狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน – ตอนที่ 201 ผลลัพธ์ โลลิโจมตีด้วยการต่อยหมีทุกตัว

狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

201 ผลลัพธ์ ฉันโจมตีด้วยการต่อยทุกคน

 

” ――คุณหนูค่ะ คุณหนูค่ะ พวกเราใกล้ถึงแล้วล่ะค่ะ”

 

หืม…….งั้นเหรอ

 

ดูเหมือนว่าเราจะมาถึงที่หมายแล้ว ในขณะที่ฉันกำลังตื่นจากการหลับใหลที่ไม่สามารถรับได้ เพราะการถูกโจมตีเมื่อคืนนี้

 

“ก็ไม่เลวเลยแม้แต่กับทริปแบบนี้”

 

อากาศเริ่มเย็นลงหน่อย ๆ แต่แสงแดดที่สาดส่องลงมานั้นอบอุ่น

อยู่กลางแดดถือว่าดี

 

เพราะลอยจากพื้น จึงไม่สั่นเหมือนรถม้า และเมื่อไม่ส่งเสียงดังมากนัก ดังนั้นจึงค่อนข้างนั่งสบาย

นอกจากนี้หมอนเข่าของริโนกิสก็ไม่เลวเช่นกัน

 

“นั่นสินะคะ อาจจะสนุกกว่านี้ถ้าทริปนี้มีเหตุผลสนุก ๆ”

 

“เหรอ? ฉันก็ชอบแบบนี้เหมือนกัน”

 

ฉันรู้สึกเหมือนอยากจะหลับต่ออีกสักหน่อย แต่เนื่องจากเหมือนจะมาถึงที่หมายแล้ว ฉันจึงลุกจากตักที่ยืมใช้ และมองไปข้างหน้า

 

เหล่าผู้ชายเปลือยกายที่ถูกมัดมือไพล่หลังตัวสั่น และรวมตัวกันเป็นกลุ่มจากความหนาวเย็น

 

ทว่า ดูเหมือนจะไม่มีใครอยากมาองมาที่พวกฉัน

 

“ไม่ขยับกันเลยเน๊ะ?”

 

ฉันคิดว่าอาจจะมีคนที่หลบหนี หรือโจมตีเข้ามา ในตอนที่ฉันกำลังหลับอยู่

 

“เพราะพวกเขาคิดว่าถ้าขยับต้องตายแน่ค่ะ คงไม่อยากสู้กับเด็กที่สามารถทำลายทหารจักรกลได้ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว”

 

งั้นเหรอ ก็นั่นสินะ

แต่หากว่าชีวิตมาค่า แล้วทำไมถึงมาเป็นโจรกันได้ล่ะ

 

――เมื่อฉันมองไปยังทิศทางที่เรือเดียวกำลังมุ่งหน้าไป ฉาก็มองเห็นป้อมหินดูแข็งงแกร่งทันที

 

เข้าใจล่ะ นั่นคือแนวหน้าสินะ

 

 

 

“หยุดหยุด! พวกเจ้าเป็นใครกัน!?”

 

เมื่อเข้าไปใกล้ก็พบชายหนุ่มสองที่แต่งกายด้วยชุดทหารเข้ามาขวางไว้

 

“อะ สวัสดี ข้าชื่อว่าโซเบล・เลนส์ หัวหน้าสารวัตรทหารหน่วยที่หก”

 

“สารวัตรทหาร? ……ทำไมสารวัตรทหารถึงที่นี่กัน?”

 

“ไม่หรอก ข้าแค่ทำหน้าที่เป็นพลขับเท่านั้น สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม――โปรดสอบถามจากเด็กทางนั้นเอง

 

โซเบลลุกขึ้นจากที่นั่งคนขับเพื่อตอบสนอง จากนั้นพวกเราเองก็ลงจากแพลตฟอร์ม แล้วเริ่มคุยกลับไป

 

“ขอบคุณค่ะ โซเบล พวกเราก็อยู่ด้วยกันมานานแล้ว”

 

ทว่าแม้เขาอาจจะแค่ได้รับคำสั่งให้เฝ้าจับตาดู แต่ตอนนี้ก็กลายมาเป็นพลขับให้ ช่วยเดินทางไกลไปทางตะวันออกอย่างสะดวกสบาย

 

“ไม่หรอก………แต่ก็มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ต้องมาดูให้แน่ใจก่อนเน๊ะ…………”

 

ตามที่คาดไว้ เขาพูดแบบนั้นด้วยสีหน้าทับซ้อน ―― ยังมีสารวัตรกทหารดี ๆ อยู่บ้างสินะ จำไว้แล้วกัน

 

“พวกเธอ?”

