ตอนที่ 78 กำลังจะมาถึง
ลั่วเทียนเหอมิใช่ว่าจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอิทธิพลของเทพธิดาเหล่านั้นเลย เขาเพียงแต่ไม่เข้าใจว่าการไล่ตามดาราเหล่านั้นมันมีประโยชน์อะไร นึกถอนใจว่าคนสมัยนี้ไม่เรียบง่ายเหมือนคนสมัยก่อนแล้ว
“ในเมื่อเป็นการตระเวนแสดง ทำไมเราถึงต้องพยายามให้การแสดงรอบต่อไปมาจัดขึ้นที่เมืองปู๋เชวี่ยด้วยล่ะ? ปล่อยให้เป็นไปตามลำดับของมันไม่ได้เหรอ?” ลั่วเทียนเหอนึกสงสัย
จูลี่รีบกล่าวอธิบายว่า “ท่านเจ้าเมืองคะ ท่านอาจจะไม่เข้าใจเรื่องการแสดง เมื่อก่อนฉันเคยทำงานเกี่ยวกับทางด้านนี้มา มันไม่ได้เป็นเหมือนที่ท่านคิดค่ะ ตอนนี้การตระเวนแสดงเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้น นักแสดงยังอยู่กันครบถ้วน แต่ถ้าเวลาผ่านไปนานเข้า เทพธิดาที่เข้าร่วมการแสดงเหล่านั้นไม่มีทางที่จะตามแสดงไปทุกๆ เวทีได้ ระหว่างทางจะต้องมีคนทยอยถอนตัวออกไปด้วยเหตุผลต่างๆ แน่”
“พูดอีกอย่างก็คือเมื่อออกจากเมืองหลวง เทพธิดาที่มีชื่อเสียงโด่งดังบางส่วนจะไม่ค่อยสนใจที่จะแสดงในเมืองเล็กๆ บางแห่งเท่าไร จะต้องมีคนบางส่วนอ้างเหตุผลแล้วถอนตัวออกไปอย่างแน่นอน อิทธิพลของการตระเวนแสดงก็จะน้อยลงเรื่อยๆ ยิ่งไปกว่านั้นการตระเวนแสดงก็ไม่มีทางที่จะจัดแสดงขึ้นในทุกๆ เมืองได้ แค่แสดงให้ครบทุกแคว้นเซียนได้ก็นับว่าไม่เลวแล้ว แล้วท่านคิดว่าหากปล่อยให้จัดแสดงไปตามลำดับ พวกเขาจะมาถึงเมืองปู๋เชวี่ยได้หรือคะ?”
“ยิ่งไปกว่านั้นเรื่องแบบนี้ก็มีปัญหาที่ไม่แน่นอนอะไรหลายอย่าง คณะแสดงอาจจะหยุดการตระเวนแสดงไปเพราะเหตุผลอะไรบางอย่างก็เป็นได้ ท่านเจ้าเมืองคะ การพยายามทำให้คณะแสดงมาที่เมืองปู๋เชวี่ยก่อนเป็นเรื่องที่จำเป็นจริงๆ นะคะ”
ลั่วเทียนเหอนิ่งเงียบไม่พูดอะไร…
…….
ในที่สุดจูลี่ก็ออกมาจากสำนักงานเจ้าเมืองด้วยท่าทีตื่นเต้น
สุดท้ายลั่วเทียนเหอก็ถูกเธอเกลี้ยกล่อมจนหวั่นไหว เรื่องบางเรื่องที่เกี่ยวพันถึงอะไรบางอย่าง บางทีเขาอาจจะจัดการได้ลำบาก แต่เรื่องนี้คล้ายจะไม่เป็นปัญหาอะไรสำหรับเขา เขาแค่บอกกับทางวังเซียนเล็กน้อยก็สามารถจัดการได้แล้ว
ผลลัพธ์เองก็ราบรื่นเป็นอย่างมาก หลังทางวังเซียนออกหน้าไปพูดกับทางทีมตระเวนแสดง การจัดแสดงรอบต่อไปหลังออกจากเมืองหลวงก็ถูกกำหนดเอาไว้ที่เมืองปู๋เชวี่ยที่อยู่ในแคว้นเซียนคุนกว่าง
หลังทำการกำหนดอะไรเรียบร้อยแล้ว ท่ามทีมตระเวนแสดงก็ติดต่อกับทางเมืองปู๋เชวี่ยในทันที
ข่าวคราวแพร่กระจายออกไป ไม่ได้ต่างอะไรกับการโฆษณาแบบไม่เสียเงิน คนจำนวนมากในดินแดนเซียนต่างรู้สึกสงสัยว่าทำไมถึงเลือกจัดแสดงขึ้นที่นั่น?
