บทที่ 415 ศึกปะทะในวัง ศึกนั้นไม่เล็กเลย
นางจะแข่งขันกับซูหว่านในอีก 5 วัน แม้ว่านี่จะเป็นสารประลองของตระกูลซูที่ส่งมาให้เฟิ่งชิงเฉินแต่…
สารประลองนี้ไม่ได้มอบให้กับเฟิ่งชิงเฉิน แต่กลับส่งให้กับจักรพรรดิที่ประลองเพื่อนาง นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นว่านี่ไม่ใช่แค่การประลองระหว่างซูหว่านกับนาง แต่เป็นการประลองระหว่างหนานหลิงและตงหลิง
การแข่งขันครั้งแรกจะเริ่มขึ้นในอีกห้าวันต่อมา ฮองเฮาและองค์หญิงอันผิงไม่กล้าลงโทษนาง ทั้งที่คิดจะลงโทษ เพราถ้าหากนางไม่เข้าร่วม ฮองเฮาและองค์หญิงอันผิงคงจะเศร้าสลด
ในที่สุดเฟิ่งชิงเฉินก็เข้าใจว่าทำไมฮองเฮาถึงไม่ปล่อยให้นางคุกเข่าเป็นเวลานาน นางคิดว่าฮองเฮานั้นใจดี แต่ก็มีความรอบคอบบ้าง หากแต่ผู้หญิงวังที่สองนั้นแย่มาก
เฟิ่งชิงเฉินลืมไปว่านางไม่สามารถใช้การลงโทษทางร่างกาย แต่สามารถโจมตีด้วยวาจาได้ ความโกรธขององค์หญิงอันผิงไม่ได้ลดลง นางจะปล่อยให้เฟิ่งชิงเฉินไปได้อย่างไร
ความอับอายขององค์หญิงอันผิงต่อเป่ยหลิง ถูกนับบนศีรษะของเฟิ่งชิงเฉิน เมื่อเห็นเฟิ่งชิงเฉินไม่สะทกสะท้าน องค์หญิงอันผิงก็ยิ่งโกรธมากขึ้น “เฟิ่งชิงเฉิน วังนี้กำลังรอการประลองรหว่างเจ้ากับซูหว่านในอีก 5 วัน เพื่อที่จะเอาชนะซูหว่าน เจ้าต้องคิดให้ดีว่าต้องการสิ่งใดจากท่านแม่ของข้า
แน่นอนว่านี่เป็นโอกาสที่ดีเช่นกัน ในวังยังมีสิ่งดีๆมากมาย สามารถใช้โอกาสนี้ลืมตาอ้าปากได้ แต่เกรงว่าจะตายเสียก่อน
ยิ่งองค์หญิงอันผิงมองเฟิ่งชิงเฉินมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งเกลียดองค์หญิงมากขึ้นเท่านั้น เฟิ่งชิงเฉินเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีอะไรเทียบตัวเองได้ แต่ก็มีชีวิตที่ดีกว่านาง นางเป็นองค์หญิงผู้สง่างาม แต่กำลังจะแต่งงานกับเป่ยหลิงซึ่งเป็นญาติห่างๆของนาง
ทำไมนางต้องไปเป่ยหลิง ไม่ใช่เฟิ่งชิงเฉิน?
“ขอบพระทัยองค์หญิงที่เมตตาต่อข้า ชิงเฉินจะต้องตระหนักถึงหน้าตาของตงหลิงแน่นอน” เฟิ่งชิงเฉินขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจองค์หญิงอันผิง
องค์หญิงอันผิงจะโกรธไม่ได้สักสองสามเดือนแล้ว หลังจากแต่งงานกับเป่ยหลิงแล้ว นางจะรู้สึกดีขึ้น อย่าพูดถึงขนบธรรมเนียมพื้นบ้านของเป่ยหลิงเลย แค่บอกว่าสภาพอากาศที่ปกคลุมไปด้วยหิมะก็เพียงพอแล้ว
แล้วองค์หญิงผู้มีเกียรติที่สุดในตงหลิงล่ะ นางไม่เหมือนสินค้า นางถูกพ่อผลักให้เป็นคนต่อรอง นางจะได้รับเกียรติก่อนแต่งงานได้อย่างไร และหลังจากแต่งงานแล้ว ทุกอย่างก็ต้องทำตามกฎเกณฑ์ของครอบครัวสามีของนาง
เฟิ่งชิงเฉินไม่ใช่สาวพรหมจรรย์ หลังจากเรียนรู้เรื่องการอภิเสกสมรสขององค์หญิงอันผิงและเป่ยหลิงแล้วนางก็ไม่เห็นอกเห็นใจ แต่แสดงความเห็นอกเห็นใจ
องค์หญิงอันผิงไม่เข้าใจความหมายของคำพูดของเฟิ่งชิงเฉินแต่ราชินีเข้าใจ เมื่อเห็นว่าองค์หญิงอันผิงไม่มั่นใจ นางจะพูดอะไรอีก ฮองเฮามององค์หญิงอันผิงเตือนและปิดปากองค์หญิงอันผิงได้สำเร็จก่อนจะพูดว่า “เฟิ่งชิงเฉิน เจ้าต้องการอะไร?”
