ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก บทที่ 245 อิจฉานิดหน่อย
เนลล์พยักหน้า
“ฟังดูไม่ถูกต้อง” ท่านผู้หญิงขมวดคิ้ว “ที่จริงแล้ว เธอคาดการณ์ว่าอาจจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอด้วยผู้หญิงอีกคน และลูกสาวที่เป็นดาราของเธอก็ย้ายเข้ามา ไม่มีทางที่เธอจะทิ้งสร้อยคอไว้ให้ลูกสาว”
“คุณย่า สิ่งที่คุณพยายามจะพูดคือ…”
“คิดดูสิ ถ้าฉันเป็นแม่ของคุณฉันจะรู้ว่าพวกเขาไม่ได้มาเพราะพ่อของคุณเท่านั้น แต่เพราะมรดกของครอบครัวด้วย”
“ถ้าเป็นแบบนั้น ฉันจะโอนมรดกบางส่วนเป็นชื่อของคุณ ด้วยวิธีนี้ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันคุณจะไม่ตกอยู่ในจุดที่เสี่ยง คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”
เนลล์อยู่ในความงุนงง
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยสงสัยเลย มันไม่คุ้มที่จะติดตามเรื่องนี้โดยที่แม่ของเธอตายไปแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นทรัพย์สินหลายอย่างของมอร์ริสัน คอร์ปอเรชั่น ถูกยึดไปโดยฌอร์นและซิลเวียก่อนที่แม่ของเธอจะเสียชีวิต
แม่ของเธอแคธี่ เป็นผู้หญิงไม่โลภและไม่สู้กับใคร
แม้ว่าแม่และลูกชายจะมีความกระหายมากขึ้นในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและเปลี่ยนมอร์ริสัน คอร์ปอเรชั่น เป็นเจนนิงส์ คอร์ปอเรชั่น เธอก็ไม่เคยพูดอะไร
อาจจะเป็นความเข้าใจผิดของเธอเอง เนลล์คิดมาตลอดว่าแม่ของเธอมีบางอย่างในใจ
บางครั้ง แคธี่จะมองไปที่ฌอร์นโดยไม่รู้ตัว ราวกับว่าเธอทำผิดต่อเขา
นี่คือเหตุผลว่าทำไมพฤติกรรมของฌอร์นจึงไม่อยู่ในกรอบ
เนลล์ขมวดคิ้วขณะที่จมดิ่งลงในความคิดของเธอ
เพราะกิดเดียนไม่อยากอยู่กับอดีตมากเกินไป เขาจึงขัดจังหวะสนทนา
“เอาล่ะ ตอนนี้ได้เวลารับประทานอาหาร อย่าพูดเรื่องนี้อีก มาเถอะเนลลี่ มาลองกินปูขนของที่นี่”
เขาแกะปูแล้วใส่ลงในชามของเนลล์
เมื่อรวบรวมความคิดของเธอแล้ว เนลล์ก็พยักหน้ารับ
ในทางตรงกันข้าม ลิซซี่อุทาน “คุณพ่อขา หนูก็อยากกินปูเหมือนกัน”
กิดเดียนเหลือบมองมาที่เธอ ก่อนจะตักปูชิ้นเล็ก ๆ ในชามของเขาใส่ลงในชามของเธอ
เด็กน้อยไม่พอใจเมื่อเธอเห็นปูชิ้นเล็ก ๆ ในชามของเธอ
แก้มของเธอพองขึ้น เธอพูดขึ้นด้วยความโกรธ “หนูไม่อยากได้! หนูต้องการให้คุณพ่อแกะปูชิ้นใหญ่ให้หนู ใหญ่เท่าของคุณแม่!”
