ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 333
เฉินหลิวหลิ่วส่ายศีรษะ “แพงหรือ? ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงได้แพงเช่นนี้”
คุณหนูใหญ่ผู้ที่ไม่รู้ว่าของบนโลกนี้แพง แน่นอนว่าต้องไม่รู้ว่าทำไมมังกรไฟถึงได้แพงนัก จริง ๆ แล้วนางเองก็ไม่รู้ว่าในตอนที่เหล่าไท่จวินได้มอบเงินหนึ่งพันตำลึงให้ไปนั้น ฟันแทบจะกัดกันจนแตกแล้ว
ภายหลังทำไมถึงได้ไม่เชิญมานั้น ไม่ใช่เพราะว่านางไปเล่นกับไฟ แต่เป็นเพราะราคาแพงเกินไป
ซูชิงเดินเข้ามา เอ่ยเสียงเรียบ “การระบำมังกรไฟนั้นจะต้องใช้ผ้าแพรที่ดีที่สุดนำมาพับกันแปดครั้ง จากนั้นจึงแช่ในเหล้าหมัก เติมเหล้าไม้สนลงไป บวกกับน้ำมันตะเกียงชนิดพิเศษ เพียงแค่ได้ฟังก็รู้ได้ว่าราคาแพงแน่นอน”
จื่ออันรู้ว่าผ้าแพรนั้นราคาแพงมาก ผ้าหนึ่งผืนอาจขายกันที่ราคามากกว่าหนึ่งร้อยตำลึง ต่อให้เพียงเล็กน้อย ก็ไม่ใช่ถูก ๆ
พับกันถึงแปดครั้ง ถึงแปดตัว เพิ่มเหล้าไม้สนและน้ำมันตะเกียง ก็แพงมากแล้ว
“ข้านึกว่าใช้ฟางข้าวกัน!” จื่ออันเอ่ยอย่างละอาย
สิ่งที่ตระกูลสูงศักดิ์เล่นกันเหมือนกับการเผาเงินเสียจริง นางรู้สึกว่าตนนั้นมิใช่คนชนชั้นสูงนัก
“เป็นราษฎรที่ใช้ฟางข้าวกัน แต่ว่าฟางข้าวนั้นไม่ทนต่อการเผาไหม้ และทั่วทิศยังมีควันไฟอีกด้วย หากทำร้ายคนอื่นเข้าก็จะไม่ดีนัก” ซูชิงเอ่ย
จื่ออันรู้สึกว่าแปลกนัก เดิมไม่ได้คิดที่จะให้มีการระบำมังกรไฟ ทำไมจู่ ๆ ถึงได้มีการเพิ่มการแสดงที่สิ้นเปลืองเงินทองเข้ามา?
“อยู่ดีดี ทำไมถึงได้มีระบำมังกรไฟขึ้นมา?” จื่ออันพูดออกมา
ซูชิงเอ่ย “มีอะไรที่แปลกประหลาดหรือ? เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ทุกคนก็ต่างคิดว่าเขาโชคร้าย ไม่ต้องพูดถึงว่าบิดาท่านที่เป็นถึงมหาเสนาบดีของราชสำนัก ซีเหมินเสี่ยวเย่วเองก็เป็นอี๋พิ่นฮูหยิน ระบำมังกรไฟชุดนึงเพื่อขับไล่โชคร้าย เพิ่มความเจริญรุ่งเรืองก็เป็นเพียงเรื่องปกตินัก”
จื่ออันส่งเสียงอืมออกมา “ก็อาจจะเป็นได้!”
