ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 467
ใช่ ช่วงระหว่างเวลาที่พูดคุยกันนั้น ก็พบว่ามีองครักษ์เดินเข้ามาจากลานด้านนอกเอ่ยรายงาน “ท่านแม่ทัพ ข้าน้อยเมื่อครู่พบเห็นทหารกลุ่มใหญ่เคลื่อนทัพไปยังหมู่บ้านศิลา”
“กลุ่มใหญ่?” ซูชิงขมวดคิ้วขึ้นมา “ไปหมู่บ้านศิลาทำอะไรกัน?”
หมู่บ้านศิลาอยู่ห่างจากที่นี่เพียงเดินทางสามลี้เท่านั้น ข้ามยอดเขาไปก็ถึงแล้ว
“ไม่ทราบเช่นกันขอรับ มีประมาณสองสามร้อยนาย เดินทางไปอย่างรีบร้อนมากขอรับ
“ผู้ที่นำทัพนั้นเป็นท่านแม่ทัพฉีขอรับ”
“สองสามร้อยนายมากถึงเพียงนี้เชียวหรือ?” ซูชิงและเซียวท่ามองสบตากัน แล้วแต่รู้สึกประหวั่นพรันพรึง อีกทั้งแม่ทัพฉีนั้นเป็นผู้ดูแลรักความสงบเรียบร้อยของเมืองหลวง ทั้งยังเป็นสำนักงานความมั่นคงของเมืองหลวงที่ท่านอ๋องเพิ่งจะจัดตั้งขึ้นมาใหม่อีกด้วย เขานำคนไปที่หมู่บ้านศิลานี้ หรือว่าที่หมู่บ้านศิลาจะเกิดเรื่องขึ้นเสียแล้ว?
เซียวท่าเอ่ยสั่งลงไป “ไปตรวจสอบมาเดี่ยวนี้ ดูว่าหมู่บ้านศิลาตกลงแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น”
“ขอรับ!” องครักษ์โค้งคำนับแล้วหมุนกายออกไป
หวางหยูเริ่มที่จะมีอาการกระตุกขึ้นมา เริ่มจากใบหน้าที่เป็นตะคริว แล้วจากนั้นแขนขาก็เริ่มที่จะกระตุก แต่ว่าอาการกระตุกนั้นไม่หนักหนามากนัก
“เมื่อใดกันที่เขาเริ่มที่จะมีอาการแบบนี้?” จื่ออันเอ่ยถามซูชิงออกมา
ซูชิงเอ่ยตอบกลับ “เริ่มตั้งแต่วันก่อน ก็ปรากฏอาการกระตุกเกร็ง แต่อาการนั้นเป็นเพียงแค่บางเบา เพิ่งจะมามีสองวันนี้ที่อาการเริ่มจะบ่อยครั้งขึ้น อีกทั้งก็เริ่มที่จะหนักขึ้น”
จื่ออันในใจนั้นสั่นไหว “ซูชิง เจ้าวางยาสลบให้เขาหน่อย ข้าจะลองฝังเข็มให้เขาเสียหน่อย”
บางที่อาจจะลองใช้วิธีเข็มพุ่งทะยานเพื่อที่จะกระตุ้นเส้นประสาท หากว่าอาการป่วยเยี่ยงนี้สามารถเข้าควบคุมผ่านทางเส้นประสาทได้แล้ว ถ้าอย่างนั้นการใช้วิธีเข็มพุ่งทะยานบางทีอาจจะมีผลต่อการรักษาก็เป็นได้
“ช่วยได้หรือไม่ขอรับ?” ซูชิงชั่วขณะนั้นในแววตาเริ่มจะมีความหวังขึ้นมา
“ยังไม่รู้แน่ชัดได้ ม้าตาย…ลองดูเถอะ” นางเดิมนั้นอยากจะเอ่ยว่าถึงจะเป็นม้าที่ตายแล้วก็จะรักษาให้เหมือนกับม้าที่มีชีวิต แต่ว่าพี่สะใภ้ใหญ่ยังคงอยู่ที่นี่ คำพูดนี้หากนางได้ฟังแล้วคงจะโศกเศร้าเป็นอย่างมาก
ซูชิงรีบร้อนสั่งให้คนจัดเตรียมยาสลบ ยิงออกไปจากกล่องไปยังกายของหวางหยู
เพียงแค่ครู่เดียวหลังจากนั้น หวางหยูก็ตกอยู่ในอาการสลบไสล
ซูชิงเปิดกรงเหล็กออกมา ให้องครักษ์นำตัวหวางหยูย้ายออกมา
