ยอดหมอหญิงมหัศจรรย์ บทที่ 778
มู่หรงเจี๋ยหยิบมันขึ้นมาอีกครั้ง แล้วระบุลายมืออย่างละเอียด เป็นของเซียวเซียวจริง ๆ เจ้าหมอนี่ ที่แท้ในตอนที่แต่งภรรยาก็ปลดภรรยาแล้ว? ไม่เคยได้ยินเขาเอ่ยถึงมาก่อนเลย
“ข้าน้อยยังมีรายละเอียดบางอย่าง…”
“เจ้าเข้าวังไปก่อน จากนั้นวันพรุ่งนี้ข้าจะไปยังศาลาว่าการบอกกับเจ้าด้วยตนเอง” จื่ออันเอ่ย
ใต้เท้าเหลียงได้ยินคำนี้ ก็ลุกขึ้นแล้วเอ่ย “เช่นนั้นก็ดี ข้าน้อยขอลาก่อน”
“ข้าจะเข้าไปกับเจ้า!” มู่หรงเจี๋ยดึงจื่ออันขึ้น “เจ้าเองก็ไปด้วย”
จื่ออันรู้ว่าเขาคิดจะทำอะไร จึงเอ่ยออกมา “ก็ดี เรื่องเมื่อคืนวานนี้ก็สามารถอธิบายต่อหน้าหวงไท่โฮ่วให้กระจ่างชัดด้วยตนเอง”
ใต้เท้าเหลียงสงสัยเกี่ยวกับท่าทีของทั้งสองเล็กน้อย เดิมทีคิดว่าจดหมายปลดภรรยาฉบับนี้จะถูกระงับเอาไว้ อย่างไรแล้วนี่ก็เกี่ยวข้องกับหน้าตาของเซียวเซียว หากว่าคนภายนอกรู้ว่าเซียวเซียวปลดภรรยาในคืนแต่งงาน ประการแรกจะต้องถูกตัดสินโทษเข้า ประการที่สองจะต้องชื่อเสียงจะต้องไม่ดี ไม่คิดเลยว่าพวกเขายังจะให้เขาเข้าวังไปพบกับหวงไท่โฮ่ว แต่เรื่องของคดีกลับไปสนใจนัก
ใต้เท้าเหลียงหลังจากคราวที่แล้วก็ไม่กล้าเข้าไปเกี่ยวข้องมากนัก เขาคิดเพียงอยากจะเป็นจิงจ้าวหยิ่นของเขาดี ๆ ครั้งที่แล้วอีกเพียงนิดก็เกือบจะถูกไล่ออกแล้ว ครั้งนี้เขาไม่คิดที่จะสร้างปัญหาใดอีก
ทั้งสามคนเข้าไปในวัง หวงไท่โฮ่วมองเห็นจดหมายปลดภรรยาที่ใต้เท้าเหลียงส่งมาให้ มองอยู่ครู่หนึ่ง จึงเอ่ยถามมู่หรงเจี๋ย “เจ้าแน่ใจนะว่าเป็นเซียวเซียวที่เขียนเอาไว้?”
“เป็นลายมือของเซียวเซียวพ่ะย่ะค่ะ” มู่หรงเจี๋ยเอ่ย
“ยี่สิบเอ็ดเดือนสิบเอ็ด ไม่ใช่ว่าเป็นวันที่เขาแต่งงานหรอกหรือ?” หวงไท่โฮ่วเอ่ยถาม
“คงจะใช่”
หวงไท่โฮ่วถอนหายใจออกมาเล็กน้อย “ใต้เท้าเหลียง เจ้าออกไปก่อน ข้าจะเอ่ยอะไรออกไปกับท่านอ๋องสักกี่ประโยค”
“พ่ะย่ะค่ะ!” ใต้เท้าเหลียงส่งเสียงรับแล้วออกไป เขาอยู่ในราชการมานานแล้ว เขารู้ว่ามีบางเรื่องนั้นรู้มากไปก็ยิ่งจะเป็นอันตรายกับตนเอง เพราะฉะนั้น เขาไม่อยากรับรู้
หลังจากที่ใต้เท้าเหลียงออกไปแล้ว หวงไท่โฮ่วก็ตรัสออกมา “ในวันที่แต่งงานก็มอบจดหมายปลดภรรยา นี่หมายความว่าเขาต่อต้านราชวงศ์ ทว่าจดหมายปลดภรรยาฉบับนี้ ใช้สถานะเซียวเซียวของเขามาปลดภรรยา และยังสัญญากับหานชิงชิวเอาไว้ว่าสามารถพักอยู่ในจวนโหวต่อไปได้ อีกทั้งหานชิงชิวยังไม่คิดที่จะเปิดเผยหนังสือปลดภรรยานี้ออกมา นางยังคงเป็นฮูหยินที่สง่างามของนาง เพราะเหตุนี้ การที่เขาปลดภรรยาไม่มีใครรับรู้ เพียงแต่อยู่ในใจของเขา เขารู้แน่ชัดกับตัวว่าตนเองไม่มีฮูหยิน”
