ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 58 เขาต้องการเปลี่ยนนักแสดงหญิง
เป็นบ้าอะไรอีก?
อนุญาตให้มือใหม่ที่ไม่มีประสบการณ์แสดงผลงานสี่ร้อยล้านดอลลาร์ได้หรือไม่? กาเร็ธต้องเลิกคิดที่จะทำเช่นนั้น
เซลีนเชื่อว่าสิ่งนี้เป็นไปไม่ได้ เนลล์ทำได้ดีมากในการแสดงของเธอ แต่วิธีที่เธอเห็นมันเป็นเพราะเธอชี้นำเนลล์ให้เข้าสู่บทบาทของเธอ ดังนั้นเธอจึงคิดว่าไม่มีอะไร แต่เธอกลับพูดคุยกับกาเร็ธ
“ผู้กำกับลีย์ อย่าเพิ่งชมเชยพี่ของฉันจนลืมฉันสิ” ในที่สุดก็สังเกตเห็นเซลีนกาเร็ธยิ้ม
“เซลีนคุณก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน อ๊ะ? เกิดอะไรขึ้นกับใบหน้าของคุณ” ตอนนี้ความสนใจของเขาอยู่ที่ใบหน้าของเธอเซลีนก็ยิ้มอย่างฝืน ๆ
“ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ พี่ตบฉันก่อนหน้านี้ไง มันไม่เป็นไรมากค่ะ” เนลล์มองไปทางเธอและยิ้ม
“โอ้ฉันขอโทษ ฉันหมกมุ่นอยู่กับบทบาทที่จนมากเกินไป เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ว่าฉันสามารถกระตุ้นอารมณ์ที่รุนแรงขึ้นในตัวคุณได้ น้องไม่คิดแบบนั้นเหรอ?” เธอพูดประโยคคำเดิมที่เซลีนพูดกับลูซี่
ใบหน้าของเซลีนแข็งขึ้น ในที่สุดกาเร็ธก็สัมผัสกับบรรยากาศที่เยือกเย็นระหว่างทั้งคู่
การโต้ตอบกัน … เขาได้กลิ่นดินปืนในอากาศ! อย่างไรก็ตามพวกเขาเป็นพี่น้องกันโดยกำเนิด ความอาฆาตแค้นส่วนตัวใด ๆ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขาในฐานะคนนอก
ดังนั้นเขาจึงยิ้มในขณะที่มีการโต้เถียงกัน
“เนลล์ไม่มีประสบการณ์ในการแสดง ครั้งแรกเซลีนอย่าโกรธเธอเลย หมดเวลาแล้ว ตอนนี้การออดิชั่นสิ้นสุดลงแล้วเนลล์เมื่อไหร่คุณจะพาเธอไปเซ็นสัญญา” เนลล์ยิ้มกว้าง
“ได้ทุกเวลา”
“มาเซ็นกันในบ่ายวันนี้เถอะ ผมจะโทรหาคุณในภายหลัง”
“ตกลง”
หลังจากแก้ไขการนัดหมายแล้วเนลล์ก็ออกเดินทางไปกับลูซี่ ในอีกด้านหนึ่งความรู้สึกสงสัยก็พุ่งเข้ามาในจิตใจของเซลีนเกี่ยวกับความกระตือรือร้นที่มากเกินไปของกาเร็ธ
เธอถามอย่างว้าวุ่นใจว่า
“ผู้กำกับลีย์ ทำไมคุณถามพี่ของฉันเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้? คุณคิดอย่างไงกับเรื่องนี้คะ?” กาเร็ธเหลือบมองเธอ
พูดตามตรงจริง ๆ แล้วเซลีนเป็นผู้สมัครที่เหมาะสมเพียงคนเดียวในนักแสดงที่จะเล่นแอชลีย์ ถ้าเนลล์ไม่ปรากฏตัว
อย่างไรก็ตามตอนนี้ดูเหมือนว่าเซลีนจะสร้างความประทับใจให้กับบทบาทของอดิสันได้เป็นอย่างดี!