หลายๆ คนไม่เคยได้ยินชื่อเมืองปู๋เชวี่ยมาก่อนด้วยซ้ำ
เพียงไม่นาน เมืองปู๋เชวี่ยก็ดึงดูดความสนใจของคนจำนวนมากในดินแดนเซียนเอาไว้
หลินยวนโล่งใจ ช่วงนี้ปู๋เชวี่ยวีดีโอของจูลี่ได้พุ่งความสนใจไปที่การตระเวนแสดงชั่วคราว ไม่ได้มายุ่งอะไรกับเขาอีก
เขาสามารถรับรู้ได้ว่าจูลี่เหมือนจะพยายามขุดคุ้ยอะไรบางอย่างในตัวเขา หากมิเป็นเพราะก่อนหน้านี้เกิดเรื่องขึ้น อีกทั้งตัวเขายังถูกจับตาดูเอาไว้อยู่ ถ้าเกิดเรื่องกับจูลี่ขึ้นอีกจะทำให้คนสงสัยได้ง่าย เกรงว่าเขาคงจะเกิดความคิดสังหารจูลี่ไปแล้ว…
…..
ผู้พิทักษ์เมืองของเมืองปู๋เชวี่ยเองก็เข้าสู่ช่วงเวลาที่ยุ่งวุ่นวายกันสุดๆ ขอเพียงพบเห็นความผิดปกติอะไรเพียงเล็กน้อยก็จะจับกุมตัวเอาไว้เลย จับเอาไว้ก่อน หลังการตระเวนแสดงผ่านไปแล้วค่อยว่ากัน
ลั่วเทียนเหอคิดจะฉวยโอกาสตอนที่ทั่วทั้งดินแดนเซียนพุ่งความสนใจมาที่นี่ พิสูจน์ให้ทุกคนเห็นว่าเหตุร้ายที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องก่อนหน้านี้เป็นแค่เพียงความบังเอิญ มันไม่ได้หมายความว่าเมืองปู๋เชวี่ยที่อยู่ภายใต้การปกครองของเขาจะมีปัญหาอะไร ขณะที่มีการตระเวนแสดงเขาไม่อนุญาตให้เกิดเรื่องเลวร้ายใดๆ ที่จะส่งผลเสียต่อเมืองปู๋เชวี่ยขึ้นอีก
เพียงไม่นาน กลุ่มอำนาจต่างๆ ภายในเมืองปู๋เชวี่ยก็พากันเงียบไป พวกโจรขโมยเล็กๆ ก็จำต้องเก็บตัวเงียบๆ ไปด้วยเช่นกัน ทุกคนต่างรู้ดีกว่าการก่อเรื่องในเวลานี้มันไม่ได้ต่างอะไรกับการวิ่งไปชนมีดของลั่วเทียนเหอเลย ไม่สามารถจัดการอะไรได้ง่ายๆ…
….
