ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 742
“แต่เกรงว่าราชครูคงจะไม่หลงกล”
“เช่นนั้นก็จัดการกับเขาก่อน” มู่หรงเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา เขาเป็นตาของรัชทายาท อีกทั้งยังรับหน้าที่เป็นราชครูของรัชทายาท รัชทายาททำความผิด เขาก็หนีไม่พ้นความรับผิดชอบ”
“แต่หากจะล้มเขา อาศัยเพียงแค่ตรงจุดนี้คงจะไม่ได้”
“ข้ายังไม่ไร้เดียงสาถึงขั้นที่อาศัยครั้งนี้เพื่อล้มเขา พลังอำนาจของเขาหยั่งรากลึก นิสัยก็ยิ่งหยิ่งผยอง หากว่าไม่ตบหน้าเขาสักครั้งในตอนนี้ เขาไม่มีทางหยุดลง การตบครั้งนี้ อย่างน้อยก็ช่วยเรียกวันเวลาที่สงบสุขให้แก่ข้าได้เล็กน้อย ข้ายังมีโครงการทางการเมืองอีกหลายข้อที่ต้องทำ คงต้องอาศัยโอกาสจากเวลานี้แล้ว”
จื่ออันกอดเขาเอาไว้ ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ต่อไปพวกเราไม่เป็นผู้สำเร็จราชการแทนองค์จักรพรรดิกันแล้ว ใครอยากจะเป็นก็ให้เป็นไป นี่ไม่ใช่วิถีการใช้ชีวิตของคนทั่วไป”
ต้องรับมือกับแผนการจากหลายฝ่าย และยังต้องวางแผนนโยบายเพื่อให้เป็นประโยชน์กับแคว้น อีกทั้งยังคอยต้องแบ่งสมาธิไปจัดการกับแคว้นต่าง ๆ รอบ ๆ ที่มีใจทะเยอทะยาน ตอนนี้ยังต้องเป็นกังวลกับเรื่องในตระกูล จื่ออันรู้สึกว่าตนเองไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย ช่วยเหลืออะไรไม่ได้เลย
“เด็กโง่ ชายหนุ่มเกิดมาเพื่อปกป้องบ้านรักษาแคว้น ข้าเป็นคนของตระกูลมู่หรง นี่เป็นหน้าที่ภาระผูกพัน” มู่หรงเจี๋ยยิ้มออกมา
“ไปเถิด ที่นี่มีข้าคอยดูแลอยู่” จื่ออันถอนหายใจออกมาเบา ๆ “ทุกครั้งที่เผชิญหน้ากับแผนการชั่วร้าย ข้ามักจะรู้สึกเหนื่อยล้าจนอยากจะหนีหายไป แต่เมื่อเห็นว่าท่านกระตือรือล้นและทำงานหนักเหนื่อยเช่นนี้ ข้าก็รู้สึกว่ายังทนได้อีกระยะหนึ่ง”
มู่หรงเจี๋ยจูบลงบนหน้าผากของนาง เอ่ยออกมาอย่างรักใคร่ “ข้ารับปากเจ้า รอเมื่อเรื่องนี้สำเร็จลุล่วงแล้ว ข้าจะพาเจ้าจากไปเอง”
“ตกลง ข้าจะรอท่าน” จื่ออันเอ่ยออกมาเสียงเบา
เพียงแต่ในใจกลับรู้ดี นี่คงเกรงว่าอาจจะยังอีกยาวนาน
หลังจากที่มู่หรงเจี๋ยเข้าวังไปแล้ว เอ่ยสั่งออกไป เรียกให้ขุนนางขั้นสามขึ้นไปให้มายังโถงประชุมด้านหน้า อีกทั้งยังเชิญเชื้อพระวงศ์ในราชสกุลมาอีกด้วย
การกระทำที่ใหญ่โตของมู่หรงเจี๋ยเช่นนี้ แน่นอนว่าวังหลังต้องรู้ข่าว ฮองเฮาที่เพิ่งออกจากวังมายังจวนอ๋องเหลียง ยังไม่ทันได้เข้าไป ก็ได้ยินข่าวที่แพร่มาจากในวัง นางรีบกลับเข้าวังไปในทันที