ตรงข้ามกับความเฉยเมยและความหัวร้อนของ แอชลีย์ เซลีน เหมาะที่จะเล่นเป็นอลิสันที่ดูอ่อนแอจากภายนอก แต่มีแผนอยู่ข้างในใจ
อย่างไรก็ตามกาเร็ธไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะเปิดเผยรายละเอียดมากมายเนื่องจากไม่มีอะไรแน่นอน เขาไม่ต้องการนับไก่ของเขาก่อนที่จะฟักออกมา
ดังนั้นเขาจึงยิ้มออกมา
“ไม่มีอะไร อย่าอินมากเกินไป ศึกษาบทที่บ้านเมื่อคุณมีเวลา อย่าเพิ่งกำหนดมุมมองของคุณไปที่บทบาทเดียว สังเกตความขัดแย้งภายในของบทบาทอื่น ๆ มันจะช่วยคุณได้ในอนาคต”
เซลีนเข้าใจผิดในความตั้งใจของเขาขณะที่ศึกษาบทบาทอื่น ๆ เพื่อประโยชน์ในการทำให้ตัวละครของเธอมีชีวิตขึ้นมา เธอพยักหน้าเห็นด้วยโดยไม่คิด
เมื่อทุกคนแยกย้านกันกลับการ็ธก็ไปที่บริษัทลีย์พร้อมนำแล็ปท็อปของเขาไปด้วย ผู้ลงทุนรายใหญ่ที่สุดในภาพยนตร์เรื่องนี้คืออันนิ่ง อินเตอร์เนชั่นแนล
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ กิดเดียน ลีย์
กิดเดียนกำลังทานอาหารกลางวันเมื่อกาเร็ธมาหาเขาพร้อมกับแล็ปท็อปของเขา ในช่วงเวลาที่เขาทำงานล้นมือและไม่มีคนมาเยี่ยมกิดเดียนมักจะสั่งให้แมทธิวซื้อแบบกลับบ้านและทานอาหารกลางวันในห้องทำงานของเขา
กาเร็ธมาถึงเห็นกิดเดียนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงานของเขาและกินอาหารที่ซื้อมาจากร้าน
เขาเดินมายิ้ม ๆ
“อากำลังกินข้าวอยู่เหรอ?” กิดเดียนเหลือบมองเขาก่อนจะทานอาหารต่อ
“มีอะไรจะคุยเหรอ?”
“ไม่ต้องรีบก็ได้ ค่อยคุยหลังจากอากินข้าวเสร็จ” ด้วยเหตุนี้เขาจึงนั่งบนโซฟาที่นั่งเดี่ยวตรงข้ามกิดเดียน
กิดเดียนจุกจิกกับอาหารของเขา นอกเหนือจากการทำอาหารของป้าจอยซ์แล้วเขายังได้ลิ้มรสอาหารในเคลียร์วอเตอร์วิลล่าตั้งแต่อยู่ที่จินเฉิงเท่านั้น
ทุกบ่ายแมทธิวจะนัดคนไปรับอาหาร ผู้คนที่นั่นจะบรรจุอาหารในกล่องอาหารกลางวันที่มีป้องกันความร้อนดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่มาถึงรสชาติและเนื้อสัมผัสก็เหมือนเดิม
กาเร็ธกลืนน้ำลายเอื๊อกเมื่อเห็นอาหารอร่อย ท้องของเขาร้องออกมา โอ้ สวรรค์โปรดสงสารฉันเถอะ เขายุ่งตลอดทั้งเช้าต้องผ่านการออดิชั่นหลายครั้งในครั้งเดียว เขาไม่ได้กินอะไรเลยและเวลาก็บ่ายสองโมงครึ่งแล้ว
อย่างไรก็ตามกาเร็ธไม่กล้าทำตัวสนิทสนมต่อเขามากเกินไป กิดเดียนเหลือบมองเขาอีกครั้งและสังเกตเห็นว่าเขากำลังจ้องมองอาหารอยู่ น้ำลายดูเหมือนจะหยดออกมาจากปากของเขา
แม้จะรู้สึกขบขัน แต่สีหน้าของเขาก็ไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ เขากดปุ่มบนโทรศัพท์
“แมทธิว เตรียมอาหารเข้ามาอีกชุด” กาเร็ธถึงกับผงะ ด้วยความสำนึกเขาโบกมือของเขา
“มะ ไม่เป็นไร อาผมกินแล้ว!”
