ชายาผู้นี้ชอบทำสวน พวกเจ้าจะยุ่งทำไม? – ตอนที่ 386 ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

ชายาผู้นี้ชอบทำสวน พวกเจ้าจะยุ่งทำไม?

ตอนที่ 386 ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

ตอนที่ 386 ประวัติศาสตร์ซ้ำรอย

คนฉลาดบางคนรู้ว่าตัวเองกำลังตกเป็นเป้าหมาย จึงขังลูกสาวไว้ในห้อง เพิ่มการป้องกันอย่างแน่นหนา จนในที่สุดก็มาถึงวันงานเลี้ยง

พวกเขากลัวจริงๆ ว่าจะมีเรื่องอื้อฉาวแพร่ออกมาอย่างไม่ทันระวัง หากเป็นเช่นนั้น ความฝันของพวกเขาคงสลายหายไป

ในวันงานเลี้ยง เฉียวเยี่ยนสวมอาภรณ์กระฉับกระเฉงเหมาะแก่การทำงาน พลางนวดมือไปมา รอคนโง่เหล่านั้นมาส่งคนถึงที่

หัวข้อหลักของงานเลี้ยงนี้คือ ‘เกษตรแสนสนุก’ กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือการหาคนงานมาช่วยนางทำงานแบบไม่เสียเงิน!

คุณหนูเหล่านี้เอาแต่คิดจะเข้าใกล้ผู้ชายของนางตลอดทั้งวันไม่ใช่หรือ? เช่นนั้นนางก็จะให้พวกนางได้ลิ้มรสวิธีการของนาง หากพวกนางเข้าวังแล้วได้รับการกระทำอย่างโหดเหี้ยม จะมีแต่กระตือรือร้นทำงานเพิ่มขึ้นไม่มีลด

งานเลี้ยงเริ่มตั้งแต่เช้า พวกคุณหนูเหล่านั้นแต่งตัวใหม่ รีบเดินทางไปยังพระราชวังด้วยใจที่เต้นโครมครามไม่หวาดไม่ไหว บางทีหลังออกมาจากวังวันนี้แล้ว ฐานะของพวกนางคงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!

เมื่อพวกนางไปถึงพระราชวัง ภาพด้านในก็ยังคงคุ้นเคยและแปลกตาเช่นเดิม นับตั้งแต่ที่เฉียวเยี่ยนไถที่ในพระราชวังปลูกผัก แปลงผักด้านในนั้นก็ไม่มีช่วงงดเว้นเลย ปลูกพืชพรรณชุดแล้วชุดเล่า

ตอนนี้คือเดือนเก้าพอดี ผักในวังควรเก็บเกี่ยวได้แล้ว เหมาะจะให้พวกคุณหนูที่ว่างจนไม่มีอะไรทำเหล่านั้นได้ยืดเส้นยืดสายพอดี

วันนี้เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ระบบตัวน้อยกับเสี่ยวอันอันอยู่เป็นเพื่อนนาง สาวน้อยทั้งสามเติบโตจากเจ้าก้อนแป้งมาเป็นสาวน้อยวัยสิบเจ็ดสิบแปดปี แต่ละคนมีรูปร่างอ้อนแอ้นงดงามยิ่งนัก

เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์สืบทอดเชื้อสายสาวงามอันดับหนึ่งแห่งเมืองหลวงมาจากมารดานาง แถมยังดูดเอาจุดเด่นของบิดามาด้วย ตอนนี้เมื่อเติบโตแล้วก็สะคราญโฉมกว่าเฉียวเยี่ยนตอนนั้นมาก

เพียงแต่เด็กสาวงดงามจนทำให้คนลุ่มหลงนี้ยามชกตีคนกลับดุดันร้ายกาจอย่างมาก พวกคนเก่งๆ ในค่ายทหารไม่มีใครชกตีชนะนางเลยสักคน

เด็กสาวอายุได้สิบแปดปีก็มีฝีมือเทียบเท่ากับเทพแห่งสงครามอย่างบิดานางแล้ว ไปถึงที่ไหนไม่มีอะไรได้เกิด ใครกล้ามาก่อเรื่องอยู่ในสายตานางล้วนไม่มีจุดจบที่ดี

ในยุคโบราณ เด็กสาวอายุสิบแปดสามารถเป็นแม่คนได้แล้ว แต่เมื่ออยู่กับเฉียวเยี่ยนแล้วไม่ใช่ อายุสิบแปดปีนับว่ายังเป็นเด็กอยู่ แต่งงานอะไร ให้กำเนิดลูกอะไร อยู่อย่างผ่าเผยไปก่อนสักสองสามปีแล้วค่อยว่ากัน

นี่สอดคล้องกับความคิดของเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์พอดี บุรุษคืออะไร? การต่อสู้ ลงโทษคนกระทำไม่ดียังน่าสนใจเสียกว่าอีก!

