86 การเดินทางทางอากาศที่เงียบสงบ
เช้าตรู่ของวันใหม่หลังขึ้นเรือเหาะเรโทรของพี่ชาย
หลังจากเดินทางอีกประมาณครึ่งวัน พวกเราก็จะไปถึงเกาะลอยฟ้าที่ปกครองโดยตระกูลซิลเวอร์
หรือก็คือ เวลาที่พวกเราจะไปถึงก็น่าจะเป็นช่วงเย็น
ม๊า ไม่มีเหตุผลอะไรที่ทำให้ต้องเร่งรีบ เอาเป็นประมาณนั้นแหละ บินไปด้วยความเร็วที่เหมาะสมก็ดีแล้ว
บางทีผลกระทบจากการถ่ายทำสามสิบเจ็ดงานที่ขนลุกจะกินเวลามาจนถึงเช้าเมื่อวาน
ทันทีที่ฉันขึ้นเรือเหาะในตอนเช้าตรู่ ฉันก็เก็บตัวอยู่ในห้องและหลับไปอย่างน้อยสองครั้งเว้นระยะกัน
นอกจากร่างกายแล้ว ดูเหมือนว่าความเหนื่อยล้าทางจิตใจจะมากกว่าที่คิดเอาไว้ ฉันยังต้องการการพักผ่อน
ช่างน่ายินดีที่ได้พักผ่อนโดยไม่ถูกกดขี่เวลา
ฉันหลับใหลอยู่บนเตียง ในขณะที่ดื่มด่ำไปกับช่วงเวลาที่ไม่สามารถถูกแทนที่ได้ ฉันตื่นนอนในตอนบ่าย
――อุมุ สดชื่นดีจัง
ฉันไม่รู้ว่าจะได้ใช้เวลาทำอะไรที่ดินแดนซิลเวอร์บ้าง ดังนั้นฉันคิดว่าควรพักผ่อนไว้
ฉันอาจจะเจอช่วงเวลาทำงานที่ยากลำบากอีกครั้งก็ได้
……ถึงอย่างนั้นฉันก็เหนื่อยจริง ๆ เป็นการกลับบ้านที่ราวกับนรก
ยังไงก็ตาม ถ่ายทำสามสิบเจ็ดงาน
สามสิบเจ็ดงานในสองสัปดาห์
ฉันอดไม่ได้ที่จะคิดว่าเป็นเรื่องตลก ไม่มีทางที่ฉันจะทำแบบนั้นได้ ……ฉันทำไปแล้ว
หากเป็นเด็กธรรมดาต้องถูกบดขยี้อย่างแน่นอน มีผู้ใหญ่ที่น่ากลัวบางคนอยู่ที่นั่นโดยเฉพาะเบนเดลิโอ้ ฉันจะไม่ยกโทษให้เขาเด็ดขาด
เมื่อฉันออกจากห้อง ใจของฉันยังคงเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองต่อใบหน้าฉูดฉาดนั่น ฉันเจอพี่นีลบนดาดฟ้าถือดาบไม้และกำลังปะทะกับสาวใช้
ว่าไปแล้ว ริโนกิสก็อยู่ที่นั่นด้วย และดูเหมือนว่าจะสังเกตเห็นฉันแล้ว
“――อะ คุณหนู พักผ่อนพอแล้วเหรอคะ?”
ฉันให้ริโนกิสออกมา เพราะต้องการงีบหลับ
“ฉันพักพอแล้ว นอกเหนือไปกว่านั้น――ค่อนข้างดีเลย”
สายตาของฉันหันไปทางพี่ชายราวกับว่าถูกดึงดูด เขาปะทะกับลินเนตต์ สาวใช้ส่วนตัวค่อนข้างรุนแรงเลย
พี่ชายอายุแค่แปดขวบ
เด็กแปดขวบก้าวหน้าได้ขนาดนี้เลยงั้นเหรอ
นี่ค่อนข้างจะเรียกว่าพรสวรรค์ได้เลยทีเดียว ถ้าเขายังคงเติบโตในอัตรานี้ เขาอาจจะแซงหน้าฉันได้ ……ไม่สิ ทำไม่ได้ ไม่มีทางที่พี่ชายของฉันซึ่งเป็นผู้สืบทอดตระกูลลิสตันจะสามารถหมกมุ่นอยู่กับวิชาดาบตลอดไปได้
ถ้าอยากเหนือกว่าฉัน ก็ต้องฝึกฝนอย่างน้อยสามสิบปี
ไม่มีทางลัดสู่จุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้
“ค่ะ ดูเหมือนจะได้รับแรงกระตุ้นจากการประลองศิลปะการต่อสู้ครั้งล่าสุด นอกจากนี้ดูเหมือนว่าจะฝึกฝนอย่างหนัก ในระหว่างที่คุณหนูกำลังออกไปถ่ายทำด้วยค่ะ”
อ้า ระหว่างกลับบ้านสินะ
พี่ชายมาที่ทำงานด้วยกันสองหรือสามครั้ง แต่เมื่อฉันบังคับให้เขาเข้าร่วมในการถ่ายทำ เขาก็หยุดตามฉันทันที
――ได้บทเรียนแล้วสินะ พี่ชายเอ๋ย ถ้าไปก็ถือว่าจบทันที
ในกรณีของเขา สักวันหนึ่งไม่ว่าเขาจะไปส่งหรือไม่ไปส่งผู้หญิงที่ห้อง เรื่องน่ากลัวต้องเกิดขึ้นแน่นอน ประสบการณ์ครั้งนี้จะไม่สูญเปล่า
นอกจากนี้ยังมีเคสที่จบลงทันทีแค่คุณคิดไป อย่าลืมซะล่ะ พี่ชายเอ๋ย
“ว่าไปแล้ว คุณหนูคะ มีจดหมายของคุณหนูค่ะ”
“เอ๊ะ? จดหมาย?”
