ตอนที่ 708 เหมือนได้ของมีค่า
นอกช่องทางออกผู้โดยสาร B3 ของสนามบินนานาชาตินิวยอร์ก มีผู้คนล้นหลาม
นักข่าวหลายคนถือเลนส์กล้องสั้นและยาวปะปนอยู่ท่ามกลางฝูงชน และยังมีนักข่าวของสถานีโทรทัศน์ที่ทำการถ่ายสดหน้างาน ทำให้ห้องโถงใหญ่อึกทึกครึกโครมอย่างเห็นได้ชัด
และที่มากสุดก็คือพวกที่กำลังรอคอยให้เพื่อนๆ และญาติสนิทกลับมาอย่างปลอดภัย พวกเขามีทั้งคนแก่ เด็ก และคนท้อง บางคนชูป้ายที่มีชื่อเขียนอยู่บนนั้น บางคนก็ถือช่อดอกไม้
ทางสนามบินได้จัดเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยจำนวนมากมาคอยรักษาความสงบเรียบร้อย ที่สนามบินยังมีตำรวจติดอาวุธครบมือ
ตอนที่ผู้โดยสารกลุ่มแรกของเที่ยวบิน UD725 ออกมาจากช่องทางเดิน กลุ่มคนที่อยู่ด้านนอกส่งเสียงดังฮือฮายกใหญ่ พวกนักข่าวพยายามเบียดเข้าไปในกลุ่มผู้คน เสียกดชัตเตอร์ของกล้องดังขึ้นพร้อมแสงแฟลชวูบวาบเป็นระลอก!
ครอบครัวได้เจอหน้ากัน เพื่อนรักได้เจอกันอีกครั้ง เป็นช่วงเวลาที่น่าประทับใจที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย มีหลายคนที่น้ำตาไหล หลังจากผ่านช่วงเวลาที่ตกใจกลัว พวกเขารู้ซึ้งถึงคุณค่าของชีวิตเป็นพิเศษ
และนี่คือช่วงเวลาแสดงความสามารถของพวกนักข่าวเช่นกัน
ลู่เฉินกับหวังเยี่ยนถูกนักข่าวคนหนึ่งขวางไว้ แต่ลู่เฉินแสร้งทำเป็นฟังภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่องโบกมือปฏิเสธการสัมภาษณ์ของอีกฝ่าย รีบพาหวังเยี่ยนเบียดกลุ่มคนออกไปด้านนอก
นักข่าวที่ถือไมค์คนนี้ยักไหล่ ไม่ได้ใส่ใจมากนัก แล้วจึงหันไปหาเป้าหมายใหม่
เขาจะต้องไม่รู้แน่ๆ ว่าตัวเองพลาดอะไรไป
“ลู่เฉิน!”
เสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความดีใจ ทำให้ลู่เฉินมองหาหลี่มู่ซือที่มาต้อนรับได้อย่างราบรื่น
ลู่เฉินยิ้มเอ่ยทักทาย “พี่มู่ซือ”
ไม่เจอกันพักหนึ่ง หลี่มู่ซือหุ่นเพรียวขึ้นเล็กน้อย ผิวของเธอแทนขึ้นไม่น้อยเมื่ออยู่ที่สหรัฐอเมริกา แต่เห็นได้ชัดว่าสุขภาพแข็งแรงมาก สวมชุดกระโปรงลายดอกสีขาวมีความเป็นผู้หญิงมาก
หลี่มู่ซือรีบเดินเข้ามาหา อ้าแขนสองข้างสวมกอดเขาอย่างแรง
กอดนี้ออกจะหวานชื่นไปหน่อย ทำเอาลู่เฉินถึงกับอายเล็กน้อย
หลี่มู่ซือปล่อยมือ ยกกำปั้นทุบไปที่หน้าอกของเขาหนึ่งที “นายทำเอาฉันตกอกตกใจหมด!”