“ทูลฮองเฮา ตามที่พระองค์ตรัสว่า ชิงเฉินเป็นเพียงคนโง่เขลา ท่านทราบได้อย่างไร? จักรพรรดิตรัสว่าสิ่งของในวังเป็นสมบัติ และชิงเฉินก็เต็มใจจะทูลขอของขวัญหากชนะการประลอง ” เฟิ่งชิงเฉินย้อนถามกลับองค์หญิงผิงอันอย่างหยาบคาย
ดวงตาขององค์หญิงอันผิงเบิกกว้าง เห็นได้ชัดว่านางไม่คิดว่าเฟิงชิงเฉินจะพูดเรื่องนี้ และฮองเฮาก็รำคาญเช่นกัน ดังนั้นนางจึงไม่ได้ถูกบังคับให้ทำเช่นนั้น
เฟิ่งชิงเฉินเลือกเปียโนหรือหมากรุกด้วยตัวเอง ไม่ว่าจะดีหรือไม่ก็เป็นเรื่องของนาง แต่ถ้าให้นางเลือก นางจะซื้อของให้เฟิ่งชิงเฉินหรือ?
ไม่ต้องพูดถึงว่าเสด็จอาเก้าเห็นด้วยหรือไม่ แม้แต่จักรพรรดิก็ไม่ยอมปล่อยนางไป
เฟิ่งชิงเฉินตัวดี ข้าคิดว่าเขาขุดกับดักให้เฟิ่งชิงเฉิน แต่เขาไม่ต้องการกระโดดลงไปด้วยตัวเอง
“เฟิ่ง…” ทันทีที่ฮองเฮาพูดขึ้นก็ถูกขัดจังหวะด้วยเสียงที่สง่างามและสูงส่ง
“เสด็จพี่ ข้าได้ยินมาว่าหมอเฟิ่งอยู่กับท่าน ข้าเลยตั้งใจมาที่นี่ และอยากให้นางตรวจชีพจรให้ข้าได้หรือไม่?” หญิงในตำหนักมักจะเรียกกันว่าพี่น้อง แต่มีผู้หญิงไม่มากนักที่กล้าเรียนฮองเฮาพี่ เซี่ยหวงกุ้ยก็เป็นหนึ่งในนั้น
ดวงตาของเฟิ่งชิงเฉินเปล่งประกาย แน่นอนว่าในสถานที่แห่งนี้ สิ่งที่ทุกคนต้องทำคือมีพันธมิตร นี่ไม่ใช่…สนมเซี่ยหวงกุ้ย รีบมาที่นี่
เฟิ่งชิงเฉินและสาวใช้ในวังในห้องโถงทำความเคารพเซี่ยหวงกุ้ยแค่คุกเข่า เซี่ยหวงกุ้ย โบกมือ “ลุกขึ้น”
“กุ้ยเฟย ทำไมถึงมาที่นี่ ไม่ได้ยินประกาศของขันทหรือ ดื้อจริงๆ” ขันทีไม่มีกฎเกณฑ์ แต่จริงๆแล้วเขาบอกว่าสนมเซี่ยนั้น ไม่มีกฎเกณฑ์
แสงเย็นวาบในดวงตาของฮองเฮา และรอยยิ้มก็เข้ามาแทนที่ เมื่อมองดูสนมเซี่ยก็ไม่พบบรรยากาศอันเงียบสงบ
เซี่ยหวงกุ้ย โค้งคำนับฮองเฮา โดยที่ฮองเฮาไม่พูดอะไร นางก็นั่งลงที่ตำแหน่งแรกบนมือซ้ายโดยอัตโนมัติ “ฮองเฮา โปรดอย่าเคืองเลย ข้าเองที่ไม่บอกให้ขันทีทูล ข้ากำลังตั้งครรภ์เลยไม่อยากทูลขอเข้าเฝ้า ขอฮองเฮาโปรดอภัย”
สนมของจักรพรรดิเข้าเฝ้าฮองเฮาโดยไม่ต้องคำนับ และเวลานี้สนมเซียไม่ควรที่จะมา จักรพรรดิมีการงดเว้นที่จะเข้าเฝ้าฮองเฮา และทำความเคารพ สนมเซี่ยแสดงให้เห็นเช่นนี้เพียงเพราะต้องการทิ่มแทงฮองเฮา
ผู้หญิงในวังล้วนมีพรสวรรค์ด้านการแสดง เฟิ่งชิงเฉินมองไปที่ฮองเฮาและเซี่ยหวงกุ้ย คนหนึ่งแต่งตัวดีกว่าอีกคนหนึ่งและหนึ่งในนั้นชื่นชมพวกเขา
เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้อีกฝ่ายตาย แต่เขาสามารถทักทายเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มด้วยความเมตตาที่คนส่วนใหญ่ทำไม่ได้