เพราะว่าได้เชิญมังกรไฟแล้ว โต๊ะที่จัดวางไว้เรียบร้อยแล้วในวันนี้ตอนเที่ยงจึงจำต้องเคลื่อนย้ายอีกครั้ง เว้นพื้นที่ไว้ให้มังกรไฟได้เคลื่อนผ่าน
ทุกคนต่างแสดงออกถึงความตื่นเต้น กับการรอคอยระบำมังกรไฟในครั้งนี้
ก่อนที่จะมีระบำมังกรไฟนั้น มีมือกลองเข้าประจำที่ มือกลองทั้งสิบสองตีกลองเข้ามาภายในจวน จัดเตรียมสถานที่ให้พร้อมเพรียง นำสิ่งของที่สามารถติดไฟได้โดยง่ายทั่วทั้งสี่ทิศต่างย้ายออกไป
ระบำมังกรไฟนั้นส่วนใหญ่แล้วจะจัดให้มีขึ้นหลังจากงานเลี้ยงไปแล้ว ทุกคนต่างดื่มเหล้าเพียงพอกินข้าวจนอิ่มเอมแล้ว ก็จะเดินตามมังกรไฟไป อาจารย์จะเป็นผู้ที่อยู่ด้านหน้านำทาง ปากก็จะเอ่ยคำพูดแสดงความยินดีออกมา ดังนั้น เมื่อถึงตอนนั้นแล้วหน้างานก็จะรื่นเริงเป็นพิเศษ
ซีเหมินเสี่ยวเยว่ออกมาจากห้องของฮูหยินผู้เฒ่ากลับไปเรือนหอไป เหลียงซื่อและซีเหมินเอ้อแหย่ได้รออยู่ที่หน้าประตูแล้ว
“เป็นอย่างไรบ้าง? พวกเขาพูดว่าอย่างไรบ้าง?” เหลียงซื่อเมื่อพบว่าซีเหมินเสี่ยวเยว่กลับมาแล้วนั้น จึงได้รีบร้อนต้อนรับพร้อมทั้งเอ่ยถาม
ซีเหมินเสี่ยวเยว่ลากนากเข้าไปในเรือนหลังใหม่ เพราะว่าเป็นผู้ชาย ซีเหมินเอ้อแหย่จึงไม่สะดวกนักที่จะเข้าไปในเรือนด้วย จึงได้ให้ซีเหมินเอ้อแหย่รออยู่ด้านนอกประตู
“อาสะใภ้รองวางใจได้ ท่านพี่รับปากแล้วว่าวันพรุ่งนี้จะไปกรมอาญาหาเจ้ากรมอาญา ท่านพี่บอกว่าจะนำน้องชายออกมาจากคุกกรมอาญา” ซีเหมินเสี่ยวเยว่พูดออกมา
“จริงหรือ?” เหลียงซื่อเอ่ยอย่างตื่นเต้นยินดี
“ไม่ผิด แต่ว่า” ซีเหมินเสี่ยวเยว่คำพูดดูอ้ำอึ้ง “ต้องให้อาสะใภ้รองก้มศีรษะให้เซี่ยจื่ออัน”
“อะไรนะ? คนชั้นต่ำผู้นั้นทำร้ายชิ่งเอ๋อจนเข้าคุกยังให้ข้าก้มศรีษะให้กับนางอีก?” เหลียงซื่อโมโหเกรี้ยวกราด
ซีเหมินเสี่ยวเยว่จูงมือของนาง เอ่ยเสียงเบา “อาสะใภ้รองอย่าได้โมโหไป นี่เป็นเพียงแผนการเท่านั้น ท่านแกล้งทำเป็นขอโทษนางไปก่อน จากนั้นจึงขอร้องนางให้พรุ่งนี้ไปกรมอาญาพร้อมกันกับท่านพี่ ที่จริงแล้วเรื่องนี้นั้น กรมอาญาและผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิต่างก็รู้เรื่องกันดี เพียงแค่เซี่ยจื่ออันออกหน้าร้องขอ บวกกับท่านพี่เป็นผู้รับรอง น้องชายจะต้องได้กลับมาเป็นแน่”
เหลียงซื่อคิดอยู่ครู่นึง “ไม่ได้ ข้ามิอาจก้มหัวให้นางได้ คนผู้นี้นิสัยไม่ดีเกินไป เริ่มจากในตอนที่เจ้ากราบไหว้ฟ้าดินรังแกเจ้า แล้วยังทำร้ายชิ่งเอ๋อจนต้องเข้าคุก”
“อาสะใภ้รอง อย่าหาว่าข้าไม่เตือนท่านนะเจ้าคะ” ซีเหมินเสี่ยวเย่วเมื่อเห็นว่านางไม่ตกลง ใบหน้าจึงเปลี่ยนเป็นมืดมน “น้องชายถูกเลี้ยงดูมาอย่างเอาใจมาตลอด ไหนเลยจะรับการทรมานในคุกของกรมอาญาได้? อีกทั้ง เพียงแค่ให้ท่านแสร้งทำเป็นขอร้องเท่านั้น วันหน้ารอจนน้องชายกลับมาแล้ว ไม่ใช่ว่าเหมือนเดิมเราสามารถคิดหาวิธีการมาจัดการกับนางหรือ? จะสู้กับนางเพื่อให้น้องชายลำบากอยู่ในคุกอีกหรือ?”