“เสด็จแม่จะเปิดเผยจดหมายปลดภรรยานี้ออกไปหรือไม่?” จื่ออันเอ่ยถาม
หวงไท่โฮ่วลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “หากจะเปิดเผยออกไปก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้ แต่จะต้องให้ท่านโหวยอมรับจดหมายปลดภรรยาฉบับนี้ หากท่านโหวยอมรับแล้ว เช่นนั้น เซียวเซียวก็ต้องถูกกล่าวโทษ”
ขัดขืนพระราชเสาวนีย์นั้นมีโทษไม่น้อย ไม่ใช่ว่าโบยไปเพียงไม่กี่ครั้งก็จะถือว่าไม่เป็นอะไรแล้ว
“เสด็จแม่ คิดถึงข้อดีและข้อเสียแล้ว หลายปีมานี้เซียวเซียวมีความดีความชอบคอยคุ้มครองเขตชายแดน ถือได้ว่าสามารถลดโทษลงได้” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยเตือน
“เช่นนี้แล้ว ก็เป็นไปได้ เพียงแต่เขาตอนนี้คนจะเป็นหรือตายก็ยังไม่แน่ จะกล่าวโทษเขา กล่าวโทษอะไรกัน?” หวงไท่โฮ่วเป็นกังวลขึ้นมา
“เรื่องนี้ค่อยหารือกันในภายหลัง ทว่าลูกเสนอแนะให้เปิดเผยจดหมายปลดภรรยาฉบับนี้ออกไป” มู่หรงเจี๋ยเอ่ยออกมา
“อาเจี๋ย จวนโหวไม่แน่ว่าจะยินยอม เพราะว่าเมื่อเปิดเผยจดหมายปลดภรรยาฉบับนี้ออกไป ก็หมายความว่าตระกูลเซียวมีโทษต่อต้านพระราชเสาวนีย์ องค์จักรพรรดิยังคงอยู่ ตระกูลเซียวจะไม่หวาดกลัวได้อย่างไร”
จื่ออันคิดอยู่ครู่หนึ่ง “หากว่าบอกว่าเป็นเพราะหานชิงชิวตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีฆ่าคนกันเล่า?”
“ผู้ต้องสงสัยในคดีฆ่าคน?” หวงไท่โฮ่วตกตะลึงไป “หมายความว่าอย่างไรกัน?”
จื่ออันเอ่ย “หานชิงชิวเคยฆ่าสาวใช้ข้างกายองค์หญิงเหยาจื่อ หากว่าบอกว่าเซียวเซียวเป็นเพราะว่าสงสัยว่านางจะฆ่าเหยาจื่อ มีโทษฆ่าคนตาย เพราะฉะนั้นจึงได้มอบจดหมายปลดภรรยาออกมา”
“แต่หากจะบอกว่าเขาสงสัยว่าหานชิงชิวฆ่าเหยาจื่อ ทำไมเขาถึงได้ไม่แจ้งทางการ? เรื่องนี้หากว่ามีการหารือแล้ว เซียวเซียวก็ยังคงมีโทษฐานปกปิดความจริง” หวงไท่โฮ่วตรัสออกมา
จื่ออันเอ่ย “เพราะฉะนั้นถึงได้บอกว่าสงสัยเพคะ สงสัย แต่กลับไม่มีหลักฐาน เพราะว่าไม่มีหลักฐานมาโดยตลอด ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงเพราะความสงสัย ถึงได้มอบจดหมายปลดภรรยาไปนั้นออกจะบุ่มบ่ามจนเกินไป ทว่าเมื่อเอ่ยถึงแล้ว ก็สามารถเข้าใจได้ การกล่าวโทษเองก็จะเบาลง ยิ่งไม่ต้องเกี่ยวข้องกับจวนโหวได้อีก”
หวงไท่โฮ่วพยักหน้าออกมา “อืม ความคิดนี้ไม่เลวเลย ดูก็เพียงแต่ว่าท่านโหวจะว่าอย่างไร”