 

โอ๊ะโตะ ตอนนี้ทางนี้สินะ

 

“ฉันมาที่นี่ตามคำสั่งของเจ้าหญิงลำดับที่สี่ ซิลเลน ฉันถูกขอให้มาเล่นกับพวกแมลงสักหน่อยค่ะ”

 

เช้านี้ฉันมีหนี้กับซิลเลน

ฉันจะใช้คืนให้เธอทันที

 

 

 

“ไม่ ไม่ว่าจะพูดยังไง……..ก็ไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”

 

โดยปกติแล้ว ลิวิเซล เจ้าชายลำดับที่หนึ่งและนักบินทหารจักรกลที่ยอดเยี่ยมที่สุดของอาณาจักรจะอาศัยอยู่ที่ป้อมแห่งนี้ เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการเข้าควบคุมสถารการณ์การต่อสู้ง และปรากฎตัวให้เห็นในสนามรบ

ในตอนนี้ เขากำลังเดินทางกลับเป็นการชั่วคราว และฝากฝั่งหน้าที่ไว้กับรองผู้บัญชาการหน่วย ภาคีนักรบจักรกลสุนัขปีศาจ

 

รองผู้บัญชาการคือ อิลก์・สโตน

ว่ากันว่าเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาที่ลิวิเซลไว้ใจได้มากที่สุด เป็นทั้งเพื่อนที่ดีที่สุดและเป็นมือขวาของเขา และเป็นคู่แข่งกับนักบินทหารจักรกล

 

เนื่องจากริวิเซลผู้น่ารังเกียจกลับไปยังประเทศนานแล้ว ดังนั้นเขาจึงเป็นผู้รับผิดชอบป้อมแห่งนี้

 

“เพราะแบบนั้น เราจึงมาเพื่อฆ่าแมลง โดยได้รับอนุญาตจากซิลเลนซามะแล้ว”

 

ม๊า ฉันพยายามพูดอย่างเข้มที่สุด และวางแผนที่จะขออนุญาตในภายหลัง นี้เป็นการใช้หนี้ในรูปแบบหนึ่ง

 

“เรื่องนั้นไม่มีทาง ซิลซามะยังไม่ได้เป็นักบินอย่างเป็นทางการ และไม่มีสิทธิ์อนุญาตให้พลเรือนผ่านไปได้ ซิลซามะสั่งแบบนั่นจริง ๆ รึ คำลั่งล่ะ? แค่ข้อตกลงลายลักษณ์อักษรก็ได้ ไม่มีรึ?”

 

……เขาเป็นคนที่ดีเลย มีความจริงจังสินะ สารวัตรทหารที่ขโมยสัมภาระไปก็ไม่ต่างจากโจร ทางนี้เองหากสามารถติดสินบนแล้วยืดหยุ่นปล่อยไปได้ ฉันก็ยินดีที่จะจ่าย

 

“――คุณหนูค่ะ จะทำยังไงดี?”

 

ริโนกิสเข้ามกระซิบที่ข้างหูของฉันเช่นเคย แต่เห็นได้ชัดว่ารองผู้บังชาการพูดความจริง

 

หากมีอะไรเกิดขึ้นก็ที่จะทำแบบนั้นจริง ๆ

ถ้าหากว่าเป็นแค่อันธพาลตัวเล็กตัวน้อยก็คงจัดการและบังคับให้เปิดทางได้ แต่สำหรับคนที่จริงจังกับงาน………….