ภายใต้ท้องฟ้ายามเย็น หลินยวนที่ขี่มอเตอร์ไซค์โต้ลมหลังเลิกงานสังเกตเห็นแล้วว่ากระทั่งถนนที่ไม่ค่อยมีผู้คนสัญจรก็ยังมีผู้พิทักษ์เมืองคอยเฝ้าระวัง บนท้องฟ้ามีผู้พิทักษ์เมืองบินฉวัดเฉวียนตรวจตราให้เห็นเป็นระยะ
จากข่าวบางอย่างที่ได้ยินมา ทำให้เขาทราบว่าผู้พิทักษ์เมืองทั้งเมืองปู๋เชวี่ยได้แห่ออกมาจนหมด ใช้วิธีกระจายกำลังไปทั่วทั้งเมืองปู๋เชวี่ยแบบปูพรม กระทั่งแถบที่ไม่มีผู้คนอยู่อาศัยก็ยังมีการกระจายกำลังไปตรวจตรา ก่อนที่การตระเวนแสดงจะจบสิ้นลง ผู้พิทักษ์เมืองทุกคนถูกยกเลิกวันหยุดพักผ่อน ต้องเข้าเวรทั้งวัน จับตาดูทุกความเคลื่อนไหวภายในเมืองปู๋เชวี่ย
ภายในสถานการณ์แบบนี้อย่าว่าแต่คนอื่นเลย กระทั่งตัวเขาก็ไม่สะดวกที่จะเที่ยววิ่งไปไหนมาไหนอีก ไม่อย่างนั้นจะถูกพบเห็นได้ง่าย
แต่นี่ก็ไม่ได้ส่งผลอะไรต่อเขานัก นับตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจแจ้งความเพื่อขอให้ผู้พิทักษ์เมืองมาคุ้มครองเหมือนอย่างหลัวคังอัน เขาก็คิดที่จะหยุดลงมือแล้ว
“ว้าว อาเหิงก็มาเมืองปู๋เชวี่ยด้วย!”
ในตอนที่ขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงเขตชุมชนที่มีผู้คนพลุกพล่าน หลินยวนพลันได้ยินเสียงตะโกนด้วยความยินดี
เสียงตะโกนนี้ทำให้เขาหยุดรถในทันที เหลียวหน้ากลับไปมอง ก่อนจะเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนอออยู่ตรงใต้ต้นไม้ บนต้นไม้แขวนโปสเตอร์ขนาดใหญ่เอาไว้แผ่นหนึ่ง บนโปสเตอร์มีรูปหนุ่มหล่อสาวสวยหลายคน เห็นได้ชัดว่าคนที่ถูกขยายรูปให้ใหญ่และอยู่ในตำแหน่งที่ดูสะดุดตานั้นคือเทพธิดาชื่อดังที่จะมาเข้าร่วมการแสดง
หลินยวนไม่ได้ขวางทาง เขาขับรถมาจอดตรงข้างทาง จ้องมองดูแผ่นโปสเตอร์นั้น พบว่า ‘อาเหิง’ ที่ว่าก็คือหนึ่งในเทพธิดาที่อยู่ในตำแหน่งที่สะดุดตาที่สุดบนโปสเตอร์ จากตรงนี้จะเห็นได้ว่าตำแหน่งภายในหมู่เทพธิดาของเธอเป็นอย่างไร
ใบหน้าสุดสะคราญ ท่วงท่าอ่อนหวานเย้ายวน ทำให้ผู้คนชื่นชอบได้มากขนาดนี้ อีกทั้งยังกลายเป็นหนึ่งในเทพธิดาระดับสูงสุด จะบอกว่าเธอเป็นผู้หญิงทึ่สวยที่สุดในยุคสมัยนี้ก็ว่าได้
จู่ๆ ก็มีเทพธิดาจำนวนมากขนาดนี้มาเยือนเมืองปู๋เชวี่ย ประชาชนทั่วทั้งเมืองปู๋เชวี่ยคล้ายจะตื่นเต้นขึ้นมา
ท่ามกลางเสียงพูดคุยของผู้คน หลินยวนจ้องมองดูภาพของอาเหิงอยู่ครู่หนึ่ง ขณะที่กำลังจมดิ่งอยู่ภายในความคิด สายตาพลันคร่ำเคร่งขึ้นมา เขาค่อยๆ เหลียวหน้ากลับไปมองโปสเตอร์แผ่นนั้นอีกครั้ง สายตาจ้องมองไปยังชื่อชื่อหนึ่งที่อยู่บนแผ่นโปสเตอร์ — เสวี่ยหลาน!
