บทที่ 75 บริสุทธิ์
เฟิ่งชิงเฉินพลันมองไปที่องค์หญิงอู่อัน ด้วยท่าทีเห็นอกเห็นใจ
ในเมื่อเจ้าไม่คิดที่จะเสียใจในภายหลัง
ที่คิดมาลบหลู่เกียรติยศของหมอเอง
ข้าก็จะทำให้ท่านเข้าใจในผลของการกระทำของท่าน
เมื่อเทียบกับความโกรธเกี้ยวขององค์หญิงอู่อันแล้ว ใบหน้าของเฟิ่งชิงเฉินกลับดูเรียบเฉยยิ่งนัก
ตัวตรงไม่หวั่นเงาเฉเฉียง ผู้ที่จะต้องพ่ายแพ้หาใช่เฟิ่งชิงเฉินไม่
เฟิ่งชิงเฉินพลันสะบัดแขนเสื้อออก
พร้อมกลับกล่าวอธิบายออกมาด้วยท่าทีใจเย็น ” องค์หญิงอู่อัน ความบริสุทธิ์ของชิงเฉิน หาใช่เรื่องที่ท่านควรจะมากังวลไม่ ท่านควรกังวลเรื่องของตนเองเถิด องค์หญิงกล่าวว่าให้ชิงเฉินไปกระโดดแม่น้ำเพื่อพิสูจน์ตนเอง เช่นนั้น
เชิงเฉินเองก็ขอพูดอะไรเสียหน่อยเถิด”
“เฟิ่งชิงเฉิน
เจ้าหุบปากไปซะ” องค์หญิงอู่อันรู้สึกตื่นตระหนกมากในยามนี้ นางย่อมรู้การกระทำของตนเองดี ทว่า
เมื่อมองไปเห็นท่าทีของเฟิ่งชิงเฉินที่ดูจะรู้เรื่องของนางนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา
“หุบปากหรือ? องค์หญิงเพคะ นอกจากปากจะใช้ทานข้าวแล้ว
มันยังใช้พูดคุยได้ ในยามนี้ ชิงเฉินไม่อาจหุบปากลงได้เพคะ หากปิดปากชิงเฉินแล้ว
ชิงเฉินจะพิสูจน์ความบริสุทธิ์ขององค์หญิงได้อย่างไรกัน?” เฟิ่งชิงเฉินพลันกวาดสายตาอย่างเย็นชาพร้อมกับส่งสัญาณไล่สาวใช้และขันทีให้ออกไปก่อนในทันที
“ในยามที่ฤดูขององค์หญิงมานั้น พระองค์จะรู้สึกหนาวไปทั้งร่างใช่หรือไม่เพคะ อีกทั้งท้องส่วนล่างก็จะรู้สึกปวดด้วย
รอบฤดูของแต่ละครั้งที่มา ก็จะยาวนานขึ้นเรื่อยๆ และมันก็จะลากต่อไปเป็นเวลาครึ่งเดือนเสมอ พร้อมกับมีกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ออกมาใช่หรือไม่เพคะ ? เวลาร่วมรักนั้น ก็จะรู้สึกไม่มีความสุข
ทั้งยังรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเดิมอีกด้วย”
เฟิ่งชิงเฉินพลันกล่าวออกมาอย่างใจกว้าง
ทว่า คุณหนูที่อยู่รอบข้างนั้น ต่างก็หันหน้าแดงหนีในทันที เมื่อได้ยินคำว่า “ยามที่ร่วมรัก รู้สึกไม่มีความสุข
ทั้งยังรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเดิม” เหล่าคุณหนูทั้งหลายต่างก็รู้สึกอายยิ่งนัก
เหล่าคุณหนูที่อยู่ที่นี่ ส่วนใหญ่ล้วนแต่เป็นสตรีที่ยังมิได้ออกเรือน มีเพียงสตรีไม่กี่คนที่มีอายุมากกว่ารวมไปถึงองค์หญิงอู่อันด้วย
ทว่า เมื่อพวกนางได้ยินเฟิ่งชิงเฉินกล่าวออกมาเช่นนี้ ก็พลันรู้สึกว่ายากที่จะรับได้
คุณหนูแต่ละคน ล้วนแต่ทำตามกรอบประเพณีทุกอย่าง
สีหน้าขององค์หญิงอู่อัน พลันแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำในทันที ทั่วร่างพลันสั่นเทา พร้อมกับชี้หน้าไปที่เฟิ่งชิงเฉินว่า ”
เฟิ่งชิงเฉิน เจ้า เจ้าพูดใส่ร้ายผู้คนให้มันน้อย ๆ หน่อย เจ้าที่เป็นสตรียังมิได้ออกเรือนเช่นกัน เหตุใดถึงได้กล้าพูดจาน่ารังเกียจเช่นนี้ออกมา ข้าละรู้สึกละอายแทนต่อฮูหยินเฟิ่งเสียจริง
ที่คลอดบุตรสาวเช่นเจ้าออกมาเช่นนี้ ”
แต่เดิมเฟิ่งชิงเฉินคิดจะพอแค่นี้ ทว่า
