ตอนที่ 100 ของขวัญแสดงความยินดี
ปุ่มสีทองอันใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางโต๊ะของคณะกรรมการเป็นสัญลักษณ์ของโชคและความสามารถ นำมาซึ่งรางวัลเซอร์ไพรส์
ตามกฎของรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ กรรมการทั้งสี่คนต่างคนต่างมีสิทธิ์หนึ่งครั้งที่จะมอบรางวัลให้ผู้เข้าแข่งขันหนึ่งคนผ่านเข้าสู่รอบ 32 คนได้โดยตรง เมื่อเข้าสู่รอบรองชนะเลิศและรอบเลื่อนตำแหน่ง พวกเขายังกดได้อีกครั้งเพื่อชุบชีวิตผู้เข้าแข่งขันที่ถูกคัดออกไป
กรรมการคนหนึ่งมีสิทธิ์แค่สองครั้ง มากกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว
หลินจื้อเจี๋ยกดปุ่มสีทองไปครั้งหนึ่ง ก็แปลว่าได้มอบสิทธิ์รางวัลใหญ่ของตัวเองให้กับลู่เฉิน
ลู่เฉินได้รับโชคผ่านเข้ารอบสู่รอบรองชนะเลิศ กลายเป็นผู้เข้าแข่งขันหนึ่งใน 32 คนแรกของเขตเมืองหลวงไปโดยปริยาย!
“ว้าว!”
เฉินเฟยเอ๋อร์อึ้งจนอ้าปากค้าง หัวเราะบอก “พี่จื้อเจี๋ย ใช้ได้นี่!”
ถานหงหัวเราะเสียงดัง ยกนิ้วโป้งให้หลินจื้อเจี๋ย
เจินเจินลุกขึ้นยืน นำผู้ชมปรบมือให้กับลู่เฉินไปพร้อมกับรางวัลและการขอโทษของหลินจื้อเจี๋ย
ด้วยฐานะของหลินจื้อเจี๋ยกับตำแหน่งในวงการแล้ว ความในใจของเขาต่อให้ประเมินลู่เฉินว่าอย่างไร ก็ไม่จำเป็นจะต้องพูดหรืออธิบายออกมา การขอโทษเช่นนี้แสดงถึงน้ำใจที่กว้างขวางแล้ว
ลู่เฉินคาดหวังไว้มาก แต่เขาตอบสนองรวดเร็ว รีบโค้งตัวแสดงความขอบคุณ “ขอบคุณครับอาจารย์หลิน!”
ผู้ชมในห้องส่งต่างยืนขึ้น เสียงปรบมือดังกึกก้องเหมือนฝนในหน้าร้อนที่ตกกระทบหลังคา
เมื่อฉากนี้ฉายในห้องออกอากาศออนไลน์ แฟนคลับของลู่เฉินเฮกันยกใหญ่!
“กรรมการดีเด่นของประเทศจีน!”
“ลูกพี่ลู่เฉินสุดยอด เข้ารอบ 32 คนด้วย!”
“อย่าว่าอย่างอื่นเลย ระเบิดลูกบอลปลากันดีกว่า ฉันเริ่มก่อน ทุกคนตามมา!”
“ชาวฮู่ไห่ส่งข้อความแสดงความยินดี ยินดีกับผู้ออกอากาศที่เข้ารอบ 32 คน!”
“ยินดีด้วย!”
“กรรมการคนนี้เป็นใคร ต้องชื่นชมเขาสักหน่อยแล้ว”
“หลินจื้อเจี๋ย ผู้อำนวยเพลงของเฟยสือเรคคอร์ด เป็นคนเก่งคนหนึ่งเลย”
“พวกนายว่าลูกพี่ลู่เฉินจะได้ทำอัลบั้มกับเฟยสือไหม”
“เป็นไปได้มาก รอคอยอัลบั้มแรกของผู้ออกอากาศเลย!”
