ทำไมป้าเหอจะไม่รู้ว่าหลายปีนี้ฮูหยินเหอใช้ชีวิตอย่างไร แต่นางก็ทำได้เพียงถอนหายใจเช่นกัน
ฮูหยินเหอไม่ได้รับความเคารพที่ตระกูลหลี่ ทำไมจะไม่เกี่ยวกับนิสัยของนาง?
ดังนั้นฐานะครอบครัวของตนเองต่ำต้อย จึงไม่กล้าแต่งงานกับคนที่ฐานะสูงกว่าตนเอง
หากตอนนั้นตระกูลเหอไม่แต่งงานกับตระกูลหลี่ ฮูหยินเหอแต่งงานกับคหบดีในชนบทธรรมดา ก็อาจจะไม่เป็นแบบวันนี้แล้ว
เพียงแต่เวลานี้คิดเรื่องพวกนี้อีกจะมีประโยชน์อะไร?
คนย่อมต้องเดินไปข้างหน้า!
นางให้กำลังใจน้องสาวสามีของตนเองว่า “อย่าร้องไห้เลย! นี่เจ้าก็ถือว่าดีแล้วเช่นกัน คุณชายใหญ่ก็ไม่ต้องพูดถึงแล้ว แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่ค่อยยุ่งเรื่องของเรือนด้านใน แล้วก็ดูแลน้องชายกับน้องสาวของตนเองมาก เวลานี้แต่งงานแล้ว มาจากตระกูลที่มั่งคั่งและมีอำนาจ แต่กลับเป็นคนน่าพอใจเช่นนี้ ขอเพียงเจ้าหนักแน่นแบบนี้ ก็ยังมีความสุขในภายภาคหน้ารอเจ้าอยู่!”
“อืม!” ฮูหยินเหอสะอึกสะอื้น พลางเช็ดน้ำตา แล้วเอ่ยว่า “ในเมื่อท่านหญิงพูดแบบนี้แล้ว พรุ่งนี้ข้าก็จะลองไปหยั่งเชิงที่เรือนของท่านหญิง ไว้วันไหนท่านส่งอาถงมาอยู่เป็นเพื่อนตงจื้อ มีเรื่องอะไร ก็ไม่ต้องไปรับคนที่เรือนของท่านโดยเฉพาะเช่นกัน!”
นี่เป็นสิ่งที่ป้าเหอคิดพอดี นางตอบว่า “ได้” ติดกันหลายครั้ง รอยยิ้มไหลออกมาทางสีหน้าเล็กน้อยอย่างหยุดไม่อยู่ จนนั่งไม่ติดอีกแล้ว จึงเอ่ยว่า “ข้าจะกลับไปเดี๋ยวนี้ ยังต้องตัดเสื้อผ้าสวยๆ สักสองสามตัว ทำเครื่องประดับสักสองสามชิ้น และเลือกสาวใช้ที่เฉลียวฉลาดสักสองสามคนให้ติดตามอยู่ข้างกายให้อาถง…”
ฮูหยินเหอได้ยินแล้วก็เอ่ยกับป้าเหอว่า “เรื่องแต่งตัว ข้าคิดว่าท่านถามความเห็นของท่านหญิงดีกว่า…ข้าเห็นปกติท่านหญิงแต่งตัวเรียบง่ายมาก ท่านอย่าหลับหูหลับตาเลียนแบบคนอื่น จนทำเรื่องน่าอายออกมาเปล่าๆ และทำลายชื่อเสียงของอาถง”
ป้าเหอนึกถึงท่าทางในการพูดจาและการกระทำของเจียงเซี่ยนเมื่อครู่ ก็อดที่จะเกรงกลัวเล็กน้อยไม่ได้ จึงเอ่ยว่า “นางเป็นลูกสะใภ้ของเจ้า เจ้าไปถามให้ข้าดีกว่ากระมัง?”
ฮูหยินเหอก็ปฏิเสธท่าเดียว
นางเสียหน้าต่อหน้าเจียงเซี่ยนพอแล้ว ยังจะมีหน้าไปถามเจียงเซี่ยนด้วยเรื่องเล็กน้อยแค่นี้ได้อย่างไร!
ยิ่งกว่านั้นช่วงนี้เจียงเซี่ยนยุ่งอยู่กับการคุมงานต่างๆ ในจวนตลอด นางจึงยิ่งไม่ควรสร้างความลำบากให้เจียงเซี่ยนถึงจะถูก
ทว่าป้าเหอกลับคิดแต่จะให้ฮูหยินเหอออกหน้า
ฮูหยินเหอไม่มีทางเลือก จึงจำเป็นต้องออกความคิดให้นาง “ไม่อย่างนั้น…ท่านไปถามฉิงเค่อที่อยู่ข้างกายท่านหญิง ข้าได้ยินคนบอกว่า นางเป็นคนโปรดที่ยอดเยี่ยมที่สุดข้างกายท่านหญิง ไม่เพียงแต่อ่านออกเขียนได้ ทว่ายังรู้มารยาทและคำสั่งเป็นอย่างดีด้วย ท่านไปขอคำแนะนำจากนาง ต้องไม่ผิดอย่างแน่นอน”
ป้าเหอคิดว่าเวลาไม่คอยท่า จึงออกจากจวนไปเอาเงินสองพันตำลึง และนัดพบฉิงเค่อทันที
ฉิงเค่ออดที่จะแปลกใจไม่ได้ จึงไปรายงานเจียงเซี่ยน
เจียงเซี่ยนยิ้มพลางเอ่ยว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าก็ไปฟังสักหน่อยแล้วกัน! หากไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็ตัดสินใจเองเถอะ!”