วันนี้แม่ลูกเฉียวเยี่ยนล้วนแต่งตัวรัดกุม ยืนรออยู่ข้างแปลงผักรอพวกคนเหล่านั้นมาถึง

พวกคนไม่ได้เรื่องกลุ่มแรกส่งมาถึงแล้ว เมื่อถูกนางข้าหลวงพามาถึงแปลงมันเทศ คนเหล่านั้นก็ได้แต่มองหน้ากันไปมา สีหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

บอกว่าเป็นงานเลี้ยงไม่ใช่หรือ? อย่างน้อยก็ต้องจัดโต๊ะให้สักหนึ่งโต๊ะสิ?

พวกฮูหยินเห็นแม่ลูกเฉียวเยี่ยนยืนเอามือไพล่หลังอยู่หน้าแปลงผักด้วยสีหน้าเคร่งขรึม ก็รู้สึกว่าเรื่องวันนี้ดูเหมือนผิดปกติเล็กน้อย

พวกนางหยั่งเชิงถาม “หวงโฮ่วเหนียงเหนียง งานเลี้ยงวันนี้จัดอยู่ที่นี่หรือเพคะ?”

เฉียวเยี่ยนส่งรอยยิ้มใจดีทากๆ ไปให้ เผยให้เห็นฟันสวยเรียงเป็นแถวอย่างชัดเจน “ใจเย็นๆ รอคนมาครบแล้ว พวกเจ้าก็จะรู้เอง”

ทว่าคำพูดนี้ของนางไม่ได้ปลอบใจพวกนางเลยแม้แต่น้อย และยืนอยู่ตรงนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะมองไปทางใดดี ในใจกังวลวุ่นวายไปหมด

วันนี้พวกคุณหนูเหล่านั้นตั้งใจมาประชันโฉมกันอย่างเต็มที่ ใบหน้าถูกประทินตบแต่งอย่างบรรจง เสื้อผ้าก็งดงามประณีต ยามยืนอยู่ตรงหน้าแปลงผักก็กลายเป็นภาพทิวทัศน์ภาพหนึ่ง

เฉียวเยี่ยนเอียงคอคุยกับลูกสาวอย่างจริงจัง “คนนี้ดูดี เพียงแต่หน้าขาวเกินไปหน่อย ริมฝีปากก็แดงเกินไป… ”

ระบบตัวน้อยแสดงความคิดของตัวเอง “คนนั้นตรงมุมสิถึงดูดี ดูมีมารยาสาไถ แค่เห็นก็รู้แล้วว่าเป็นดอกบัวขาว ”

เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ไม่ยอมน้อยหน้า “สายตาของพวกท่านนี้มันใช้ไม่ได้จริงๆ คนนั้นต่างหากดูดี ดูร่างกายบอบบางอ่อนแอนั่นสิ ลมพัดมาก็ปลิวแล้ว เกรงว่าคงมีชีวิตอีกไม่กี่ปี”

เสี่ยวอันอันเองก็เอ่ยอย่างอ่อนโยน “คนพวกนี้ดูเสแสร้งเกินไป หญิงคนนั้นดูไม่ปลอมหน่อย”

ทุกคนมองไปตามที่นางชี้ และเห็นสตรีคนหนึ่งยืนอยู่ใต้ซุ้มแตง มองไปรอบๆ อย่างลับๆ ล่อๆ จากนั้นก็ยื่นมือไปล้วงในรองเท้าแล้วเกาแกรกๆ ล้วงเสร็จยังเอามือขึ้นมาดม สีหน้าเคลิบเคลิ้มมาก

เฉียวเยี่ยน ระบบตัวน้อยกับเสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ล้วนมีสีหน้าเอือมระอา ช่างไม่เสแสร้งแกล้งมารยาจริงๆ !

