ยากับองค์หนูน้อยแห่งจวนอ๋องอี้ นิยาย บท 828
อะไรกัน?!
กู้โม่หานเป็นคนทำร้ายโม่หวิ่นหมิงหรือ?
ไท่เฟยตกใจเป็นอย่างมาก ทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ แต่กู้โม่หานกลับไม่มีท่าทีว่าจะหลบแม้แต่นิดเดียว ปิ่นตัดผมในมือของหนานหว่านเยียนแทงเข้าที่แผงอกของเขา เขาอุทานออกมาเฮือกหนึ่ง พลางสบตากับหนานหว่านเยียนด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกผิดอย่างไม่อาจเพิกเฉยได้
ราชทูตของต้าเซี่ยต่างก็พากันมองดูเหตุการณ์ด้วยความอึ้ง สีหน้าของหยุนเหิงเปลี่ยนไปในทันที เขารีบเข้าไปดึงหนานหว่านเยียนไว้ “ฮองเฮาเหนียงเหนียง!”
“ทุกอย่างมีการเข้าใจผิด พระองค์โปรดอย่ากระทำการโดยหุนหันพ่ะย่ะค่ะ!”
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด แต่เมื่อเขาได้เห็นคันธนูที่ตกอยู่ข้างเท้ากู้โม่หาน เขาก็เข้าทุกอย่างได้ในทันที
แต่หยุนเหิงรู้ดี ว่าถึงแม้กู้โม่หานจะมีความหวงแหนที่ค่อนข้างรุนแรง แต่ก็ไม่มีทางที่จะลงมือฆ่าคนสำคัญของนางตามอำเภอใจอย่างแน่นอน เรื่องนี้ จะต้องมีการเข้าใจผิดอย่างแน่นอน
“ไสหัวไปเสีย!” หนานหว่านเยียนแทงปิ่นปักผมเข้าลึกกว่าเดิม ราวกับว่าเกลียดชังเขายิ่งกว่าอะไรดี “เขาเป็นคนฆ่าท่านน้า ข้าเห็นเองกับตา! ข้าเห็นมันเองกับตา!”
เลือดสีแดงสดของกู้โม่หานทะลักออกมา ทว่าหนานหว่านเยียนก็ไม่ได้สนใจแต่อย่างใด นางคำรามเสียงดังลั่น ประหนึ่งว่าโลกทั้งใบได้พังทลายไปหมดแล้ว “กู้โม่หาน! แขนขาหัก หม่อมฉันยังสามารถต่อกลับได้ เจ็บป่วยไม่สบาย หม่อมฉันยังสามารถรักษาให้หายได้”
“แต่คนตายไปแล้ว หม่อมฉันไม่สามารถชุบชีวิตให้กลับมาได้อีก! หม่อมฉันไม่สามารถช่วยชีวิตเขาได้! พระองค์ทำเพื่อหม่อมฉันมากมาย คอยพูดอยู่เสมอว่าที่ทำไปก็เพื่อหม่อมฉัน แต่ทุกสิ่งทุกอย่าง กลับกำลังผลักไสหม่อมฉันให้ไปสู่ความตาย! กู้โม่หาน พระองค์อยากเห็นหม่อมฉันตายหรืออย่างไรกัน?!”
นางเจ็บปวด ทั้งๆ กำหนดการกลับต้าเซี่ยใกล้จะมาถึงแล้วแท้ๆ แต่นางกับท่านน้ากลับต้องมาแยกจากกัน
แต่นางเกลียดเสียยิ่งกว่า เกลียดกู้โม่หานที่เป็นคนทำผิดแท้ๆ แต่กลับทำตัวไร้เดียงสาราวกับว่าเป็นเหยื่อที่ถูกกระทำก็ไม่ปาน…
ไท่เฟยและหยุนเหิงตกใจจนหน้าซีดไปหมด หยุนเหิงตัดสินใจเข้าไปกอดรัดหนานหว่านเยียนไว้โดยที่ไม่สนใจว่าจะเป็นการล่วงเกินหรือไม่ เขาพยายามลากนางพลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ฮองเฮาเหนียงเหนียง โปรดระงับโทสะ! เรื่องนี้มีการเข้าใจผิดพ่ะย่ะค่ะ!”
ท้องของหนานหว่านเยียนปวดเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิม แต่นางกลับพยายามฝืนทนไว้ ไม่มีการเข้าใจผิดใดๆ ทั้งสิ้น ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นอย่างไร เขาก็คือคนที่ฆ่าท่านน้า!
นางอยากจะฆ่ากู้โม่หานด้วยตนเองเสียด้วยซ้ำ เพื่อที่จะแก้แค้นให้กับท่านน้าของนาง!