อีกไม่นานนางจะยืนยันรายชื่อที่คุมเรือนกับคุมงานแล้ว ยังต้องขอให้หลี่เชียนดูสักหน่อยอีก ถึงอย่างไรในคนพวกนี้คนที่นางคุ้นเคยก็นับได้หมดด้วยมือข้างเดียว หากผิดไป ก็ทำเรื่องน่าอายแล้ว
ฉิงเค่อขานรับและจากไป
พอรู้จุดประสงค์ที่ป้าเหอมา นางก็กลืนไม่ค่อยเข้าคายไม่ค่อยออก
“ที่ท่านหญิงของพวกเราชอบสวมเสื้อผ้าสีเรียบๆ เป็นเพราะท่านหญิงเติบโตในวังฉือหนิงตั้งแต่เด็ก” นางเตือนป้าเหออย่างอ้อมค้อมว่า “อันที่จริงท่านหญิงของพวกเราชอบพวกเด็กสาวที่ร่าเริงและน่ารักมาก เรื่องการแต่งตัวนั้น…ท่านป้าไม่จำเป็นต้องทำตามท่านหญิงของพวกเราด้วยซ้ำ ขอเพียงแต่งตัวสวยๆ ท่านหญิงของพวกเราก็ชอบหมด”
ป้าเหอกลับถึงบ้านอย่างเดี๋ยวก็ขมวดคิ้วเดี๋ยวก็คลายคิ้ว
วันที่สามก็ส่งเหอถงเหนียงเข้าจวนสกุลหลี่
เหอถงเหนียงเป็นอย่างที่ท่านป้าเหอเอ่ย หน้าตาคล้ายฮูหยินเหออยู่เจ็ดแปดส่วน รูปร่างหน้าตาโดดเด่นมาก ยังไม่พูดหน้าก็แดงแล้ว ขี้อายมาก ยืนอยู่ตรงหน้าฮูหยินเหอ เหมือนแม่ลูกกันแท้ๆ มากกว่าหลี่ตงจื้อเสียอีก
นางคารวะเจียงเซี่ยนอย่างเคารพนบนอบ และตอบคำถามของเจียงเซี่ยนอย่างระมัดระวังมาก
จู่ๆ เจียงเซี่ยนก็รู้สึกว่านางเหมือนกับน้องสาวของเติ้งเฉิงลู่มาก แต่คุณหนูใหญ่ตระกูลเติ้งจะงดงามและละเอียดอ่อนมากกว่านาง
ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้พวกจินย่วนไปถึงไหนแล้ว?
เรื่องแต่งงานของทั้งสองตระกูลจะราบรื่นมากหรือไม่?
เจียงเซี่ยนใจลอยไปครู่หนึ่ง ตอนที่ได้สติกลับมาอีกครั้ง ป้าเหอกำลังมองนางด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยการเฝ้ารอ
นางนึกถึงบทสนทนาเมื่อครู่ และเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “อาถงมาอยู่ได้หลายวัน จะได้อยู่เป็นเพื่อนน้องหญิง ข้าต้อนรับยังไม่ทันเลย จะรู้สึกรำคาญได้อย่างไร? ตอนนี้เจ้าอยู่ที่บ้านของอา มีฮูหยินคอยดูแลเจ้า เจ้าก็คิดเสียว่าที่นี่เป็นบ้าน มีอะไรก็บอกฮูหยินหรือข้าได้เลย!”