อะไร จดหมายอะไรน่ะ
“ผู้ส่งคือตระกูลซิลเวอร์ค่ะ แต่ตราผนึกนายท่านเป็นผู้ตัดไปแล้วค่ะ
เพราะดูเหมือนว่าจะเป็นจดหมายส่งมาเพื่อขอถ่ายทำคุณหนูจากตระกูลซิลเวอร์มาถึงตระกูลลิสตันล่ะค่ะ
หลังจากนายท่านได้ตรวจลิสต์ทั้งหมดแล้ว ดูเหมือนว่าจะให้ถามความเห็นจากคุณหนูค่ะ”
ขณะที่พูดอยู่นั้น ริโนกิสก็ส่งจดหมายมาให้ แน่นอนว่าถูกเปิดออกตามที่บอกไปแล้ว เมื่อฉันมองดูเนื้อหาด้านในก็เป็นลิสต์ของรายการจริง ๆ
กล่าวโดยสรุปคือ ข้อเสนองานจากสถานีสถานีออกอากาศของดินแดนซิลเวอร์ และคุณพ่อก็ตัดสินใจอย่างง่าย ๆ นั่นคือทั้งหมด
“นายท่านดูเหมือนจะตั้งใจไม่ส่งมอบให้จนถึงตอนนี้ค่ะ เพราะเข้าใจดีว่าคุณหนูยุ่งอยู่แค่ไหนจนถึงเมื่อวานนี้”
เป็นการตัดสินใจที่ชาญฉลาด
ในช่วงระหว่างที่ถ่ายทำรายการสามสิบเจ็ดงาน ถ้าหากได้รู่ว่าจะมีงานเข้ามาเพิ่มมากกว่านั้น บางทีฉันคงสติแตกอาละวาด และเบนเดริโอ้จะเป็นคนที่โดนต่อยอย่างแน่นอน
มีเส้นขีดทับบางรายการในลิสต์ น่าจะเป็นรายการที่คุณพ่อปฎิเสธ ให้ฉันเลือกงานจากตัวเลือกที่เหลือที่ไม่ถูกขีดฆ่าล่ะมั้ง นี่จะเป็นงานที่ต้องทำในดินแดนซิลเวอร์สินะ……หืม?
“เน๊ ริโนกิส สุนัขเป็นที่นิยมมากเลยเหรอ?”
ในบรรดาชื่อรายการในลิสต์ที่มีทั้งที่ฉันสนใจและไม่สนใจ มีบางอย่างที่แปลก น่าสงสัย และสะดุดตาฉัน
ใช่ คือน้องหมา
มีรายการให้ไล่จับกับน้องหมาอยู่อีกแล้ว
ที่งานบาร์บีคิวเมื่อวานนี้ สมาชิกอาวุโสของแผนกวางแผนก็พูดถึง แต่รายการกับน้องหมาเป็นที่นิยมขนาดนั้นเลยเหรอ
จากมุมมองของฉัน เป็นเพียงการแข่งขันที่สามารถมองเห็นผลลัพธ์ของการชนะได้ตั้งแต่ก่อนเริ่มแล้ว ฉันพยายามปรับเปลี่ยนให้เหมาะสมอย่างเช่น 「ฉันชนะในนาทีสุดท้าย」ฉันกังวลกว่าที่คิดเลยน่ะ
น้องหมาต้องเผชิญกับความพ่ายแพ้ แต่เป็นเรื่องไม่ดีเลยที่ไปสร้างความอัปยศให้กับเจ้าของแบบนั้น
ยังไงก็ตามมีการวางแผนจากเบื้องบน หลังจากที่อีกฝ่ายส่งจดหมายมาหาฉันว่า 「สุนัขของเขาเร็วกว่า」 ถ้าฉันชนะก็แค่เสมอตัว แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันได้รับความพ่ายแพ้ ถึงจะไม่มีทางหักมุมแบบนั้นก็ตาม
ม๊า ถึงอย่างงั้น การใช้ร่างกายก็ง่ายมากกว่าการใช้หัว
รายการกับน้องหมาก็มีอยู่ในลิสต์รายการจากตระกูลซิลเวอร์เช่นกัน นอกจากนี้ฉันเจอชื่อที่ถูกขีดฆ่าอีกสองชื่อ ถึงชื่อจะต่างกัน แต่เนื้อหาน่าจะเหมือนกัน
“นั่นสินะคะ ถึงดูเหมือนว่าจะมีชื่อเสียงที่ดีในดินแดนลิสตัน แต่ดิฉันไม่รู้ว่าในดินแดนซิลเวอร์เป็นยังไงบ้าง”
