ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 242 มีอำนาจมาก
ซิลเวียนั่งอยู่ที่นั่นด้วย ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความมืดมน หัวใจของเธอเพิ่งจะหายจากการตกใจที่ได้รู้ข่าว
ด้วยความกังวล แซลลี่มองไปรอบ ๆ ห้องและต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง ถึงแม้จะมีแรงกระตุ้น แต่เธอก็ไม่สามารถรวบรวมความกล้าที่จะพูดได้
เนื่องจากสถานการณ์ทางครอบครัวของเธอเกิดจากเหตุที่ไม่เหมาะสม แซลลี่ไม่สามารถพูดอะไรในตระกูลเจนนิงส์ แม้ว่าซิลเวียจะยอมรับเธอก็ตาม แต่ก็ไม่ค่อยมีปากเสียงเวลาคับขันเช่นนี้
ดังนั้นเธอจึงจ้องมองไปที่ฌอร์นอย่างอ้อนวอนด้วยความหวังว่าเขาจะลุกขึ้นยืนและขอร้องให้พูดอะไรแทนเซลีน
อย่างไรก็ตาม ฌอร์นเกรงกลัวซิลเวียมาโดยตลอด ไม่ต้องพูดถึงเซลีนที่ประสาทจนลักพาตัวคน นี่คือสิ่งที่ผิดกฎหมาย
โชคดีที่เซลีนแต่งงานออกไปจากตระกูล พวกเขาสามารถจัดการตัวเองออกจากปัญหาหลาย ๆ เรื่องได้ ใครจะไปรู้ว่าเจนนิงส์จะวุ่นวายอะไรบ้างในตอนจบเมื่อพวกเขาต้องเข้าไปมีส่วนร่วม?
ด้วยเหตุนี้เขาจึงส่งสายตาตำหนิไปให้เซลีน
เมื่อสังเกตท่าทีของเขา เซลีนก็รู้สึกถึงลำคอที่ตีบตัน ความโกรธที่ถูกกักขังอยู่ในตัวเธอทำท่าจะระเบิดออกมา
สักพักก่อนที่ซิลเวียจะเปิดปาก
“นอกเหนือจากคนขับแล้ว ยังมีเบาะแสอื่นที่เชื่อมโยงถึงเธออีกหรือไม่?”
เซลีนส่ายหัว
“ไม่ หนูไม่แน่ใจ หนูแอบให้เงินผู้ชายอีกสี่คนที่อยู่ในห้องใต้ดิน”
“อันที่จริงหนูให้เงินก้อนใหญ่กับคนขับรถหลังจากเสร็จงาน เพื่อที่จะให้เขาหนีไปให้ไกล หนูพยายามระมัดระวังรถส่วนตัวของเขาด้วยซ้ำ หนูไม่คิดว่าป้ายทะเบียนของเขาจะถูกถ่ายภาพเอาไว้”
ซิลเวียพยักหน้า
“ยอดเยี่ยมมากที่ไม่มีหลักฐานอื่น ๆ เมื่อไตร่ตรองดูแล้ว มีเพียงคนขับเท่านั้นที่ถูกเปิดเผย ไม่มีหลักฐานชี้มาที่ตัวเธอโดยตรง”
“ฉันจะให้พ่อของเธอถอนเงินให้เธอในภายหลัง อย่าเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้อง และปล่อยให้สกายลาร์จัดการ เธอจะรู้ว่าต้องทำอะไร”
เซลีนพยักหน้าเพื่อยอมรับ
คำพูดของซิลเวียทำให้แซลลี่สบายใจ
แซลลี่หันไปหาเซลีนถามด้วยความกังวลใจ “แล้วเสียงที่บันทึกที่แชร์ทางออนไลน์รวมถึงวิดีโอคำให้การของไคลี่ล่ะ ฉันมั่นใจว่ามันส่งผลกระทบเป็นอย่างมากในอาชีพของคุณ เธอมีความคิดที่จะทำอย่างไรกับพวกเขาบ้าง?”
เซลีนโมโหมากเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น
เมื่อคิดว่าเธอไว้วางใจให้ไคลี่จัดฉากให้เนลล์ แล้วดูสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้สิ
มันเหมือนกับตบหน้าเธอ
เธอกัดฟันของเธอแน่นก่อนจะร้องออกมาอย่างโกรธเกรี้ยว “นังนั่นมันกล้าที่จะทรยศหนูแบบนี้ได้อย่างไร! หนูจะไม่ปล่อยมันไปง่าย ๆ !”
ฌอร์นเยาะเย้ยด้วยความเย็นชา “แกตั้งใจจะกลับไปหาเธออย่างไร? ที่เธอเป็นพยานให้กับเนลล์? แน่นอนว่าเนลล์ต้องคุ้มครองหล่อนอย่างแน่นอน”
“เนลล์ไม่ใช่คนที่ต้องกลัว กิดเดียนที่อยู่เบื้องหลังคือคนที่ต้องกังวล คุณต้องการให้เจนนิงส์ปะทะกับกิดเดียนใช่ไหม?”
เซลีนสำลักเพราะคำพูดของฌอร์น ครู่หนึ่งเธอก็หาย
แม้เนลล์จะมีอิทธิพลในจินเฉิงมาแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารอยู่ร่วมกับเจนนิงส์ได้
อย่างไรก็ตามนี่เป็นเมืองหลวงที่มีปัญหามากที่สุด
แม้แต่มอร์ตัน และแฮนค็อกส์นับประสาอะไรกับพวกเขายังต้องคิดให้ดีก่อนที่จะเผชิญหน้ากับลีย์
เมื่อเซลีนเงียบ ซิลเวียก็โบกแขนของเธอด้วยความกระวนกระวาย
“เอาล่ะ ในตอนนี้ในฐานะพ่อ คุณต้องได้รับคำถากถางแน่นอน”
จากนั้นเธอก็หันไปหาเซลีน
“แกควรจะกลับไปเดี๋ยวนี้ ฉันจะให้พ่อของแกโอนเงินให้คุณ อย่าลืมทำความเข้าใจกับนายน้อยมอร์ตัน แกสองคนควจจะคุยกันถ้ามีเรื่องอะไร อย่าปิดบัง”
เซลีนก้มหน้า
หลังจากที่เธอออกไป แซลลี่ก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกและลุกขึ้นไปที่ห้องครัวเพื่อเตรียมอาหารเย็น
ดวงตาของแซลลี่ปราศจากความอ่อนโยนและเมตตากรุณาก่อนหน้านี้ ซิลเวียเอ่ยอย่างเย็นชา “มากับฉัน ฉันมีบางอย่างที่จะบอก”
แซลลี่ชะงักและพยักหน้าในที่สุด
“ค่ะ”
ในห้องนอนของซิลเวียบนชั้นสอง
ซิลเวียทรุดนั่งลงที่เก้าอี้โยกที่ทำจากหวายสีเหลืองอำพัน ขณะที่เธอจ้องมองแซลลี่ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม
“เซลีนสร้างความวุ่นวายให้กับตัวเอง คนอื่นอาจจะไม่รู้จักเนลล์ แต่ฉันรู้จักเธอเป็นอย่างดี”
“โดยพื้นฐานแล้ว เธอวางแผนให้เซลีนติดกับดัก และด้วยความผิดพลาดเล็กน้อยของเซลีนสามารถทำให้เธอถูกสาปแช่งไปตลอดกาล”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้ แซลลี่ขมวดคิ้วด้วยความเป็นห่วง
“คุณแม่ คุณมีแผนอย่างไร?”
ซิลเวียพยักหน้า
“คุณยังจำสร้อยคอที่เนลล์เอาไปจากฉันได้ไหม?”
แซลลี่ถึงกับผงะ “ฉันจำได้ เกิดอะไรขึ้นกับมัน?”