สายตากวาดมองภาพคนที่อยู่บนโปสเตอร์อีกครั้ง สุดท้ายก็ไปหยุดอยู่ที่ผู้หญิงที่มีใบหน้างดงามคนหนึ่งในกลุ่มที่สาม ถูกต้อง ไม่ใช่คนที่มีชื่อซ้ำกัน หากแต่เป็นเสวี่ยหลานคนนั้น
ก่อนจะมายังเมืองปู๋เชวี่ยเขาไม่รู้ว่าเสวี่ยหลานคือใคร แต่หลังจากที่รู้เรื่องจากปากพวกเฉาลู่ผิง เขาก็เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับเธอ ถึงได้รู้ว่าเสวี่ยหลานหน้าตาเป็นอย่างไร
หลินยวนจ้องมองดูโปสเตอร์ ยืนอยู่เงียบๆ ตรงริมกลุ่มคนที่พูดคุยกันเสียงดัง จากนั้นหมุนตัวกลับไปขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์ ขี่ไปบนถนน มุ่งหน้าต่อไป สีหน้าเรียบเฉย แต่ภายในแววตากลับคล้ายกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่
ก่อนหน้านี้เขาไม่ได้สนใจเรื่องที่จะมีการจัดแสดงขึ้นที่เมืองปู๋เชวี่ยเลย เขาเพียงแต่รู้สึกแปลกใจว่าทำไมจู่ๆ การตระเวนแสดงที่มีขนาดใหญ่โตเช่นนี้ถึงเลือกมาแสดงที่เมืองเล็กๆ อย่างเมืองปู๋เชวี่ยหลังออกมาจากเมืองหลวง
แต่หลังจากที่เห็นโปสเตอร์ที่บอกว่าเสวี่ยหลานกำลังจะมา เขาก็พอจะเข้าใจอะไรบางอย่างขึ้นมาแล้ว หากเป็นไปอย่างที่เขาคิดล่ะก็ เกรงว่าการตระเวนแสดงที่มาอย่างปุบปับกะทันหันครั้งนี้คงจะไม่ใช่การแสดงธรรมดาๆ ทั่วไปแล้ว เกรงว่าจะเป็นการใช้งานที่มีขนาดใหญ่เช่นนี้เพื่อปกปิดคนคนหนึ่ง
เขารู้จากปากเจ้าหยวนเฉินและเฉาลู่ผิงแล้วว่าจะมีการใช้แผนการบางอย่างที่จะดึงเอาเสวี่ยหลานมาพัวพันกับการประมูลเทพมหาวิญญาณ ส่วนรายละเอียดแผนการที่ว่าเป็นอย่างไรเขาเองก็ไม่รู้เช่นเดียวกัน เจ้าหยวนเฉินไม่รู้ เฉาลู่ผิงก็ยิ่งไม่รู้
เขาเองก็ไม่ได้ถามเรื่องรายละเอียดแผนการจากปากพานหลิงอวิ๋น เพราะนั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาสนใจในเวลานั้น
ตอนนั้นเขาไม่สะดวกที่จะหายตัวไปนาน แล้วก็ไม่สะดวกไปไล่ตามเบาะแสอะไร การต่อรองของพานหลิงอวิ๋นทำให้เขาหมดความอดทนที่จะพูดคุยต่อ ผลการประมูลเทพมหาวิญญาณจะเป็นอย่างไร เขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่นิดเดียว จึงสังหารพานหลิงอวิ๋นไปโดยไม่มีความลังเลใดๆ แม้แต่น้อย
ตรงถนนที่มีผู้คนพลุกพล่านคล้ายจะมีคนสัญจรไปมามากกว่าปกติ คล้ายจะมีคนต่างเมืองตั้งใจมาที่นี่เพื่อดูการแสดงที่กำลังจะจัดขึ้น ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ถนนมีรถติดเป็นระยะ
คนจำนวนไม่น้อยชะเง้อหน้ามองซ้ายมองขวาอยู่ตรงถนน ดูแล้วน่าจะเป็นคนต่างถิ่น เพราะคนในเมืองปู๋เชวี่ยไม่มีความรู้สึกตื่นตาตื่นใจต่อความแปลกใหม่เช่นนี้
ตรงพื้นที่ที่มีรถติด มอเตอร์ไซค์ยังพอลัดเลาะไปตามช่องได้ แต่ความเร็วก็ค่อนข้างช้า ไม่ว่าจะบนล่างซ้ายขวาก็ล้วนแต่มีผู้พิทักษ์เมืองคอยจับตาดูด้วยสายตาดุดัน เห็นได้ชัดว่าผู้พิทักษ์เมืองให้ความสำคัญกับบริเวณที่มีผู้คนพลุกพล่านเป็นพิเศษ
