ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 364
หยวนซื่อเอ่ยอย่างสงบเยือกเย็น “เพราะว่าท่านไม่เคยคิดถึงดูแลจื่ออัน หลายปีมานี้ก็เป็นเช่นนี้มาตลอด ในตอนที่จวนมหาเสนาบดีบังคับให้นางแต่งงานนั้น ท่านที่เป็นท่านย่า ไม่เคยคิดถึงสายสัมพันธ์ที่มี มองเพียงผลประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นจากการแต่งงาน คิดเพียงแต่ที่ช่วยให้เซี่ยหว่านเอ๋อได้ก้าวสู่ตำแหน่งพระชายาขององค์รัชทายาท แต่กลับเลือกที่จะลืมความสุขในชีวิตของจื่ออัน”
ฮูหยินผู้เฒ่าส่ายศรีษะ “ไม่ ที่เจ้าโกรธเกลียดข้ามิใช่เพราะเหตุผลนี้ แต่เป็นเพราะในตอนที่เฉินหลิงหลงเข้าจวนมานั้น ข้าไม่ได้ช่วยเจ้าไล่นางออกไป แต่เก็บนางไว้ในจวนแล้วยึดอำนาจนายหญิงของเจ้าไป”
หยวนซื่อยิ้มอ่อน มีความแดกดันเล็กน้อย “เกี่ยวข้องอันใดกันกับเฉินหลิงหลงกัน? หากมิใช่เป็นเพราะนางที่บังคับให้จื่ออันแต่งงานแล้ว นางก็คงไม่ดึงดูดความเกลียดชังจากข้าได้ ส่วนเรื่องที่จะไล่เฉินหลิงหลงออกจากจวนนั้น ข้าทำไมต้องให้ฮูหยินผู้เฒ่าช่วยเหลือข้าด้วย? ด้วยแรงพลังของข้าเพียงคนเดียวนั้น ก็สามารถไล่นางออกไปได้ ส่วนเรื่องอำนาจนายหญิงของจวน สำหรับข้าแล้วนั้น เป็นดั่งความไม่แน่นอน ข้าไม่เคยเห็นมันอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ”
“เจ้ากล่าวว่าสามารถไล่เฉินหลิงหลงออกไปได้แล้ว หลายปีมานี้เจ้าจะถูกทอดทิ้งได้อย่างไรกัน อย่าได้เย่อหยิ่งเกินไป วันนี้เจ้าได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ คำพูดคำจาก็เปลี่ยนเป็นโอหังโอ้อวดซะแล้ว แต่ในใจของพวกเรานั้นต่างรู้กันดี เจ้าในตอนต้นนั้นเป็นเพียงแค่คนไร้ความสามารถ”
“ข้ารู้ตั้งแต่ต้นว่าบุตรในครรภ์ของเฉินหลิงหลงนั้นไม่ใช่เป็นบุตรหลานของจวนมหาเสนาบดี อีกทั้งในมือข้ายังมีหลักฐานที่เพียงพอที่จะพิสูจน์ข้อนี้ได้ ท่านคิดว่าเพียงข้อนี้ข้ามิอาจจะไล่นางออกไปได้หรือ? ”
ฮูหยินผู้เฒ่าแววตาดูเย็นชา “เจ้าพูดจาไร้สาระอะไรกัน เฉินหลิงหลงในตอนนั้นตั้งครรภ์แล้วจริง แต่ว่าได้รับคำยืนยันมาจากท่านหมอหลี่ว่านางใช้ยาทำแท้งไปแล้ว ดังนั้นเซี่ยหว่านเอ๋อ และเซี่ยหลินเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของจวนมหาเสนาบดีจริงแท้แน่ชัด”
หยวนซื่อเผยยิ้มอ่อนออกมา “ฮูหยินผู้เฒ่า พวกเรามิจำเป็นต้องแสร้งว่าสงบศึกกันหรอกเจ้าค่ะ ข้านึกว่าท่านเรียกหาข้า เพื่อต้องการพูดประโยคที่ออกมาจากใจจริง แต่ถ้าหากท่านอยากจะหลอกตัวเองด้วยท่าทีที่สูงส่งนี้แล้ว ข้ารู้สึกว่าไม่ควรที่จะรบกวนเวลาของทุกคน ตัวข้านั้นคิดว่า ความสัมพันธ์แม่สามีลูกสะใภ้ของพวกเรานั้น ยังไม่เพียงพอให้พวกเราพูดคุยกันได้อย่างสงบสุข”
หลานยู่เมื่อได้ฟังประโยคนี้ เอ่ยดุเสียงเข้ม “ท่านทำไมถึงได้ไร้มารยาทเยี่ยงนี้? ต่อให้ท่านจะถูกแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ แต่ฮูหยินผู้เฒ่ายังคงเป็นผู้อาวุโส ท่านควรที่จะแสดงความเคารพอยู่ อีกทั้งผู้อาวุโสผู้นี้ยังคงเป็นแม่สามีของท่าน”
หลานยู่เป็นคนรับใช้ข้างกายฮูหยินผู้เฒ่ามานานแล้ว ในจวนนี้นั้น นางและชุ่ยยู่ทั้งสองคนนี้ต่างเป็นเหมือนเจ้านายอยู่ครึ่งนึง ฮูหยินผู้เฒ่าให้ความสำคัญแก่พวกนางเป็นอย่างมาก แม้แต่ฮูหยินหลิงหลงเองก็ยังต้องมีมารยาทกับพวกนาง หยวนซื่อนั้นก็ไม่ต้องพูดถึงเลย ตั้งแต่ตอนที่ยังไม่กล้ายุ่งเกี่ยวกับนางนัก ไม่คิดว่าเพิ่งจะได้รับการแต่งตั้งให้เป็นเสี้ยนจู่ ไม่เพียงแต่ไม่ไว้หน้าพวกนาง ยังจะทำตัวยโสโอหังต่อหน้าฮูหยินผู้เฒ่า
ช่างมีศีลธรรมต่ำซะจริง!