 

…………………………

 

ม๊า วันนี้ช่างประไร

ฉันตัดสินใจที่จะไม่ควบคุมตัวเองแล้ว พวกเขาจะกลายเป็นเหยื่อของความโกรธของฉันเช่นกัน

 

“พวกคุณไปได้ไกลแค่ไหนแล้วคะ?”

 

“ไกล แค่ไหน?”

 

“ฉันได้ยินจากซิลเลนซามะมาแล้วว่า พื้นที่ของแมลงแบ่งออกเป็นอย่างน้อยสี่บล็อก

 

บล็อกแรกคือมดยักษ์ บล็อกที่สองคือผีเสื้อกลางคืน บล็อกที่สามคือผสมกัน และบล็อกที่สี่ยังไม่มีใครทราบ และอาจจะมีมากกว่านี้ในอนาคตด้วย

ข้อมูลที่ฉันได้ยินมาคือพวกคุณสามารถเข้าไปสู่บล็อกที่สองได้ทุกปี แต่ไม่สามารถก้าวไปไกลกว่านั้นได้อีก”

 

มดยักษ์ดูเหมือนจะมีอัตราการสืบพันธุ์ที่สูง และป้อมแห่งนี้กำลังหยุดยั้งพวกมัน

แม้ว่ามดจะมีจำนวนมาก แต่ดูเหมือนจะไม่ได้แข็งแรงมากนักเมื่ออยู่ตัวเดียว และหากมีจำนวนไม่มาก ทหารจักรกลที่ประจำการอยู่ก็สามารถตามล่าพวกมันได้

 

ทว่า ดูเหมือนว่าพวกเขากำลังประสบปัญหาตั้งแต่บล็อกที่สอง

 

ฝ่ายตรงข้ามก็เป็นเพียงสิ่งมีชีวิต ดังนั้นหากคุณฆ่ามันลงได้ จำนวนก็จะลดลง

จำนวนที่ฆ่าได้เพิ่มขึ้นทุกปี แต่อาจเป็นเพราะการลดจำนวนลงอย่างเหมาะสม จำนวนจึงยังไม่มากจนล้น――นี่คือสงครามแห่งการรุกรานระหว่างมาเวเลียกับเหล่าแมลงที่ดำเนินมาเนิ่นนาน

 

แมลงมีทั้งจำนวนและความแข็งแกร่งเป็นจุดเด่น แต่มาเวเลียก็ยังสามารถผลักกลับไปได้ ขึ้นอยู่กับฤดูกาลและสภาพอากาศ

ดูเหมือนว่าผลลัพธ์จะขึ้นลงไปมาเช่นนี้

 

“เธอ แข็งแกร่งมาก นั่นเป็นเหตุผลที่ถูกขอให้ไปค่ะ”

 

ชื่อของนักผจญภัยริโนะยังมาไม่ถึงมาเวเลีย เลยใช้ไม่ได้

ยังไงก็ตาม ในสถานการณ์เช่นนี้ การที่บอกว่าฉันแข็งแกร่งตั้งแต่ยังเป็นเด็ก พูดแบบนั้นน่าจะค่อนข้างโน้มน้าวใจได้มากกว่า

 

“อยากลองไหมคะ? เพราะพวกเราแข็งแกร่งกว่าทหารจักรกลค่ะ”

 

“กว่าทหารจักรกล………?”

 

ตามที่คิดไว้ นักบินทหารจักรกลของมาเวเลียดูเหมือนจะไม่ชอบใจคำนี้มากนัก

เป็นเพราะ เป็นทั้งความภาคภูมิใจของประเทศ และเป็นเส้นชีวิตของพวกเขา แน่ใจเลยว่าจะต้องโกรธจัดที่ถูกล้อเลียน

 

――แต่ก็ช่วยไม่ได้น๊า เพราะฉันเป็นคนแรกที่ถูกดูถูกก่อน

 

“ฉันถูกบอกให้ไป เพราะทหารจักรกลไม่ก้าวหน้าสักนิด ฉันเลยถูกขอให้ไป! ทหารจักรกลไร้ความสามารถ ฉันไปผลักแนวหน้าออกไปเอง ดังนั้นรีบให้ผ่านไปซะ!”

