ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 24
หมอหลวงหลิวกระตือรือร้นที่จะสร้างผลงาน ทั้งยังคิดว่าการวินิจฉัยของตนเองนั้นไม่มีข้อผิดพลาด จากนั้นเขาก็คุกเข่ากราบทูลฮองเฮา “องค์ฮองเฮา ได้โปรดมีรับสั่งให้กระหม่อมฝังเข็มให้องค์จักรพรรดิเหลียงด้วยเถิด พ่ะย่ะค่ะ“
ฮองเฮาที่เห็นบุตรของตนเองใกล้จะสิ้นเต็มที นางตื่นตระหนกจนน้ำตาไหล ทำอะไรไม่ถูก นางได้ยินสิ่งที่หมอหลวงหลิวนำเสนอมา เขาเอาแต่พูดถึงการฝังเข็มซ้ำ ๆ เมื่อคิดดูแล้วว่าเขาก็น่าจะจัดการได้ นางจึงมองไปที่ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ “ท่านคิดเห็นเช่นไร?”
ที่ผ่านมานางไม่เคยคิดจะถามผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิเลยสักครั้ง ทว่าวันนี้ไร้ซึ่งหนทางจริง ๆ นางกลัวว่าหากนางตัดสินใจพลาดไป ก็จะเป็นการทำร้ายบุตรชายของตนเอง
มู่หรงเจี๋ยส่ายหัว “ข้าได้ให้คนไปเชิญเซี่ยจื่ออานมาแล้ว รออีกสักครู่ ข้าใช้วิธีการกดจุดกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดลมให้เขาแล้ว ให้เขาได้ผ่อนคลายหายใจได้คล่องเสียก่อน”
“ท่านก็ให้คนไปเชิญเซี่ยจื่ออานมาด้วยเช่นนั้นหรือ?” พอองค์รัชทายาทได้ยินดังนั้นก็รู้สึกประหลาดใจมาก เป็นไปได้ไหมที่เซี่ยจื่ออานคนนั้น จะมีทักษะทางการแพทย์จริง ๆ?
งั้นก็เยี่ยมไปเลย ทักษะทางการแพทย์จะดีแค่ไหน ก็ไม่อาจเทียบหมอหลวงได้ เหมือนว่าเซี่ยจื่ออานคนนั้นจะถูกบังคับให้มารักษา สุดท้ายนางจะต้องได้รับโทษเป็นแน่ เขาเอาคืนนางได้สักที
ในใจขององค์รัชทายาท องค์จักรพรรดิเหลียงก็เหมือนคนที่ตายไปแล้ว ไม่ว่าใครจะมารักษาก็ไร้ประโยชน์
หมอหลวงหลิวหมอบลงกับพื้น แล้วกล่าว “องค์ฮองเฮา เราไม่อาจใช้วิธีกดจุดบนเส้นลมชี่เพื่อกระตุ้นการไหลเวียนของเลือดลมได้นะ พ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้องค์จักรพรรดิเหลียงหายใจติดขัด ถ้าต้องทำให้เลือดลมไหลเวียนอีก เกรงว่าจะ…”
ฮองเฮามองไปที่หยวนพ่าน “เจ้าเพิ่งจะบอกว่าการฝังเข็มเป็นเพียงวิธีการเดียว งั้นเจ้าลองคุยกับท่านอ๋องดูสิ”
หยวนพ่านกล่าว “ท่านอ๋อง ถึงแม้จะให้คนไปพาตัวเซี่ยจื่ออานมาแล้ว แต่ว่าเราก็ไม่อาจรู้ได้ว่านางเชี่ยวชาญในการฝังเข็มหรือไม่ มิสู้เราฝังเข็มไปก่อน กระหม่อมยินดีที่ร่วมฝังเข็มกับหมอหลวงหลิว”
หมอหลวงหลิวได้แต่แอบด่าจิ้งจอกเฒ่าผู้นี้อยู่ภายในใจ หากตอนนี้การฝังเข็มเป็นวิธีการเดียวที่จะช่วยรักษาองค์จักรพรรดิเหลียงได้ล่ะก็ เจ้าจิ้งจอกเฒ่านี้ก็จะฉกฉวยเอาความดีความชอบไป
