ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ – บทที่ 683

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 683

คำพูดของซ่งรุ่ยหยาง เป็นเหมือนกับน้ำเย็นในจาน ทำลายความหวังของทุกคนลงไป

จื่ออันยังคงไม่ยอมแพ้ “เขาละมั่งโลหิตมีเป็นคู่ ถูกหลิวเย่ว์ขโมยไปข้างหนึ่ง ยังคงเหลืออีกข้างหนึ่ง?”

คำพูดของซ่งรุ่ยหยาง ดับความฝันสุดท้ายของจื่ออัน “นางขโมยออกไปคู่หนึ่ง”

ความหวังที่เพิ่งจะเกิดขึ้น ถูกทำลายลงไปอีกครั้ง ความรู้สึกเช่นนี้ช่างยากจะรับได้ อ๋องเหลียงรู้สึกแย่มากที่สุด อ๋องเหลียงเป็นผู้ที่ต้องทนทุกข์มาโดยตลอด

ซ่งรุ่ยหยางยังคงถามถึงเรื่องของจ้วงจ้วงต่อ จื่ออันไม่ได้ปิดบังใด นำเรื่องที่นางฆ่าตัวตายและเซียวเซียวสละชีพเล่าออกมา

ซ่งรุ่ยหยางได้ฟังแล้วก็รู้สึกซาบซึ้งใจ ถอนหายใจออกมาติดต่อกัน ก่อนที่จะแสดงออกมาว่าต้องการจะไปเยี่ยมจ้วงจ้วง

ทุกคนต่างก็รู้สึกชื่นชมเขา เพราะอย่างไรแล้วในปีนั้น เขาและจ้วงจ้วงก็มีสัญญาหมั้นหมายกันอยู่ แต่กลับถูกต้าโจวยกเลิกงานอภิเษกเสีย คราวนี้ยังคงยืนกรานที่จะมาขออภิเษก ทว่าก็เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เขาไม่แม้แต่จะมีความโมโหเพียงนิด

จื่ออันรู้สึกว่ารัชทายาทของต้าเหลียงผู้นี้ก็ดูจะเป็นคนเจ้าอารมณ์

งานเลี้ยงครั้งนี้จนถึงท้ายที่สุดแล้ว ทุกคนต่างก็ไม่มีใจที่จะดื่มเหล้ากันอีก ต่างก็แยกย้ายกันไปแต่เนิ่นแล้ว มู่หรงเจี๋ยนำซ่งรุ่ยหยางไปพักผ่อนยังเรือนพัก

วันรุ่งขึ้น หวงไท่โฮ่วทรงเรียกตัวจื่ออันและหมอหลวงเข้าวังไปเพื่อสอบถามสถานการณ์ของจ้วงจ้วง

เมื่อได้ยินว่าไม่มีวิธีการใดแล้ว หวงไท่โฮ่วก็ถอนหายใจยาวออกมา ให้จื่ออันและคนอื่น ๆ ออกไป

จื่ออันและคนอื่น ๆ เพิ่งจะจากไปได้ไม่นาน กุ้ยไท่เฟยก็เข้าวังมา

หลังจากที่จ้วงจ้วงเกิดเรื่องขึ้นแล้ว นางก็ไม่เคยไปเยี่ยมจ้วงจ้วงเลย

เข้าวังมาครั้งนี้ นางเอ่ยขึ้นมาว่าจ้วงจ้วงอาจจะไม่ไหวแล้ว จะต้องหาใครมาแต่งกับจ้วงจ้วงเสีย มิฉะนั้น นางก็จะกลายเป็นวิญญาณที่โดดเดี่ยว

ราษฎรชาวต้าโจวเองก็มีธรรมเนียมปฏิบัติเช่นนี้ หากว่าหญิงสาวที่ยังไม่แต่งงานตายไป ก็จะกลายเป็นหญิงที่ไม่มีสามี จะต้องกลายเป็นวิญญาณโดดเดี่ยวที่ไม่อาจกลับชาติมาเกิดได้

เพราะฉะนั้น เมื่อหญิงสาวที่ยังไม่ออกเรือนตายไป จะต้องจัดงานแต่งหลังเสียชีวิตไป ชายหนุ่มเองก็เป็นเช่นนี้

ความหมายของกุ้ยไท่เฟยคือ แทนที่จะจัดงานแต่งให้กับจ้วงจ้วงหลังจากความตาม ไม่สู้อาศัยที่นางตอนนี้ยังคงมีลมหายใจอยู่ จัดพิธีแต่งงานให้กับนางเสีย

