ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 490
ซูชิงกล่าวถามอย่างไม่เข้าใจ “การแสดงสนุก ๆ ของคุณหนูใหญ่ตระกูลหูอยู่ตรงไหน? ปล่อยให้นางตบนางด่าแบบนี้มันน่าสนุกอย่างนั้นเหรอ? นี่มันเหลวไหลสิ้นดี? ขนาดเซี่ยหว่านเอ๋อยังจัดการไม่ได้ เกรงว่าชื่อเสียงของคุณหนูใหญ่ตระกูลหูจะเป็นเรื่องที่พูดกันเกินจริงเสียกระมัง”
แม้ว่าเซียวท่าจะไม่อยากเห็นพ้องด้วยกันกับซูชิง แต่ก็อดไม่ได้ที่จะกล่าว “ใช่ นางถูกตบ ถ้าองค์รัชทายาทอยู่ที่นั่นด้วยก็ยังดีหน่อย แต่เขาก็จากไปแล้ว นางถูกตบแล้วมันจะมีความหมายอันใด?”
มู่หรงเจี๋ยกล่าว “ดังนั้นพวกเจ้าก็อย่าได้มองเรื่องอะไรแต่เพียงผิวเผิน องค์รัชทายาทไปแล้วก็จริง แต่ว่าประชาชนยังอยู่ เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไม่ช้าก็จะไปถึงหูของฮองเฮา พอนางได้ยินเรื่องนี้แล้ว พวกเจ้าคิดว่าหวงไท่โฮ่วจะยอมรับหลานสะใภ้ที่ไร้เหตุผลเช่นนี้ได้อย่างนั้นหรือ? โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การที่ประชาชนได้เห็นพฤติกรรมของนางแล้วด้วย ถึงอยากจะปกปิดก็ทำไม่ได้แล้ว”
“แค่เพียงเพราะข่าวลือไม่กี่คำ ก็ทำให้ถูกตบแล้ว ไม่คุ้มกันเลยหนา อีกทั้งยังไม่รู้ว่าหวงไท่โฮ่วจะมีพระราชเสาวนีย์ให้ยกเลิกการอภิเษกลงมาอย่างเป็นทางการไหม” ซูงชิงกล่าว
ที่จื่ออันกับหูฮวนสี่ทำเช่นนี้ ก็ต้องคาดการณ์ไว้แล้วว่าหวงไท่โฮ่วจะต้องให้ยกเลิกการอภิเษก ความจริงคนฉลาดก็ย่อมจะรู้ว่า หวงไท่โฮ่วก็แค่รอเหตุอันสมควรก็เท่านั้น ตบตีคนบนถนน พวกเจ้าคิดว่า นี่เป็นเหตุผลอันสมควรไหมเล่า?