โถงประชุมที่มีขุนนางทำงานอยู่ตลอดเวลา สามสำนักหกหน่วย ขอเพียงแค่อยู่ในขั้นสามขึ้นไป จะต้องมายังโถงประชุมทุกวันที่สองและเจ็ด ส่วนในสามสำนัก เสนาบดีสำนักราชการกลาง เสนาบดีสำนักราชเลขานุการ เสนาบดีสำนักตรวจราชการทั้งสามนั้น กว่าครึ่งมักจะอยู่ในโถงประชุมอยู่แล้ว
วันนี้เป็นวันที่เจ็ดของปีใหม่ทางจันทรคติ เพราะฉะนั้นคนของทั้งหกหน่วยก็อยู่ด้วยพอดี มู่หรงเจี๋ยยังเรียกตัวฝ่ายตรวจการ และสำนักพระพุทธศาสนาเข้าโถงประชุมพร้อมกัน
และอันที่จริงแล้วมีเชื้อพระวงศ์หลายคนในตระกูลมู่หรงที่ไม่ได้ดำรงตำแหน่งใด เพราะฉะนั้นหากเป็นเรื่องใหญ่ทั่วไปในราชสำนักแล้ว ไม่จำเป็นต้องเรียกพวกเขา นอกเสียจาก เรื่องนี้จะเป็นเรื่องเร่งด่วน หรือว่าเกี่ยวข้องกับราชสกุลมู่หรง ถึงได้เรียกตัวพวกเขาเข้ามา
ตอนนี้ประมุขของตระกูลมู่หรงคือองค์จักรพรรดิ รองลงมาคือท่านอ๋องเป่าอัน อ๋องเป่าอันนั้นเป็นบุตรของน้องชายของจักรพรรดิฮุ่ย และก็คือลูกพี่ลูกน้องของจ้วงจ้วงนั่นเอง ปีนี้มีอายุหกสิบแปดปีแล้ว ไม่ยุ่งเกี่ยวกับราชกิจในราชสำนักแล้ว สนใจเพียงแค่เหล่าลูกหลานในตระกูลเท่านั้น
มู่หรงเจี๋ยเชิญเขาเข้าวังมาด้วยเช่นกัน
การกระทำเช่นนี้ มู๋หรงเจี๋ยยังไม่ทันได้เอ่ยอะไรออกมา กลุ่มขุนนางต่างก็เริ่มถกเถียงกันแล้ว
ราชครูเหลียงก็อยู่ที่โถงประชุมด้วยพอดี ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเฉยเมย ราวกับว่ามู่หรงเจี๋ยจะเอ่ยอะไรออกมานั้น ล้วนแต่ไม่เกี่ยวข้องกับเขา เขาสามารถรับมือกับมันได้
ทว่าในใจของเขากลับลอบเป็นกังวล การกระทำเช่นนี้ของตระกูลมู่หรง จะต้องมีเรื่องสำคัญที่ต้องการจะประกาศออกมา แม้แต่ท่านอ๋องเป่าอันก็เชิญเข้าวังมาด้วย บางทีก็อาจจะเพียงเพื่อเหตุผลเดียวก็คือ ปลดรัชทายาท
เรื่องที่รัชทายาทจับตัวหญิงชาวบ้านไปนั้น เขาเองก็รู้เรื่อง ถ้าหากมู่หรงเจี๋ยต้องการจะใช้เรื่องนี้มาเพื่อปลดรัชทายาทแล้ว เช่นนั้นก็ดูจะไร้เดียงสาเกินไปแล้ว
แต่มู่หรงเจี๋ยจะไร้เดียงสาเช่นนั้นจริง ๆ หรือ? ไม่ใช่ว่าในมือเขาจะมีเรื่องอะไรที่ใช้จัดการรัชทายาทได้อีกหรือ?
ในใจของราชครูเหลียงรู้สึกไม่สบายขึ้นมาเล็กน้อย อาศัยช่วงที่ขุนนางบางส่วน และเชื่อพระวงศ์ยังไม่เข้าวังมา รีบสั่งให้คนไปหาฮองเฮาที่ยังวังจิ้งหนิง ก่อนจะให้คนไปสอบถามองค์รัชทายาทยังวังบูรพา ยังมีเรื่องอะไรที่เขายังไม่รู้อีกบ้าง เขาจะได้เตรียมรับมือ