 

เป็นเรื่องปกติที่คุณจะได้รับผลตอบแทนจากสิ่งที่คุณทำ

ฉันคงไม่ทำแบบนี้หากไม่ต้องการทำจริง ๆ

 

เหล่าภาคีนักรบจักรกลประจำป้อมและผู้เกี่ยวข้องที่มาเฝ้าดูผู้มาเยือนแปลกประหลาดไม่มีในกำหนดการ และไม่มีใบอนุญาตจากรัฐบาล ต่างโกรธกันทันทีที่สิ้นเสียงของฉัน

 

“ว่าอะไรนะเฟ้ย”

 

แม้แต่รองผู้บัญชาการคือ อิลก์ที่ปฏิบัติต่อฉันอย่างใจเย็นและสุภาพ เขาก็ทำหน้าเคร่งขรึมกับคำพูดของฉัน

 

” ――ยอมให้ผ่านไปซะ”

 

ริโนกิสก้าวไปข้างหน้าราวกับจะปกป้องฉันจากสายตาของรองผู้บัญชาการ

 

“ทำไมพวกเธอถึงโกรธกันล่ะห๊ะ? ทางนี้ต่างหากที่ควรจะเป็นฝ่ายโกรธ ถ้ายังพูดจาโง่ ๆ อยู่อีก พวกข้าจะจัดการซะ”

 

 

 

ผลก็คือ ริโนกิสต่อยพวกเขาจนล้มกลิ้งกันหมด

 

เอาล่ะ ตอนนี้ไม่มีใครขวางทางแล้ว เราไปเผชิญหน้ากับแมลงกันเลยดีไหม?

 

 

 

 

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

 

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

 

คุณCH****AI KIMN

คุณนิรนาม 

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

 

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ต้องการประสบการณ์ได้สู้กับแมลงร่วมกับโลลิหรือไม่ สมัครเข้าร่วมวันนี้สิ

狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน

Status: Ongoing
คุณหนูโลลิคลั่ง เนีย・ลิสตัน นามของวีรสตรีคนใหม่ล่าสุดที่จะถูกจารึกลงในประวัติศาสตร์นับจากนี้ ผู้สังหารสัตว์ประหลาดด้วยมือเปล่า ผู้เหยียบย่ำฝนโลหิต 《เรด เรน 》 ฮีลเลอร์ขาว ผู้เยี่ยวยาช่วยเหลือเหล่าผู้บาดเจ็บ ทุกข์ทรมาน ผู้สังหารอัศวิน แม้แต่ชุดเกราะที่แข็งแกร่งเพียงใดก็ไร้ความหมาย ผู้ปรารถนาความตาย ที่แสวงหาการต่อสู้ที่มีเพียงความตาย นอกจากนี้ยังมี คุณหนูจอมอาละวาด、 นางฟ้าคำราม、 เจ้าหญิงทรราช、 การแต่งรำแห่งการทำลายล้าง、 ฯลฯ เธอผู้ถูกเรียกด้วยฉายาต่าง ๆ แต่ที่โด่งดังที่สุดคือ ชื่อ 「คุณหนูคลั่ง」 ชื่อของเธอจะถูกจารึกไว้ในหน้าหนังสือประวัติศาสตร์ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป บันทึกการต่อสู้อันยอดเยี่ยมของคุณหนูคลั่ง ผู้คู่ควรกับนามแห่งวีรสตรี และวิถีแห่งวีรสตรี ที่ถึงแม้จะไม่ต้องการ แต่ก็จะยังขอก้าวเดินต่อไป โดยไม่มีเหตุผลที่จะต้องปฏิเสธ คุณหนูคลั่ง เนีย・ลิสตัน เรื่องราวของเธอเริ่มต้นในคืนหนึ่ง . . . . .

แสดงความคิดเห็น

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *

ปรับฟอนต์

**ถ้าปรับโหมดมืดอยู่** ให้เปลี่ยนเป็นโหมดสว่าง ก่อนจะปรับสีพื้นหลัง
รีเซ็ท