ประโยคสุดท้ายนั้น นางเอ่ยกับเหอถงเหนียง
ป้าเหอกับเหอถงเหนียงดีใจเป็นอย่างมาก จึงเอ่ยขอบคุณมามากมาย
เจียงเซี่ยนเห็นพวกนางพูดจาจริงใจ จึงชมพวกนาง และไปหาฮูหยินเหอกับพวกนาง
ฮูหยินเหอเห็นพี่สะใภ้กับหลานสาวของตระกูลตนเองไปพบเจียงเซี่ยน และทุกอย่างราบรื่น ก็ดีใจเป็นอย่างมาก แล้วรีบถามเสี่ยวฮุ่ยว่าห้องพักแขกที่จะให้เหอถงเหนียงนั้นเตรียมเสร็จหรือยัง ให้นางพาเหอถงเหนียงออกไปแต่งตัวสักพัก เดี๋ยวรับประทานอาหารเย็นด้วยกัน
ทว่าป้าเหอกลับเอ่ยว่า “เตรียมอะไร? ก็อยู่กับตงจื้อเหมือนครั้งที่แล้วเถอะ”
เหอถงเหนียงก็เอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวลอย่างแผ่วเบาเช่นกันว่า “ข้าก็อยู่กับน้องหญิงแล้วกัน จะได้อยู่เป็นเพื่อนด้วย”
แน่นอนว่าฮูหยินเหอย่อมอยากเห็นเรื่องราวสำเร็จ จึงให้คนยกสัมภาระของเหอถงเหนียงไปที่เรือนของหลี่ตงจื้อ “…อยู่ห้องข้างตะวันออก ตอนนี้อาถงโตแล้ว จะเบียดอยู่กับตงจื้ออีกได้อย่างไร” แล้วถามด้วยตนเองว่าสาวใช้กับแม่บ้านจะจัดการอย่างไร และเลือกสาวใช้คนหนึ่งที่ชื่อเสี่ยวเหมียวข้างกายตนเองไปใช้สอยข้างกายเหอถงเหนียง เหมือนจะให้เหอถงเหนียงแต่งงานออกไประหว่างที่นางเป็นแขกที่ตระกูลหลี่
เจียงเซี่ยนเห็นแล้วรู้สึกว่าตลกมาก
แต่ป้าเหอกลับซาบซึ้งอย่างถึงที่สุด
น้องสาวสามีของนางคนนี้ ยังไม่เคยกระตือรือร้นขนาดนี้มาก่อนเลย
ครั้งนี้ถงเหนียงของพวกนางน่าจะได้แต่งงานกับตระกูลที่ดีแล้วกระมัง?
ทว่าเหอถงเหนียงกลับอายจนหน้าแดงก่ำทั้งหน้า และเอ่ยเสียงเบาว่าจะไปอยู่เป็นเพื่อนน้องสาว
แน่นอนว่าฮูหยินเหอกับท่านป้าเหอย่อมให้นางรีบไป
เหอถงเหนียงตามเสี่ยวฮุ่ยไปหาหลี่ตงจื้ออย่างเขินอายปนขี้ขลาด
ส่วนฮูหยินเหอกับป้าเหอดื่มชาเป็นเพื่อนเจียงเซี่ยน และเอ่ยถึงเรื่องจัดงานเลี้ยงต้อนรับแขกในบ้านที่เจียงเซี่ยนเอ่ยก่อนหน้านี้ “ท่านหญิงกำหนดวันหรือยัง? ในบ้านควรเตรียมอะไรบ้าง? ข้าได้ยินว่าวันเกิดของฮูหยินเฒ่าของตระกูลหยวนตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในไท่หยวนเมื่อหลายวันก่อนนั้น ตระกูลหยวนเชิญคณะสื่อเจียมาแสดงงิ้วที่ไท่หยวน ท่านว่าพวกเราต้องเชิญคณะสื่อเจียมาแสดงในบ้านด้วยหรือไม่?”
ป้าเหอได้ยินก็เอ่ยว่า “คณะสื่อเจียนั้นเคยเข้าวังไปแสดงงิ้วให้ไทเฮา…” นางยังพูดไม่จบประโยค ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาทันที และเอ่ยว่า “ข้าลืมไป ท่านหญิงออกมาจากในวัง คณะสื่อเจียแสดงงิ้วเป็นอย่างไร ท่านหญิงรู้ดีที่สุดแล้ว”
เจียงเซี่ยนอับอายจนเหงื่อตก
วันเกิดของเฉาไทเฮาครั้งก่อน เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนั้น ใครยังจะมีกะจิตกะใจดูงิ้ว?
ไม่ว่าจะเป็นคณะสื่อเจีย คณะสือซานหรือคณะเหลียนจู นางก็ไม่ได้ดูทั้งนั้น
“ได้สิ!” เจียงเซี่ยนเอ่ยด้วยรอยยิ้มว่า “หากถึงเวลานั้นพวกเขายังไม่ไป ก็เชิญพวกเขามาแสดงงิ้วในบ้านแล้วกัน! ส่วนวัน…ข้ายังไม่ได้ดูปฏิทินหวงลี่ ไม่ทราบว่าฮูหยินมีวันที่ดีหรือไม่?”
ฮูหยินเหอไม่กล้าตัดสินใจ จึงรีบส่ายหน้า
ทว่าป้าเหอกลับด่าฮูหยินเหออย่างสาดเสียเทเสียในใจ
ก็ไม่แปลกเช่นกันที่น้องสาวสามีของนางคนนี้ทำให้คนตระกูลหลี่ไม่ชอบ ในเมื่อท่านหญิงถามนาง ก็ควรจะตอบดีๆ ถึงจะถูก ไม่ต้องสนใจว่าวันดีหรือไม่ดี สุดท้ายท่านหญิงก็เป็นคนตัดสินใจเอง นางเพียงแค่มีส่วนร่วมอย่างมีความสุขก็พอ ปฏิเสธท่าเดียวแบบนี้ ท่านหญิงยังเข้าใจว่านางคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหญ่ จึงไม่อยากยุ่ง
