ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 623
หลังจากที่จื่ออันจากไปแล้ว เขาก็เหมือนจะทำอะไรไม่ถูกขึ้นมา
ซูชิงถึงได้ล่วงรู้ได้ถึงว่าปัญหาอยู่ที่ใด
“หากว่าเขาต้องการจะแต่งกับคุณหนูตระกูลหลินก็ประหลาดแล้ว” ซูชิงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา
“เป็นฮองเฮาที่บีบบังคับเขา แต่อ๋องเหลียงที่ข้ารู้จัก คงจะไม่ยินยอมง่ายดายเช่นนี้” ทันใดนั้นจื่ออันก็นึกถึงปัญหาหนึ่งขึ้นมาได้ “ฮองเฮารู้จักอี๋เอ๋อร์?”
“ข้าไม่รู้ว่าฮองเฮาจะรู้หรือไม่” ซูชิงเอ่ยออกมา รู้สึกว่าคำพูดของตนค่อนข้างที่จะลำบาก “ฮองเฮาคงจะไม่รู้หรอก?”
จื่ออันรู้สึกว่าเรื่องนี้ดูจะแปลกประหลาด อ๋องเหลียงเข้าวังไปเพียงแค่ครั้งเดียว กลับออกมาก็ยอมล้มเลิกการรักษา อีกทั้งยังบอกว่าจะแต่งกับคุณหนูตระกูลหลิน
ทันใดนั้นก็นึกถึงตอนครั้งแรกที่เข้าวังไป ในตอนนั้นอ๋องเจ็ดเองก็อยู่ด้วย ฟังจากการสนทนาของพวกเขาแล้ว เหมือนว่าอ๋องเจ็ดจะมีอำนาจในการตัดสินใจการแต่งงานของอ๋องเหลียงได้
เมื่อคิดมาจนถึงจุดนี้แล้ว นางก็ลืมเรื่องของหลิวหลิ่วเสีย รีบสั่งให้ตาวเหล่าต้ากลับไปยังจวน
เมื่อกลับมาถึงจวน ก็พบว่ามู่หรงเจี๋ยอยู่พอดี
นางให้ซูชิงเข้าไปแล้วปิดประตูลง แล้วเอ่ยถามมู่หรงเจี๋ย “เรื่องงานอภิเษกของอ๋องเหลียง ท่านสามารถทำการตัดสินใจได้หรือไม่?”
มู่หรงเจี๋ยพยักหน้า “ใช่แล้ว พวกเจ้าเป็นอะไรไป? ลุกลี้ลุกลนกัน”
จื่ออันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “เขาบอกว่าจะไม่รักษาขาแล้ว แล้วยังจะแต่งงานกับคุณหนูตระกูลหลิน”
“คุณหนูตระกูลหลิน? คุณหนูตระกูลหลินใดกัน?” มู่หรงเจี๋ยขมวดคิ้วออกมา “ข้าไม่รู้เรื่องนี้เลย”
“คุณหนูตระกูลหลิน ที่ก่อนหน้านั้นเซี่ยหวายจุนจะแต่งงานด้วย” จื่ออันเอ่ย
มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมาอย่างโมโห “ไร้สาระ!”
“จริง ๆ เขากลับมาบอกเอง” ซูชิงเอ่ย
มู่หรงเจี๋ยนั่งลงมองไปยังจื่ออัน “เจ้าลองว่ามาช้า ๆ ตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้น”
จื่ออันไปรออยู่จวนอ๋องเหลียงอยู่ครึ่งค่อนวัน จากนั้นเมื่ออ๋องเหลียงกลับมาจากวังหลวง ก็บอกว่าจะถอดใจการรักษา และก็จะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิน
มู่หรงเจี๋ยคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หากว่าคุณหนูตระกูลหลิน ข้าไม่เห็นด้วย หลินซื่อหลางชายชราคนนั้นเป็นตัวร้าย ชอบอาศัยใช้ประโยชน์จากช่องโหว่ ก่อนหน้านั้นที่จะแต่งหลานสาวให้กับเซี่ยหวายจุนนั้น ก็เพียงแต่จะประจบประแจงเซี่ยหวายจุน เพื่อยกตัวเองให้สูงขึ้น”
“เช่นนั้นพวกเราเข้าวังไปหาฮองเฮากัน” จื่ออันรีบร้อนเร่งออกมา
มู่หรงเจี๋ยเหลือบมองยังนาง “เจ้าไม่จำเป็นต้องไป ข้าไปก็พอแล้ว”
จื่ออันคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็จริง สถานะของนางไม่เหมาะสม ไปก็ยั่วยุให้ฮองเฮาโกรธขึ้นมาได้
“ดี เช่นนั้นท่านก็รีบไปเถิด” จื่ออันเอ่ย
มู่หรงเจี๋ยเองก็รู้สึกว่าเรื่องยังไม่สายจนเกินไป แล้วจึงสั่งให้หนี่หรงเตรียมรถเข้าวังไป
ฮองเฮาดูเหมือนว่าจะคาดการณ์เอาไว้แล้วว่าเขาจะต้องมา จึงได้ตระเตรียมของว่างเอาไว้รอเขาก่อนแล้ว
“ท่านอ๋อง ช่วงนี้คงจะยุ่งอยู่กับราชกิจสินะ!” ฮองเฮาพลางตรัสก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย
มู่หรงเจี๋ยนั่งลง “ไม่มากนัก”
“ดื่มชาเถิด วันนี้ข้าเตรียมขนมพุทราที่ท่านอ๋องชอบกินเอาไว้ให้ หวานแต่ไม่เลี่ยน มีพ่อครัวคนใหม่มา ฝีมือไม่เลวเลย” ฮองเฮาอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