ม๊า ก็น่าจะเป็นอย่างนั้น
ขอบเขตการรับรู้ของริโนกิสก็เกือบ ๆ จะเท่ากับขอบเขตการรับรู้ของฉัน สิ่งที่สามารถรับรู้ได้จึงคล้ายกัน
“――นั่นดูน่าสนใจ”
จากนั้น ก่อนที่ฉันจะรู้ตัวพี่ชายที่มีเหงื่อออกที่หน้าผากก็เข้าหายใจรดไหล่หลังจากเสร็จสิ้นการฝึก
“ฟังดูเป็นองค์ประกอบที่แปลกดี และน่าสนใจด้วยที่รูปร่างแบบเนียเร็วกว่าสุนัขตัวโตที่ใหญ่กว่าเนียอีก เนอะ ลินเนตต์”
ลินเนตต์ซึ่งมีใบหน้าดูสดชื่นต่างจากพี่ชายออกความเห็นว่า「เห็นด้วยเจ้าค่ะ」
“ดิฉันคิดว่ายิ่งคุณหนูเนียได้รับชัยชนะมากเท่าไหร่ รายการก็จะยิ่งได้รับความนิยมมากขึ้นเท่านั้น
ดิฉันเห็นสัญญาณตั้งแต่งานประลองศิลปะการต่อสู้เมื่อรอบก่อนแล้วเจ้าค่ะ แต่รายการที่เน้นความท้าทายและการต่อสู้อาจได้รับความนิยมตั้งแต่แรกเริ่มอยู่แล้ว”
――เข้าใจล่ะ
ความท้าทายและการต่อสู้เป็นที่นิยมสินะ
ความคิดเห็นของลินเนตต์อาจคงอยู่ถึงอนาคต ฉันจะบอกฮิลเดโทร่าเมื่อพวกเราได้เจอกัน
หลังรับประทานอาหารกลางวัน หลังออกกำลังกายเบา ๆ
ฉันพูดคุยสบาย ๆ กับพี่ชายเพื่อปรึกษาเกี่ยวกับสถานการณ์ทางการเงินของตระกูลลิสตัน
ช่วงเวลาพักผ่อนที่ไม่เคยมีมานาน ผ่านไปพร้อมกับทิวทัศน์ที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลา
ที่ไกลออกไป ด้านหนึ่งของทะเลถูกย้อมเป็นสีแดง และเกาะลอยฟ้าที่มองไกล ๆ แล้วคล้ายเมล็ดถั่ว
เมื่อมองออกไปไกลจากราวกั้นเรือเหาะที่บินด้วยความเร็วสูงแล้ว ฉันก็เห็นสัตว์ขนาดยักษ์・ปลากระเบนฟุกาคุกำลังแหวกว่ายอย่างสง่างามกลางฝืนฟ้าที่ไกลออกไป
ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่ปลายหางที่ยืดยาวนั้น ก็มีขนาดใหญ่ซะจนหากเทียบกันแล้วก็รู้สึกเสียใจแทนเรือเหาะลำน้อยที่พวกเรากำลังอยู่ในตอนนี้เลย
เป็นสัตว์ขนาดยักษ์ที่คู่ควรกับการได้รับความเคารพว่าเป็นเกาะลอยฟ้าที่มีชีวิต ……ไม่รู้ว่าใช่ตัวเดียวกันกับที่ฉันรู้จึกในชาติก่อนไหม สงสัยจังว่าถ้าเข้าไปดูใกล้ ๆ จะรู้ได้หรือเปล่าน้า
การเดินทางทางอากาศครั้งนี้สิ้นสุดลงเมื่อพวกเรามาถึงดินแดนซิลเวอร์
เมื่อพวกเรามาถึงดินแดนซิลเวอร์ก่อนค่ำ พวกเราก็ได้รับการนำทางโดยเรือเหาะที่มีตราสัญลักษณ์ของดินแดนซิลเวอร์ที่เรียกว่าผู้ส่งสาส์นแห่งลอร์ด นำทางพวกเราไปยังท่าเรือเหาะที่ดูแลโดยลอร์ด
ไม่รู้ทำไมสองสามวันนี้แมวถึงได้ชอบมากัดกันบนกำแพงหลังบ้าน แถมชอบมากันตอนตี2ตี3อีก พอไล่ไปสักพักก็กลับมาจ้องหน้าร้องขู่กันขนกำแพงอยู่นั่น ทีเจอกันกำแพงบ้านอื่นดันเดินผ่านกันได้เฉย ฮา
