ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 17
กล้ามเนื้อบนใบหน้าของฮองเฮากระตุก และดวงตาของนางก็ดูเหมือนจะลุกเป็นไฟ ทำให้ผู้คนกลัวที่จะมองตรง ๆ แต่ต้องการช่วยองค์จักรพรรดิเหลียงกลับมา”
“ใช่แล้ว!” แพทย์หลวงตกใจ และรีบหันกลับมา ขอให้คนไปโรงหมออีกครั้ง เพื่อหาใครสักคน
นำแพทย์หลวงทั้งหมดมา ไม่เว้นแม้แต่นักโทษก็รีบมาเช่นกัน
เกิดความโกลาหลในห้องโถง ฮองเฮาประทับอยู่บนบัลลังก์ เกียรติยศที่เคยมีถูกทำลายด้วยความตระหนก นางถือสายประคำในมือแล้วอ่านพระคัมภีร์อย่างไม่ใส่ใจ แต่จิตใจของนางไม่สามารถสงบลงได้ สายตายังคงมองไปยังเตียง
องค์รัชทายาทก็ยืนอยู่ด้วย แต่การแสดงออกของเขาค่อนข้างสบาย ๆ ซึ่งตรงกันข้ามกับความตื่นตระหนกภายในห้องโถงนี้อย่างมาก
ดูเหมือนว่าคนที่กำลังจะสิ้นลมบนเตียงไม่ใช่ท่านพี่ของเขา
หมอหลวงดูเคร่งขรึมมาก เขามองดูยาที่ไหลลงมา แต่มันทำให้จักรพรรดิเหลียงสำลักจนแทบหยุดหายใจ เขาจึงไม่กล้าป้อนยาต่อ
ในกรณีนี้ หากไม่รีบบรรเทาปัญหาการหายใจในตอนนี้ องค์จักรพรรดิเหลียงอาจจะเป็นอันตรายถึงชีวิต
การฝังเข็มเป็นวิธีที่เร็วและมีประสิทธิภาพที่สุด สามารถเปิด เส้นเมอริเดียน เป็นเส้นที่สอดคล้องกับอวัยวะและวิ่งไปตามลำตัวไปทั้งมือหรือเท้า อวัยวะที่ไม่มีช่องว่างหยิน จากจุดฝังเข็ม แม้จะพูดไม่ได้ว่าสามารถช่วยองค์จักรพรรดิเหลียงได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถหายใจได้อย่างราบรื่นและลดความเสี่ยง
ยิ่งไปกว่านั้น ในตอนนี้ไม่สามารถใช้ยาได้ ทางเดียวคือต้องใช้การฝังเข็ม
อย่างไรก็ตาม มีเพียงไม่กี่คนที่เชี่ยวชาญในเทคนิคการฝังเข็มในโรงหมอไท่หยวน มีเพียงคนเดียวที่ศึกษาคือหมอหลวง
และอำนาจการในการตัดสินใจของการรักษาขั้นสุดท้ายก็อยู่ในมือของหมอหลวงเช่นกัน
หมอหลวงมองไปที่ฮองเฮาที่กำลังพลิกพระคัมภีร์ แล้วค่อย ๆ คุกเข่าลง “ฮองเฮา วิธีเดียวที่จะช่วยองค์จักรพรรดิเหลียงได้ในตอนนี้คือการฝังเข็ม”
“ฝังเข็ม?” ฮองเฮาเลิกคิ้วขึ้นสองสามครั้ง อดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดของเซี่ยจื่ออานขึ้นมา
นางรีบวางประคำแล้วมองไปที่หมอหลวง “เจ้าแน่ใจหรือว่าต้องฝังเข็ม?”
หมอหลวงดูสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย “กระหม่อมไม่แน่ใจ แต่นี่เป็นทางเดียว”
ฮองเฮาอดไม่ได้ที่จะผิดหวัง “แล้ววันนั้นที่เปิ่นกง ถามเจ้าเกี่ยวกับเทคนิคการฝังเข็ม เจ้าบอกว่าการฝังเข็มไม่เหมาะสม หากเกิดข้อผิดพลาดเมื่อใช้การฝังเข็ม เจ้าจะทำอย่างไร?”