“อ่า แมทธิวไม่ต้องเตรียมอาหาร! นำกลับไป ”
กาเร็ธ “ … ”
เขาสาบานว่าเขาเป็นคนสุภาพเท่านั้นแต่อาของเขาเอาจริงแน่!
กาเร็ธร้องไห้โดยไม่มีน้ำตา หนึ่งนาทีต่อมาเขาก็เห็นแสงสว่างทันทีเมื่อแมทธิวเข้ามาพร้อมกับชุดอาหารใหม่ล่าสุด เขาหันไปมองกิดเดียนและได้รับการต้อนรับด้วยรอยยิ้มล้อเลียนที่สะท้อนอยู่ในดวงตาของคนหลัง กาเร็ธรู้สึกอาย
“อาผมจะจัดการให้เรียบเลย”
กิดเดียนทานใกล้จะเสร็จแล้ว แต่กาเร็ธเป็นหลานชายที่ห่างเหิน แม้ว่ากาเร็ธจะอายุมากกว่าเขาเกือบยี่สิบปี แต่กิดเดียนไม่สามารถปล่อยให้เขารอท้องว่างได้
เขาวางชามและตะเกียบลงเขาเช็ดปากแล้วพูดว่า
“กินเสร็จแล้วทำความสะอาดด้วยนะ ฉันจะพักนิดหน่อย” จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปในห้องพัก
กาเร็ธลุกขึ้นยืนทันที
“รอสักครู่” กิดเดียนหันหลังกลับ กาเร็ธกลืนอาหารเข้าปากอย่างเร่งรีบ เขาคว้าแล็ปท็อปของเขาขึ้นมาโดยไม่สนใจอาหาร
“อา ฉันมาที่นี่เพื่อคุยธุรกิจ” กิดเดียนขมวดคิ้ว
“ เกิดอะไรขึ้น?”
“ผมต้องการเปลี่ยนนักแสดงหญิง!”
…
กาเร็ธวางแล็ปท็อปไว้บนโต๊ะและเล่นฉากที่เขาบันทึกไว้เมื่อเช้า จากนั้นเขาก็หันหน้าจอไปทางกิดเดียน
“ฉันสาบานเลยว่าฉันไม่ได้พยายามที่จะคิดไม่ซื่อ แค่นักแสดงสาวคนนี้ก็สุดยอดแล้ว! เธอมีทักษะและความงามด้วย! ที่สำคัญที่สุดคือเธอเป็นแบบจำลองของ แอชลีย์ วัตสันในความคิดของฉัน!
“นักแสดงหญิงคนนี้มีทุกอย่างยกเว้นโอกาส ถ้าเธอเซ็นสัญญากับอันนิ่ง อินเตอร์เนชั่นแนลและรับบทเป็นนักแสดงนำหญิงในภาพยนตร์เรื่องนี้รับรองได้เลยว่าเธอจะมีชื่อเสียง! เธอจะเป็นต้นเงินต้นทองที่มีค่าที่สุดภายใต้บริษัทของคุณ!” กิดเดียนจ้องหน้าจอโดยไม่พูดอะไร
ผู้หญิงในชุดเกราะสีดำอุ้มประครองด้วยท่าทางหนาวสั่น การเคลื่อนไหวที่ลื่นไหลและการจ้องมองที่แน่วแน่ของเธอทำให้เธอมีชีวิตขึ้นมาบนหน้าจอ มันสร้างผลกระทบและดึงหัวใจของผู้ชม!
ในตอนท้ายของการบันทึกภาพเห็นหน้าจอหยุดนิ่งที่ร่างของหญิงสาวที่กำลังถอยห่างออกไปที่ประตูวัง พระอาทิตย์ตกก่อตัวขึ้นบนร่างอันเงียบสงบ แต่เหมือนต้นสนของเธอ
เมื่อเธอเคยร่วมอุดมการณ์และสูญเสียครอบครัวไปกับเธอเธอจึงมุ่งหน้าสู่การเป็นผู้ปกครอง!
ในตอนท้ายของวิดีโอกาเร็ธจ้องมองไปที่กิดเดียนด้วยสายตาที่คาดหวัง
“เป็นยังไงบ้าง?”