ถ้าเขาอยากจะสร้างผลงานเหมือนกัน ตนเองก็ไม่อาจบีบบังคับให้เขาออกไป ดังนั้น หมอหลวงหลิวจึงกล่าว “ไม่ได้ การฝังเข็มให้กระหม่อมทำคนเดียวก็เพียงพอแล้ว หากเกิดอะไรขึ้นมา ใต้เท้าหยวนพ่านสามารถสังเกตุการณ์จากข้าง ๆ ได้ และเข้าช่วยเหลือได้ทันเวลา”
“ถ้าอย่างนั้น…” ฮองเฮามองไปที่ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิ แต่เขาแสดงสีหน้าที่ไม่เห็นด้วย ในที่สุดนางก็กัดฟันพูดออกไป “ได้ งั้นเจ้าก็ลงมือได้เลย”
การวินิจฉัยของหมอหลวงผิดพลาดตั้งแต่แรก ละเลยอาการบาดเจ็บที่ศีรษะและที่คอ
การรักษาของหมอหลวงหลิว ยังพุ่งเป้าไปที่หลอดลม คิดว่าการเจาะรูหลอดลมจะเร่งสิ่งแปลกปลอมให้ออกมา ทำให้หายใจได้คล่อง
เขาคิดว่า เพียงแค่หายได้ไม่ติดขัด ก็จะสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้ชั่วคราว
เขามองข้ามโรคลมชักไปอย่างสิ้นเชิง โดยปกติแล้วงานวิจัยของเขาที่เกี่ยวกับโรคลมชักก็ไม่ได้เจาะลึกอะไร โรคนี้เกิดจากคลื่นไฟฟ้าในเซลล์สมองเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน ดังนั้นเวลาฝังเข็มจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ หลีกเลี่ยงการไปกระตุ้นโดนเส้นประสาท มิเช่นนั้นจะเป็นการปลุกเร้าให้อาการกำเริบหนักครั้งที่สอง
แต่การรักษาที่ไม่ถูกต้องก่อนหน้านี้ ก็ได้ทำให้องค์จักรพรรดิเหลียงมีเลือดคั่งในสมอง และกระดูกคอเคลื่อน หากต้องฝังเข็ม ยังต้องเลี่ยงจุดฝังเข็มที่ทำให้เลือดที่คั่งในสมองไหลออกมา มิเช่นนั้นเลือดจะไหลกลับเข้าสู่ส่วนในกะโหลก ความดันในกะโหลกศีรษะเพิ่มมากขึ้น อาจทำให้องค์จักรพรรดิเสียชีวิตได้
หมอหลวงหลิวที่ได้รับคำสั่งจากฮองเฮา หันหลังกลับไปเตรียมตัวอย่างปลื้มปิติยินดี ใบหน้าเคร่งขรึมจริงจัง
หยวนพ่านมองหมอหลวงหลิวอย่างกังวล เขารู้ดีว่าในใจของลูกน้องคนนี้คิดเช่นไร ความสามารถของเขามีเท่าไหร่ เขารู้ดีที่สุด อดไม่ได้ที่จะเสียใจที่เสนอตัวเพื่อช่วยในการฝังเข็ม
หมอหลวงหลิวให้คนช่วยถอดชุดขององค์จักรพรรดิเหลียง นำกระเป๋าที่ใส่เข็มวางไว้ข้างเตียง จากนั้นยื่นมือไปเลือกจุดฝังเข็ม
การเลือกจุดสำหรับหมอหลวงหลิวแล้ว ไม่ใช่งานที่ยากอะไร เขาเคยศึกษาค้นคว้าทักษะทางด้านการฝังเข็มมาก่อน เพียงแต่เขามีตำราทางการแพทย์ที่เกี่ยวกับทฤษฎีการฝังเข็มน้อยเกินไป ไร้หนทางที่จะไต่เต้าไปตำแหน่งที่สูงได้
ทุกคนต่างจ้องไปที่หมอหลวงหลิว เดิมทีผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิก็อยากจะคัดค้าน แต่พอเห็นอาการขององค์จักรพรรดิเหลียงที่ดูแล้วจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ ตนเองก็ไม่ได้มีความรู้ทางการแพทย์ ก็ได้แต่ให้หมอหลวงหลิวทำตามรับสั่งของฮองเฮาเท่านั้น