หมอหลวงตอบ “การฝังเข็ม ย่อมมีความเสี่ยงเป็นธรรมดา แต่ถ้าผู้ชำนาญการเทคนิคการฝังเข็ม และรักษาด้วยการฝังเข็ม ก็จะสามารถบรรเทาสถานการณ์ปัจจุบันขององค์จักรพรรดิเหลียงได้อย่างมาก ในวันนั้นที่ฮองเฮาถามกระหม่อม กระหม่อมก็จะตอบว่า เป็นเพราะกระหม่อมไม่เคยพบหมอที่เชี่ยวชาญด้านการฝังเข็มเลย ในทฤษฎีการฝังเข็มและการรมยามีความเป็นไปได้ แต่น่าเสียดาย กระหม่อมไม่รู้ว่าจะหาหมออัจฉริยะแบบนี้ได้ที่ไหน”
ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้น “พระองค์ ใครเป็นคนเสนอให้ใช้การฝังเข็มและการรมยา? แม้ว่าเขาจะไม่รู้วิธีการ การฝังเข็มและการรมยาก็ตาม แต่บางทีคน ๆ นี้อาจจะรู้จักคนที่เป็นอัจฉริยะในการฝังเข็ม
”
ฮองเฮานึกถึงเซี่ยจื่ออานขึ้นมา โดยคาดว่าหญิงสาวไม่รู้วิธีการ การฝังเข็มและการรมยา
อย่างไรก็ตาม นางพูดถึงสิ่งเหล่านี้ได้อย่างละเอียด นางรู้จักคนที่เป็นอัจฉริยะจริงหรือ?
ไม่ ไม่ มันไม่มีเหตุผลที่ เซี่ยจื่อหาน และหยวนซื่อจะอยู่ในจวนเซียง นางไม่เคยเห็นสิ่งใดในโลก มหาเสนาบดีเซี่ยก็ไม่ยอมให้นางออกไปพบปะผู้คนแน่นอน นางจะรู้จักคนมีความสามารถแบบนั้นได้อย่างไร?
หมอหลวงได้ยินประโยคนั้นแล้วก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ฮองเฮา เป็นไปไม่ได้ที่เซี่ยจื่ออานจะรู้จักผู้มีวิชา ผู้หญิงแค่คนเดียวจะไปรู้ทักษะทางการแพทย์อะไร?”
เพียงแต่ว่านางรู้คำไม่กี่คำ อาจจะเคยเห็นมันในหนังสือทางการแพทย์ขั้นที่สาม ที่รวบรวมโดยหมอพื้นบ้านบางคน แล้วมาโอ้อวดว่าเป็นหมอที่เก่งที่สุด หมอที่เก่งที่สุดล้วนอยู่ในวัง
หมอหลิวเป็นหมอที่มารักษาองค์จักรพรรดิเหลียงเมื่อพระองค์ประชวนในครานั้น เขาได้รับรับการเลื่อนยศเป็นหมอหลวง
วันนั้นจื่ออานเป็นผู้เสนอการฝังเข็ม เขาจึงไม่พอใจนางอย่างมาก เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา กล้าดีอย่างไรเสนอความกับหมอหลวง มันเป็นแค่กลลวงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง
ฮองเฮามองที่หมอหลวง รู้สึกว่าที่เขาพูดก็มีเหตุผล ตอนที่เขาพูด องค์รัชทายาทได้ยินที่หมอหลวงหลิวพูดก็เริ่มสนใจ “หมอหลวงหลิว เจ้าพูดว่า เซี่อจื่ออานเป็นคนเสนอการฝั่งเข็มและการรมยา?”
หมอหลวงหลิวกล่าวว่า “ฝ่าบาท เซี่อจื่ออานผู้นี้ไม่มีทักษะทางการแพทย์ สิ่งที่นางพูดดูเหมือนเป็นไปได้ แต่ก็ยากที่จะดำเนินการ หากไม่ได้รับการจัดการที่ดี มันสามารถฆ่าคนได้ คำพูดดังกล่าว ไม่น่าเชื่ออย่างยิ่ง”
องค์รัชทายาทมองหมอหลวง “เจ้าเพิ่งพูดว่าการฝังเข็มเป็นทางเดียว?”
หมอหลวงบอกตามความจริงว่า “กระหม่อมขอตอบว่า องค์จักรพรรดิเหลียงสำลักสิ่งแปลกปลอมในในหลอดลม หายใจลำบาก ไม่สามารถให้ยาสมุนไพรได้ ไม่มีทางอื่นใด นอกเสียจากการฝั่งเข็ม”
องค์รัชทายาทมองไปยังฮองเฮาแล้วพูดว่า “ท่านแม่ ตอนนี้สถานการณ์ของท่านพี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องได้รับการรักษาจากการฝังเข็ม แม้ว่าการฝังเข็มจะเป็นอันตราย แต่ถ้าไม่ฝังเข็ม ท่านก็ทำได้เพียงเฝ้าดูท่านพี่หมดลมหายใจ ตามเซี่ยจื่ออานเข้ามาในวังดีกว่า หากนางรู้ทักษะทางการแพทย์ที่ดีที่สุด ถ้าไม่ก็แค่ถามนางว่า ใครบอกนางในสิ่งที่นางพูดออกมา แล้วค่อยเชิญผู้เชี่ยวชาญเข้าไปในวัง เพื่อรักษาท่านพี่”
ฮองเฮาไม่คิดว่าองค์ชายจะเอ่ยคำเหล่านี้ออกมา ดูเหมือนว่า แม้ว่าจะมีการต่อสู้กันในอดีต แต่ก็มีสายใยพี่น้องอยู่เสมอ และมันมักจะถูกเปิดเผยในช่วงเวลาที่ยากลำบาก
พระองค์ร้องไห้ออกมา “เฉียวเอ๋อร์ ที่เจ้าพูดออกมาแบบนี้ แม่ดีใจจริง ๆ แสดงว่าเจ้าก็ห่วงใยท่านพี่ของเจ้าเสมอมา”
องค์รัชทายาทสีหน้าเศร้า “ท่านแม่ ที่ท่านพี่ต้องเป็นแบบนี้ ล้วนเป็นเพราะหม่อมฉัน ถ้าไม่ใช่เพราะช่วยหม่อมฉัน ท่านพี่คงไม่ได้รับบาดเจ็บจนพิการ หม่อมฉันรู้สึกขอบคุณท่านพี่มาโดยตลอด เพียงแต่ หม่อมฉันรู้สึกผิดมาก จนไม่อาจเผชิญหน้ากับท่านพี่ได้ เมื่อเวลาผ่านไป ก็เกิดข้อสงสัยในจิตใจ หม่อมฉันมองย้อนกลับไปและเสียใจมาก ตอนนี้ฮ่องเต้ยังนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง ท่านพี่ก็มาเป็นแบบนี้ ถ้าหม่อมฉันยังไม่รู้อะไรอีก แผ่นดินนี้จะหวังพึ่งใครได้อีก?”