ลากมารดาของนางที่จากไปแล้วออกมาพูดถึงอีก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็อย่าได้มากล่าวหาว่าเฟิ่งชิงเฉินไม่ไว้หน้าตระกูลเจิ้นกั๋วกงก็แล้วกัน
องค์หญิงอู่อันกลับไม่เลิกไม่รา
“องค์หญิงอู่อัน ท่านมิต้องกังวลไปหรอกเพคะ
แต่ทว่า บุตรของท่านที่จะเกิดขึ้นในอนาคต ย่อมต้องเกลียดท่านเข้ากระดูกดำเป็นแน่
มารดาของหม่อมฉันย่อมต้องภูมิใจในตัวของหม่อมฉันอยู่แล้ว
ไม่ว่าจะยามฝันกลางวัน องค์หญิงอู่อัน ท่านก็จักต้องได้ยินเสียงบุตรของท่านมาร้องให้คร่ำครวญอยู่ข้างหู
พร้อมกล่าวว่า องค์หญิงอู่อัน ยามที่เริงรมนย์กับชายบำเรอที่ท่านเลี้ยงไว้นั้น
ท่านได้คิดถึงจิตใจของบุตรที่เกิดขึ้นในอนาคตหรือไม่ ท่านได้คิดถึงจิตใจสามีของท่านในอนาคตบ้างหรือไม่ องค์หญิงอู่อัน”
“หุบปาก
เจ้าอย่าได้พูดออกมาอีก” องค์หญิงอู่อันพลันอับอายเสียจนต้องแสดงกิริยาโกรธเกรี้ยวออกมาเลยทีเดียว
หุบปาก เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าหุบปากเดี๋ยวนี้ อย่าพูดอีก
อย่างไรนางก็เป็นบุตรสาวของเจิ้นกั๋วกง การกระทำของนางในยามนี้
อับอายยิ่งกว่าคุณหนูชิวฮุ่ยมากนัก หากแต่
พระนางมีความกล้าและรอบคอบมากกว่า ใช้เวลาไม่นาน อารมณ์ของนางก็กลับมาสงบดังเดิม
เมื่อมองดูเหล่าคุณหนูที่องค์หญิงอันผิงส่งเทียบเชิญมานั้น
มีเพียงคุณหนูไม่กี่นางเท่านั้น ที่ส่งยิ้มเยาะเย้ยมาให้
พลันพบว่าแต่ละคนพลันหลบสายตานางในทันที
หากแต่เมื่อมองไปยังองค์หญิงอันผิงนั้น องค์หญิงอันผิงพลางส่งรอยยิ้มอย่างรังเกียจออกมาเท่านั้น
องค์หญิงอู่อันพลันเข้าใจได้ในทันที หากมิได้อธิบายให้กระจ่างแจ้งละก็ ชื่อเสียงของนางได้จบแห่เป็นแน่
หากแต่
นางจะหาหลักฐานอันใดมายืนยันดี เนื่องจากว่านางมิได้บริสุทธิ์แล้ว
องค์หญิงอู่อันพลันมองไปที่เฟิ่งชิงเฉิน พลางเกลียดนางเสียจนอยากที่จะกลืนนางลงท้องไปทั้งเป็น
มันเป็นเพราะนาง
มันเป็นเพราะนาง
เฟิ่งชิงเฉิน
นางถึงต้องมาเสื่อมเสียชื่อเสียงเช่นนี้
องค์หญิงอู่อันโมโหเสียจนตะโกนด่ากราดออกมาฉากใหญ่
” เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าอย่าคิดว่าตนเองดีนัก จะมีผู้ใดที่มีความคิดเช่นเจ้ากัน เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ามีสิทธิอันใดมาบอกว่าตัวข้าผู้นี้ไม่บริสุทธิ์กัน ข้าเป็นบุตรสาวของจวนเจิ้นกั๋วกง ทั้งยังได้นามพระราชทานแต่งตั้งเป็น องค์หญิงอู่อัน ข้าจะไปทำเรื่องไร้ยางอายไร้คุณธรรมเช่นนั้นได้อย่างไร เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ารอเสีย
ข้าจักเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านพ่อของข้า เพื่อให้ท่านพ่อแจ้งข้อหาว่า เจ้าทำการใส่ร้ายป้ายสีชื่อเสียงองค์หญิงให้มัวหมอง”
“นั่นเพราะองค์หญิงอู่อัน กระทำกับหม่อมฉันก่อนมิใช่หรือเพคะ เฟิ่งชิงเฉินเอง ก็ส่งผลการกระทำเช่นนั้นคืนให้กับท่านเช่นกัน ท่านอย่าคิดว่าการกระทำที่เป็นธรรมชาติเช่นนั้น
จะมีผู้ใดคิดเช่นเดียวกันกับท่าน นางโลมยังขายเรือนร่างเพื่อแลกเงินได้ ทว่า ท่านเล่าองค์หญิงอู่อัน?
