดุมากมายเช่นหินและกระดานไม้ เฟิงเหลียงคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้และตัดสินใจที่จะเริ่มสร้างบ้านทันที
“เอาละ ทุกคนโยนทุกอย่างที่รวบรวมไว้ลงพื้น ฉันจะใช้มันสร้างบ้าน ใช่ โยนมันลงตรงนี้ ฉันวางแผนที่จะสร้างบ้านค่อนข้างใหญ่บนที่ดินเปล่าบนผืนดินนี้ ตอนนี้ทำบ้านสี่หลัง ถือเป็นที่อยู่อาศัยเบื้องต้นได้ ฉันจะเริ่มสร้างก่อนแล้วคุณสามคนพยายามคัดลอกสิ่งที่ฉันทำให้ใกล้เคียงที่สุดเท่าที่จะทำได้นะ”
หลังจากที่เฟิงเหลียงพูดจบ เขาก็สั่งให้คนสามคนสร้างบ้านร่วมกับเขา เฉินโม่เองก็เป็นหนึ่งในนั้น
“เอาละฉันจะเริ่มละนะ ฉันจะทำช้าๆ พวกคุณดูให้ดี มันจะต้องเหมือนกับของฉัน ไม่อย่างนั้นพวกคุณจะต้องทำลายและสร้างมันขึ้นมาใหม่”
หลังจากที่เฟิงเหลียงพูดจบ เขาก็เริ่มสร้างรากฐาน จากนั้นก็สร้างบ้าน
หลินเสวี่ยอดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเอง ที่แท้คนที่ชื่นชอบการเล่นเกมตัวต่อประเภทนี้เป็นโรคย้ำคิดย้ำทำไม่มากก็น้อย!
เฟิงเหลียงยังสร้างบ้านได้ดี ขั้นแรก เขาใช้หินเป็นฐาน จากนั้นก็วางไม้กระดาน แล้วก็กำแพง แล้วก็หลังคา แล้วก็หน้าต่าง ติดตั้งกระจก…
สร้างออกมาได้เหมือนบ้านอยู่นะ
เฟิงเหลียงไม่ได้สร้างมันเร็วเพราะเขาต้องดูความเร็วของคนอื่นด้วย เขาหยุดเมื่อเขาสร้างชิ้นส่วนเสร็จแล้วและรอคนอื่น
“ชิ้นนี้ผิดแล้ว รื้อมันออก”
“ผนังของคุณสั้นไปหน่อยไหม คุณลองมองใหม่อีกครั้ง”
บ้านของเฟิงเหลียงดูดีทีเดียวแม้จะสร้างเสร็จเพียงครึ่งเดียว ในโหมดเครือข่ายทุกคนไม่สามารถบินได้ชั่วคราว (อุปกรณ์บินยังไม่ปลดล็อก) ดังนั้นเฟิงเหลียงจึงต้องไปรอบๆ เพื่อดูบ้านหลังอื่น
ระหว่างทางเฟิงเหลียงชี้ให้เห็นข้อผิดพลาดของบ้านสองหลังที่อยู่ถัดไป
เมื่อเฟิงเหลียงเดินไปที่หน้าบ้านหลังสุดท้ายก็ต้องตกตะลึง
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!”
มันเป็นบ้านไม้สองชั้นที่สวยงามอย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งหมดถูกสร้างขึ้นในอากาศและรองรับด้วยเสาหลายต้นด้านล่าง ยังมีบันไดที่พาไปยังชั้นหนึ่งของบ้านด้วย
มีราวกั้นอยู่นอกหน้าต่างของบ้านหลังเล็ก หลังคาแหลม มีช่องรับแสงและปล่องไฟ หน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานตรงกลางดูสวยงาม
เมื่อเทียบกับบ้านหลังเล็กนี้แล้ว บ้านที่เฟิงเหลียงสร้างขึ้นดูน่าเวทนาไปเลย!
………………….
![ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน[农家小财主]](https://i2.wp.com/novel-fast.net/wp-content/uploads/2024/03/ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน农家小财主.jpeg?resize=151,215 "ทะลุมิติไปเป็นสาวน้อยชาวสวน[农家小财主]")