หลินยวนค่อยๆ ขับมอเตอร์ไซค์ไปบนถนน ภายในดวงตาคล้ายยังคงครุ่นคิดอะไรอยู่
เขาไว้ชีวิตอู่เวยเอาไว้ที่บ้านเฉาลู่ผิง นั่นเท่ากับเป็นการเตือนฉินอี๋แล้ว ตามหลักแล้วน่าจะสืบไปถึงหลัวคังอันได้ ขอเพียงสืบเรื่องเสวี่ยหลานมาจากปากหลัวคังอันได้ ไม่ว่าหอการค้าตระกูลฉินจะรู้เรื่องแผนการหรือไม่ พวกเขาก็น่าจะระมัดระวังในการมาถึงของเสวี่ยหลาน ไม่รู้ว่าหอการค้าตระกูลฉินจะรับมือกับเรื่องนี้อย่างไร
แต่จากคำตอบที่ได้มาจากหลัวคังอันหลังเกิดเรื่องนั้น เขาก็รู้สึกลังเลขึ้นมาเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าหลัวคังอันได้พูดเรื่องเสวี่ยหลานออกมาหรือเปล่า
เดิมเขาคิดว่าไว้ชีวิตอู่เวยเอาไว้แล้ว ทางหอการค้าตระกูลพานและหอการค้าตระกูลโจวคงคิดว่าแผนการอาจจะถูกเปิดเผยไป จากนั้นพวกเขาคงจะเปลี่ยนแผน คิดไม่ถึงว่าเสวี่ยหลานคนนั้นจะยังคงมาที่นี่อยู่
ทำไมถึงเป็นแบบนี้ เขาไม่อยากจะไปคิดอะไรแล้ว
เขาพอจะคาดเดาได้ว่าการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญบางอย่างที่เกี่ยวข้องกับหอการค้าตระกูลฉินกำลังจะมาเยือน ใครแพ้ใครชนะยากจะรู้ได้
แต่สิ่งที่เขาทำได้ก็มีเพียงเท่านั้น การไว้ชีวิตอู่เวยเอาไว้ก็นับเป็นการกระทำที่โง่เขลาที่เขาทำเพราะรู้สึกผิดต่อฉินอี๋เมื่อในอดีตอย่างมากแล้ว ตอนนั้นเขาไม่ควรจะทำเช่นนั้นเลยจริงๆ
ตอนนี้ เขาไม่มีทางไปถามหลัวคังอันว่าได้พูดเรื่องเสวี่ยหลานหรือไม่ แล้วก็ไม่มีทางไปเตือนฉินอี๋ว่าให้ระวังเสวี่ยหลานคนนี้เอาไว้ด้วย
การแพ้ชนะของหอการค้าตระกูลฉินนั้นเป็นแค่การพ่ายแพ้ในด้านธุรกิจเท่านั้น หากหอการค้าตระกูลฉินพังพินาศไป หลายๆ คนอาจจะพอหาทางรอดได้ อาจจะมีคนจำนวนเล็กน้อยต้องเสียชีวิตไป แต่ทันทีที่มีคนสงสัยอะไรในตัวเขา ทันทีที่ตัวตนเขาถูกเปิดเผยออกไป นั่นอาจจะเกี่ยวพันถึงความเป็นความตายของคนจำนวนมากได้
หลังออกมาจากพื้นที่ที่มีผู้คนพลุกพล่าน หลินยวนก็เร่งความเร็วของมอเตอร์ไซค์ โยนเรื่องเสวี่ยหลานทิ้งไป ไม่ไปสนใจอะไรอีก
ยังคงเป็นคำพูดประโยคนั้น เขาไม่ได้สนใจเรื่องการอยู่รอดของหอการค้าตระกูลฉินเลยแม้แต่น้อย
หลังกลับมาถึงโรงอีหลิว เขาก็ได้กลิ่นหอมของโจ๊กที่คุ้นเคยอีกครั้ง จางเลี่ยเฉินยังคงเฝ้าดูโจ๊กหม้อนั้นเหมือนเป็นลูกรัก
หลินยวนจอดรถเรียบร้อย เดินมานั่งลงข้างเตา ที่นั่งว่างข้างๆ จางเลี่ยเฉินเว้นเอาไว้ให้หลินยวน
เมื่อรู้ถึงประโยชน์ของโจ๊กนี้ หลินยวนก็ไม่จู้จี้จุกจิกอีก นั่งรอโจ๊กต้มเสร็จอย่างเงียบๆ อยู่ข้างๆ จางเลี่ยเฉิน ทั้งสองคนคุยเรื่อยเปื่อยไปเรื่อย รอคอยช่วงเวลายามค่ำคืนมาเยือน…
….