จากนั้นลิซซี่ก็ชี้ไปที่ชามของเนลล์
เนลล์ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
กิดเดียนมองดูน่ากลัว
“หนูไม่ห่วงสุขภาพของหนูเหรอ? คุณหมอบอกว่าหนูไม่สามารถกินอาหารที่มีฤทธิ์เย็นได้มากเกินไป แต่วันนี้หนูได้รับอนุญาตให้กินเยอะได้เพราะพ่ออารมณ์ดีในขณะที่แม่ของหนูอยู่ที่นี่ หนูคืนให้พ่อได้ถ้าหนูไม่ต้องการ”
เขาเอื้อมมือไปที่ชามของเธอ
เจ้าเกี๊ยวน้อยรีบคว้าชามของเธอหนีทันที
ดวงตากลมนั้นคลอหน่วยไปด้วยน้ำตา เธอจึงเม้มริมฝีปากของเธอ เธอดูค่อนข้างเสียใจ
“คุณพ่อไม่ดี จะมาเอาปูของหนูไป หนูไม่อยากนั่งกับคุณพ่อแล้ว”
เธอกระโดดลงจากเก้าอี้แล้วเดินไปหาเนลล์และนั่งลงข้างเธอ
“ลิซซี่อยากนั่งกับคุณแม่ค่ะ”
เธอเงยหน้าขึ้นแล้วส่งยิ้มให้เนลล์
ขณะที่หัวใจของเธอกำลังละลาย เนลล์ก็ลูบหัวของลิซซี่เพื่อปลอบใจเธอ
เธอวางเนื้อลงในชามของลิซซี่และให้กำลังใจเธอ “ลิซซี่ทานปูเยอะ ๆ ไม่ได้ ทำไมลิซซี่ไม่ลองทานหมูตุ๋นบ้าง? หมูตุ๋นอร่อยมากจริง ๆ “
ลิซซี่พยักหน้าและตักหมูในชามของเธอกิน เธอหรี่ตาลงด้วยความพึงพอใจ
“ขอบคุณค่ะคุณแม่ เนื้อหมูที่คุณแม่ให้อร่อยมาก”
กิดเดียน “…”
ใครกันล่ะที่บอกว่าตายดีกว่ากินหมูตุ๋น?
เธอลืมพ่อของเธอไปแล้วเมื่อเธอมีแม่!
มีบางคนอิจฉาเล็กน้อยที่เห็นบรรยากาศอบอุ่นรอบ ๆ แม่และลูกสาว
มีความขมขื่นปนอิจฉา
หญิงชราเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุข ตอนแรกเธอกังวลว่าเนลล์และลิซซี่จะเข้ากันไม่ได้ แต่ดูจากรูปการมันก็ไม่น่ากังวล
เธอไม่รู้ว่าลิซซี่กำลังคิดอะไรอยู่ในใจ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ท่านผู้หญิงพยายามอย่างหนักเพื่อหาแม่ที่ดีให้กับเธอ
กระนั้นลิซซี่ก็ไม่ชอบใครเลย รวมถึงหญิงสาวที่ใจดีและมีคุณธรรมของตระกูลกาเร็ตต์ด้วย ลิซซี่แทบไม่ยอมรับการที่มีเธออยู่ของเธอ นับประสาอะไรกับเธอ
มันเหมือนมีการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของลักษณะนิสัย เมื่อเธอพบกับเนลล์ ท่านผู้หญิงควินตันไม่เคยเห็นเธอมีความประพฤติดีเช่นนี้มาก่อน
ท่านผู้หญิงโล่งใจ
เนลล์ถามด้วยความอยากรู้ว่า “ฉันรู้ว่าลิซซี่มีสุขภาพไม่ดี แต่ฉันไม่ทราบสาเหตุว่าเธอเพิ่งป่วย หรือป่วยมาตั้งแต่เกิดคะ?”
