ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 315
จริงแล้วจากการตรวจสอบในช่วงที่ผ่านมานั้น เขาพบว่าเฉินหลิวหลิ่วไม่ได้น่ากลัวอย่างที่ข้างนอกพูดถึงกัน เพียงแต่ภายนอกดูหยาบคายไปเท่านั้น
ซูชิงค่อนข้างน่าสงสาร ดูท่าแล้วคงจะสู่ขอภรรยามิได้ แม้ทุกวันจะคุยโวว่าตนอยู่กับสตรีนับไม่ถ้วน ต่างก็รู้กันว่าเขาเมื่อใกล้สตรีแล้วทำราวกับจะตาย
ในเมื่อเป็นพี่น้องกันแล้ว เขาต้องการปกป้องซูชิง
เฉินหลิวหลิ่วเมื่อได้ฟังคำเขาประโยคนี้แล้ว ชะงักไปครู่นึง แล้วจึงเอ่ยอย่างกะตือรือร้น “ท่านพี่เซียวท่า ท่านเป็นคนดีจริง ๆ ข้ารอเพียงคำท่านประโยคนี้”
เซียวท่าตบไหล่นาง “พวกเราพี่น้องกัน ใครอยู่กับใคร?”
เซียวท่าพูดจบแล้ว จึงได้ตามมู่หรงเจี๋ยไป “เป็นอย่างไรบ้าง?”
คำถามที่ดูเหมือนจะไม่รู้หัวรู้หาง มีเพียงแค่สองคนที่รู้ดี
มู่หรงเจี๋ยเอ่ย “วันนี้มอบเหล้าให้ข้านั้นรวมแล้วยี่สิบแปดคน คนเหล่านี้กลับไปแล้วเจ้าจดไว้สักหน่อย พวกเขากล้าที่จะมอบของให้กับข้าต่อหน้าราชครูเหลียง แต่ดูท่าแล้วยังลังเลอยู่”
“แต่ว่าในยี่สิบแปดคนนี้ ไม่อาจจะแยกได้ว่ามีผู้ใดบ้างที่จงใจจะเข้าใกล้ท่านอ๋อง บางทีพวกเขาอาจจะแค่ได้รับคำสั่งจากราชครูเหลียงมาให้เข้าใกล้ท่านอ๋อง” เซียวท่าพูดออกมา
“หลังจากจดไว้แล้ว นำใบรายชื่อให้ข้า ข้าจะค่อย ๆ ตรวจสอบ ใครก็ตามที่ติดต่อเกี่ยวข้องกับราชครูเหลียง เก็บไว้ใช้งานก่อน เริ่มจากทำให้ความไว้เนื้อเชื่อใจก่อน” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย
เซียวท่าผงกศีรษะ “พ่ะย่ะค่ะ ราชครูเหลียงเองก็ลงใจลงแรงที่จะแทรกแซงเข้ามาในจวนอ๋องหลายปีมานี้ ควรที่จะให้โอกาสเขาบ้าง”
มู่หรงเจี๋ยใบหน้าดูไม่แยแส “อดทนมานานแล้ว วันนี้ยังได้รับแรงสนับสนุนจากเซี่ยหวายจุนและจวนจิ้นกั๋วกง พวกเขาคงจะรู้สึกราวกับเสือติดปีก คงจะมีการรีบเร่งขึ้นอีก หลังจากที่มีการซุ่มโจมตีเมื่อครั้งที่แล้ว ทำให้หนอนที่แอบซุ่มอยู่ในอ๋องของพวกเขาหายไป พวกเขาคงจะรอโอกาสครั้งหน้าอยู่ ข้าก็จะให้โอกาสนี้กับพวกเขาเอง”
สายตาของเขาฉายแววเย็นเยียบ ราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อครู่ที่มีท่าทีเมาเล็กน้อย
เขามองยังเซียวท่า แล้วจึงเอ่ยถาม “หมู่บ้านศิลานั้นตรวจสอบแล้วได้ความว่าอย่างไรบ้าง？”
เซียวท่าเอ่ยตอบ “ตรวจสอบชัดเจนแล้วพ่ะย่ะค่ะ หลังจากที่ท่านอ๋องได้รับบาดเจ็บกลับมานั้น เซี่ยหวายจุนก็ได้รับคนผู้นึงมาจากเกาะวิปลาส อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านศิลามาโดยตลอด”