พวกแม่ลูกเลือกคนนู้นคนนี้ประหนึ่งเลือกสินค้าก็ไม่ปาน หลังจากพวกคุณหนูเหล่านั้นสังเกตเห็นต่างก็เผยด้านที่งดงามที่สุดของตัวเองออกมา

รอไม่นาน คนก็มากันครบ พวกแม่ลูกเฉียวเยี่ยนมีสาวๆ สามสิบสี่สิบกว่าคนยืนอยู่ตรงหน้า ในบรรดานั้นมีพวกคุณหนูที่มีความทะเยอทะยานชั่วร้ายต่อมู่ฉินเจินอยู่ยี่สิบกว่าคน

เฉียวเยี่ยนมองคนที่มาส่งมนุษย์พวกนี้ แล้วก็พอใจเป็นพิเศษ มาก็ดีแล้ว จะได้จัดการแก้ไขไปในคราวเดียว ไม่ต้องยุ่งยากในวันหน้าอีก

ฮองเฮาเฉียวกระแอมไอสองครั้ง พวกฮูหยินคุณหนูที่ร้อนอกร้อนใจมากและกำลังซุบซิบนินทาพากันเงียบลงทันที ยืนตัวตรงนิ่ง

เฉียวเยี่ยนวางท่าเหมือนหัวหน้าหมู่บ้านกำลังเปิดประชุม ยิ้มอย่างเมตตายิ่ง “ยามนี้เป็นฤดูกาลเก็บเกี่ยวใหญ่ ปีนี้ในวังเก็บเกี่ยวได้เฟื่องฟู ฝ่าบาทกับเปิ่นกงมีความสุขมาก ดังนั้นเปิ่นกงจึงจัดงานเลี้ยงขึ้นมา เชิญทุกคนมาดื่มด่ำกับความสุขในการเก็บเกี่ยวด้วยกัน!”

นางเอ่ยเปิดงานจบ พวกฮูหยินคุณหนูทั้งหลายพลันมีใบหน้าขาวซีดทันที และเผยสีหน้าตกใจออกมา ขณะที่เสี่ยวอวี๋เอ๋อร์ ระบบตัวน้อย เสี่ยวอันอันกลับยกยอปอปั้น ปรบมือดังขึ้นมา

ระบบตัวน้อยส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวประหนึ่งดูละครก็ไม่ปาน “ดีมาก!”

เฉียวเยี่ยนหันกลับไปยิ้มตาหยีให้ลูกทั้งสาม แล้วยิ้มตาหยีมองไปทางพวกกลุ่มฮูหยินคุณหนู “ในเมื่อทุกคนสนใจในงานเลี้ยงเช่นนี้ ดังนั้นเราก็มาเริ่มกันตอนนี้เลย!”

ทุกคน “…”

ท่านเอาตาที่ไหนมามองว่าพวกเราสนใจกัน!

ฮูหยินบางคนเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงชื่นชมผักที่ไท่ซ่างหวงจัด และจำได้ว่าถูกหลอกให้เก็บผักในวัง แถมยังเก็บไปโดนหนอนบุ้งด้วย

หรือประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย? พวกนางกลับไปตอนนี้ยังทันไหม?

ฮองเฮาเฉียวย่อมไม่เปิดโอกาสให้พวกนางได้สะดุ้งเป็นธรรมดา ทันทีที่ตบมือเรียก สตรีและขันทีในราชสำนักกลุ่มหนึ่งก็ส่งตะกร้า จอบ และเคียวเล็กๆ มาให้ นอกจากการเลือกเครื่องมือแล้ว ยังเตรียมเครื่องมือป้องกันอย่างถุงมือและผ้ากันเปื้อนให้เสร็จสรรพ

พวกฮูหยินคุณหนูยังไม่ทันได้ตอบสนองกลับ ก็มีเสื้อผ้า ถุงมือกับผ้ากันเปื้อนมาเพิ่มอยู่ในมือแล้ว

เฉียวเยี่ยนบิดขี้เกียจครู่หนึ่ง แบกจอบขึ้นมา และเอ่ยอย่างไม่สนใจใคร “เฮ้อ ฝ่าบาทชอบสตรีที่ทำงานคล่องแคล่วกระฉับกระเฉงเป็นที่สุด วันนี้เปิ่นกงจะต้องแสดงออกให้ดีๆ ”

พวกคุณหนูเหล่านั้นรู้ตัวว่าถูกเฉียวเยี่ยนกลั่นแกล้งแล้ว จึงพยายามกลั้นไฟที่สุมอยู่ในท้อง แต่หลังจากได้ยินคำพูดนี้ พลันมีความกระตือรือร้นขึ้นมาทันที

วันนี้พวกนางต้องตั้งใจทำงานดีๆ ให้ฝ่าบาทได้ตกหลุมรักพวกนาง!