ฮองเอากุมมือของพระองค์ด้วยความดีใจและเสียใจอยู่ภายในใจ ความสุขคือในที่สุดสองพี่น้องก็คืนดีกัน แต่น่าเสียดายที่ซินเอ๋อร์ยังคงนอนอยู่บนเตียงและไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
นางต้องคิดอย่างรอบคอบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรื่องนี้ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตของซินเอ๋อร์
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง นางจึงตัดสินใจว่า “มาเถอะ ไปเชิญผู้สำเร็จราชการในวังก่อน”
ฮ่องเต้ประชวรหนัก ตอนนี้ไม่ได้รับอนุญาตให้เยี่ยมเยียน อย่างไรก็ตาม ที่ข้าพูดไปก่อนหน้านี้ การตัดสินใจในครั้งนี้สำคัญมาก จึงจำเป็นต้องถามผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิมู่หรงเจี๋ย
ดังนั้นแม้ว่าฮองเฮาจะไม่ต้องการพบกับน้องชายของฮ่องเต้คนนี้ แต่นางก็ยังออกรับสั่งให้คนไปตามเขามาเพื่อขอความเห็น
เพราะหากมีอะไรผิดพลาด นอกจากจะเสียลูกชายไปแล้ว นางยังได้รับผลกระทบที่ตัดสินใจผิดด้วย
คนในวังรีบไปถามผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์
หมอหลวงลังเลอยู่ครู่หนึ่งและกล่าวว่า “ฮองเฮา ฝ่าบาทอยู่ในอาการวิกฤตแล้ว หากท่านรอให้ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เสด็จมา กระหม่อมเกรงว่าอาการจะยิ่งแย่ลงไปอีก”
ฮองเฮาเงยหน้าขึ้น “แล้วเจ้ามีความเห็นอย่างไร? ในเมื่อพวกเจ้าไม่ชำนาญเรื่องการฝังเข็ม ก็ต้องมีคนช่วยในการตัดสินใจ”
หมอหลวงหลิวคุกเข่าลงทันทีพร้อมกับพูดว่า “ฮองเฮา กระหม่อมเคยศึกษาการฝังเข็มและการรมยา แม้ว่าจะไม่เชี่ยวชาญ แตก็สามารถบรรเทาอาการขององค์จักรพรรดิเหลียงได้”
หมอหลวงได้ยินเช่นนี้ก็ทำหน้าตกใจ “ใต้ท้าวหลิว นี่มันจะอุกอาจไม่ได้ มันเกี่ยวกับชีวิตและการสิ้นพระชนม์ขององค์จักรพรรดิเหลียง ทักษะการฝังเข็มของท่านยังไม่อยู่ในขั้นที่ดีพอ ท่านไม่สามารถฝังเข็มได้ตามอำเภอใจ”
นับตั้งแต่เขาเลื่อนตำแหน่งเป็นท่านไต้ท้าวหมอหลวงหลิว เขาก็ต้องการจะไล่คนตรงไปตรงมาคนนี้ออกไปเสมอ แม้ว่าเขาจะกล่าวหาเซี่ยจื่ออานในวันนั้น แต่เขาก็กลับไปคิดทบทวนหนังสือทางการแพทย์ และพบว่านางพูดได้ดีมีเหตุผลมาก
แม้ว่าเขาจะไม่แน่ใจเกี่ยวกับเทคนิคการฝังเข็มของเขาอย่างเต็มที่ แต่เขาก็ไม่สามารถทําขั้นตอนการแทงเจาะเลือดได้ แต่ก็ยังสามารถบรรเทาลมหายใจของเขาได้