ปิ่นปักผมแทงลึกเข้าไปในร่างกายของเขา กู้โม่หานขมวดคิ้วแน่นด้วยความเจ็บปวด แต่กลับไม่พูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว เพียงแต่มองดูหนานหว่านเยียนด้วยความเจ็บปวดเท่านั้น ความเจ็บปวดที่ลึกลงไปกลางใจ ซุกซ่อนอารมณ์ความรู้สึกที่ซับซ้อนวุ่นวาย
พ่อบ้านกาวเห็นแล้วก็ตกใจเป็นอย่างมาก อดไม่ได้ที่จะกำหมัดแน่น ฮองเฮาลอบสังหารฮ่องเต้ต่อหน้าสาธารณชน ถึงขั้นลงมือปลงพระชนม์จักรพรรดิแล้ว องครักษ์แคว้นซีเหย่ไม่กล้าอยู่นิ่งต่อไป รีบเข้าไปช่วยหยุนเหิงลาก
“ฝ่าบาท! เร็วเข้า รีบไปจับตัวฮองเฮาที่เสียสติผู้นี้ไปขังคุกประเดี๋ยวนี้!”
“พวกเจ้าตายกันหมดแล้วหรืออย่างไรกัน ฮองเฮาปลงพระชนม์ฮ่องเต้แล้ว รีบเข้าไปช่วยฮ่องเต้เร็วเข้า!”
“หยุดประเดี๋ยวนี้!” เวลานี้เอง กู้โม่หานที่เงียบมาโดยตลอดก็ได้เอ่ยปากพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ไม่มีรับสั่งของข้า ไม่ว่าใครก็ห้ามแต่ต้องฮองเฮาทั้งนั้น!”
“ฝ่าบาท! ฮองเฮาลอบสังหารพระองค์! นี่คือการก่อกบฏ คือการปลงพระชนม์องค์จักรพรรดิพ่ะย่ะค่ะ!” หลิวช่างชูกำหมัดแน่น พลางจ้องมองกู้โม่หานที่สีหน้าซีดเผือดด้วยแววตาที่เปี่ยมล้นไปด้วยความกังวลและเป็นห่วง แต่กลับถูกสายตาของกู้โม่หานเหลือบมองเขาเสียก่อน เขาจึงหยุดชะงักคำพูดไปในทันที
นี่มันเวลาไหนแล้ว ฝ่าบาทยังคิดจะปกป้องฮองเฮาเหนียงเหนียงอยู่อีก!
เหล่าบรรดาขุนนางของต้าเซี่ยไม่คิดว่าหนานหว่านเยียนจะกระทำรุนแรงถึงเพียงนี้ กล้าทำร้ายแม้กระทั่งฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน ไท่เฟยกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก สถานการณ์ในตอนนี้วุ่นวายยิ่งกว่าด้ายป่านเสียด้วยซ้ำ
หนานหว่านเยียนรู้สึกสะเทือนใจเป็นอย่างมาก อาการปวดที่ท้องรุนแรงจนนางแทบจะทนไม่ไหว แต่ขุนนางเหล่านี้กลับจะจับนางไปขังคุก
หึ นางหัวเราะโดยที่ไม่มีเสียง รู้สึกปวดที่ท้องเป็นอย่างมาก สติของนางเลือนรางลงเรื่อยๆ สายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นค่อยๆ อ่อนลงอย่างช้าๆ
เวลานี้เอง เสิ่นอี่ว์ที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อก็ได้เข้ามาด้วยความเร่งรีบ เขาคุกเข่าลงที่ด้านหลังของกู้โม่หานโดยที่ไม่ได้สนใจสถานการณ์ตรงหน้าแม้แต่น้อย พลางพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม “ฝ่าบาท! ราชทูตของต้าเซี่ยมาอีกแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”
“คนผู้นี้ฝ่าบาทก็รู้จัก ข้าน้อยเห็นว่าเขามีป้ายคำสั่งแผ่นเดียวกันกับราชทูตระดับสูงในมือ จึงไม่ได้ขวางไว้ แต่พาคนผู้นี้เข้ามาแทนพ่ะย่ะค่ะ!”
อะไรนะ?
ราชทูตของต้าเซี่ยมาอีกแล้วรึ?!
ทุกคนงุนงงจนตาค้างไปหมด ราชทูตของต้าเซี่ยมีหลายกลุ่มหรืออย่างไรกัน?!
สีหน้าของพ่อบ้านกาวกลับเปลี่ยนไปในทันที ร่างกายของเขาแข็งทื่อเล็กน้อย
คนจากต้าเซี่ยมาอีกแล้ว พวกเขามารับนางกับท่านน้า หรือมารับหยุนเจิ้นซงกัน?
หนานหว่านเยียนพยายามที่จะฝืนสติสัมปชัญญะเฮือกสุดท้ายของนาง พลางมองไปยังทิศทางของเสิ่นอี่ว์ ทว่ายังไม่ทันที่นางจะได้เห็นหน้าตาของชายชุดขาวที่เดินเข้ามาด้วยความเร่งรีบ นางก็หลับตาลงอย่างไม่อาจฝืนต่อไปได้อีก
เสี้ยวเวลาที่นางล้มลง ก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น น้ำเสียงทุ้มต่ำทว่าเปี่ยมไปด้วยพลัง “หว่านเยียน พี่สองมารับเจ้ากลับบ้านแล้ว…”