“ฝันหวานไปไกลแล้ว…”
เนื่องจากรางวัลไข่ทองคำ หลายคนกลายเป็นแฟนคลับของหลินจื้อเจี๋ยไปด้วย ยิ่งกว่านั้นคือความคาดหวังที่สูงกว่าเดิม
ลูกบอลปลาเด้งออกมาราวกับไม่ต้องใช้เงินจ่าย เป็นร้อยเป็นพันลูกที่เด้งขึ้นไม่ขาดสายจนเต็มหน้าจอไปหมด พวกเศรษฐีทยอยกันมอบรางวัลเรือบรรทุกเครื่องบินให้อีกสิบกว่าลำ บรรยากาศในห้องออกอากาศขึ้นสู่จุดสูงสุด
หลี่เฟยอวี่ผู้ดำเนินการห้องออกอากาศตื่นเต้นไปหมด ร้องตะโกนจนเสียงแหบ
ราวกับเขาเป็นผู้ชนะเสียเอง!
ลู่เฉินอาศัยรางวัลไข่ทองคำชิงตำแหน่งหนึ่งใน 32 ผู้เข้าแข่งขันรอบรองชนะเลิศมาได้ ขณะเดียวกันก็ปรากฏตัวในหน้าจอโทรทัศน์ของประชาชนจีนเป็นพันเป็นหมื่นหลังคาเรือนทั้งทางโทรทัศน์และทางออนไลน์ ทำให้คนมากมายจดจำชื่อของเขาไว้แล้ว
“เยี่ยจื่อ เธอนี่ตาแหลมจริงๆ!”
มหาวิทยาลัยครูปักกิ่ง เขตหอพักนักศึกษา อาคารหมายเลข 7 ห้อง 305 หญิงสาวหลายคนกำลังนั่งล้อมคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊กที่กำลังเปิดการถ่ายทอดสดรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ รอบคัดเลือกความสามารถ
หญิงสาวคนหนึ่งหัวเราะให้กับเยี่ยจื่อที่นั่งอยู่ตรงขอบเตียงพลางพูดว่า “หนุ่มคนนี้ช่างเจ้าเสน่ห์จริงๆ ทั้งหล่อทั้งเก่ง เธอต้องจับเอาไว้ให้อยู่หมัดนะ อย่าให้คนอื่นมาแย่งไปได้ ไม่อย่างนั้นเธอจะร้องไห้ไม่ออก!”
เยี่ยจื่อถงเถียงกลับ “มีเสน่ห์อะไร ฉันกับเขาเป็นเพื่อนกันธรรมดา ใครอยากแย่งก็ไปแย่งสิ!”
เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเธอรู้ว่าลู่เฉินจะไปเข้าประกวดรายการ ‘ขับร้องให้ก้องจีน’ วันนี้ตั้งแต่เช้าจึงเฝ้าอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เพื่อดูการถ่ายทอดสด ทำให้บรรดารูมเมทสาวของเธอล้อมวงเข้ามาดูด้วย
เยี่ยจื่อถงไม่อยากให้คนอื่นรู้ แต่ข้างกายเธอมีเพื่อนที่รู้จักกันเป็นอย่างดี ดังนั้นทุกคนจึงรู้กันถ้วนหน้า
จั่วซินเถียนพยายามกลืนแอปเปิลที่เคี้ยวอยู่ในปากลงไป ยิ้มแล้วบอกว่า “เธอปากแข็ง หลายวันก่อนใครกันนะที่ทิ้งเพื่อนรักแอบไปเดท หนี้คราวนี้ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลยนะ!”
ครั้งก่อนที่เยี่ยจื่อถงกับลู่เฉินไปเล่นสเก็ตน้ำแข็งกันสองคน เยี่ยจื่อถงกลับมาแล้วถูกจั่วซินเถียนเค้นจนต้องเล่าความจริง จากนั้นถูกตัดสินว่าผิดต่อการเป็นเพื่อนรักของเธออย่างร้ายแรง และโทษนี้จะถูกทำทัณฑ์บนเอาไว้ก่อน
เยี่ยจื่อถงเอื้อมมือจับหน้าผากอย่างทำอะไรไม่ถูก “ไม่ใช่ว่าฉันเลี้ยงไอศกรีมไฮเกนดาสเธอแล้วเหรอ”
“แค่ไอศกรีมสองถ้วยก็คิดว่าจะซื้อฉันได้เหรอ”
จั่วซินเถียนหยิกแก้มเยี่ยจื่อถง แล้วพูดอย่างภาคภูมิใจว่า “สาวน้อยเธอมองโลกในแง่ดีเกินไปแล้ว!”