อย่างไรก็ตาม การอยู่เฉยๆ ก็ไม่ได้ใช้งานเช่นกัน เฟิ่งชิงเฉินยินดีที่จะยืนเคียงข้างกัน เฝ้าดูฮองเฮาและสนมเซี่ยปะทะกันมิใช่ว่าจะดี นางควรจะออกจากวังไปได้อย่างราบรื่น
“น้องสาวพูดอะไรข้าไม่ถือสาหรอก เจ้ากำลังตั้งครรภ์ จักรพรรดิไม่ได้ให้ทำความเคารพข้า ปล่อยให้น้องใช้ชีวิตและพักผ่อนอย่างเต็มที่ อย่าเดินไปมาเลยจะดีกว่า” เห็นได้ชัดว่านางเป็นกังวล แต่เฟิ่งชิงเฉินรู้ถึงเจตนา
การเลี้ยงคนในวังไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่น่าแปลกใจเลยที่สนมเซี่ยได้พยายามทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะซุนเจิ้งเต้า และจะปลอดภัยกว่ามากถ้ามีหมอหลวงคอยคุ้มครอง
“อย่ากังวลไปเลยน้องสาว จักรพรรดิบอกว่าเด็กคนนี้มีมังกรปกป้อง และจะประสูติอย่างปลอดภัย” จักรพรรดิในอนาคตที่ได้รับการคุ้มครองจากมังกรคือจักรพรรดิตัวจริงมิใช่หรือ?
ใครจะไปรู้ แม้ว่าตงหลิงจื่อลั่วจะเป็นลูกชาย แต่เพราะมีองค์ชายอยู่ เขาจึงอยู่ห่างจากบัลลังก์ไปหนึ่งก้าว
เนื่องจากการปรากฏตัวของเซี่ยหวงกุ้ย ฮองเฮาและลูกสาวจึงมุ่งเป้าไปที่เซี่ยหวงกุ้ย องค์หญิงอันผิงเห็นเซี่ยหวงกุ้ยใช้ลูกมังกรในท้องเพื่อกระตุ้นราชินีก็พูดทันทีว่า “เสด็จแม่บอกว่าเด็กในครรภ์ได้รับการปกป้องจากมังกร เจ็ดเดือนข้างหน้าให้กำเนิดน้องสาวให้อันผิงเพิ่มอีกหนึ่งคน”
เด็กสาวไร้เดียงสาและคำพูดที่ไร้เดียงสาช่างน่ารำคาญจริงๆ แต่เมื่อเฟิ่งชิงเฉินรู้ว่าสนมเซี่ยหวงกุ้ยโกรธมากเพราะฝันที่จะให้กำเนิดลูกชาย นางไม่ยอมรับแน่หากทารกในท้องของนางเป็นผู้หญิง
องค์หญิงมีประโยชน์อย่างไร? เหมือนอันผิงหรือ? หืม…
สนมเซี่ยมีแต้มต่อมากกว่าองค์หญิงอันผิงอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่านางจะคิดอย่างไรในใจ ใบหน้าของนางไม่ชัดเจนเลย ฟังคำพูดขององค์หญิงอันผิง นางเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย และดวงตาฟีนิกซ์ที่เรียวยาวของนางก็กะพริบตาเล็กน้อย “ข้าเป็นใคร ข้ากลายเป็นอันผิงเฉยๆ เจ้าเข้ามาไม่เห็นข้าหรือ?”
องค์หญิงอันผิงยืนอยู่ตรงนั้น เซี่ยหวงกุ้ยยังคงสามารถพูดอย่างลอยหน้าลอยตา เฟิ่งชิงเฉินพูดได้เพียงว่านางชื่นชม…
สนมเซี่ยมาได้ทันเวลา และทำให้องค์หญิงอันผิงดูน่าเกลียดต่อหน้านาง ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีละครฉากใหญ่ นางเพิ่งได้ออกมาจากถ้ำเสือ และต้องเข้าไปในถ้ำหมาป่าอีก
เฟิงชิงเฉินไม่เข้าใจจริงๆ ตัวนางมีค่าอะไรที่ทำให้สนมเซี่ยต้องออกโรง…