ลูกทั้งสามเห็นมารดาใจร้ายของตัวเองไปทำงานอย่างไม่สนใจอะไร ต่างก็ยกนิ้วโป้งให้เงียบๆ ในใจ

พวกคุณหนูที่ฉลาดบางส่วนยังคงมีท่าทางสงสัย รู้สึกว่าฮองเฮากำลังเมินเฉยพวกนาง

แต่ในตอนที่พวกนางกำลังลังเล ฝ่าบาทกลับเข้ามา!

นี่ยังรออะไรกันอยู่อีก แน่นอนว่าไปทำงานสิ ไม่ว่าจะจริงหรือเท็จ หากทำงานแล้วทำให้ฝ่าบาทชอบได้ เช่นนั้นให้พวกนางขุดดินสองหมู่ก็ไม่เป็นไร

งานของมู่ฉินเจินในวันนี้ถูกภรรยาจัดไว้อย่างชัดเจน นั่นคือเข้ามาเป็นหัวหน้างานในสวนผัก แน่นอนว่าหากว่าตามคำพูดของภรรยาเขา ก็คือมาเป็นคนให้กำลังใจ

เมื่อพวกคุณหนูเหล่านั้นได้เห็นเขา ก็จะทำงานอย่างขยันขันแข็งเป็นพิเศษ

ในเมื่อเรื่องมันเป็นเช่นนี้ พวกคุณหนูที่วางแผนจะจับปลาก่อนหน้านี้ก็มีแรงขุดดินขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นฮ่องเต้ บางครั้งก็เงยหน้าขึ้นมาขยิบตาให้

……………………………………………………………………………………………………………………….

สารจากผู้แปล

เริ่มแล้ว แผนการถอนขนถลกหนังเหล่านางปีศาจจิ้งจอกเริ่มขึ้นแล้ว เตรียมตัวคร่ำครวญกันได้เลย อุตส่าห์แต่งตัวสวยมาเต็มที่กลายเป็นว่าต้องมาเป็นแรงงานฟรีให้ฮองเฮา

ไหหม่า(海馬)

ชายาผู้นี้ชอบทำสวน พวกเจ้าจะยุ่งทำไม?

ชายาผู้นี้ชอบทำสวน พวกเจ้าจะยุ่งทำไม?

Status: Ongoing
หลังตกภูเขาตายก็ได้มาเกิดใหม่ในร่างชายาอ๋องผู้ถูกเนรเทศที่กำลังคลอดบุตร​ แถมได้อยู่ในบ้านอันรกร้างมีแค่ที่ดินเปล่าๆ​ ผืนหนึ่งและระบบตัวช่วยชาวสวนที่จ้องแต่จะหักแต้มหากขี้เกียจ ต่อจากนี้ฉันจะทำยังไงดี?เรื่องย่อ: หลังพลัดตกภูเขาลงมาตาย​ วิญญาณของเฉียวเยี่ยนก็ได้มาเข้าร่างของหญิงสาวผู้หนึ่งที่กำลังท้องแก่ใกล้คลอดบุตร​อย่างไม่ทันตั้งตัว​ พอตั้งตัวได้ก็ต้องปวดหัวกับเรื่องที่พบเจอ​ ได้แก่…​ 1.ตนเป็นชายาอ๋องที่มีความผิดฐานบังคับจิตใจสามีจนถูกเนรเทศ​มาอยู่ในบ้านโกโรโกโสแห่งนี้​ 2.ตนมีลูกกับเขาผู้นั้นแล้ว​ และยังเป็นลูกแฝด​ชายหญิง 3.ตนมีระบบปลาเค็มคอยเป็นผู้ช่วยในภารกิจต่างๆ​ ติดตัวมาด้วย​ แต่ดูเหมือนจะเป็นเจ้าหนี้นอกระบบมากกว่า​ ถ้าไม่ทำงานสร้างเนื้อสร้างตัวก็จะโดนหักแต้มเฉียวเยี่ยนจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องงัดวิชาความรู้ทั้งหมดมาใช้ในการทำสวน​ หาเลี้ยงลูก​ สร้างฐานะให้ตัวเอง… ลำพังตัวข้าคนเดียวก็ทำได้โดยไม่ต้องพึ่งสามีอ๋องโบ้ผู้นั้นกระมัง?

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท