ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 324
อ๋องหลี่ขมวดคิ้ว เหมือนอวัยวะภายในพันกันทั้งหมดใบหน้าดูเหมือนคนที่ท้องผูก
เขามองไปที่ฮูหยินผู้เฒ่า และต้องการถามนาง แต่นางกลับหันหน้าไปทางอื่น ไม่ได้มองดูอ๋องหลี่ เห็นได้ชัดว่าไม่ต้องการไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องปิ่นที่ไม่มีมุกนิลจินดานั่น
อ๋องหลี่โกรธกริ้วมาก และถอนหายใจแรง
ฝูงชนต่างมองไปที่ฮูหยินผู้เฒ่า ตบของรางวัลเป็นเครื่องประดับให้หลานสาวตนเองทั้งที กลับให้ปิ่นที่ไม่มีอัญมณีประดับไว้ ดูแล้วที่คนนอกพูดกันว่าฮูหยินผู้เฒ่าใจยักษ์ใจมารไร้ความเมตตาปราณี คงไม่ได้พูดผิดไปเลยสักนิด
หลังจากที่เจ้ากรมอาญาได้ฟังที่อ๋องหลี่พูดแล้ว ก็มองไปที่เซี่ยหว่านเอ๋อ เหมือนว่าเขาจะเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นแล้ว แต่ว่าวันนี้เป็นวันแต่งงานของหลานสาวจิ้นกั๋วกง จะตัดสินคดีความที่นี่คงจะไม่เหมาะ จึงกล่าวออกไปว่า “เรื่องราวหลัก ๆ ก็ได้กระจ่างบ้างแล้ว วันนี้เป็นวันแต่งงานของมหาเสนาบดี จะรบกวนอารมณ์สุนทรีของทุกท่านคงจะไม่งาม เรื่องที่ยังค้างคาอยู่ค่อยไปตัดสินกันที่ศาลาว่าการ ทหาร นำตัวซีเหมินเสี่ยวชิ่งไปคุมขังไว้ในคุกที่กรมอาญาไว้ชั่วคราวก่อน พรุ่งนี้ข้าค่อยไต่สวน”
ใบหน้าของซีเหมินเสี่ยวชิ่งซีดเผือด ขาของเขาไร้เรี่ยวแรง และเขาก็มองข้ามฝูงชนไปที่พ่อแม่ของเขา “ท่านพ่อ ท่านแม่ ช่วยลูกด้วย”
เหลียงซื่อวิตกกังวลเป็นอย่างยิ่ง และอยากจะฝ่าเข้าไปแต่ว่าพี่น้องตระกูลเฉินก็กรูเข้ามาพร้อมกัน นางจำต้องถอยหลังไปก้าวนึง มองดูซีเหมินเสี่ยวชิ่งถูกคนนำตัวออกไป
เจ้ากรมอาญาเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าอ๋องหลี่และราชครูเหลียง “กราบทูลท่านอ๋อง และเรียนใต้เท้า พรุ่งนี้รบกวนท่านทั้งสองช่วยไปที่กรมอาญาด้วยพ่ะย่ะค่ะ เล่าเราเรื่องที่พวกท่านได้เห็นมาทั้งหมดออกมา พวกเราจะได้ช่วยกันไขคดีความ”
“ได้!” อ๋องหลี่หลี่ตอบรับเบา ๆ
ราชครูเหลียงโบกมือลวก ๆ “ได้”
หลังจากที่ทั้งสองตอบตกลง เจ้ากรมอาญาก็เดินไปข้างหน้าองค์รัชทายาท “องค์รัชทายาทก็อยู่ในที่เกิดเหตุด้วย กระหม่อมก็ต้องรบกวนให้พระองค์ไปที่กรมอาญาในวันพรุ่งนี้ด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
ถ้าเกิดถามองค์รัชทายาทก่อน เขาจะต้องไม่ไปแน่ ๆ แต่ว่าเจ้ากรมอาญาได้ถามอ๋องหลี่กับราชครูเหลียงก่อน และทั้งสองต่างก็ไปด้วย ถ้าเขาบอกว่าไม่ไปคงจะดูไม่ดี “ข้าจะไป”
เขาเหลือบมองไปที่เซี่ยหว่านเอ๋อ และหันหลังกลับด้วยใบหน้าที่เย็นชา
เซี่ยหว่านเอ๋อเป็นกังวลก็เลยไล่ตามเขาไป
มหาเสนาบดีเซี่ยช่วยพยุงฮูหยินผู้เฒ่าที่แทบจะล้มทรุดลงไป นางเกือบจะกัดฟันตนเองจนแตก หันหลังกลับอย่างยากลำบาก นางรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ พรุ่งนี้ถึงจะไปยังศาลในกรมอาญาก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงอยู่ดี เจ้ากรมอาญาเป็นคนที่เป็นกลางไม่อ่อนข้อต่อการชักจูงหรือบีบบังคับ
แม้ว่าองค์รัชทายาทจะใช้สถานะของเขาเพื่อกดดัน มันก็ไร้ประโยชน์
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีอ๋องหลี่อีก เขาจะไม่ยอมให้มีการเล่นพรรคเล่นพวก เมื่อคิดถึงแนวทางการตัดสินของเขาที่เป็นระบบระเบียบแล้ว ในใจนางก็รู้สึกโกรธ กี่ครั้งแล้วที่เขาเข้ามาขัดขวาง ทำเหมือนว่าไม่ได้ตั้งใจ แต่ว่าใครจะรู้ว่าเบื้องหลังของเขามีใครปลุกปั่นอยู่?
เมื่อเห็นว่าซีเหมินเสี่ยวเยว่เพิ่งแต่งเข้ามา ก็ดึงลูกพี่ลูกน้องของนางเข้ามาเกี่ยวข้อง คิดว่าจิ้นกั๋วกงจะยอมแพ้เหรอ?
นางใช้นิ้วเท้าคิดยังรู้เลยว่าแผนนี้เป็นของเซี่ยหว่านเอ๋อกับเหลียงซื่อ แต่ว่าเหลียงซื่อจะปฏิเสธความรับผิดชอบทั้งหมด และเอาความผิดทุกอย่างมาลงที่จวนมหาเสนาบดี
ฝูงชนค่อย ๆ แยกย้ายกันไปเพราะงานเลี้ยงตอนค่ำเป็นงานเลี้ยงหลัก ดังนั้นทุกคนจึงยังไม่กลับไป แต่ยังกระจัดกระจายทำโน่นทำนี่อยู่ในจวน
มู่หรงจ้วงจ้วงเรียกให้อ๋องหลี่หยุด “เจ้าสาม ช้าก่อน!”
อ๋องหลี่หันกลับไปก็เห็นมู่หรงจ้วงจ้วง “เสด็จอา มีเรื่องอันใดจะสั่งหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
มู่หรงจ้วงจ้วงมองไปที่เขา “เจ้ามีใจเอนเอียงไปช่วยจื่ออัน? เหตุใดถึงทำเช่นนี้?”
มู่หรงจ้วงจ้งไม่ได้จะโทษเขา เพียงแต่รู้สึกสงสัยมากก็เท่านั้น