จะร่วมเตียงกับผู้ใดสักคน ต้องจ่ายเงินให้เขาหรือไม่ เป็นถึงสตรีผู้ศักดิ์แต่กระทำตัวเช่นนี้ สมควรแล้วหรือ”
อีกทั้ง
นางควรจะละอายใจที่ตนเองเสียพรหมจรรย์ก่อนจะได้แต่งงานเสียอีกมิใช่หรือ หากไปย้อนคิดถึงพฤติกรรมเก่า
ๆ ของ องค์หญิงอู่อัน ก็จะรู้เอง
หากพูดถึงคามโหดร้ายนั้น
หากพูดกันตามจริงแล้ว นางจำเป็นต้องกลัวผู้ใดด้วยหรือ?
เฟิ่งชิงเฉินเองก็ไม่เป็นรองผู้ใด
มีบิดาที่ดีควรจะต้องอิจฉาด้วยหรือ
ตนเองก่อปัญหาเองทั้งนั้น
แต่กลับต้องให้บิดามาคอยแก้ปัญหาให้
“เฟิ่งชิงเฉินเจ้าตายแน่
ข้าจะมิปล่อยเจ้าไปโดยง่ายแน่ เจ้าจะต้องจ่ายค่าตอบแทนสำหรับ คำพูดที่เจ้าพูดในวันนี้ ” สิ้นสุดคำพูดนี้นั้น นอกจากองค์หญิงอู่อันจะกล่าวว่าจาว่าร้ายออกมาแล้วนั้น พระนางก็ไม่กล้าเอ่ยอันใดออกมาอีก
เสียงกระดิ่งพลันดังไปมา “ติ้งติ้ง” นั่นบ่งบอกได้ดีเลยว่า องค์หญิงอู่อันโมโหจนขาดสติไปแล้ว
“ทุกคนย่อมต้องชดใช้ในการกระทำของตนเองทั้งนั้นเพคะ
ในเมื่อท่านมิได้รับการรักษาที่ดี ต่อไปในภายภาคหน้า ท่านย่อมมิอาจมีบุตรได้แล้ว” เฟิ่งชิงเฉินพลันกล่าวอกมาอย่างเยือกเย็น
องค์หญิงอู่อัน แท้งบุตรในรอบที่แล้ว
แน่นอนว่า
เฟิ่งชิงเฉินเพียงแค่พูดไปเรื่อยเปื่อยเท่านั้น หากนางมิได้ทำการตรวจจริง ๆ
นางจะรู้ได้อย่างไรกัน
เพียงแค่ขู่นิดหน่อยก็เท่านั้น
โรคสตรีขององค์หญิงอู่อันนั้น
แต่ก็ไม่อาจปกปิดกลิ่นเปรี้ยวบนร่างกายของนางไปได้
ถือได้ว่าร้ายแรงยิ่งนัก ถึงแม้ว่าจะรมควันกลิ่นไม้หอมอย่างไร
สตรีธรรมดาอาจจะไม่รู้ว่ากลิ่นนี้เป็นอย่างไร
ทว่า เฟิ่งชิงเฉินรู้ดี ว่านี่เป็นโรคทางนรีเวช ผู้หญิงจะแสดงอาการมากน้อยแค่ไหน
ก็ขึ้นอยู่กับปัญหาที่พวกนางเจออยู่ร้ายแรงมากหรือไม่
แต่สำหรับองค์หญิงอู่อันแล้ว
อย่างไรย่อมมีอาการร้ายแรงมากกว่าคนธรรมดาอยู่แล้ว
สตรีที่ใช้ชีวิตไม่รอบคอบและไม่ใส่ใจเรื่องสุขอนามัยนั้น
ด้วยท่าทางมุ่งมั่นขอองเฟิ่งชิงเฉินนั้น
ทำให้องค์หญิงอู่อันรู้สึกไม่สบายใจนัก ทว่า เมื่อเห็นท่าทางขององค์หญิงอู่อันแล้ว ก็มิต้องเอ่ยอันใดให้มากความ
นั่นย่อมเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน
ไม่ว่าเฟิ่งชิงเฉินจะบริสุทธิ์หรือไม่
พวกนางมั่นใจยิ่งนักว่าองค์หญิงอู่อันไม่บริสุทธิ์แล้ว
พวกนางไม่อาจมั่นใจได้ ทว่า
ในเมื่อเรื่องดำเนินมาถึงจุดนี้แล้ว หากยิ่งพูดมากไปก็จะยิ่งมากความ