หวงไท่โฮ่วแน่นอนว่าย่อมไม่พอพระทัย “เซียวเซียวและจ้วงจ้วงในตอนที่มีชีวิตอยู่ไม่อาจจะอยู่ด้วยกันได้ มาตอนนี้ทั้งสองคนใกล้จะตายไปแล้ว แน่นอนว่าย่อมต้องพวกเขาสองคนเป็นวิญญาณคู่สามีภรรยากัน ดีกับความปรารถนาของพวกเขา”

กุ้ยไท่เฟยเอ่ย “ท่านพี่อย่าได้ลืมไป เซียวเซียวนั้นมีคู่อยู่แล้ว หรือว่าต้องการจะให้จ้วงจ้วงของพวกเราเป็นบ้านรองอย่างนั้นหรือ? ไม่ได้เด็ดขาด เซียวเซียวจะตายหรือมีชีวิตอยู่ก็ยังไม่รู้ ไม่อาจจะปลดภรรยาได้ สถานะของหานชิงชิวนั้นมั่นคงแล้ว จะให้พวกเขาเป็นคู่วิญญาณสามีภรรยาได้อย่างไร? นี่เป็นการทำให้องค์หญิงของเราอับอายได้”

หวงไท่โฮ่วไม่คิดถึงขั้นนี้ ด้วยสถานะของจ้วงจ้วงแล้ว จะให้นางเป็นภรรยารองได้อย่างไรกัน? อีกทั้งงานแต่งงานของหานชิงชิวและเซียวเซียว เป็นนางที่ประทานให้ด้วยตนเอง คงไม่อาจจะให้นางที่เป็นหวงไท่โฮ่วบอกให้เลิกรากันได้ ตระกูลเซียวจะคิดเห็นเช่นไร? ราษฎรทั่วใต้หล้านี้จะคิดเห็นเช่นไร? คนทั้งใต้หล้านี้ไม่ได้รู้เรื่องราวของจ้วงจ้วงและเซียวเซียว

จ้วงจ้วงกินยานิทรารมณ์เข้าไป ไม่อาจช่วยกลับมาได้แล้ว ตอนนี้ถึงแม้ว่าจื่ออันจะช่วยยืดระยะเวลาชีวิตออกไปได้หลายวัน แต่หลังจากนี้อีกไม่กี่วันแล้ว คนก็ยังจะต้องจากไป หากไม่รีบจัดงานแต่งขึ้น ต่อไปก็ต้องจัดงานแต่งหลังความตายขึ้น จะเป็นการเสื่อมเสียหน้าตาของราชวงศ์

ทันใดนั้นหวงไท่โฮ่วก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา “นี่ ไม่สู้ให้ข้าถามความเห็นจากเจ้าเจ็ดเสียก่อน”

กุ้ยไท่เฟยยิ้มออกมา “ท่านพี่ องค์หญิงเป็นผู้อาวุโสของอาเจี๋ย งานอภิเษกของนางจะถามอาเจี๋ยได้อย่างไรกัน? คงต้องให้ท่านตัดสินใจแล้ว ท่านเป็นพี่สะใภ้ของนาง สามารถตัดสินใจงานอภิเษกของนางได้”

หวงไท่โฮ่วคิดอยู่ครู่หนึ่ง “กษัตริย์กวางตุ้งกำลังจะมาถึงเมืองหลวงแล้ว พรุ่งนี้ก็ลองถามความเห็นของเขาก่อนเถิด หย๋า ข้าเองก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายกับเขาอย่างไรดี ก่อนที่เขาจะไปยังกวางตุ้ง ก็เอ่ยสำทับข้าซ้ำแล้วซ้ำเล่า จะต้องปกป้องจ้วงจ้วงให้ดี”

กุ้ยไท่เฟยเอ่ยออกมา “ใช่แล้ว ท่านอ๋องรักใคร่องค์หญิงเป็นอย่างมาก หากเขารู้ว่าเกิดเรื่องกับจ้วงจ้วงขึ้น จะต้องปวดใจเป็นอย่างมากแน่”

หวงไท่โฮ่วเมื่อคิดถึงท่าทางของจ้วงจ้วงแล้ว น้ำตาก็ร่วงไหลลงมา “หัวใจของข้าเอง ก็รู้สึกแย่เป็นอย่างมาก”

กุ้ยไท่เฟยหลับตาลง ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ใช่แล้ว แย่ยิ่งนัก!”

หลังจากนั้นไม่นาน นางเงยหน้าขึ้นมา “ตอนนี้องค์หญิงเกิดเรื่องขึ้น คงจะสมควรที่จะเรียกเจ้าแปดกลับมาส่งอาของเขาได้แล้ว”