<> = ภาษาอื่นนอกจากญี่ปุ่น
การแข่งขันวัดความฉลาดของเหล่าวีทูบเบอร์นั้นยอดวิวได้เพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล
ในเวลาไม่กี่ชั่วโมง ก็ไปถึง 500000 วิว และในที่สุดก็ถึง 1000000 วิวจนได้
เหล่าคริปเปอร์ก็ได้ตัดต่อลงช่องกันอย่างเมามัน และนั่นเป็นครั้งแรกที่สตรีมของฉันมียอดวิวสูงขนาดนี้
และในตอนนี้ช่องของฉันก็มีคนดูมากกว่า 4000 ชม. ซึ่งตรงกับการเปิดหารายได้จากช่อง!
ด้วยความช่วยเหลือจะพี่อาเนะขั้นตอนนั้นก็เสร็จอย่างรวดเร็ว
พี่อาเนะ : ปกติแล้วทางนั้นจะใช้เวลา 2 – 3 วันตามแต่ละกำหนดการของแต่ละปี แต่ไม่แน่อาจจะเป็นสัปดาห์ก็ได้นะ อิโรฮะจัง.
อิโรฮะ : อย่างงั้นสินะคะ.. คือว่ารอได้ก็รอได้แหละค่ะ แต่ว่าแล้วค่าเหนื่อยที่ทุกๆคนมาคอแลปกับฉันละคะ? ตอนนี้ยังไม่มีรายได้ซักเยนเลยนะคะ ;w;
พี่อาเนะ : ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องนั้นหรอกนะ อิโรฮะจังทุกๆคนเขาไม่สนใจเรื่องนั้นอยู่แล้วล่ะ แค่กิจกรรมมันน่าสนใจ พวกเขาเลยมาเข้าร่วมแค่นั้นเอง ถือว่าโปรโมทตัวเองอ้อมๆด้วย
อิโรฮะ : มันเป็นอย่างงั้นหรอคะ..?
พี่อาเนะ : มันก็มีหลายๆทางนั่นแหละน้าา ต่อให้พวกเขาไม่มีธุระอะไร พวกนั้นก็อยากติดต่อกับฉันให้มาถามอิโรฮะจังอยู่ดี ว่าไปที่ช่องพวกเขาได้หรือเปล่า.
อิโรฮะ : จริงๆหรอคะ..?
พี่อาเนะ : และทั้งหมดที่อิโรฮะจังได้มันก็โบนัสนั่นแหละน้าา เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดแล้วก็เป็น อิโรฮะจังอยากทำอะไรก็ทำ เพราะว่า..”
อิโรฮะ : เป็นสถาณที่ๆอยู่ด้วยความรักสินะคะ..
พี่อาเนะ : ใช่ไหมล้าา?
พี่อาเนะกระพิบตาให้ฉันตอนที่พูดมัน
พอลองมาคิดๆดูแล้ว พี่อาเนะก็เป็นคนแรกที่ประกาศว่าจะเข้าร่วมสินะ เป็นต้นเหตุที่ทำให้หลายๆคนสนใจ
อิโรฮะ : หรือว่าที่พี่เข้าร่วมก็เพราะพี่คิดงี้หรอคะ?
พี่อาเนะ : ไม่อ่ะ ก็แค่อยากจะรู้สึกดีตอนสู้กับเด็กประถมเฉยๆ
อิโรฮะ : อ่าว
พี่อาเนะ : ก็ฮาดีใช่ไหมล่าาา ว่าแต่ทำไมพี่ถึงอยู่ที่สุดท้ายกันนะ โกงๆแน่ มีคนยัดเงินใต้โต๊ะค่าาา
อิโรฮะ : ทำไมไม่ไปศึกษาให้ดีกว่านี้กันล่ะคะ *bonk*
หลังจากที่คุยกันเสร็จ ทุกๆอย่างก็เป็นไปตามที่พี่อาเนะบอก
มีหลายๆช่องได้ติดต่อฉันมา
ซึ่งทุกๆคนใจดีกับฉันขนาดนี้แล้ว
ฉันยิ้มและตอบตกลงไป
หลังจากที่ฉันตอบตกลงไป..