องค์หญิงอู่อันทั้งรู้สึกอับอายและโกรธเคืองยิ่งนัก นางพลันตัดสินใจชักปิ่นปักผมบนหัวตนเอง
และพุ่งเข้าใส่เฟิ่งชิงเฉินในทันที “เฟิ่งชิงเฉินเจ้าตายเสียเถอะ”
“อ๊าย” เหล่าคุณหนูที่ขี้กลัว ต่างก็พากันปิดตาก้มหน้าลงในทันที
อย่างไรก็ตาม เฟิ่งชิงเฉินหาได้ตื่นตระหนกไม่ พร้อมกับบิดตัวหลบการโจมตรีขององค์หญิงอู่อันด้วยความรวดเร็ว
ด้วยเหตุการณ์ที่ชุลมุนวุ่นวายนั้น ทุกคนยังมิทันได้เห็นว่าเฟิ่งชิงเฉินรับมือกับองค์หญิงอู่อันเช่นไร ก็พลันเห็นองค์หญิงอู่อันล้มไปที่พื้นเสียแล้ว
“องค์หญิงอู่อัน
ข้าไม่อาจชดใช้ให้ท่านได้
ท่านอย่าได้กระทำเช่นนี้ ชีวิตของท่านมีค่ามากมายนัก หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา
ตัวตรงไม่หวั่นเงาเฉเฉียง
ชิงเฉินจะใช้ชีวิตให้ดี รอให้เจิ้นกั๋วกงมาลากเฟิ่งชิงเฉินไปรับโทษเป็นอย่างไร แน่นอนว่า
ถึงครานั้น ชิงเฉินเองก็ย่อมต้องมีหลักฐานไปยื่นกล่าวยืนยันกับท่านเจิ้นกั๋วกงเช่นกัน
หม่อมฉันคิดว่า บางทีมันอาจจะเป็นไปไม่ได้ หากหลักฐานของคนและวัตถุหายไปเล่า เรื่องก็ย่อมหายไปตาม
แต่ร่างกายขององค์หญิงอู่อันที่มิได้รับการรักษา เฮ้อ จะว่าไปชีวิตของสตรีช่างน่าสงสารยิ่งนัก
จะบริสุทธิ์หรือไม่ผู้ใดจะรู้ได้กัน แต่หากได้รับการตรวจ ผลลัพท์ย่อมไม่อาจปลอมแปลงไปได้เช่นกัน”
ในเมื่อตบหน้าด้านซ้ายแล้ว
ก็ต้องตบที่ด้านขวาด้วยเช่นกัน เฟิ่งชิงเฉินก็เป็นคนเช่นนี้ หากนางทำให้องค์หญิงอู่อันกรุ่นโกรธ ย่อมหมายความว่า นางเป็นศัตรูของจวนกั๋งกงด้วยเช่นกัน
อย่างไรชีวิตนี้นางก็มีศัตรูมากมายอยู่แล้ว
แน่นนอว่า
ก็เพราะพระนางมิได้เป็นสตรีบริสุทธ์
ต่อให้องค์หญิงอู่อันไปกระโดดแม่น้ำหวางเหอก็ไม่อาจพิสูจน์ความจริงได้
“เฟิ่งชิงเฉิน เจ้ามันก็เป็นแค่ไพร่
เจ้านั่นแหละที่มัวมองแต่ข้าต่างหากที่บริสุทธิ์ ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไปแน่ ข้าจะทำให้เจ้าอยู่ไม่สู้ตายเลยทีเดียว เจ้ามันก็แค่ไพร่”
องค์หญิงอู่อันที่ล้มลงกับพื้นนั้น พลันลงไปชักดิ้นชักงอด้วยท่าทางเอาแต่ใจ
พระนางไม่เคยคิดเลยว่า
วันหนึ่งเรื่องการสูญเสียความบริสุทธิ์ก่อนจะแต่งงาน ข้อครเช่นนี้จะต้องมาตกอยู่ที่นาง
หากนางถูกตราหน้าเป็นสตรีเช่นนี้แล้ว ชื่อเสียงของนางที่สั่งสมมาทั้งชีวิตย่อมต้องถูกทำลายลง
จู่ ๆ
แววตาขององค์หญิงอู่อัน
ก็พลันฉายความรอยยิ้มดั่งยาพิษออกมาในทันที
เฟิ่งชิงเฉิน ข้าจะฆ่าเจ้า!
