ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ – บทที่ 758

ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 758

ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยออกมาด้วยความโกรธ “คำพูดนี้ของฮองเฮาหมายความว่าอย่างไรกัน? หรือจะหมายความว่าข้าและผู้สำเร็จราชการแทนสมคบคิดกันใส่ร้ายรัชทายาทของพวกเจ้าอย่างนั้นหรือ?”

“ข้าไม่ได้หมายความเช่นนี้ ทว่ารัชทายาทยังไม่มีทายาท จู่ ๆ ก็มีบุตรสาวเพิ่มเข้ามา คงจะเลี่ยงไม่ได้ที่จะทำให้คนสงสัย” ฮองเฮาตรัสออกมาอย่างเรียบเฉย

ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ฮองเฮาคิดถึงข้ามากจนเกินไป เพื่อสมคบคิดกับผู้สำเร็จราชการของพวกเจ้า ข้าถึงกับจงใจสร้างบุตรสาวเพิ่มขึ้นมา อีกทั้งยังนำบุตรสาวที่ไม่รู้จักกลับไปต้าเหลียงเพื่อเข้าสู่แผ่นหยก บันทึกลงในทะเบียนของราชวงศ์”

“เมื่อถึงเวลานั้นรัชทายาทจะนำนางกลับไปหรือไม่ ใครจะรู้?” ฮองเฮาตรัสออกมา

“หากว่าฮองเฮาไม่ทรงเชื่อแล้ว แล้วทำไมถึงไม่นำหยดเลือดมาตรวจสอบกันเล่า?” ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา

ฮองเฮาไม่ส่งเสียงใด หุบปากเคร่งขรึมอยู่ชั่วครู่

รัชทายาทเอ่ยออกมา “ข้าไม่รู้ว่านางเป็นองค์หญิงของต้าเหลียง พวกเจ้ามีความสัมพันธ์กันยุ่งเหยิง ใครจะรู้เล่า?”

ซ่งรุ่ยหยางเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “ได้ยินคำของรัชทายาท หากว่าอี๋เอ๋อร์ไม่ใช่บุตรสาวของข้า เป็นเพียงแค่หญิงชาวบ้านเท่านั้น ก็จะสามารถปล่อยให้ท่านรังแกได้ตามใจชอบอย่างนั้นหรือ? หากว่าเป็นเช่นนี้แล้ว หญิงสาวของต้าโจวต่างก็ควรจะต้องระมัดระวังแล้ว เพราะรัชทายาทของพวกเขา อนาคตจักรพรรดิของพวกเขา เป็นคนจำพวกทรราชไม่สนใจชีวิตของผู้คน”

“เจ้า…” รัชทายาทโมโหอย่างยิ่ง “เจ้าเอ่ยวาจาไร้สาระ”

ซ่งรุ่ยหยางกลับไม่สนใจเขา มองไปยังมู่หรงเจี๋ย “ท่านอ๋อง เรื่องนี้ ไม่ว่าอย่างไรท่านก็ต้องมอบคำอธิบายให้กับข้า มิฉะนั้นแล้ว หลังจากที่ข้ากลับแคว้นไปแล้ว คงจะยุติความสัมพันธ์ทางการทูตกับต้าโจวทันที”

ทัศนคติของเขาดูแข็งกร้าว เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เหล่าเชื้อพระวงศ์และขุนนางทั้งหลายต่างก็สามารถเข้าใจความโกรธนี้ได้ องค์หญิงผู้สง่างามของต้าเหลียงกลับถูกดูหมิ่นเช่นนี้ หากว่าแพร่ออกไป แล้ว หน้าตาของต้าเหลียงจะอยู่ที่ใดกัน?