ก่อนที่จะรู้ การคุยกับวีทูบเบอร์หลายๆคนกลายเป็นนิสัยของฉันไปซะแล้ว เส้นบางๆระหว่างผู้ชมกับตัวของวีทูบเบอร์มันเริ่มจะเลือนลาง ความคุ้นเคยมันเป็นสิ่งที่น่ากลัวชะมัด.
＊ ＊ ＊
“ดูเหมือนว่าครั้งนี้จะเป็นการคอแลปแบบนานาชาติล่ะ ทุกคน พีช !.”
หนึ่งในวีทูบเบอร์ได้พูดออกมา
เธอเป็นเจ้าของช่องที่เชิญฉันเข้าร่วมครั้งนี้ด้วย
“อย่างที่ทุกๆคนรู้กันนะ ช่อวงเรามักจะเล่นเกมกับคนเกาหลีบ่อยๆ ดังนั้นมันน่าจะสนุกนะ ถ้ามีคนจากๆหลายประเทศมาเล่นด้วยกัน !”
พิธีกรของอีเวนตืได้พูดด้วยสำเนียงที่เป็นเอกลักษณ์
วีทูบเบอร์ 5 คนที่มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายอยู่บนหน้าจอ หนึ่งในนั้นก็คือฉัน แน่นอนอยู่แล้ว แต่ว่าครั้งนี้พี่อาเนะไม่ได้มาด้วย
พี่อาเนะได้บอกเอาไว้ว่า ‘เอาจริงๆพี่ก็อยากเข้าแหละ แต่กำหนดการมันแน่นเกินไปแล้วอ่ะ!“
นี่เป็นครั้งแรกที่พี่เขาไม่ได้อยู่ในสตรีมคอแลปกับฉัน
“งั้นก็มาเริ่มแนะนำตัวกันเลยดีกว่านะ เริ่มด้วย–”
การแนะนำตัวก็ได้ผ่านไปเรื่อยๆจนมาถึงฉัน ซึ่งฉันก็ได้เพิ่มไปประโยคนึงคือ “ตอนนี้ฉันพูดได้แค่ญี่ปุ่น และ อังกฤษนะคะ..” เป็นประโยคหลักของฉัน
และคนดูทุกๆคนก็เริ่มเข้าใจจุดประสงค์ของการไลฟ์นี้
“ในที่สุดทุกๆคนก็แนะนำตัวเสร็จกันแล้ว ฉันคิดว่าทุกคนคงเข้าใจแล้วนะ! ใช่จ้าพวกเราได้รวบรวมวีทูบเบอร์ของแต่ละประเทศที่พูดได้ 1 ภาษาและ 2 ภาษา!”
เป็นอีกครั้งที่ฉันเริ่มคอนเฟริ์มคนที่มาคอแลปครั้งนี้
คนนึงพูดได้แต่ภาษาเกาหลี
คนนึงพูดภาษาเกาหลี กับญี่ปุ่น และเป็นคนที่จัดโปรเจ็คนี้
คนนึงพูดได้แต่ภาษาญี่ปุ่น
คนนึงพูดภาษาญี่ปุ่น กับ อังกฤษ ซึ่งนั่นก็คือฉัน
และอีกคนก็พูดได้แต่ ภาษาอังกฤษ
รวมแล้วทั้งหมด 5 คน
มีคนที่น่าสนใจมากๆ ถ้าฉันพูดด้วยตัวเอง
เรามีความหลากหลายสุดๆ หรือ มั่วมากกันดีนะ..?
“ครั้งนี้พวกเราทุกคนจะมาเคลียร์เกมถามตอบแบบต้องร่วมมือกันได้หรือปล่าวนะ!?”
และในที่สุดสตรีมก็ได้เริ่มต้นขึ้น
มันมั่วกว่าที่ฉันจินตนการไว้เยอะเลยนะ เพราะมันมีหลายภาษามากๆที่เราพูดกัน ทั้งคนดูและคนเข้าร่วมต่างก็มั่วกันสุดๆw มันเป็นเทศกาลตามคำของมันเลยล่ะ~
ฉันคิดว่าถ้ามีพี่อาเนะมันอาจจะดีกว่านี้ก็ได้นะ ฉันคงได้พูดน้อยกว่านี้แน่ๆ
แย่ล่ะ เหมือนว่าฉันจะยังเร็วไม่พอแฮะ
“ไม่ง่ายใช่ไหมทุกคน? ใครเป็นคนคิดเกมขึ้นมากันนะ ฉันหรอ..? ทุกคนโอเคไหม?”
