ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 724
สวรรค์ หากว่าเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ใช่ว่าเป็นนางที่ส่งมอบตำแหน่งรัชทายาทให้แก่องค์ชายสามเองหรอกหรือ?
“ฮองเฮา เสือร้ายยังไม่กัดกินลูกของตนเอง เจ้าก็ลองคิดทบทวนให้ดีเถิด” เมื่อหวงไท่โฮ่วบรรลุจุดประสงค์แล้ว ก็ลุกขึ้นเดินจากไป
มีบางเรื่องราวที่ฮองเฮาไม่เข้าใจ แต่ราชครูเข้าใจดี นางที่เป็นย่า หวังเพียงว่าฮองเฮาที่เป็นมารดานั้น จะไม่ทำความลำบากให้กับลูกชายของตนเองอีก ให้นางได้รู้ว่ารัชทายาทนั้นไร้ประโยชน์ และให้นางได้รู้ว่าบางทีแล้วอ๋องเหลียงอาจจะกลายเป็นที่พึ่งพาของนางได้ บางทีอาจจะลงมือกับเขาอย่างปราณีบ้างก็เป็นได้
และแน่นอนว่า ทุกอย่างนั้น จะต้องให้เขาก้าวผ่านปราการคืนนี้ไปให้ได้
แต่หากเมื่อผ่านคืนนี้ไปแล้ว จะก้าวผ่านพรุ่งนี้ไปได้หรือไม่? ในใจของหวงไท่โฮ่วนั้นรู้สึกย่ำแย่เป็นอย่างมากราวกับถูกเข็มทิ่มแทง ตรัสออกมากับซุนกงกง “ในที่สุดข้าก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมไท่หวงไท่โฮ่วถึงได้ไม่ยินดีที่จะกลับมา”
ซุนกงกงเองก็เศร้าใจ “ไท่โฮ่วทรงว่าพระทัยเถิดพ่ะย่ะค่ะ ฝ่าบาทจะต้องไม่เป็นอะไร”
“ข้าก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น เด็กคนนี้ทนทุกข์ทรมานมามากแล้ว ไม่ได้ใช้ชีวิตที่ดีสักวัน หากว่าจากไปเช่นนี้ ก็คงจะทำให้ข้าเจ็บปวดเจียนตาย ยังมีจ้วงจ้วง…หย๋า ไปยังวิหารกันเถิด ข้าจะไปอ้อนวอนกับพระโพธิสัตว์ หากว่ามีเรื่องอะไร ก็ให้มาลงกับหญิงชราอย่าข้าเถิด จะไปทำความทุกข์ทรมานให้กับเด็ก ๆ เหล่านี้เพื่ออะไรกัน
“ไท่โฮ่วอย่าได้ทรงคิดมากเลยพ่ะย่ะค่ะ จะเป็นการทำร้ายพระวรกายเสียเปล่า จะไม่ทำให้คนวัยเยาว์เป็นกังวลไปหรอกหรือ? พระองค์ยังต้องเป็นกังวลองค์หญิงใหญ่ ยังต้องเป็นกังวลกับฝ่าบาท กลับไปจะต้องนึกถึงท่านเองด้วย นี่ก็เพื่อที่จะไม่ก่อปัญหาเพิ่มเติมให้กับพวกเขาอีก” ซุนกงกงเอ่ยเกลี้ยกล่อมออกมา
“ช่างเถิด ช่างเถิด หากว่าจ้วงจ้วงและซินเอ๋อร์เป็นอะไรไป ข้าก็จะไม่ขอมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว ถึงที่สุดแล้ว” เมื่อหวงไท่โฮ่วตรัสออกมา ก็มีน้ำตาร่วงไหลตามมา
นางไม่เคยเป็นหญิงสาวที่มีใจทะเยอทะยาน หลายปีมานี้ ถึงแม้ว่าจะครองตำแหน่งไท่โฮ่ว ได้รับความรุ่งโรจน์อย่างมาก และก็พบเห็นการแย่งชิงกันจนคุ้นชินแล้ว นางเหนื่อยมากแล้วจริง ๆ
คืนนี้เมื่อเอ่ยกับฮองเฮาออกไปจากใจจริงแล้ว จะต้องทำความยุ่งยากให้กับอาเจี๋ยอย่างแน่นอน แต่ในฐานะที่เป็นย่า นางเองก็ไม่มีวิธีการอื่นใดแล้ว นางเป็นเหมือนกับแม่ไก่ที่เหนื่อยล้า คอยปกป้องคนที่ใจห่วงหา ไม่ว่าจะเป็นจ้วงจ้วง หรือว่า