เยี่ยจื่อถงจับแขนของเธอเอาไว้ หัวเราะตอบว่า “ถ้าอย่างนั้นก็เพิ่มอีกสองถ้วย กินให้เธออ้วนเป็นหมูแล้วถึงจะสวย!”
“หา!”
ช่วงนี้จั่วซินเถียนน้ำหนักขึ้นมาหนึ่งกิโลกรัม รู้สึกเหมือนแมวถูกเหยียบหางจนสะดุ้งโหยง
เธอโจมตีเยี่ยจื่อถงจนล้มลงไปบนเตียง ร้องว่า “ฉันไม่กินหรอก ฉันไม่อยากอ้วน!”
ในห้องพักเล็กๆ เกิดเสียงหัวเราะเจี๊ยวจ๊าวของสาวน้อยทั้งสอง
เยี่ยจื่อถงหัวเราะเล่นกับจั่วซินเถียน ในใจกลับคิดถึงลู่เฉิน ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไร
กำลังฉลองชัยชนะอยู่หรือเปล่า
อยู่คนเดียวหรือว่าอยู่กับใคร
จู่ๆ เธอก็รู้สึกอยากจะโทรหาลู่เฉิน ทว่าจนปัญญาที่ถูกจั่วซินเถียนกดดันไว้
…
ลู่เฉินออกมาจากตึกถ่ายทอดสดของสถานีโทรทัศน์ปักกิ่ง เวลาปาเข้าไปสี่ทุ่มแล้ว
ชนะรางวัลไข่ทองคำ ชิงตำแหน่งหนึ่งใน 32 คนได้เป็นคนแรก เขาลงจากเวทีแล้วถูกสัมภาษณ์จากช่องปักกิ่งงเป็นพิเศษ เนื้อหาหลักคือเล่าประสบการณ์ทางดนตรีของตัวเอง ความฝันในด้านดนตรี และความรู้สึกเมื่อผ่านเข้ารอบเป็นต้น
ตอนแรกเริ่มลู่เฉินถูกถ่ายคลิป VCR สั้นๆ แต่พอได้เป็นหนึ่งใน 32 คนที่เข้ารอบ เขามีหลายจุดที่เป็นจุดเด่นขึ้นมา ดังนั้นจึงตั้งใจเข้ามาถ่ายเสริม
เมื่ออยู่ต่อหน้ากล้อง ลู่เฉินทำผลงานออกมาได้ดีเหมือนทุกครั้ง เขาพูดคุยอย่างไม่กลัวเวที
นักข่าวที่มาสัมภาษณ์ต่างชื่นชมเขาที่มีออร่าดาราจับ ทั้งยังคาดเดาว่าลู่เฉินจะได้เข้าสู่รอบ 16 คนด้วย
หลังจากสัมภาษณ์เสร็จ เวลาล่วงเลยไปจนดึก
ลู่เฉินยืนอยู่ที่ประตู หันหน้าเข้าหาถนนฉางเจียซึ่งมีรถวิ่งกันขวักไขว่พลางล้วงโทรศัพท์ออกมา
เมื่อครู่ตอนที่ถูกสัมภาษณ์อยู่ เขาปิดโทรศัพท์ตามมารยาท
ในเฟยซวิ่นมีข้อความที่ยังไม่อ่านนับไม่ถ้วน เนื้อหาหลักคือข้อความแสดงความยินดีจากเพื่อนฝูงและแฟนคลับ
เพราะการอัดรายการกับการออกอากาศมีเวลาห่างกัน 1 ชั่วโมง ข่าวจึงเพิ่งมาถึงไม่นานนี้เอง ลู่เฉินเลือกข้อ ความที่สำคัญไม่กี่ข้อความแล้วตอบกลับไป ในนั้นมีของเยี่ยจื่อถงรวมอยู่ด้วย
กดตอบกลับแล้ว เขาโทรศัพท์กลับหาเบอร์ที่ไม่ได้รับ
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่สามครั้งก็มีคนรับสาย เสียงของเฉินเจี้ยนหาวดังมาตามสายอย่างรื่นเริง
“ลู่เฉิน ยินดีด้วย!”
“ขอบคุณครับ!”