“เป็นเขาหรือ?” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยเสียงเย็น
“ผู้ที่รับคนบ้ามานั้นมิใช่เซี่ยหวายจุนที่ไปรับด้วยตนเอง แต่เป็นหมอท่านหนึ่งของสำนักฮุ้ยหมิน เขาได้วินิจฉัยเอาไว้ว่าคนบ้าผู้นี้ได้หายดีขึ้นแล้ว ดังนั้นจึงได้่รับกลับมา และให้พักอยู่ในหมู่บ้านศิลาชั่วคราว จากการตรวจสอบอย่างละเอียดแล้วแล้ว จึงได้พบว่าหมอท่านนี้และเซี่ยหวายจุน ไปมาหาสู่กันบ่อยครั้ง จึงแน่ใจได้ว่าเป็นคำสั่งของเซี่ยหวายจุน”
“หากเป็นเช่นนี้แล้ว วันนั้นที่ปล่อยคนบ้าออกมากัดคนนั้น ไม่ได้ทำให้ซีเหมินเสี่ยวเย่วดู เขาตั้งใจที่จะปล่อยเขาออกมา”
“ไม่ผิด เพียงแต่ขณะนี้ยังไม่รู้ว่าพวกเขาจะลงมือเมื่อใด” เซียวท่าเอ่ย
“ตรวจสอบต่อไป!” มู่หรงเจี๋ยออกคำสั่ง “ให้คนสิบสองคนออกไปสังเกตดูเซี่ยหวายจุนสิบสองชั่วยาม ข้าต้องการรู้ชัดเจนแม้กระทั่งว่าในหนึ่งคืนนั้นเขาปัสสาวะไปกี่ครั้ง”
จื่ออันและมู่หรงจ้วงจ้วงเดินไปยังริมทะเลสาบ ริมทะเลสาบนั้นไม่มีผู้ใดเดินไปมา คนส่วนใหญ่ในตระกูลนั้นจะไปดูการแสดง ลูกพี่ลูกน้องทั้งหลายย่อมทำตามกัน
ทั้งสองเดินออกมาไม่ได้นานนัก สาวใช้ข้างกายชุยไท่เฟยเดินเข้ามาเอ่ยกับมู่หรงจ้วงจ้วง “องค์หญิงใหญ่เพคะ ชุยไท่เฟยเชิญท่านเข้าพบเพคะ”
มู่หรงจ้วงจ้วงรู้ว่าชุยไท่เฟยมีเรื่องเรียกหานาง จึงได้เอ่ยกับจื่ออัน “ข้าขอตัวไปก่อนสักครู่ กลับมาแล้วจะมาหาเจ้า”
จื่ออันเองก็มิได้มีความคิดเห็นอันใด จึงได้เอ่ย “เพคะ ท่านไปเถอะ ข้าเดินต่อเอง”
นางหันกลับมา พบเสี่ยวชุนกำลังทำความสะอาดอยู่ในลาน คาดว่าวันนี้คนคงจะไม่พอ เซี่ยฉวนจึงได้ย้ายนางออกมา
จื่ออันเดินตามริมทะเลสาบ ใจก็คิดถึงเรื่องเมื่อครู่ที่เกิดขึ้นในห้องโถง
ซีเหมินเสี่ยวเย่วผู้นี้ นับว่าเป็นการผูกปมขึ้นแล้ว
ซีเหมินเสี่ยวเย่วนั้นไม่เหมือนเฉินหลิงหลงที่รับมือได้โดยง่าย เบื้องหลังของนางยังมีตระกูลจิ้นกั๋วกง จิ้นกั๋วกงหลายปีมานี้ไม่ได้ตกต่ำลงเลย แต่ว่าคนยังอยู่ อำนาจเองก็เช่นกัน
ไม่ใช่ว่านางตั้งใจที่จะทำให้ซีเหมินเสียวเย่วยุ่งยากขึ้น เพียงแต่กฎเกณฑ์ตอนที่นางเข้าจวนมานั้น ไม่เพียงแต่กลั่นแกล้งผู้อื่นเท่านั้น นางต้องการจะแย่งตำแหน่งของฮูหยินไปอีก และไม่มีทางที่จะปล่อยท่านแม่ไว้ ท่านแม่ของนางไม่สามารถอยู่ต่อได้ มิฉะนั้นก็จะเป็นการปล่อยให้นางตายอยู่ในจวนนี้
