ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 730
“จริงหรือ?” อ๋องหลี่ตกตะลึงไป “เจ้าหลอกข้าใช่หรือไม่?”
“ไม่ได้หลอก เลี้ยงไม่ไหวแล้ว มักจะชอบขโมยของกิน ทว่าท่านเองก็คงจะเอามันไปไม่ได้ มันติดข้า ติดอี๋เอ๋อร์” หลิวเย่ว์เอ่ยออกมาตามตรง
“ข้าเลี้ยงดูมันได้ หากว่าเจ้ายินยอม ก็สามารถไปอยู่จวนอ๋องได้ จากนั้นข้าจะดูแลเรื่องอยู่กินของพวกเจ้า รอจนเมื่อมันคุ้นเคยกับข้าแล้ว พวกเจ้าค่อยไป” อ๋องหลี่ยินดียิ่งนัก
พระชายาอาหมานส่งเสียงกระแอมไอออกมา เหมือนเป็นการเตือนเขา
อ๋องหลี่หันกลับไปมองยังนาง เอ่ยถามอย่างประหลาดใจ “เป็นอะไรไป?” และแน่นอนว่านางกระแอมออกมาเช่นนี้เพราะไม่พอใจ ทว่าทำไมนางถึงได้ไม่พอใจกัน
“หลานชายของท่านยังคงนอนอยู่ไม่รู้ว่าเป็นตายอยู่ในนั้น ท่านยังคิดจะเลี้ยงสุนัข เลี้ยงหมาป่า?” อาหมานเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา
“ไม่มีอะไรขัดข้องกันนี่” อ๋องหลี่เอ่ย
อาหมานกลอกตา “ตกลง ท่านมีความสุขก็พอแล้ว”
อ๋องหลี่ยังคงไม่สนใจนาง ยังคงเอ่ยถามต่อไป “เพราะอะไรถึงได้เรียกมันว่าสี่ตา?”
“เหนือดวงตาทั้งสองข้างมีวงกลมขนสีขาวอยู่ เมื่อมองจากที่ไกล ๆ ก็เหมือนกับสี่ตา ก็เลยเรียกมันว่าสี่ตา” หลิวเย่วเอ่ยออกมาอย่างส่งเดช นางถอนหายใจออกมา เห็นได้ชัดว่ามีเรื่องในใจอยู่
และแน่นอนว่าเรื่องที่อยู่ในใจของนางนั้น เดิมทีถ้าหลีกเลี่ยงจื่ออันได้ก็ดีแล้ว สามารถลืมถึงปัญหาเหล่านั้นได้ ทว่าตอนนี้เมื่อเห็นจื่ออันที่อยู่ด้านในนั้น ก็คิดถึงเรื่องที่นางเอ่ยออกมานั้นว่า ซ่งรุ่ยหยางมีคนที่รักมากมานานอยู่หลายปี ตกลงแล้วมันหมายถึงใครกัน?
จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่มีชายา แล้วทำไมชื่นชอบหญิงสาวคนนี้แล้วไม่ยอมแต่งกลับมา?
สองวันมานี้ นางเกาหัวครุ่นคิดก็ยังคิดไม่ออก
แนวป้องกันค่อยคลายลงทีละน้อย หากว่ายังคิดไม่ออกอีก นางก็คงต้องยอมประนีประนอมแล้ว
“ท่านอ๋อง ท่านเป็นผู้ชาย ข้าขอถามอะไรท่านสักคำ” หลิวเย่ว์ถามออกมาตามตรง
ในใจของอ๋องหลี่ล้วนแต่อยู่ที่สี่ตา เอ่ยออกมา “ว่ามา”
“ท่านจะชื่นชอบใครสักคน ชอบมากว่าสิบปีแต่ก็ไม่ได้ขอนางแต่งงานได้หรือไม่?”
อ๋องหลี่ครุ่นคิดอย่างจริงจัง “ไม่รู้ ข้าไม่มีคนที่ชอบ”
อาหมานเตะมาจากทางเบื้องหลัง “พูดว่าให้ชัดเจน”
หลิวเย่ว์ลุกขึ้นยืน จ้องมองไปยังอาหมาน “ท่านเป็นใคร? ทำไมถึงได้มาตีคนกัน?”
นางกำลังเอ่ยถาม ผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกัน? ถึงได้ชอบขัดจังหวะนัก
อาหมานอ้าปากค้าง “เจ้าถามว่าข้าเป็นใคร? ข้าเป็นชายาของเขา”
หลิวเย่ว์ส่งเสียงออออกมา “ท่านเป็นชายาของเขา? ข้ายังนึกว่าท่านเป็นพี่สาวของเขาเสียอีก ดูแก่ยิ่งนัก ไม่เหมือนกับเขาที่น่ามอง”
อาหมานโมโหอย่างมาก เอ่ยกับอ๋องหลี่ด้วยความโกรธ “ท่านฟังดูเข้าว่านางเอ่ยอะไรออกมา? นางดูหมิ่นข้า”
อ๋องหลี่ดูตกตะลึงเล็กน้อย “นางไปดูหมิ่นเจ้าตอนไหน?”
“นางบอกว่าข้าไม่น่ามอง ดูแก่” อาหมานโมโหเสียจนมุมปากบิดเบี้ยว
อ๋องหลี่นิ่งเงียบไปชั่วครู่ “นี่…นี่ไม่ถือเป็นการดูหมิ่น นางเอ่ยความจริงออกมา ก่อนหน้านี้เจ้าเองก็ไม่ได้เป็นเช่นนี้ ฟังความจริงไม่ได้แล้วหรือ?”
อาหมานโมโหเสียจนแทบบ้า คว้าหลิวเย่ว์เอาไว้ หลิวเย่ว์พลิกมือเหวี่ยงนางออกไป นี่เป็นปฎิกิริยาตอบสนองกลับของนาง อาหมานถึงแม้ว่าจะเข้าใจวรยุทธ์อยู่บ้าง แต่จะเป็นคู่ต่อสู้ของหัวหน้าพรรคที่ไหนกัน?
และก็เป็นในตอนที่หลิวเย่ว์จะเหวี่ยงนางออกไปนั้น ก็มองเห็นคนผู้หนึ่งเดินไพล่หลังเข้ามา
คนผู้นี้หลิวเย่ว์ไม่มีทางที่จะลืมไปตลอดชีวิต
ให้ตายเถิด วิ่ง!