ลู่เฉินหัวเราะ “พี่เจี้ยนหาว ผมโฆษณาให้บาร์ของพี่ด้วย!”
เฉินเจี้ยนหาวพูดว่า “ฉันเห็นแล้ว โฆษณาได้ดี แต่ไม่เพียงแค่ฉันนะ ยังมีส่วนของนายด้วย!”
ลู่เฉินถือหุ้นบาร์เดย์ลิลลี่อยู่ 5%
ลู่เฉินหัวเราะ
เฉินเจี้ยนหาวพูดต่อว่า “เพลงที่นายใช้การแข่งขันคัดเลือกความสามารถเขียนได้ดีเลย แล้วรอบ 32 คน นายเตรียมเพลงอะไรไว้”
ลู่เฉินนึกไม่ออก ถามว่า “พี่เจี้ยนหาว พี่แนะนำผมหน่อยสิ”
เฉินเจี้ยนหาวตอบ “ฉันคิดว่าเพลงเธอผู้เป็นเพื่อนร่วมโต๊ะของฉันก็ไม่เลว เป็นผลงานของนายเหมือนกัน นายร้องได้ดีมาก”
ลู่เฉินค่อยๆ เข้าใจแล้ว ยิ้มตอบว่า “อืม ผมเชื่อพี่เจี้ยนหาว”
ตั้งแต่ลู่เฉินได้เข้าร่วมการแข่งขัน เถ้าแก่บาร์เดย์ลิลลี่คนนี้เอาแต่ทำตัวมีพิรุธ
แต่ลู่เฉินเชื่อว่าเขาจะไม่ทำร้ายตัวเองแน่นอน
เฉินเจี้ยนหาวยิ้ม “อย่างนั้นก็ดี จำไว้ เวลาว่างมานั่งเล่นที่บาร์บ้าง ลูกค้าหลายคนอยากรู้จักนาย!”
คุยเล่นกับเฉินเจี้ยนหาวไม่กี่ประโยคลู่เฉินก็วางสาย จากนั้นโทรศัพท์หาหลี่เฟยอวี่ต่อ
“ต้าเฉิน!”
พอได้ยินเสียงของเขา ลู่เฉินตกใจจนสะดุ้ง “เจ้าบ้า เสียงนายเป็นอะไรไป?”
เสียงของพี่เสี่ยวเฟยแหบแห้งเป็นพิเศษ ฟังเหมือนเส้นเสียงของเขาถูกขูดด้วยกระดาษทราย
หลี่เฟยอวี่หัวเราะเสียงแหบๆ “วันนี้โห่ร้องดีใจมากไปหน่อย เสียงฉันเลยแหบ!”
“ต้าเฉิน นายรู้ว่าไหมว่าคืนนี้เราได้รางวัลจากห้องออกอากาศมากแค่ไหน? 70T 70T เชียวนะ!”
เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นเต้นมาก จนไม่สนใจเส้นเสียงของตัวเอง ตะโกนบอกข่าวดีกับลู่เฉินเสียงดัง
“ส่วนใหญ่รางวัลมาจากแฟนคลับของขุนศึกตระกูลลู่ ลูกบอลปลาเต็มไปหมดเลย!”
เว็บไซต์ออกอากาศสดใดก็ตาม รวมทั้ง ‘จิงอวี๋ทีวี’ ผู้ที่ให้รางวัลหนักๆ ส่วนใหญ่คือพวกเศรษฐี แต่แฟนคลับธรรมดาทั่วไปจะดูถูกไม่ได้เหมือนกัน แฟนคลับหลายแสนคน แม้จะให้แค่คนละ 100 ลูกบอลปลาก็นับเป็นตัวเงินมากมายแล้ว
ลูกบอลปลาแค่ร้อยสองร้อยลูก เพียงแค่ทำภารกิจฟรีในเว็บไซต์เพื่อสะสมแต้มก็ได้มาอย่างง่ายดาย
นี่เป็นรางวัลฉลองชัยชนะอันยิ่งใหญ่ที่บรรดาแฟนคลับปลามอบให้ลู่เฉิน!
“ดีแล้ว นายไม่ต้องพูดแล้ว”
ลู่เฉินพูดตัดบท “ฉันกำลังไปเดี๋ยวนี้ เราไปเจอกันที่เดิม!”
…………………………………………………………………………….