ลู่เฉินหัวเราะเอ่ยว่า “ตอนนี้ก็สบายดีอยู่ไม่ใช่เหรอครับ”
หลี่มู่ซือส่ายหน้า เอ่ยว่า “ปะ ฉันจะส่งพวกนายไปโรงแรมก่อน”
หลี่มู่ซือขับรถมาเอง รถมาเซราติสีขาวสี่ประตูคันหนึ่งพาลู่เฉินกับหวังเยี่ยนมุ่งหน้าไปยังเขตแมนแฮตตันของนครนิวยอร์ก
แมนแฮตตันเป็นหนึ่งในห้าเขตปกครองของนครนิวยอร์กที่มีประชากรหนาแน่นมากที่สุด เทียบเท่ากับเทศมณฑลนิวยอร์ก มันถูกล้อมรอบด้วยแม่น้ำอีสต์ แม่น้ำฮัดสัน รวมถึงแม่น้ำฮาร์เล็ม ประกอบไปด้วยเกาะแมนแฮตตันและกาะเล็กๆ ที่อยู่ติดกัน
เขตที่เป็นเงินเป็นทองทุกตารางนิ้วแห่งนี้ถูกบรรยายว่าเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจและวัฒนธรรมของทั้งประเทศสหรัฐอเมริกา ในขณะเดียวกันก็เป็นสถานที่ของอาคารสำนักงานใหญ่สหประชาชาติ และวอลล์สตรีตของแมนแฮตตันตอนล่างก็คือที่ตั้งของตลาดหลักทรัพย์นิวยอร์กและตลาดหลักทรัพย์แนสแด็ก
นอกจากนี้ตลาดอสังหาริมทรัพย์ของมันก็แพงที่สุดในโลก บริษัทข้ามชาติหลายแห่งได้ตั้งสำนักงานใหญ่ที่นี่เช่นกัน
หลี่มู่ซือจองโรงแรมฮิลตันที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองแมนแฮตตันให้ลู่เฉิน ตัวเธอเองก็พักอยู่ในโรงแรมนี้จองห้องพักสำหรับนักธุรกิจระยะยาว คอยนั่งบัญชาการ ‘สู้รบ’ ของเว็บไซต์ระดมทุนเพื่อเข้าตลาดหลักทรัพย์แนสแด็ก
ธุรกิจอินเทอร์เน็ตของจีนที่อายุน้อยอย่างเว็บไซต์ระดมทุน ถึงแม้จะได้แสดงการเติบโตในอนาคตและศักยภาพในการทำไรที่ดีแล้ว แต่ถ้าอยากจะได้เงินจากการเข้าตลาดหลักทรัพย์แนสแด็ก ก็ต้องเล่นเกมพนันหลายอย่าง ต้องยอมเสียผลประโยชน์บางส่วนถึงจะสมความปรารถนา
พวกคนฉลาดหัวกะทิของวอลล์สตรีต เป็นพวกกินคนไม่คายกระดูกทั้งนั้น หลี่มู่ซือมาที่นิวยอร์กระยะหนึ่งแล้วจนถึงตอนนี้เพิ่งจะบรรลุความก้าวหน้า
ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่ลากลู่เฉินมาที่อเมริกาหรอก
“นายดูห้องนี้พอใจไหม”
หลังจากเข้าประตู หลี่มู่ซือเอ่ยว่า “ถ้าไม่พอใจพวกเราค่อยเปลี่ยน” ถ้าเห็นข้อความนี้จากที่อื่นโปรดกลับมาเยี่ยมเราบ้างนะ ขอบคุนจ้า
ลู่เฉินยิ้มเอ่ยว่า “มีอะไรให้ไม่พอใจครับ ที่นี่ดีมากแล้ว รบกวนพี่มู่ซือแล้วครับ”
เมื่อก่อนลู่เฉินเคยอาศัยอยู่ในห้องใต้ดินขนาดสิบตารางเมตรตั้งปีสองปี ตอนนี้ได้พักอยู่โรงแรมใหญ่ระดับห้าดาวของแมนแฮตตัน มีอะไรให้ไม่พอใจอีก เขาไม่ใช่ดาราที่ชอบโอ้อวดเสียหน่อย
“รบกวนอะไรกันเล่า…”
หลี่มู่ซือโบกมือเอ่ยว่า “นายพักผ่อนก่อน ปรับเวลาได้แล้วค่อยว่ากัน ตอนเย็นฉันจะเลี้ยงข้าวพวกนาย”
ลู่เฉินเองก็ไม่ถือว่าตนเป็นคนนอก “โอเคครับ”
หลี่มู่ซือพยักหน้า แล้วจู่ๆ เธอก็สวมกอดลู่เฉิน จูบใบหน้าของลู่เฉินหนึ่งที
ลู่เฉินตกตะลึงทันที
หลี่มู่ซือหัวเราะคิกคักเอ่ยว่า “นายไม่ต้องคิดมาก ฉันแค่อยากหอมแก้มนายเท่านั้น เพิ่งพบว่านายน่ารักมาก”