<ทุกคนโอเคไหมเอ่ย?>
<มีปัญหาเยอะสุดๆเลยจ้า…>
“ม่ายยยย”
<ทุกคนโอเคไหมมม ฉันจะถึงลิมิตแล้วล่ะะะ>
<เหนื่อยโว๊ยยยย>
นี่เป็นสถานะของทุกคนในตอนนี้
แต่มันยังไงกันนะ? ตอนแรกฉันก็รู้สึกไม่สบายนิดนึงอยู่หรอก อ่ะ หรือว่าฉันคิดไปเองกันนะ?
อิโรฮะ : “www เอาล่ะเกมมันก็ใกล้จะจบแล้วล่ะ ทุกๆคนก็เป็นคนดีย์ๆกันหมดนะ มีใครจะถามอะไรคนในนี้ไหม..? จะถามฉันก็ได้นะ!”
>ไปเรียนภาษาอื่นๆมายังไงหรอ?
>คิดยังไงกับประเทศอื่นๆหรอ? (US Eng)
>*▲□★↑*↑↑
<<바로 이거 야! 나도 그것이 궁금하다! 당신 나라의 음식이나 특이한 음식 문화에 대해 추천하는 것이 있나요?>>
(อ่ะ ใช่ คือผมสงสัยอยู่อ่ะ ว่ามีอาหารอะไรแนะนำไหมในประเทศก็ได้นะ..?)
อิโรฮะ : <<คือฉันชอบกินพวกบลูโกลกิ และ ต๊อกโบกกิอ่ะนะ ถ้าเป็นอาหารเกาหลี และฉันจะกินพวกบะหมี่กระป๋องที่อยู่ในร้านสะดวกซื้ออย่างบ่อยเลยล่ะ>>
<<라면 편의점?>>
(ร้านสะดวกซื้อขายพวกบะหมี่กระป๋องหรอ?)
อิโรฮะ : <<คือมันเป็นพวกร้านสะดวกซื้อที่จะขายของไม่มีประโยชน์เยอะๆอ่ะ และมันจะมีบาร์ที่เอาไว้ต้มบะหมี่ที่ต้องทำเอง และมีพวกท็อปปิ่งฟรีด้วย อ่าา มันยากที่จะอธิบายค่ะ…>>
<<감사합니다. 지금은 이해.>>
(ขอบคุณนะ ผมเข้าใจแล้วล่ะ!)
“เด เดียวก่อนนะ อิโรฮะจ๊างงง”
>!!!
>★↑※※
>เมื่อกี้ใครพูดภาษาเกาหลีอ่ะ?
“คือฉันยังไม่ได้แปลเลยน้าาา ดูเหมือนว่าคนที่พูดเกาหลีได้คนที่ 3 จะโผล่มาแล้วล่ะ”
>จริงหรอ?
>★↑↑←※▲▲
>เกิดอะไรขึ้นอ่ะ? (US Eng)
“เดียวนะ อิโรฮะจังพูดภาษาเกาหลีได้ด้วยหรอ?”
>สาวน้อยคนนี้ทำเรื่องอีกแล้วล่ะ
>เธอพูดภาษาเกาหลีได้ด้วยหรอ? (US Eng)
>เธอไม่ใช่ไบลิงกัวแล้ว เธอเป็นไตรลิงกัวแล้วล่ะ
ทั้งคนดูและผู้เข้าร่วมต่างสับสนกันหมด
อิโรฮะ : เอ๊… อ่ะ คือว่า
แต่คนที่งงที่สุดไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นฉัน
ไม่สิ ไม่สิ ฉันไม่เข้าใจภาษาเกาหลีเลยนะจนกระทั่งเมื่อกี้!
ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเมื่อกี้ฉันพูดเกาหลีไปด้วยซ้ำ
ฟุเอ๊ มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ยคะ..?
อิโรฮะจ๊างงงงงงง