“เป็นของสำคัญที่แม่ของเธอทิ้งเอาไว้ให้ แม้ว่าจะน่าเสียดาย แต่มันเป็นของปลอม”
แซลลี่เบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ
ซิลเวียหยิบกล่องผ้ามะฮ็อกกานีออกมาจากลิ้นชักข้าง ๆ เธอ
เธอเปิดกล่องผ้าเผยให้เห็นสร้อยคออัญมณีสีแดงแปลกตาที่ห่อด้วยผ้าไหมสีเบอร์กันดี
“นี่คือ…”
“มันไม่คล้ายเหรอ?”
แซลลี่พยักหน้าทันที
“แคธี่คิดว่าเราไม่รู้ว่าเธอสลับเด็ก มันคิดแล้วน่าเสียดาย ฉันจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าลูกของตระกูลเจนนิงส์หน้าตาเป็นอย่างไร?”
“แม้ว่าตอนนั้นเธอจะเป็นทารกอยู่ในเปล แต่จมูกและดวงตาคู่นั้นก็ไม่เหมือนกันฌอร์นของเราแม้แต่น้อย เธอคิดว่าเราตาบอดเหรอ?”
“เนื่องจากเด็กเป็นเรื่องใหญ่มันคงไม่ผิดอะไรที่เราจะเลี้ยงดูเธอ เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ แม้ว่าเธอจะกลับไปหาครอบครัวนั้นจริง ๆ แต่การเลี้ยงดูเธอไม่มีอะไรแลกเปลี่ยนความมั่งคั่งตลอดชีวิต”
“ใครจะไปคิดว่าเนลล์จะเป็นเด็กสารเลว และเนรคุณขนาดนี้! เสียเวลาที่ตลอดเวลาหลายปีฉันเอ็นดูเธอ มันไม่จำเป็นต้องพูดถึงเธอ เมื่อเธอไม่รู้สึกตัว”
ในขณะที่ซิลเวียพึมพำกับตัวเอง แซลลี่ก็พูดอะไรไม่ออกเพราะความตกใจ
เธอเข้าใจเกี่ยวกับการเกิดของเนลล์ แต่เป็นเพียงคร่าว ๆ เท่านั้น ไม่ได้ละเอียดชัดเจนเช่นนี้
ที่นี่ แซลลี่คิดว่าหญิงชราไม่รู้เรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเธอที่เธอรู้แล้ว
ไม่เพียงซิลเวียที่รับรู้ แต่มันก็อยู่ในแผนของเธอด้วย!
แซลลี่หน้าซีดเผือด เม็ดเหงื่อไหลลงจากหน้าผากของเธอ ส่งต่อความหนาวสั่นไปถึงกระดูกสันหลังของเธอ
ซิลเวียกล่าวต่อเมื่อหันไปมองท่าทางของแซลลี่ “เมื่อเซลีนมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ ถ้ากิดเดียนไล่ตามเรื่องนี้ พวกเราเจนนิงส์ จะไม่สามารถช่วยเธอได้”
“ดังนั้นทางเลือกเดียวของเธอคือแทนที่เนลล์และกลายเป็นลูกสาวของคน ๆ นั้น ด้วยวิธีนี้เธอสามารถลบมลทินและช่วยครอบครัวของเราให้ก้าวไปสู่จุดสูงสุดได้ เห็นด้วยไหม?”
ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร แซลลี่หยุดชั่วขณะก่อนที่จะพยักหน้า
“คุณแม่พูดถูก”
“ตอนนี้เธอเข้าใจแล้วใช่ไหม ว่าเธอควรทำอะไร?”
“ฉัน…”
เมื่อตระหนักได้แล้วแซลลี่เบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ
ด้วยใบหน้าเย็นชา ซิลเวียจ้องไปที่เธอด้วยดวงตาที่เฉลียวฉลาดพร้อมกับบีบบังคับ
แซลลี่ปิดปากของเธอ แต่ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากริมฝีปากของเธอ
สุดท้ายแล้วเธอก็พยักหน้ารับ
“เข้าใจแล้วค่ะ”