คำถามทำให้เห็นการเปลี่ยนแปลงของอารมณ์ของคนไม่กี่คนบนโต๊ะ
กิดเดียนยังคงไม่สะทกสะท้านในขณะที่ท่านผู้หญิงถอนหายใจ
“เรื่องมันยาว ลิซซี่แตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ เธอ…”
เนลล์ฟังด้วยความสนใจอย่างใจจดใจจ่อ
“เธอไม่ได้เกิดด้วยวิธีปกติ เธอเกิดมาโดยใช้วิธีทำเด็กหลอดแก้ว มีปัญหาบางอย่างทำให้ลิซซี่สุขภาพไม่ดี”
เนลล์รู้สึกประหลาดใจ
เนลล์คิดมาตลอดว่าลิซซี่เป็นเครื่องเตือนใจของกิดเดียนและอดีตแฟนสาวของเขา!
นี่ไม่ใช่เครื่องเตือนใจ เธอเกิดมาโดยไม่ได้ตั้งใจ?
เนลล์อาจจะไม่ได้เห็นด้วยตาของตัวของเธอเอง แต่ในระหว่างที่เธออยู่ที่ต่างประเทศเธอได้ทราบข่าวโดยบังเอิญเกี่ยวกับครรภ์เทียม
ว่ากันว่าอัจฉริยะทางการแพทย์ท่านหนึ่งได้เลียนแบบสภาพแวดล้อมของครรภ์ และให้ทารกเติบโตอยู่ในนั้นเพื่อทดแทนความเจ็บปวดของผู้หญิงในการคลอดบุตรในอนาคต
ใครจะไปรู้ว่ามันจะได้ผล!
เนลล์มองไปที่ลิซซี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร
ลิซซี่เคยมีอดีตอันโหดร้ายมาแล้วและตอนนี้เธอไม่มีแม่!
เว้นเสียแต่ผู้บริจาคไข่ที่ถือว่าเป็นมารดา
เนลล์เต็มไปด้วยความเสียใจที่ไม่ได้ปฏิบัติกับลิซซี่ให้ดีกว่านี้
เจ้าเกี๊ยวน้อยสับสน ไม่สามารถเข้าใจบรรยากาศที่เต็มไปด้วยความอึดอัดรอบตัวของผู้ใหญ่ได้
เธอกะพริบตาของเธอและค่อยๆ ดึงแขนเสื้อของเนลล์
“คุณแม่ขา คุณกำลังคุยเรื่องอะไรกัน!”
ด้วยหัวใจสลาย เนลล์โน้มตัวลงไปกอดก่อนจะปลอบเธอด้วยความอ่อนโยน “ไม่มีอะไร ลิซซี่เป็นเด็กดีขนาดนี้”
เมื่ออยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น เด็กหญิงยังคงนิ่งและกะพริบตามองเนลล์ด้วยความเชื่อฟัง
เธอไม่ได้ลืมไปจนหมด เพียงเธอไม่เข้าใจเรื่องนี้เช่นกัน
ยกตัวอย่างเช่นเธอทราบว่าพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องการเกิดของเธอและเนลล์ก็สวมกอดเธอเพราะสงสาร
อย่างไรก็ตามลิซซี่ไม่ได้คิดว่าเธอน่าสงสารเลย
คุณพ่อบอกว่าเธอมีคุณแม่ คุณแม่ของเธอเป็นผู้หญิงที่ดีที่สุดในโลก
มีภาพของคุณแม่ในคอมพิวเตอร์ของคุณพ่อ ด้วยเหตุนี้เธอจึงสามารถจดจำเนลล์ได้ในแว๊บแรก
คุณพ่อเคยพูดว่าเธออาจจะแตกต่างจากเด็กทั่วไป แต่เป็นเพียงวิธีการเกิดที่เป็นปัญหาเท่านั้น
ที่เหลือก็ไม่ต่าง ถ้าเธอต้องพูดถึงสิ่งที่แตกต่างเกี่ยวกับตัวเธอที่ต่างจากคนอื่น ๆ ก็อาจจะเป็นไปได้ว่าเธอดูดี และน่ารักกว่าพวกเขา!