ภายในห้องรับแขก หลัวคังอันที่นอนขี้เกียจอยู่บนโซฟาจ้องมองดูฉากแสงที่อยู่ตรงเบื้องหน้า ช่องที่กำลังออกอากาศอยู่ก็คือช่องของปู่เชวี่ยวีดีโอที่ปกติไม่ค่อยมีคนดู คนที่อยู่ในรายการคือจูลี่ เขามองดูทุกๆ ความเคลื่อนไหวทุกๆ คำพูดของจูลี่ที่อยู่บนฉากแสงด้วยสายตาชื่นชม
หลังได้ใกล้ชิดกับจูลี่ในช่วงหลายวันมานี้ เขาเกิดความรู้สึกดีๆ ต่อจูลี่ที่แตกต่างออกไปจากคนอื่น
ด้วยประสบการณ์ที่มีต่อผู้หญิงของเขา เขาสามารถสัมผัสได้ว่าจูลี่ไม่เหมือนกับผู้หญิงที่เขาเคยรู้จักมา ถ้าเป็นไปได้ล่ะก็ นี่บางทีอาจจะเป็นผู้หญิงที่เขายินดีแต่งงานด้วยก็เป็นได้
แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเสียดายก็คือเขาได้สร้างประสบการณ์แย่ๆ ให้กับจูลี่ไปแล้ว เขาสามารถรับรู้ได้อย่างชัดเจนว่าจูลี่ติดต่อกับเขาเพียงเพื่อจะทำงานเท่านั้น ส่วนเรื่องความสัมพันธ์ส่วนตัวมีการรักษาระยะห่างเอาไว้ แล้วก็ยังมีลูกไม้ที่เขาเอาไว้หลอกล่อผู้หญิงทั่วๆ ไป เห็นได้ชัดว่าจูลี่ไม่มีทางหลงกลลูกไม้เหล่านั้น
เขาไม่รู้ว่าตัวเองคิดไปเองหรือว่า แต่เขารู้สึกว่าจูลี่เหมือนจะสนใจในตัวหลินยวนที่น่าเบื่อคนนั้นมากกว่าตัวเขา นี่มันจะเป็นไปได้ยังไง? ไอคนที่เหมือนตอไม้นั่นไม่ได้มีความน่าสนใจใดๆ เลย จูลี่จะไปสนใจคนแบบนี้ได้ยังไง? จะต้องคิดไปเองแน่ๆ!
แต่สิ่งที่ทำให้เขาสบายใจขึ้นมาเล็กน้อยคือเจ้าคนที่เหมือนตอไม้คนนั้นดูไม่ชอบจูลี่อย่างเห็นได้ชัด
จูเก่อม่านที่ใส่ชุดอยู่บ้านเดินยกอาหารที่เพิ่งจะทำเสร็จออกมาจากในห้องครัว เป็นอาหารที่หลัวคังอันชอบกิน
เมื่อเห็นท่าทางนอนขี้เกียจของหลัวคังอัน จูเก่อม่านก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเข้าใจ ตอนที่มาจีบเธอแรกๆ เขาไม่ได้เป็นแบบนี้ การแต่งตัวเรียกได้ว่าหล่อเหลาดูดี แต่ตอนนี้สภาพที่แท้จริงได้เผยออกมาแล้ว
แต่จูเก่อม่านชอบความรู้สึกแบบนี้ ความรู้สึกที่เหมือนเธอได้อยู่ที่บ้าน บนใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความสุขและความอบอุ่น ส่งเสียงตะโกนว่า “เสร็จแล้ว รีบลุกขึ้นมาเร็ว”
………………………………………………………………