หยวนซื่อมุมปากเผยยิ้มเยือกเย็นออกมา “หลานยู่ เจ้าควรจะจดจำสถานะของตนเองให้ได้ซะก่อน แล้วจึงค่อยมาเอ่ยกับข้า หากคิดว่าเมื่อครู่ที่จื่ออันตบเจ้านั้นยังไม่เพียงพอทำให้เจ้าตื่นขึ้นมาแล้วล่ะก็ แสดงว่าเจ้าห่างจากวันตายอีกไม่ไกลแล้ว”
หลานยู่โมโห “ฮูหยินช่างพูดจาโอหังนัก คำพูดราวกับในสายตาของท่านแล้ว ฆ่าคนนั้นง่ายราวกับการบีบมดให้ตายอย่างไรอย่างนั้น ข้าอยากจะคอยดู ฮูหยินจะทำอย่างไรให้วันตายของข้านั้นอยู่ไม่ไกล”
หยวนซื่อหันไปทางฮูหยินผู้เฒ่า “ฮูหยินผู้เฒ่า ท่านคิดว่า เรื่องที่เราจะตกลงกันนั้น ยังคงพูดคุยกันต่อได้หรือไม่?”
ฮูหยินผู้เฒ่าโบกไม้โบกมือ ให้หลานยู่ถอยออกไปยังด้านข้าง หลานยู่ถึงแม้จะยังโมโหอยู่ แต่กลับมิกล้าที่จะขัดคำสั่งฮูหยินผู้เฒ่า ทำได้เพียงยืนอยู่ด้านข้างด้วยความโกรธเคือง แต่ว่าความโกรธเกลียดในดวงตานั้นแม้เพียงนิดก็มิได้ลดละ
ฮูหยินผู้เฒ่ามองยังหยวนซื่อด้วยอารมณ์อันหลากหลายซับซ้อน นางไม่เคยรับรู้ว่าหยวนซื่อจะมีด้านที่แข็งแกร่งมาก่อน เดิมคิดว่านางนั้นอ่อนแอรังแกได้ บวกกับหลายปีมานี้ นางไม่เคยออกจากเรือน ไม่ต่อสู้ไม่แย่งชิง จึงได้คิดว่านางไม่มีความกล้าหาญ
แต่ในวันนี้ อาจจะมองนางพลาดไป
“ได้ ข้าเองก็ไม่อยากจะอ้อมค้อมแล้ว เจ้าไปบอกแก่จื่ออัน เมื่อนางอยู่ต่อหน้ามู่หรงเจี๋ยนั้น ให้ช่วยซีเหมินเสี่ยวชิ่งพูดสักเล็กน้อย การจำคุกนี้เป็นสิ่งที่มิอาจหลีกเลี่ยงได้ แต่ถ้าหากสามารถตัดสินโทษสถานเบาได้ ก็ขอให้เบาลงหน่อย พวกเราจวนมหาเสนาบดีก็จะมีคำอธิบายที่ดีให้แก่จวนกั๋วกงได้เช่นกัน”
“ข้อแลกเปลี่ยนของเงื่อนไขนี้คืออะไร?” หยวนซื่อเอ่ยถามอย่างตรงไปตรงมา
ฮูหยินผู้เฒ่ายิ้มเย็น “เจ้าวางใจได้ มิอาจให้พวกเจ้าลงแรงโดยไร้ประโยชน์ได้ สัญญาขายตัวของกุ้ยหยวนในมือข้านี้ หากนางยินยอมที่จะออกหน้าพูดแล้ว ให้ซีเหมินเสี่ยวชิ่งได้รับโทษเพียงสถานเบา ข้าก็จะมอบสัญญาขายตัวนี้ให้แก่นาง”
หยวนซื่อเอ่ย “ตกลง คำไหนคำนั้น!”
ฮูหยินผู้เฒ่าไม่คิดว่านางจะตอบตกลงอย่างง่ายดายเพียงนี้ กลับรู้สึกว่าเหมือนจะมีเล่ห์เหลี่ยมอะไร “เจ้าแน่ใจว่านางจะทำให้ผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิยอมให้อภัย และละเว้นซีเหมินเสี่ยวชิ่ง?”
หยวนซื่อเอ่ย “ท่านผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิคงจะไม่เห็นแก่พวกพ้อง แต่ว่าข้ามีวิธีของข้า”