เมื่อได้ยินว่าเขาจะยุติความสัมพันธ์ทางการทูตกับต้าโจวแล้ว เหล่าเชื้อพระวงศ์และขุนนางทั้งหลายต่างก็ร้อนรนขึ้นมา

มู่หรงเจี๋ยเอ่ย “รัชทายาทอย่าได้ใจร้อนไป ข้าย่อมต้องมอบคำอธิบายให้กับท่านแน่นอน ฝ่าบาทจากไปก่อนเถิด ข้ารับรองว่าภายในสามวัน ข้าจะไปขอรับโทษยังเรือนรับรองด้วยตนเอง”

ซ่งรุ่ยหยางลุกขึ้นเอ่ย “ดี ข้าจะข้าจะรอฟังคำอธิบายของผู้สำเร็จราชการแทน”

เมื่อเอ่ยจบ ก็นำอี๋เอ๋อร์ออกจากโถงประชุมไป

เมื่อเรื่องราวกลับมาจนถึงตรงนี้ ลำดับความสัมพันธ์ก่อนหลัง รวมถึงเรื่องเขาละมั่งโลหิต ต่างก็สามารถมองออกได้ว่ารัชทายาทจงใจที่จะพุ่งเป้าไปยังอ๋องเหลียง การแย่งชิงระหว่างพี่น้องนั้น เป็นเขาที่เริ่มต้นยั่วยุขึ้นมาก่อน

ทว่ามู่หรงเจี๋ยยังคงไม่คิดที่จะปล่อยมันไป เรียกพยานบุคคลเข้ามาทีละคน รวมทั้งสายที่คอยซ่อนตัวอยู่ในจวนอ๋อง ต่างก็เข้าโถงประชุมมาเป็นพยานชี้ตัวไปยังฮองเฮาและรัชทายาท

ตอนต้นฮองเฮายังคงอธิบายออกมาได้หลายคำ ทว่าเมื่อถึงท้ายที่สุดแล้ว นางก็นิ่งเฉยไปไม่ส่งเสียงใด ปล่อยให้ข้อกล่าวหาทั้งหมดตกอยู่ที่นางและรัชทายาท นางถูกมู่หรงเจี๋ยทำให้ตื่นตกใจเข้าแล้ว ประโยคที่ว่าเรื่องของรัชทายาทและพระสนมอี๋ ทำให้นางไม่กล้าที่จะโกรธเกรี้ยว

จนท้ายที่สุดแล้ว มู่หรงเจี๋ยก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา เพียงแต่นำอำนาจในการเอ่ยนั้นมอบให้กับผู้นำสายรองอย่างอ๋องเป่าอัน

หลังจากที่ท่านอ๋องเป่าอันเคร่งขรึมอยู่นาน ก็เงยหน้าขึ้นมองไปรอบฝูงชน “รัชทายาทไร้คุณธรรม โหดร้าย เห็นแก่ตัว จิตใจคับแคบ ไม่สนใจถึงความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้อง ยากที่จะเป็นรัชทายาทได้ ขุนเขานับพันลี้ของต้าโจวข้า จะมอบให้กับคนเช่นนี้ได้อย่างไร?”

ฮองเฮาทั่วทั้งกายสั่นเทิ้ม จับจ้องเขม็งไปยังอ๋องเป่าอัน

ท่านอ๋องเป่าอันเคร่งขรึมลงไปอีกครั้ง “เรื่องเขาละมั่งโลหิตนั้น ถึงแม้ว่ารัชทายาทจะพุ่งเป้าไปยังอ๋องเหลียง แต่กลับทำให้สูญเสียโอกาสในการช่วยชีวิตขององค์หญิงเจิ้นกั๋วไป ก็เท่ากับว่าเขาทำให้องค์หญิงเจิ้มกั๋วตายไป จะจัดการเช่นไร ข้าต้องหารือกับเชื้อพระวงศ์ทุกท่านอีกครั้ง…”

จู่ ๆ ราชครูเหลียงก็ลุกขึ้นมาเอ่ย “ไม่จำต้องหารือ ทุกเรื่องที่รัชทายาทกระทำลงไปนั้น ล้วนแต่เป็นเพราะคำสั่งของฮองเฮา”

ไม่มีใครมองเห็นว่ามุมปากของมู่หรงเจี๋ยยกยิ้มเย็นชาออกมา นอกเสียจากฮองเฮาที่จับจ้องไปยังมู่หรงเจี๋ย

ทันใดนั้นหัวใจของนางก็เย็นชาไปกว่าครึ่ง วันนี้ไม่ใช่ต้องการที่จะปลดรัชทายาท แต่เป็นต้องการปลดฮองเฮาแทน!