เซียวท่ากล่าว “เช่นนั้นก็ต้องถามอ๋องหลี่”
“ไม่ต้องถามแล้ว หากเป็นเสด็จพี่ เกรงว่าคงจะลงไปลากตัวเซี่ยหว่านเอ๋อไปให้ไท่โฮ่วแล้ว”
เพราะสตรีเช่นนางเป็นอะไรที่ขัดหูขัดตาเขามาก
“หูฮวนสี่ผู้นี้ไม่ลังเลเลยที่จะถูกตบเพื่อช่วยคุณหนูใหญ่เซี่ย มันจะต้องมีลับลมคมในอะไรเป็นแน่” เซียวท่ากล่าว
มู่หรงเจี๋ยหันหลัง “ไป พวกเราต้องเปลี่ยนที่กันแล้ว”
“เปลี่ยนที่? ยังด่ากันอยู่เลย ยังมีที่ที่สองให้ไปอีกเหรอ?” ซูชิงรีบถาม
มู่หรงเจี๋ยค่อย ๆ ยิ้มเล็กน้อย เอามือไขว้หลังแล้วเดินลงไป “เจ้าคิดว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลหูจะขลาดเขลาอย่างนั้นเหรอ? ตบหน้านางแล้วจะถือว่าให้แล้วกันไปได้งั้นหรือ? แน่นอนว่าไม่มีทาง เรื่องนี้ยังต้องวุ่นวายกันอีกยกใหญ่ มิเช่นนั้น ถึงแม้หวงไท่โฮ่วอยากจะยกเลิกการอภิเษกนี้ แต่ทางฝั่งฮองเฮาก็ต้องขัดขวาง ข้าเดาว่าจื่ออันต้องการให้ฮองเฮาจำต้องเห็นด้วยกับการยกเลิกการอภิเษกในครั้งนี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ และจะต้องตัดมือขวาทิ้งไป”
“น่าทึ่งมาก? อาศัยเพียงการทะเลาะกันของผู้หญิงสองคนก็ทำให้ฮองเฮาละทิ้งทางจวนมหาเสนาบดีได้แล้ว เรื่องนี้ทำให้ข้าได้เปิดหูเปิดตาจริง ๆ”
เซี่ยหว่านเอ๋อชี้หน้าผากหูฮวนสี่แล้วด่าเสียยกใหญ่ ทั้งยังตบไปอีกสองฉาด แล้วจ้องมองไปที่หูฮวนสี่อย่างหยิ่งผยอง “ข้าเตือนเจ้าไว้เลยนะ ต่อไปจงอยู่ให้ห่างจากองค์รัชทายาท มิเช่นนั้น ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าเอาไว้แน่”
นางกล้าทำเช่นนี้ แน่นอนว่านางคิดว่าตนเองเป็นบุตรสาวของจวนมหาเสนาบดีผู้สูงส่ง และมั่นใจว่าหูฮวนสี่จะไม่กล้าเข้าใกล้องค์รัชทายาทอีก อยากปีนขึ้นที่สูง ก็ต้องดูฐานะตนเองด้วยมิใช่หรือ?
ก็แค่แม่ค้าคนหนึ่ง ฐานะต่ำต้อย แต่กลับคิดจะอภิเษกกับองค์รัชทายาท?
หูฮวนสี่ทำท่าทางเสียใจอย่างสุดซึ้ง “ได้ ข้ารู้แล้ว ต่อไปข้าไม่กล้าพบกับองค์รัชทายาทอีกแล้ว”
เซี่ยหว่านเอ๋อดูพึงพอใจกับท่าทางของนางมาก พูดหึแล้วหันหลังเดินจากไปอย่างมีชัย
เซี่ยหว่านเอ๋อไม่กลัวเลยสักนิดว่าเรื่องของวันนี้จะไปถึงหูขององค์รัชทายาท เพราะเขาจะต้องแยกแยะได้ว่า ตระกูลหูสำคัญหรือว่าจวนมหาเสนาบดีสำคัญ
แต่ว่านางจะไปรู้ได้อย่างไรว่ามีคนในราชสำนักคอยสนับสนุนเขาอยู่แล้ว สิ่งที่เขาขาดอยู่ก็คือเงินทอง
เพราะเขาไม่มีอำนาจ แน่นอนว่าเขาก็ไม่สามารถนำเงินออกมาจากคลังหลวงได้สักแดงเดียว เขาต้องการซื้ออาวุธ ม้า เพื่อทำให้กองกำลังของตนเองแข็งแกร่งขึ้น ซึ่งมันจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนมหาศาล
ตอนที่เซี่ยหว่านเอ๋อเดินจากไปอย่างได้ใจ นางก็ไม่ทันได้สังเกตเห็นความเย็นเยียบในดวงตาของหูฮวนสี่
เซี่ยหว่านเอ๋อไม่รู้ว่าหูฮวนสี่ชูคอขึ้นจากตระกูลหูได้อย่างไร หากนางรู้ เกรงว่าจะไม่กล้าลงมือเช่นนี้อย่างแน่นอน