พูดจบเธอจึงหมุนตัวเดินออกไป พร้อมกับปิดประตู
ลู่เฉินไม่รู้จะร้องไห้หรือหัวเราะดีพลางลูบใบหน้าของตัวเอง จากนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาเฉินเฟยเอ๋อร์ก่อน
หลังจากโทรรายงานคนรักและครอบครัวเสร็จแล้ว เขาจึงรีบไปอาบน้ำให้สบายตัว จากนั้นจึงนอนบนเตียงในห้องนอน ไม่ช้าก็ผล็อยหลับไป
และขณะที่ลู่เฉินกำลังนอนหลับ ในวงการข่าวและสื่อออนไลน์ของสหรัฐอเมริกาเรียกได้ว่าเกิดกระแสคลื่นโหมซัดสาด
หลังจากเอฟเอเอหรือองค์การบริหารการบินแห่งชาติของสหรัฐอเมริกาได้เปิดงานแถลงข่าวเรื่องเที่ยวบิน UD725 แล้ว ระดับความรู้สึกไวต่อข่าวจึงลดลงไปหนึ่งระดับ ถึงอย่างไรก็ไม่ได้เกิดเหตุการณ์ผู้ก่อการร้ายโจมตีหรือเครื่องบินตก มีเพียงลูกเรือคนหนึ่งที่ได้รับบาดเจ็บเท่านั้น ผู้โดยสารทุกคนกลับมาอย่างปลอดภัย ต่อให้เรื่องใหญ่กว่านี้ก็มีข้อจำกัดมาก
ทว่านักข่าวสื่อมีเดียต่างๆ ได้สัมภาษณ์เหตุการณ์สดจากสนามบิน จึงรู้ว่าเกิดเหตุยิงกันในเครื่องบิน และเหตุการณ์ที่แท้จริงก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น
สิ่งที่ทำให้นักข่าวสนใจมากที่สุดคือ ผู้โดยสารทุกคนล้วนพูดคำว่า ‘ฮีโร่’ มีฮีโร่พุ่งตัวออกมายับยั้งคนร้ายในเวลาที่คับขัน และยังเป็นคนจีนอีกด้วย!
รายละเอียดหลายเรื่องถูกเปิดเผยออกมา พวกประชาชนเพิ่งรู้ว่าที่แท้ตอนนั้นอันตรายมากแค่ไหน มีผู้ชายคลุ้มคลั่งคนหนึ่งแย่งปืนพกจากตำราจอากาศ ทำร้ายตำรวจอากาศจนบาดเจ็บและบังคับให้ผู้โดยสารเปิดประตูนิรภัย ถ้าหากไม่ใช่เพราะฮีโร่คนนี้ออกมาช่วย ผลเสียที่ตามมาไม่อาจจินตนาการได้!
ที่น่าเสียดายคือ ผู้โดยสารทุกคนไม่สามารถให้ข้อมูลทั้งรูปภาพหรือคลิปวิดีโอได้ โทรศัพท์ของพวกเขาถูกเอฟบีไอยึด ถึงแม้ตอนนั้นจะใจกล้าถ่ายภาพมาได้บ้างก็ตาม ทว่าได้ถูกลบจนหมดเกลี้ยงแล้ว
ทุกคนนั่งในตำแหน่งที่ไม่เหมือนกัน รายละเอียดที่แจ้งออกมาจึงแตกต่างกันมาก บางคนถึงขนาดเกิดความขัดแย้งในตัวเอง
สำหรับสื่อแล้ว การบรรยายของผู้ที่อยู่ในเหตุการณ์เห็นได้ชัดว่าขาดความเป็นจริงและการรับรู้ทางตรง
ฮีโร่คนนี้เป็นใคร เขาหน้าตาเป็นอย่างไร ตอนนั้นจัดการคนร้ายอย่างไร…
ยากมากที่จะทำให้กลับมากระจ่างชัด
และยังมีคนร้ายอีก
แน่นอนว่าในมือของเอฟเอเอและเอฟบีไอมีข้อมูลที่ละเอียดที่สุด แต่ตอนนี้ถ้าหากอยากจะได้รูปภาพและวิดีโอจากในมือของทั้งสองเจ้านี้ โดยพื้นฐานแล้วเป็นไปไม่ได้
และตอนที่นักข่าวกำลังรวบรวมความคืบหน้า อยากจะขุดคุ้ยความจริงให้มากกว่านี้ ใน Tbook ซึ่งเป็นเครือข่ายสังคมออนไลน์ขนาดใหญ่ที่สุดของโลกเหมือนสหรัฐอเมริกา ได้ปรากฏวิดีโอที่แอบถ่ายในเหตุการณ์จริงบนเที่ยวบินUD725 ออกมา
วิดีโอความยาวสามนาทีนี้ ช็อกไปทั่วเครือข่ายออนไลน์ในทันที ขณะเดียวกันก็ทำให้สื่อเหมือนได้ของอันมีค่า!
…………………………………………………………………………