พี่สะใภ้ใหญ่หวางคอยมองดูอยู่ด้านข้าง มองแล้วมองอีกมายังจื่ออัน แววตาเคลือบแคลงสงสัยนั้นค่อย ๆ ที่จะจางหายไป
ซูชิงได้สั่งให้คนนำตัวหวางหยูย้ายไปยังบนเตียงในห้อง และเพื่อความรอบคอบ เขายังใช้เชือกมัดเขาไว้อีกรอบนึง
จื่ออันนำเข็มออกมา นี่เป็นครั้งแรงที่ใช้วิธีการของเข็มทะยาน ก่อนหน้านี้นางเองก็ไม่ได้ฝึกซ้อมบนกายเทียม ดังนั้นนางเองก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
เมื่อหยิบเข็มขึ้นมา นางภายในใจนั้นก็ฝึกซ้อมจุดที่ต้องฝังเข็มเข้าไป จัดเรียงลำดับเอาไว้
เข็มทะยานนั้นค่อนข้างที่จะมีกรรมวิธี ดังนั้น เริ่มต้นตั้งแต่ขั้นตอนแรกที่ฝังเข็ม
แถวที่ต้องฝังเข็มนั้นมีตำแหน่งมากกว่าสิบจุด และจะต้องทำให้สำเร็จภายในครั้งเดียว
นี่เป็นทักษะการฝังเข็มที่ต้องมีความปราณีตเป็นอย่างมาก เพราะว่าจะต้องเลือกจุดที่จะฝังเข็มนั้นภายในเวลาอันสั้น หากเริ่มทำการฝังเข็มทะยานแล้วนั้นเมื่อยกเข็มขึ้น ก็จะต้องทำเข็มทะยานครั้งต่อไปอย่างรวดเร็ว ไม่อาจมีช่วงที่หยุดพักได้
นอกจากทักษะการฝังเข็มอันประณีตแล้ว นอกจากนี้จะต้องเลือกจุดฝังเข็มด้วยความเข้มงวด เพราะหากว่าจุดฝังเข็มไม่ถูกต้องแล้ว การฝังเข็มในครั้งนี้ก็จะไม่มีผลประโยชน์อันใด ที่ทำมาก่อนหน้านี้ก็จะไม่มีค่าอันใดเลย จะต้องทำการเริ่มต้นใหม่ตั้งแต่ต้นอีกครั้ง
อาจจะพูดได้ว่า จุดฝังเข็มทั้งสิบกว่าจุดนี้ เพียงแค่จุดเดียวก็ไม่อาจผิดพลาดได้
หลังจากที่นางทดลองแล้วนั้น นางจึงได้เอ่ยกับซูชิง “เจ้าช่วยข้าประคองศีรษะเขาเอาไว้ให้มั่น ค่อย ๆ หันด้านข้างมา”
“ตกลง!” ซูชิงเมื่อพบว่านางนั้นตื่นเต้น เขาเองก็พลอยตื่นเต้นตามไปด้วย ก่อนหน้านั้นจื่ออันทำการรักษา นางราวกับว่าลงมืออย่างง่ายดายนัก ไม่เคยพบว่านางจะตื่นเต้นเยี่ยงนี้
จื่ออันข่มลมหายใจเอาไว้ เลือกจุดที่จะฝังเข็มก่อนเป็นอันดับแรก ปากก็เอ่ยออกมา “จุดเสินถิ้ง จุดป๋ายฮุ่ย จุดโฮ่วดิง จุดเฉียงเจียน จุดหน่าวฮู้ จุดเจิ้งอิง จุดเฉิงหลิง จุดเจียงเซี่ยว จุดเฟิงซือ จุดหยางป๋าย จุดหยู่ยาว…”
จุดฝังเข็มเหล่านี้ที่กระจายออกไปนั้น เริ่มตั้งแต่ศีรษะไปจนด้านหลังใบหูก็มี หน้าผากเองก็มี รวมทั้งจุดที่มีเส้นผมเองก็ด้วย การเลือกจุดฝังเข็มเหล่านี้ หากว่ามีข้อผิดพลาดแล้วนั้นก็ต้องเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และโอกาสในการเริ่มต้นใหม่นั้นมีเพียงแค่สามครั้งเท่านั้น เพราะว่ามีจุดฝังเข็มบางจุดนั้น ไม่สามารที่จะกระตุ้นมันมากเกินไป ไม่เช่นนั้นอาจจะส่งผลกระทบที่ร้ายแรงมากยิ่งขึ้นได้
